tag:blogger.com,1999:blog-31174510758269729182024-03-14T19:49:28.570+01:00Miss Milla at HomeMiss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.comBlogger243125tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-58512198487535623722016-09-06T10:34:00.000+02:002016-09-06T11:52:55.742+02:00Kinderpraat en mijmeren over het verledenMijn oudste zoon is al zeventien en een half en haalde net zijn theoretisch rijexamen (oh jee paniek, binnenkort is die met mijn auto weg!). Als ik geen foto's zou hebben van toen hij nog klein was zou ik bijna niet meer geloven dat hij ooit een baby'tje is geweest... Hij is een stuk groter dan mij (gelukkig), maar net nog een tikkeltje kleiner dan mijn man <strike>(die dat volgens mij stiekem helemaal niet zo erg vindt)</strike><br />
<br />
De tijd glipt door je handen, het is een cliché maar toch zo waar. Toen mijn kids klein waren dacht ik vaak 'dit mag ik nooit vergeten'. Natuurlijk staan er veel momenten in mijn geheugen gegrift, maar nog veel meer dingen ben ik gewoon keihard vergeten. Foto's helpen vaak om het geheugen wat op te frissen, maar toch... het moment zelf komt nooit meer terug. Ik ben trouwens geen mens dat uren weemoedig in foto albums gaat bladeren. Toch maak ik vrij veel foto's, om ze achteraf (bijna) nooit meer te bekijken... Raar trekje van mezelf, vind je niet?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4GU7JZzXTz3j4ZOt-Rf1AFdeT6NBp1TgCJzVkwFEEnE8qnpYerAydgptEXFWPz6-ktKMb0uuD_vVohvvxctdrlzxs3-064KbPKOt2ArIVjdYMPHPeCx3PvAgMnfvDD3a5jNjrIodbeQc/s1600/IMG_20160712_121839.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4GU7JZzXTz3j4ZOt-Rf1AFdeT6NBp1TgCJzVkwFEEnE8qnpYerAydgptEXFWPz6-ktKMb0uuD_vVohvvxctdrlzxs3-064KbPKOt2ArIVjdYMPHPeCx3PvAgMnfvDD3a5jNjrIodbeQc/s640/IMG_20160712_121839.jpg" width="568" /></a></div>
<br />
Ik ben van mening dat een mens niet teveel in het verleden moet leven. Het verleden is voorbij en daar kunnen we toch niets meer aan veranderen. De toekomst heb je ook maar in beperkte mate in de hand. Dat begin ik meer en meer door te krijgen de laatste tijd. Vroeger kon ik me heel erg druk maken over dingen als: 'wat moet ik doen als ik mijn werk verlies?' of 'wat als één van mijn kinderen niet kan volgen op school?' Maar ook over puur praktische zaken kon ik lang piekeren zoals: 'stel dat ik pech heb met mijn auto en ik ben net mijn gsm thuis vergeten'.<br />
<br />
Tegenwoordig heb ik door dat je druk maken over zulke zaken eigenlijk in de meeste gevallen puur tijdverlies is. Meestal gebeuren de dingen waar je voor vreest niet, en soms gebeuren er dingen die je helemaal niet had verwacht of nooit had kunnen voorzien. Je hebt het leven nu eenmaal nooit volledig in de hand en als problemen zich stellen kan je nog altijd een oplossing zoeken. Meestal lukt dat ook, maar sommige problemen zijn nu eenmaal niet op te lossen en dan zit er niets anders op dan ze proberen te aanvaarden.<br />
<br />
Mijn punt is dus eigenlijk: piekeren over wat er allemaal kan misgaan in de toekomst is verspilling van je kostbare tijd... tijd die nooit meer terugkomt! Ik vertel dat hier allemaal wel heel stoer, maar ik moet toegeven dat het voor mij ook een heel leerproces is geweest om dit door te krijgen, en bovendien ben ik er bijlange nog niet. Ook ik heb nog regelmatig periodes waarin ik veel te veel pieker en daar mijn dag of nacht door laat vergallen.<br />
<br />
Natuurlijk moet je ook wel wat vooruitziend zijn om bepaalde problemen in de toekomst te voorkomen, dingen die je wel in de hand hebt. Zo is het fijn om een spaarpotje te hebben voor als je wasmachine stuk gaat, verder kan je ook beter je kinderen (en jezelf) goed beschermen in de zon om te voorkomen dat hun huid schade oploopt en je gordel in de wagen dragen zou vanzelfsprekend moeten zijn... Zo zijn er veel dingen die je kan doen om de kans op onheil zo veel mogelijk te beperken, maar volledig uitsluiten kan je het natuurlijk nooit.<br />
<br />
Vooral leven in het nu, dat is iets waar ik naar wil streven. Desalniettemin wil ik sommige dingen uit het verleden nooit vergeten, en soms heb ik wel wat spijt dat ik niet meer heb opgeschreven. Vooral dan de grappige uitspraken van mijn kinderen. Je denkt: ik schrijf dat straks wel op en voor je het weet is het uit je gedachten...<br />
<br />
Daarom trakteer ik jullie nu op enkele leuke uitspraken die ik onlangs hoorde van mijn vijfjarig zoontje. Dan staan ze gelijk genoteerd en kan ik ze nooit meer vergeten!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_6FOhoRBCShM3ed_97RNXffm3XJjzDn2kgzY2-iBzQnQ524dXhP4E3L4FKvr_oHSztytGYo-dAGmRzX79G3z3RsRq9B4JT34KDbgtkNSYHNFREW1k7-AZOgaI-pvn2NuJhNgXgn_pl80/s1600/IMG_20160726_135154.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_6FOhoRBCShM3ed_97RNXffm3XJjzDn2kgzY2-iBzQnQ524dXhP4E3L4FKvr_oHSztytGYo-dAGmRzX79G3z3RsRq9B4JT34KDbgtkNSYHNFREW1k7-AZOgaI-pvn2NuJhNgXgn_pl80/s400/IMG_20160726_135154.jpg" width="225" /></a></div>
<br />
<ul>
<li>Toen ik zei tegen mijn zoontje dat het tijd was om te gaan slapen, antwoordde hij mij: 'Neen mama, ik hoef nog niet te gaan slapen, ik ben een volwassen kabouter!'</li>
<li>'Krijg ik een vriendenboekje mama?' vroeg zoonlief me. 'Ja, hoor, dan zullen we er eens eentje kopen', antwoordde ik. 'Maar dan moet Jezus ook wel in mijn vriendenboek schrijven hé!' zei hij. 'Waarom?' antwoordde ik verbaasd. 'Jezus is toch de vriend van elk kind' antwoordde hij bloedserieus. Dan weet je dus dat je kind op een katholieke school zit ;-)</li>
<li>Ook over het nieuws en de actualiteit vangt hij af en toe wel eens iets op. Ik probeer hem hiervoor zoveel mogelijk af te schermen omdat ik hem nog veel te jong vind voor bepaalde informatie, maar sowieso lukt dat nooit volledig. Toen hij iets hoorde over vluchtelingen, zei hij: 'Ik vind dat zo erg mama, kunnen we die mensen niet bij ons thuis laten wonen?' 'Maar waar moeten die dan allemaal slapen?' vroeg ik. 'Bij jou in bed hé mama, dan moet papa maar op de zetel slapen!' Sorry jongen, maar ik vrees dat dat ook geen oplossing gaat zijn.</li>
</ul>
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-36535099481794087152016-09-05T10:59:00.001+02:002016-09-05T14:28:23.518+02:00Mijn kind is de slimste, de mooiste, de beste!Zo, de scholen zijn weer begonnen! Sommige mama's en papa's slaken een kreet van opluchting als ze hun kroost opnieuw kunnen afzetten aan de schoolpoort, anderen vinden het jammer dat de vakantie zo snel voorbij is gevlogen...<br />
Ikzelf vind het enerzijds wel een beetje spijtig dat die mooie zomer weer voorbij is (geen huistaken of proefwerken, geen kinderen 's morgens achter de veren zitten, niet snellen naar de hobby's na een drukke schooldag, ...), anderzijds ben ik toch ook wel blij met het ritme en de structuur die het schoolleven biedt.<br />
<br />
Onze jongste is nu officieel kleuter af, want hij gaat naar de lagere school! Dat is best een grote stap: voor hemzelf, maar ook voor ons als ouders.<br />
Jahaaa, want in de grote school gaat het gebeuren! Lezen, schrijven en ja... ook rekenen natuurlijk. Dat is allemaal heel erg spannend voor zo'n kind. Gelukkig beseffen ze in de meeste scholen dat zo'n 5- of 6-jarig kind nog heel veel ruimte nodig heeft om te spelen en wordt daar ook voldoende aandacht aan besteed. Een kind moet zich immers in eerste instantie goed voelen in de klas, en dan kan het pas tot leren komen! <br />
<br />
Mijn zoontje is gelukkig erg enthousiast aan deze grote stap begonnen. Laten we hopen dat het zo blijft, want leren gaat met vallen en opstaan, en voor de meeste kinderen vraagt leren nu eenmaal een inspanning.<br />
Nochtans krijg ik tegenwoordig de indruk - als ik moet afgaan op alle verhalen die ik hoor - dat minstens 80 procent van de kinderen hoogbegaafd, of toch tenminste bovengemiddeld begaafd zijn. Puur statistisch gezien kan dit niet, want de meerderheid van de de mensen moet het stellen met een gemiddeld IQ. Ik snap niet waarom zij persé een kind willen dat het véél beter doet dan de rest. Alsof het voor mensen die (echt) hoogbegaafd zijn zo makkelijk is...<br />
<br />
(Ik wil het hier uiteraard niet hebben over de ouders met een hoog- of bovengemiddeld begaafd kind, maar over de opscheppers die de capaciteiten van hun kind overschatten en er vaak zelfs ronduit over liegen)<br />
<br />
Ik krijg de kriebels van het soort ouders dat niet anders doet dan hun kinderen bewieroken: hun kinderen konden al lopen op 10 maanden (wat zeg ik, 9 maanden!), konden uiteraard al lezen, schrijven én rekenen voor ze naar de lagere school gingen en zijn vanzelfsprekend ook de beste in sport. Bovendien zijn ze veel mooier dan de andere kindjes van hun klas.<br />
<br />
Nu mag een ouder best fier zijn op zijn kinderen. Ik ben ook apetrots op mijn drie kinderen! Maar waarom ben ik trots? Niet omdat ze de beste punten halen van de klas , niet omdat ze uitblinken in een welbepaalde sportdiscipline of omdat ze razend knap zijn... neen mijn kinderen scoren 'gemiddeld' op de meeste vlakken en daar is niets mis mee! Zelfs al waren ze de 'zwakste' van de klas, dan nog zou ik fier op hen zijn.<br />
<br />
Ik ben trots op mijn kinderen omdat ze een spin die in een hoekje van de woonkamer zit, voorzichtig in een papiertje vangen om ze dan ongeschonden buiten te zetten. Omdat ze het opnemen voor een vriendinnetje dat gepest wordt. Omdat ze toch nog een 6,5 op (het gehate) Frans halen omdat ze zo hard gestudeerd hebben. Omdat ze het verdwaalde stuk van twee euro - dat nog ergens in de badkamer rondslingerde omdat het waarschijnlijk uit mijn broekzak was gevallen - komen brengen in plaats van het stiekem te houden... Er zijn zo veel dingen om trots te zijn!<br />
<br />
Maar zelfs een kind dat af en toe liegt (doen ze dat allemaal niet?), dat een jaartje (of zelfs twee jaartjes) moet overzitten of dat wel eens een brutale mond durft op te zetten, blijft nog steeds een kind waar we trots op kunnen zijn. Het blijft een kind waar we in moeten blijven geloven.<br />
<br />
Ik heb jaren gewerkt met mensen met een mentale en/of fysieke beperking en één van de dingen die me altijd is bijgebleven is dat ouders die in hun kind geloven en er trots op zijn het vleugels geven. Kinderen die aanvaard worden zoals ze zijn worden meestal gelukkige volwassenen die stevig in hun schoenen staan.<br />
Het tegendeel hiervan heb ik in mijn vroegere werkomgeving jammer genoeg ook gezien: ouders die de beperking van hun kind niet kunnen aanvaarden. Dit leidt vaak tot zware emotionele problemen. Niet alleen het kind, maar ook de ouders worden er doodongelukkig van.<br />
Vanwaar komt toch het waanidee dat een mens meer waard zou zijn als hij slim, sportief of mooi is? Ik heb zoveel geleerd van deze mensen met - volgens de buitenwereld - een beperking. De manier waarop zij in het leven staan kan soms zo puur, onbevangen en verfrissend zijn. Waarom kijken we niet meer naar wat iemand wél kan (al is dat in onze ogen misschien maar iets heel kleins), dan altijd maar te focussen op wat iemand niet kan of wat afwijkt van de 'norm'.<br />
<br />
Soms denk ik dat de ouders die hun kinderen op een voetstuk plaatsen, net de ouders zijn die hun eigen onzekerheden willen compenseren door middel van hun nageslacht. Hoe moeilijk moet het voor een kind niet zijn om altijd maar te moeten voldoen aan de (hoge) verwachtingen van zijn ouders?<br />
<br />
Ik heb van mijn kinderen geleerd dat zij hun eigen weg moeten volgen. Dat ze moeten doen wat ze graag doen en waar ze in geloven, ook al had ik in mijn hoofd misschien andere plannen voor hen...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-80468387876740499882016-06-13T10:56:00.002+02:002016-06-13T10:56:53.891+02:00Over persoonlijk bloggen't Is weer even geleden dat ik hier wat postte. Ik zal eerlijk zijn over de reden hiervoor. Ik wil eigenlijk heel graag doorgaan met bloggen, maar ik twijfel sterk aan de richting die ik hierbij moet inslaan.<br />
Veel blogs handelen tegenwoordig over producten en het aanprijzen hiervan. Ik zeg niet dat ik vies ben van wat commercie - er zijn trouwens een aantal blogs die heel goed dit pad bewandelen zonder hierbij hun oprechtheid en integriteit te verliezen. Voor mezelf zie ik dat soort schrijfsels echter niet zitten. Het is gewoon mijn ding niet.<br />
<br />
Het liefst schrijf ik over persoonlijke dingen die ik meemaak als moeder, als vrouw, als vriendin... Maar daar wringt het schoentje ook een beetje. Als je persoonlijk schrijft stel je je kwetsbaar op, en jammer genoeg weet ik uit ervaring dat er nu eenmaal mensen zijn die ervan willen profiteren als ze je zwakke plekken kennen.<br />
Ik schrijf natuurlijk niet onder mijn eigen naam, maar ik weet dat die anonimiteit op het internet eigenlijk helemaal niet zoveel voorstelt. Intussen lezen er trouwens (volgens mij) al een heleboel bekenden mee en dat maakt alles toch wel een stuk lastiger.<br />
Ik vind het verschrikkelijk moeilijk om de balans te vinden tussen wat ik wil delen en wat ik kan delen, zonder al te veel mensen op de zere tenen te trappen. Bovendien zijn mijn twee oudste kinderen al lang geen kleintjes meer, en uiteraard wil ik hun privacy zoveel mogelijk beschermen.<br />
<br />
Als ik kijk naar welke blogs ikzelf het liefste lees, zijn dat bijna allemaal blogs met een persoonlijk tintje. Ik vind het fijn om me te herkennen in de belevenissen van andere vrouwen (of mannen), ik leef mee als ze het moeilijk hebben en ik vind het ontzettend moedig als ze zich kwetsbaar durven opstellen.<br />
Eigenlijk wil ik ook zo schrijven... Er is zoveel waar ik over zou willen schrijven, maar ik vind het ook zo verschrikkelijk moeilijk om mezelf bloot te geven op het internet. Ik ben, denk ik, gewoon bang om gekwetst te worden of om zelf mensen te kwetsen.<br />
<br />
Ik weet het even niet meer, dus ik richt me tot mijn collega bloggers: worstelen jullie hier ook zo mee en hoe vinden jullie de juiste balans tussen dingen delen en dingen voor jezelf houden?<br />
<br />
Alvast bedankt!<br />
<br />
Liefs,<br />
Miss MillaMiss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-43789450672907238932016-02-05T11:38:00.001+01:002016-02-05T16:07:41.642+01:00Hoffelijkheid en beleefdheid kosten niets...Bijna alle ouders zeggen dat ze waarden als 'beleefdheid' en 'hoffelijkheid' erg belangrijk vinden. Ze vinden het dan ook essentieel dat hun kinderen leren hoe ze zich op een fatsoenlijke manier moeten gedragen tegenover de medemens. Waarom is het voor zoveel mensen dan zo'n moeilijk punt?<br />
<br />
De laatste tijd schijnt beleefdheid een voorbijgestreefd gegeven te zijn. En weet je wat ik dan nog het ergste vind? Meestal zijn het niet de kinderen die zich slecht gedragen, maar de volwassenen. Zijn deze boertige volwassenen dezelfde ouders die hun kinderen zo graag beleefdheid willen bijbrengen? Dan vrees ik dat ze het belang van het goede voorbeeld geven danig onderschatten...<br />
<br />
In enkele weken tijd mocht ik de teloorgang van deze - oh zo mooie - waarden meermaals aan de lijve ondervinden.<br />
Ik maakte een lijstje met mijn ergernissen:<br />
<br />
<br />
<ul>
<li>Ik koop al wel eens iets op een tweedehandssite. Iedereen weet dan er dan meestal eerst wat heen en weer wordt gemaild om concrete afspraken te maken. Blijkbaar is het tegenwoordig 'not done' om je tegenpartij aan te spreken met bijvoorbeeld 'beste'. Neen, we vallen meteen met de deur in huis, we gebruiken uiteraard geen beleefdheidsvormen zoals 'aub' of 'dank u' en waarom zou een zin in godsnaam met een hoofdletter moeten beginnen? Als er van zinnen al sprake is tenminste... meestal zijn het wat onsamenhangende woorden in telegramstijl. Ben ik nu echt zo ouderwets dat ik me hier aan erger? Hoeveel moeite kost het om een fatsoenlijke mail te schrijven? Niet erg veel lijkt me, en het maakt de omgang er toch een heel pak aangenamer op .</li>
<li>Vorige week kocht ik twee t-shirts voor mijn zoontje op zo'n site. De verkoopster zou ze verzenden met de post. Jammer genoeg kreeg ik nooit mijn t-shirts aan. Na enkele beleefde en geduldige mails van mijn kant kreeg ik geen enkel antwoord van de verkoopster. Na een paar dagen mailde ze me (in de hierboven beschreven stijl) dat het pakje terug bij haar thuis was aangekomen, ze wist blijkbaar niet waarom. De post zou het terug naar mij verzenden. Ik kreeg het pakje deze keer inderdaad aan... bleek dat de dame te gierig was geweest om het voldoende te frankeren. Ik had nochtans de verzendkosten netjes op haar rekening gestort. Tja, waar gaat de wereld naartoe als je iemand al moet oplichten voor één euro of zo. Ik was in ieder geval blij dat ik de t-shirts uiteindelijk toch nog had ontvangen.</li>
<li>Als ik 's morgens mijn kind afzet aan school groet ik altijd vriendelijk de andere ouders, de meesten vinden het op één of andere manier teveel moeite om iets terug te zeggen of om zelfs gewoon maar te knikken. Wanneer ik in de wachtzaal bij de dokter binnenkom knik ik ook altijd beleefd naar de andere wachtenden. Blijkbaar wordt dit echter niet meer gedaan tegenwoordig. Meestal krijg ik alleen wat verbaasde blikken terug.</li>
<li>In het verkeer kom je ook dagelijks mensen tegen die denken dat héél de wereld enkel rond hen draait. Wanneer ik bijvoorbeeld mijn wagen in de berm rijdt om een andere chauffeur te laten passeren in een smalle straat, krijg ik in plaats van een opgestoken hand als bedankje, een zelfvoldane blik in mijn richting. Een blik die me lijkt te willen zeggen: 'het is niet meer dan normaal dat jij voor MIJ aan de kant gaat'. Poehoe, wat een ego's, denk ik dan. Sinds ik rijd met een klein groen autootje lijkt het er helemaal op dat ik geen respect meer mag verwachten van de andere chauffeurs in het verkeer. En als je dan ook nog eens vrouw bent en blond...</li>
<li>Gisteren was er een technicus van T.elenet bij ons thuis aan het werk om een nieuwe modem te plaatsen. Plots ging de bel. Er stond een onbekende meneer voor de deur. Hij zei me dat hij net naar de kinesist was geweest bij ons in de straat en dat hij de camionette van T.elenet had zien staan op onze oprit. Hij vroeg me of hij binnen mocht komen om de technicus te spreken, want hij had problemen met zijn internet thuis. Duh... ik dacht het niet meneer! Maak jij ook maar gewoon een afspraak met de klantendienst, zoals iedereen! Ik moet wel zeggen dat ik perplex stond van zijn lef, hij woonde zelfs niet eens bij ons in de buurt.</li>
<li>En nu nog een laatste om af te sluiten: mensen die op de deur kloppen van het dokterskabinet terwijl je daar als patiënt binnen zit. Ze hebben geen tijd om even hun beurt af te wachten in de wachtzaal. Ik zou het niet durven persoonlijk. Gelukkig heb ik een assertieve dokter, die deze heerschappen kordaat naar de wachtzaal verwijst.</li>
</ul>
<div>
<br />
Nu vragen jullie je misschien af hoe ik omga met dit soort ongemanierde mensen. Wel, ik blijf altijd heel erg beleefd, soms zelfs overdreven beleefd. Je moet hun gezicht dan zien... Ik denk altijd: beleefdheid kost niets, ik verlaag me niet tot jouw niveau!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Hebben jullie ook de indruk dat waarden als 'hoffelijkheid' en 'beleefdheid' aan het afbrokkelen zijn in onze maatschappij?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com47tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-28397493184967517662016-01-14T10:43:00.002+01:002016-02-05T12:03:55.585+01:0010 redenen waarom ik een slechte huisvrouw benWaarom willen wij vrouwen elkaar toch steeds de loef afsteken als het over ons huishouden gaat? Waarom schamen we ons als er onverwachts bezoek opduikt en ons huis is niet spik en span, of erger nog: waarom gaan we plots als een gek beginnen poetsen en opruimen als we wéten dat er bezoek komt?<br />
<br />
Het antwoord is meestal: om de schijn op te houden!<br />
<br />
Toegeven, ik doe daar ook keihard aan mee. Hoeveel mensen hebben tegen mij al niet gezegd: 'Oh, het is hier zo netjes, en dat met drie kinderen!' Hahaha... ze moesten eens weten wat voor een slechte huisvrouw ik eigenlijk ben...<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
Feit blijft dat je met één, twee of meer kinderen onder een bepaalde leeftijd in huis constant moet opruimen én poetsen om er voor te zorgen dat je huis niet binnen de kortste keren in een varkensstal verandert. Bij mij is dat toch het geval tenminste... ze kunnen me hier wat rommel maken zeg, dat wil je gewoon niet weten!<br />
Ik schrijf hier dat het 'probleem' zich vooral voordoet als je kinderen hebt onder een bepaalde leeftijd, maar eigenlijk klopt dat niet volledig (jammer genoeg). Ik wil jonge moeders niet ontmoedigen maar ook als je kinderen eenmaal 12+ zijn - en de hoeveelheden speelgoed die er rondslingeren dus drastisch verminderen (godzijdank!!) - blijf je niet gespaard van wanorde.<br />
Ze komen thuis van school en smijten hun boekentassen in de gang en je eettafel verandert binnen de kortste keren in een half kantoor met schoolboeken, tip-ex, balpennen, laptops... want huiswerk maken op hun eigen kamer vinden ze maar saai. Ook hebben ze hobby's waar ze veel spullen voor nodig hebben, en die spullen vind je dan ook constant op de gekste plaatsen in je huis natuurlijk.<br />
Weet je, ikzelf doe al heel lang een poging om te minimaliseren (want ik word echt gek van teveel spullen om me heen), maar hoe doe je dat in godsnaam met een stel kinders in huis ;-)<br />
<br />
Gelukkig is mijn oudste zoon ook niet dol op een overdaad aan spullen <strike>(heeft mijn opvoeding dan toch iets opgeleverd haha).</strike> Mijn dochter daarentegen, is een echt meisje en kan nooit genoeg hebben van kleren en schoenen (gelukkig is ze nog blij met tweedehands en solden want anders was ik inmiddels allang failliet). Uiteraard draagt ze élke dag iets anders, zoals het een goede meisjespuber betaamt. Haar kamer ligt dus constant vol met kleren - die ik écht niet telkens ga wassen na één keertje dragen. Die kleren bereiken natuurlijk niet terug te kast, maar liggen gewoon op het bed of op de bureaustoel in hoge stapels, en ja... heel soms zelfs op de grond (als de stapel valt). Maar eigenlijk mag ik hier niet veel van zeggen, want ik was vroeger precies hetzelfde.<br />
<br />
Mijn jongste zoontje heeft een voorliefde voor lego, en als hij niet direct het blokje vindt dat hij zoekt worden de bakken uiteraard gewoon omgekieperd in het midden van de kamer (en pijn dat het doet als je op zo'n blokje trapt). Je kan je dus wel voorstellen hoe de woonkamer er hier vaak uitziet...<br />
<br />
Maar eigenlijk is dat toch ook helemaal niet erg! In een huis mag, neen moet, geleefd worden. Zolang de schimmel niet op de vuile afwas staat en je vloer niet begint te lijken op een zandbak is er helemaal geen probleem, nietwaar?<br />
<br />
Waarom houden wij vrouwen dan steeds de schijn op tegenover elkaar. Het wordt eens dringend tijd dat we daar mee stoppen! Niemand wordt er gelukkiger van en zeker wijzelf of onze kinderen niet.<br />
<br />
Om die reden ga ik vandaag met de billen bloot en verklap ik jullie wat voor een slechte huisvrouw ik ben. Ik zou het heel erg leuk vinden mochten jullie in de reacties hetzelfde doen. Tenzij je een perfecte huisvrouw bent natuurlijk haha, dan valt er niet veel te outen...<br />
<br />
(Excuseer me voor het woord 'huisvrouw' trouwens, ik vind het een lelijk en stom woord, maar ik weet even geen beter woord te verzinnen). 'Huismannen' mogen ook meedoen natuurlijk!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVy7_b4ymMosvHb2yOiOa2CvqaKYbfdO-N9PJTljfKXO0LmnbNz9GVvl7p_j7vL_I5c3Cm_edYk4f-UEFKKn6Nrc9bLMvS1HNz-EO3UUQ1T2PU5nb_YyogjIZlHBx9AOf_S2fC1OKklds/s1600/laundry-413688_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVy7_b4ymMosvHb2yOiOa2CvqaKYbfdO-N9PJTljfKXO0LmnbNz9GVvl7p_j7vL_I5c3Cm_edYk4f-UEFKKn6Nrc9bLMvS1HNz-EO3UUQ1T2PU5nb_YyogjIZlHBx9AOf_S2fC1OKklds/s640/laundry-413688_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Lees en geniet van mijn imperfectie:<br />
<br />
<ol>
<li>Weet je dat ik al eens ben vergeten de droogkast op te zetten nadat ik hem gevuld had. Na enkele dagen kwam ik erachter en zat ik dus met een hele hoop beschimmelde handdoeken. Dat gebeurt er dus als je verstrooid bent en dat ding heel weinig gebruikt.</li>
<li>Ik vergeet steevast een lijstje mee te nemen naar de winkel en kom dus thuis met dingen die ik eigenlijk niet van plan was te kopen. Als ik dan 's middags een koffietje wil drinken merk ik plots dat ik weer geen melk heb meegebracht. Balen!</li>
<li>'s Morgens tot de conclusie komen dat er geen kruimel brood meer in huis en dat de kinderen wel een gevulde brooddoos mee naar school moeten. Herkennen jullie dat? Resultaat: mega stress omdat ik snel nog naar de bakker moet en het is al zooo laat. Help!</li>
<li>Multitasken: welke gek heeft ooit bedacht dat vrouwen dat zo goed (moeten) kunnen. Ik haat het en ik kan het niet. Als ik aan het koken ben wil ik de telefoon niet opnemen en kan ik ook niet helpen bij die wiskundetaak. Ik kan er niets aan doen, ik kan dat gewoon niet!</li>
<li>Ik was bijna elke dag en soms gebeurt het toch dat zoonlief geen enkel schoon paar sokken meer heeft. Maar ik doe mijn best hoor, het is alleen een kleine vergetelheid. De sokken zaten allemaal onderin de wasmand, goed verstopt.</li>
<li>En als ik dan toch alle sokken die ik vind in één keer was, blijken de meesten 'weessokken' te zijn. Hoe kan dat nu?</li>
<li>Ik ben meestal een geduldige moeder, maar af en toe wordt de wanorde in de kinderkamers me te veel en dan ga ik rond met een vuilzak als de kinderen op school zitten. Slecht van mij, heel slecht... ik besef het.</li>
<li>Soms ben ik gewoon lui en dan schrijf ik liever een blog dan aan die volle wasmand strijk te beginnen. Tja, je moet nu eenmaal je prioriteiten stellen hé!</li>
<li>Nog zo eentje: er moet nog héél veel werk gebeuren, maar Fleurtje ligt net zo lekker op mijn schoot te slapen. Ik kan dat beestje nu toch niet wekken hé... dat zou sadistisch zijn. Ja, dan moet ik wel blijven zitten hé ;-)</li>
<li>Als ik geen zin heb om mijn schoenen te poetsen dan zeg ik tegen mijn man: 'Jij kan dat zo goed, schoenen poetsen', en weet je wat er dan gebeurt? Hij begint eraan!</li>
<li>Eigenlijk moet ik er nog een nummertje 11 aan toevoegen, want terwijl ik dit schrijf krijg ik telefoon van de kleuterschool dat ik de boekentas van mijn zoontje ben vergeten mee te geven. Ik ben dus écht een hopeloos geval ;-) dit is het bewijs. Zucht.</li>
</ol>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik hoop oprecht dat ik niet de enige slechte huisvrouw ben. Ik ben heel benieuwd naar jullie imperfecties en flaters.<br />
<br />
<br />
<h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: white; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik zou het super vinden als jullie me ook volgen op <a href="https://www.facebook.com/missmilla.athome" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Facebook</span></a><span style="color: #134f5c;">,</span> <a href="https://instagram.com/missmillaathome/?ref=badge" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Instagram</span></a><span style="color: blue;"> </span>en <a href="https://www.pinterest.com/missmillaa/" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Pinterest</span></a>!!</span></h3>
<br />
<br /></div>
Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com74tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-43691851296087862902015-12-22T12:02:00.000+01:002016-01-20T09:15:34.582+01:00Kopen, kopen, kopen!!!Na de hectische examenperiode van de twee oudste kinderen is de rust in huis weergekeerd. Het was een zware periode - zowel voor de kroost als voor ondergetekende - maar gelukkig leverde het ook goede rapporten op. Proficiat kiddo's, als het goed is mag het ook gezegd worden!<br />
De kids waren echt toe aan een welverdiende vakantie, en mama ook...<br />
Even niet stressen s'morgens<i> </i>om iedereen op tijd op school te krijgen. Ik blijf het elke ochtend een uitdaging vinden om iedereen gewassen, gevoed en min of meer wakker op de bestemming af te leveren. In de ochtend lijk ik soms meer boeman/zeur/taxichauffeur... dan mama.<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
De kinderen gaan naar drie verschillende scholen - de ene al wat dichterbij dan de andere - en dankzij de niet zo goede busverbindingen moet mama er eigenhandig voor zorgen dat ze er tijdig raken. Elke ochtend is dit weer een huzarenstuk, zeker als er ochtendhumeurtjes aan te pas komen.<br />
Volgens de oudste zoon is het allemaal de schuld van het totaal foute uurrooster dat (middelbare) scholen hanteren: de school begint véél te vroeg. Dat uurrooster is hélemaal niet aangepast aan de biologische klok van pubers. Pubers moeten laat kunnen gaan slapen en lang in hun bed blijven liggen. Dat is heel specifiek aan deze levensfase én zelfs wetenschappelijk bewezen volgens hem! Tja, van mij mocht de school ook gerust een uurtje later beginnen hoor, maar wel stoppen op hetzelfde uur natuurlijk, haha.<br />
<br />
Gisteren hebben we een een lui dagje gehad: beetje opgeruimd, melige kerstfilm gekeken op Netflix, pannenkoeken gebakken,... De jongste zoon lijkt momenteel bezeten door Star Wars, dus werd er ook met de lego gespeeld en moesten alle voertuigen die er gebouwd werden op ruimteschepen lijken. Oh, wat is mama daar toch goed in. ;-) Gelukkig is het voor een vijfjarige nog snel geweldig. Alhoewel... onze kleine betweter vindt toch dat er sowieso altijd iets moet veranderd worden aan mijn creaties.<br />
<br />
Ik vind het wel fijn om zo wat rond te lummelen in huis en me bezig te houden met kleine dingetjes. Vandaag willen we nog een dromenvanger maken. Je weet nooit dat zo'n ding helpt om de nachtmerries buiten te houden. Onze kleuter gelooft er rotsvast in, en grote zus gelooft er volgens mij ook stiekem nog een (klein) beetje in...<br />
<br />
Wat ik mijd als de pest dezer dagen zijn shoppingcentra en grote winkels. Oh, gruwel! Wat haat ik de drukte die onvermijdelijk met het kerstshoppen gepaard gaat. Wat haat ik ook het ongebreideld kopen van spullen (en vooral prullen), dat blijkbaar zo onlosmakelijk verbonden is met deze periode van het jaar. Als ik sommige mensen gadesla lijken ze wel rond te lopen als kippen zonder kop met kun karren vol rotzooi. Rotzooi die ze écht nodig hebben, denken ze...<br />
<br />
Sommige mensen kopen élk jaar nieuwe kerstversiering en zelfs hun hond komt er niet onderuit. Hij krijgt (als cadeau!) een kerstoutfit aangemeten. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik dat stiekem soms wel schattig vind... shame on me!<br />
Sorry Fleur, echt sorry ;-)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf1sZr2waDz82papElu-AUUpXdCtPH8PooHZ0LUH64SyMfGI8j1zHPwGIwcI4WVVY_1XH7qnvn2wtRweu4kZPNBA0QaGwVzSaYZzVDSgYhlPcrqUwgmEsqF3EtdSz7Xw4zOb3FrRb0o5w/s1600/DSC_5018.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf1sZr2waDz82papElu-AUUpXdCtPH8PooHZ0LUH64SyMfGI8j1zHPwGIwcI4WVVY_1XH7qnvn2wtRweu4kZPNBA0QaGwVzSaYZzVDSgYhlPcrqUwgmEsqF3EtdSz7Xw4zOb3FrRb0o5w/s640/DSC_5018.JPG" width="428" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9IzImleGRCPUMgnmhlOYXWL4MgSADt2v1YtDjG9zNo1tgmX-s6VJYOX5Pp2AcgdX20b8UZclebIldXn86Z2A748NJN-ISXAQv1QE089xmsOrltnX-wghMh1yq4OI4tkSkuDOspagOlsc/s1600/DSC_5028.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9IzImleGRCPUMgnmhlOYXWL4MgSADt2v1YtDjG9zNo1tgmX-s6VJYOX5Pp2AcgdX20b8UZclebIldXn86Z2A748NJN-ISXAQv1QE089xmsOrltnX-wghMh1yq4OI4tkSkuDOspagOlsc/s640/DSC_5028.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB-kFUs2OlD8JyJxIPnu5wXpGPnxQv2645XHTZ3-Lf-j505zEhnH0qQMHku16y54sjAjolbEbZ3VG8TX82jECI9PA6cDga_acz3Cv5Is0C7gefI5Nb421Gqqcfs94rqKHptLa3oMVyvps/s1600/DSC_5043.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB-kFUs2OlD8JyJxIPnu5wXpGPnxQv2645XHTZ3-Lf-j505zEhnH0qQMHku16y54sjAjolbEbZ3VG8TX82jECI9PA6cDga_acz3Cv5Is0C7gefI5Nb421Gqqcfs94rqKHptLa3oMVyvps/s640/DSC_5043.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Doen wij hier dan niet aan kerstshopping misschien? Tja, eigenlijk wel... maar ik vermijd het om mijn geld uit te geven aan prullaria. Sommige kerstballen gaan hier al twintig jaar mee, en af en toe koop ik na de kerst iets moois erbij, dat dan (uiteraard) sterk afgeprijsd is.<br />
De twee oudste kids krijgen een vast bedrag waar ze zelf iets van mogen kiezen (of sparen natuurlijk). De jongste zoon krijgt een cadeautje en mijn man en ik kochten voor onszelf een goed en oerdegelijk koffie apparaat. We zijn allebei dol op koffie en we vonden dat we dit wel verdienden.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHr3FPHpKcJsL72EZVaaazyIc8Nh88syBMPusSbqrTpMlvW7Jzm2_C4KoKaLR60ABll0nC_YKJ9KhRmAfoOKkdfrfFlv8LeLbQa1xcVbc4GPxLlbyzfTOdE4DnfPIn9X5atnrKwHDF084/s1600/DSC_5004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHr3FPHpKcJsL72EZVaaazyIc8Nh88syBMPusSbqrTpMlvW7Jzm2_C4KoKaLR60ABll0nC_YKJ9KhRmAfoOKkdfrfFlv8LeLbQa1xcVbc4GPxLlbyzfTOdE4DnfPIn9X5atnrKwHDF084/s640/DSC_5004.JPG" width="428" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdJYxPqdJa9uIHy9mzYObQYXmCGoIWQQnChGRazsH8SOQMHp1hFmNJ6wRlaCRrhB2zadCG57q8RITjGyleU44AxJsyHv6f9Qznxtd9cF4iWOgZniB2UapAWm9adZZdNPdtcHL64L0WpUY/s1600/DSC_4993.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdJYxPqdJa9uIHy9mzYObQYXmCGoIWQQnChGRazsH8SOQMHp1hFmNJ6wRlaCRrhB2zadCG57q8RITjGyleU44AxJsyHv6f9Qznxtd9cF4iWOgZniB2UapAWm9adZZdNPdtcHL64L0WpUY/s640/DSC_4993.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlnZMtrvqufFxN_0aYTZbsUGInjo1xEI381HVYiT6opE-sixfgvhaKoGgFXPY8LUJgTLkP02Ji6YEnA9fM5BNdEmezOKORBLo2gaINHKK29hyXXK3iSqfInG-rFW4kmlaEXdeDzm4gFJM/s1600/DSC_5013.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlnZMtrvqufFxN_0aYTZbsUGInjo1xEI381HVYiT6opE-sixfgvhaKoGgFXPY8LUJgTLkP02Ji6YEnA9fM5BNdEmezOKORBLo2gaINHKK29hyXXK3iSqfInG-rFW4kmlaEXdeDzm4gFJM/s640/DSC_5013.JPG" width="428" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3xxRfqpOnHGLph73FVMtLoI8Gy3XiUD7uo5yOQ_3kotMktGZjzAP37A0jHTfPQ-dJqjKy7DC8VT5ZgUIdoTs1KL5aaonLNT35a8IM_oK9k-1bz0m9NZdAqBHF72JLaT4cBUrjmdnHHG0/s1600/DSC_5008.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3xxRfqpOnHGLph73FVMtLoI8Gy3XiUD7uo5yOQ_3kotMktGZjzAP37A0jHTfPQ-dJqjKy7DC8VT5ZgUIdoTs1KL5aaonLNT35a8IM_oK9k-1bz0m9NZdAqBHF72JLaT4cBUrjmdnHHG0/s640/DSC_5008.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWO68JnGX6aJchQ811JAWhLebN9ZIjLSRG477SRtbThrI5e-jgEir0CXiMptJwesy4RvxQW4Ms7OxerlSWVr_-0t0CmWCjdb9-HwCkHBVpdLMj8bP4J_PMG6rFlTztwIy3RUEGJ9yuqVs/s1600/DSC_5002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWO68JnGX6aJchQ811JAWhLebN9ZIjLSRG477SRtbThrI5e-jgEir0CXiMptJwesy4RvxQW4Ms7OxerlSWVr_-0t0CmWCjdb9-HwCkHBVpdLMj8bP4J_PMG6rFlTztwIy3RUEGJ9yuqVs/s640/DSC_5002.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Ik bestel zoveel mogelijk cadeaus online. Dat is zoveel makkelijker en vaak ook nog pakken goedkoper (want je hebt goede prijsvergelijkingsites). Jaja, ik ben grote fan van online shoppen!<br />
We hebben een kleine familie, en kerst wordt bij ons niet overdreven uitbundig gevierd. Ik vind dat goed zo. Ik houd sowieso van nature meer van soberheid dan van overdreven uitspattingen.<br />
Ik kan het bijvoorbeeld maar heel erg moeilijk snappen dat sommigen mensen met de feestdagen persé dingen zoals foie gras willen eten. Ik vind het dierenleed dat er mee gepaard gaat vréselijk en voor niets nodig. Er bestaan trouwens prima plantaardige alternatieven voor foie gras, zoals faux gras (o.a. verkrijgbaar bij L.idl).<br />
<br />
Tot slot wens ik jullie alvast hele mooie kerstdagen, en beloof me, lieve lezers, dat er bij jullie geen foie gras op tafel komt.<br />
<br />
Gegroet,<br />
Miss MillaMiss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-66772720648521659882015-12-09T10:27:00.001+01:002016-01-20T09:15:58.343+01:00Examenperiode: stress voor de kinderen én voor de oudersWe zitten volop in de examenperiode ten Huize Miss Milla en dat zullen we geweten hebben. Pfff... vroeger - toen ik zelf nog studeerde - vond ik dit al de rottigste periode van het jaar, maar nu als mama van drie kinderen waarvan er twee examens hebben, is het ook verre van aangenaam.<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9eoetwKVgeqLvhOSxi0K1-N1GDbL7ww21k5Gqpp_MlDShUEKaQIFhbP1hT-y47yrsMagQVeAYuobL7k549mITPnuF_SW5IooXz2k_C91Z47utrrRDXFwqIniPPDAr86HTasU4lbiyo-Q/s1600/board-361516_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9eoetwKVgeqLvhOSxi0K1-N1GDbL7ww21k5Gqpp_MlDShUEKaQIFhbP1hT-y47yrsMagQVeAYuobL7k549mITPnuF_SW5IooXz2k_C91Z47utrrRDXFwqIniPPDAr86HTasU4lbiyo-Q/s640/board-361516_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Mijn twee oudste kinderen zeggen dat ze helemaal geen last hebben van stress tijdens de examens. Ik daarentegen...<br />
Voor de oudste zoon is het al snel goed genoeg. Eén van zijn gevleugelde uitspraken is dan ook: 'Denk je nu echt dat ze me later op een sollicitatiegesprek gaan vragen hoeveel punten ik op aardrijkskunde had in het vijfde middelbaar?' Tja, daar heeft hij een punt natuurlijk...<br />
Zoonlief kan best goed studeren en zou, denk ik, veel hogere punten kunnen halen. Voor hem hem is 'erdoor' echter al meer dan voldoende. Ik kan natuurlijk moeilijk met een pistool naast hem gaan staan om hem te dwingen de hele dag met zijn neus in de boeken te hangen hé... Studeren moet hij zelf willen en zelf doen. Toch geeft zijn houding mij stress, best veel stress zelfs.<br />
<br />
Dochterlief is heel anders op dat gebied, zij haalt het liefste heel goede punten. Ze studeert vrij veel (voor een twaalfjarige) en meestal komt ze dan ook thuis met een goed rapport. Het enige probleem is dat ons juffrouwtje nog niet echt zelfstandig kan studeren en dat ik haar veel moet helpen en ondervragen. Nu doe ik dat met plezier natuurlijk... alleen loopt er hier nog een klein kereltje van vijf rond die ook heel graag aandacht wil. En laat multitasken nu net iets zijn waar ik heel slecht in ben. Van multitasken raak ik al snel erg overprikkeld en rotslecht gezind. Klopt het überhaupt wel dat wij vrouwen goed zijn in multitasken zoals je het zo vaak leest in de 'boekjes'? Ik geloof er eerlijk gezegd niets van, ik kan het niet in ieder geval!<br />
<br />
Gisteren had ik mijn handen weer vol met het ondervragen van de dochter. (Zoontje had ik voor de tv geparkeerd met Netflix als babysit.) Dochterlief was in de namiddag (want dan hebben ze vrij tijdens de examens) in school gebleven om daar te studeren. Dit was echter geen groot succes geweest. Het eerste uur was er toezicht van een leerkracht die doodleuk tegen de kinderen had gezegd dat ze maximum twee vragen mochten stellen als ze iets niet begrepen van de leerstof. Dochterlief durfde dus bijgevolg helemaal geen vragen meer te stellen, zeker niet toen die leerkracht een ander meisje haar derde vraag niet meer wou beantwoorden. Als ik zoiets hoor word ik dus heel kwaad inwendig, echt razend. Ik wou een mail sturen naar de school hierover, maar dochter smeekte me om dit niet te doen. Ik wilde haar niet nog meer overstuur maken tijdens de examens, dus ik liet het dan maar zo...<br />
<br />
We zijn 's avonds nog tot een uur of negen bezig geweest, maar toen ze bijna in slaap viel boven haar boeken heb ik haar gezegd dat ze moest gaan slapen. Vanmorgen stond de wekker op zes uur en toen heeft ze nog een uurtje verder gestudeerd. Ik vind deze periode best heftig voor tieners van amper twaalf.<br />
Vroeger waren er ook voor de herfstvakantie en de paasvakantie examens. Bijgevolg moesten de kinderen een veel kleinere hoeveelheid leerstof verwerken. Nu zijn er enkel nog examens in december en juni. Nu moeten ze dus ineens de leefstof van een half schooljaar in hun bolletje krijgen. Dat is best zwaar voor kinderen die vorig jaar nota bene nog in de lagere school zaten. Gelukkig heeft dochterlief enkel examens van de hoofdvakken, de 'kleinere' vakken worden beoordeeld door middel van permanente evaluatie tijdens het schooljaar.<br />
<br />
Ik zal in ieder geval blij zijn als deze periode weer voorbij is. Het lijkt wel alsof ik me er drukker in maak dan de kinderen. Alhoewel... dochterlief beweert geen stress te hebben, maar eigenlijk geloof ik daar toch niet zo veel van. Ze slaapt slecht en is heel snel geïrriteerd. Dat zijn toch symptomen van stress volgens mij.<br />
<br />
Hebben jullie studerende kinderen in huis en is dat ook zo'n stressy periode voor het gezin?<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-54386299866720495862015-11-26T05:56:00.003+01:002016-01-20T09:16:07.931+01:00Dieven en vandalen'Let op je spullen': hoe vaak heb ik dat zinnetje al niet herhaald tegen mijn kinderen? Het lijkt wel een mantra hier thuis. Vooral tegen mijn dochter dan. Ze is een beetje een sloddervos. Ik denk dat ik elk jaar zeker drie nieuwe brooddozen moet kopen omdat ons juffrouwtje ze weer allemaal is kwijtgespeeld. Of koekendoosjes, die verdwijnen hier altijd op mysterieuze wijze. De drinkbussen blijven op één of andere manier ook nooit lang in ons leven... Zelfs niet als ik haar naam er in reuze letters heb opgeschreven.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Dan wil een mens een beetje milieubewust leven... maar als die dingen steeds verdwijnen en je ze dus constant moet vervangen, levert dat weinig winst op voor het milieu. Als oplossing probeer ik tegenwoordig zoveel mogelijk verpakkingsmateriaal te gebruiken als brooddoos (zoals lege ijsroomdozen bijvoorbeeld). Niet dat ons juffertje dat fijn vindt hoor, verre van zelfs. Maar ik blijf geen brooddozen kopen, zelfs niet van die goedkope van de A.ction.</div>
<div>
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div>
Maar genoeg geklaag over ons meisje nu. Eigenlijk is het een heerlijk kind. Ze staat zo onbezorgd en zelfverzekerd in het leven. Om jaloers op te zijn eigenlijk. Ze heeft nooit stress (zegt ze zelf), ook niet voor een examen of voor een turnwedstrijd. Ze ziet steeds het goede in de mens en op roddelen heb ik haar nog niet vaak kunnen betrappen. </div>
<div>
Eigenlijk is ze best nog behoorlijk naïef, maar is dat geen mooie eigenschap voor een twaalfjarige?</div>
<div>
Ikzelf was als kind heel anders: ik was heel verlegen, onzeker en enorm faalangstig. Gelukkig sta ik nu een stuk sterker in mijn schoenen dan toen, soms heeft ouder worden ook voordelen...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik vind het heel goed dat mijn dochter veel positiever is ingesteld, dan ik destijds als kind. Maar soms wordt ook zij met haar naïeve neusje op de feiten gedrukt: we leven in een wereld waarin niet iedereen eerlijk is.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Vorige week kwam ze in tranen thuis: ze was haar portemonnee kwijtgeraakt op school. Ons juffertje weent niet zo vaak, dus ze was er echt heel erg van aangedaan. In eerste instantie dacht ik natuurlijk dat ze haar portemonnee weer ergens op school had laten liggen. Ze is nu eenmaal heel vaak verstrooid en 'met haar kop in de wind'. Ik was zelfs een beetje boos op haar. 'Let nu eens op je spullen', weet je wel...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Maar ze was er zeker van dat haar portefeuille uit haar boekentas was gestolen. Ze wou hem er 's middags uithalen om soep te kopen in de eetzaal, en hij was weg. Hij kon ook niet uit haar boekentas zijn gevallen, want hij zat veilig opgeborgen achter een rits. </div>
<div>
Ik ging ervan uit dat we de dag nadien die portemonnee wel zouden terugzien, want ze had alle leerkrachten en het secretariaat verwittigd. Jammer genoeg gebeurde dat niet, meer zelfs... intussen is ook de portemonnee van een klasgenootje verdwenen. Waarschijnlijk loopt er dus toch een dief rond ergens op school. </div>
<div>
't Is wel een heel gedoe als ze je portemonnee stelen: identiteitskaart weg (aangifte doen en nieuwe aanvragen: 20 euro), buskaart weg (nieuwe aanvragen: 10 euro), geld weg (10 euro), bibliotheekkaart weg... De portemonnee zelf was ook niet goedkoop. Het was een hele mooie van Pip Studio, waar ze zelf voor had gespaard...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tot overmaat van ramp had ons meisje vorige zondag een turnwedstrijd, en toen heeft een vandaal haar sportschoenen beklad met alcoholstift toen ze in de kleedkamer stonden. Zij was trouwens niet het enige slachtoffer. De vandaal nam ook kledij van andere kinderen en de muren onder handen met zijn stift. Ik heb er maar één woord voor: dégoutant! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Mijn lieve onbezorgde meisje heeft dus mogen ervaren dat we leven in een grote boze wereld, en ze was hierdoor best verdrietig. </div>
<div>
We kregen de schoenen niet proper, hooguit konden we de strepen wat vervagen met aceton. Toch vond dochterlief al snel een oplossing. Ze nam een paar alcoholstiften en tekende allemaal hartjes over de vieze strepen op haar sportschoenen. </div>
<div>
Oh lieve meid, wat ben je toch een prachtig kind :-)</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_iINmWcsyudCbHXM2CgRcslUcuBu89YCovpn8a4hYsprdR_N0czlsUrSQxIAOUdKdiJso7Q_l70niyQJLQfJtsNtP6EL9Gm4inLpGp4Ts-EDjRpvEbwNPzQpn03EfFMr8wzhXuwu4F2M/s1600/DSC_4821.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_iINmWcsyudCbHXM2CgRcslUcuBu89YCovpn8a4hYsprdR_N0czlsUrSQxIAOUdKdiJso7Q_l70niyQJLQfJtsNtP6EL9Gm4inLpGp4Ts-EDjRpvEbwNPzQpn03EfFMr8wzhXuwu4F2M/s640/DSC_4821.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: white; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik zou het super vinden als jullie me ook volgen op <a href="https://www.facebook.com/missmilla.athome" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Facebook</span></a><span style="color: #134f5c;">,</span> <a href="https://instagram.com/missmillaathome/?ref=badge" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Instagram</span></a><span style="color: blue;"> </span>en <a href="https://www.pinterest.com/missmillaa/" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Pinterest</span></a>!!</span></h3>
</div>
<div>
<br /></div>
Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-56951800511731543252015-11-11T07:36:00.003+01:002016-01-14T10:52:37.058+01:00Zo'n pluizentondeuze, is dat wat?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Ik probeer de laatste jaren een beetje minimalistisch(er) te leven (lees: ik doe mijn best). Deels uit noodzaak (lees: van twee inkomens naar één), maar zeker ook uit overtuiging. Ik word zenuwachtig van te veel spullen om me heen (lees: rommel) en het ongebreideld consumeren (lees: de Acti*ns, Big Baz**rs en Pr*marken van deze wereld platlopen) kan niet blijven duren. We hebben maar één Aarde en het is toch de bedoeling dat onze (achter)kleinkinderen daar ook nog wat geniet van hebben.<br />
<br />
Ik heb de indruk dat je tegenwoordig grof gezegd twee 'soorten' mensen hebt: de eerste soort wil véél spullen voor weinig geld. Dit is tegenwoordig geen enkel probleem met alle 'goedkope brol'-winkels die als paddenstoelen uit de grond schieten.<br />
De tweede soort wil liever duurzame spullen die wel even meegaan, en kiest dus eerder voor kwaliteit dan voor kwantiteit. Tuurlijk heeft dit zijn prijskaartje, maar dat nadeel kan je handig omzeilen door in de solden te kopen of voor tweedehands te gaan.<br />
<br />
Tweedehands kopen en verkopen is meestal een win-win actie: voor beide partijen levert het voordelen op, en dan hebben we het nog niet eens over de winst die het betekent voor het milieu. De economen onder jullie zullen nu wel opperen dat tweedehands kopen niet echt bevorderlijk is voor de omzet van de winkels en dus slecht voor de economie, maar daar zijn vast ook wel oplossingen voor de bedenken. Slimme (web)shops bieden ook al tweedehands opties aan (smartphones die gerefurbished zijn bijvoorbeeld) de dag van vandaag.<br />
<br />
Nu ben ik zeker geen heilig boontje op het gebied van duurzaamheid hoor. Ik doe mijn best, maar sommige dingen koop ik ook gewoon in de Acti*n. Voor schoolspullen bijvoorbeeld zijn ze volgens mij echt wel de goedkoopste. Toch zal je me er niet vaak zien buitenwandelen met een kar vol rommel die ik niet nodig heb. Ik probeer bewust te consumeren en me enkel de dingen aan te schaffen die ik echt meen nodig te hebben (meestal slaap ik er eerst een nachtje over voor ik daadwerkelijk overga tot een aankoop).<br />
<br />
Voor je het weet slibt je huis anders binnen de kortste keren dicht met rommel en - geloof me - met drie kinderen is dat sowieso al een probleem. Ik moet wel eerlijk zeggen dat de oudste zoon (van zestien) ook vrij minimalisch is aangelegd. Als kind was het een echte verzamelaar, maar het tij lijkt nu helemaal gekeerd. Alle overbodige spullen verwijdert hij onmiddellijk uit zijn kamer. Er is dus wel degelijk nog hoop voor moeders van kinderen met rommelige en overvolle kamers :-) Uit de grootste sloddervos kan op een gegeven moment een ordelijke puber verrijzen. Qua toebehoren voor zijn computer (die niet 'zwaar' genoeg kan zijn) is de zoon niet minimalistisch aangelegd trouwens. Zijn kamer lijkt momenteel meer op een kantoor dan op een puberkamer, maar ik klaag niet. Buiten de drie schermen en de twee computers afstoffen, heb ik er weinig poetswerk.<br />
<br />
Maar <i>to the point</i> nu: ik ging het hier eigenlijk hebben over mijn nieuwste aankoop (waar ik een nachtje over heb geslapen, echt waar!), een pluizentondeuze.<br />
Ik ben altijd wat wantrouwig ten opzichte van dat soort toestelletjes. Meestal beloven ze veel, maar doen ze weinig... en dan belanden ze - zoals we allemaal weten - ergens in een godvergeten kast.<br />
<br />
Omdat ik een aantal kledingstukken heb die nog wel mooi zijn, maar die door herhaaldelijke wasbeurten ook wat pluizig zijn geworden, leek het me handig om zo'n dingetje in huis te hebben.<br />
De vraag bij dat soort toestelletjes is echter altijd: maken ze waar wat ze ons beloven? Doordat ik in het verleden al redelijk vaak ben teleurgesteld op dat gebied, ben ik een erg sceptische consument geworden.<br />
<br />
Toen ik echter zag dat er een pluizentondeuze in de aanbieding stond bij Bl*kker voor 9,99 euro, ben ik toch overstag gegaan. Een pluspunt vond ik zeker dat het een herlaadbaar modelletje is. En misschien niet zo belangrijk, maar het ziet er ook best leuk uit vind ik. Voor zover een pluizentondeuze er leuk kan uitzien natuurlijk ;-)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWNB8TAUmeDbfMh97MT3ny-DsQZZPZChKbMeJIJaiQracpkwSsw_F71aDqDUVgLhJDghMu1YV1TS43EupTIQzpHnAUGnoU02FLT-wHrDvR4UX-gPZOpJeZKXplBxkLx3rCL0ePGMz3ND4/s1600/DSC_4803.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWNB8TAUmeDbfMh97MT3ny-DsQZZPZChKbMeJIJaiQracpkwSsw_F71aDqDUVgLhJDghMu1YV1TS43EupTIQzpHnAUGnoU02FLT-wHrDvR4UX-gPZOpJeZKXplBxkLx3rCL0ePGMz3ND4/s400/DSC_4803.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmDwK6qQf_UYtwT31VI8ai7jh-VZx_XUR9OAMV_Ok4nyyxa87j3OrAKpRbwIvWrXlI-_em9EN1An86_0P24xftoa2buL8Ax9VYvnGDgVVAmlU0MHGMIpj4GA_1ZfB_VuLzpxmIDLKWu_c/s1600/DSC_4808.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmDwK6qQf_UYtwT31VI8ai7jh-VZx_XUR9OAMV_Ok4nyyxa87j3OrAKpRbwIvWrXlI-_em9EN1An86_0P24xftoa2buL8Ax9VYvnGDgVVAmlU0MHGMIpj4GA_1ZfB_VuLzpxmIDLKWu_c/s400/DSC_4808.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiio66uRnufbl9Xl6UrlFAVXlw9V0uGzSID_hzRuDTvlLZnixxCblwaAuoxKijJnr73DGLaAHiZXzdxS63ngmeZJ07Xfkubi7nMJsC4SOnyBzXxKm6_YxEYFimAP1cpvP2seAgRWhqGyp8/s1600/DSC_4813.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiio66uRnufbl9Xl6UrlFAVXlw9V0uGzSID_hzRuDTvlLZnixxCblwaAuoxKijJnr73DGLaAHiZXzdxS63ngmeZJ07Xfkubi7nMJsC4SOnyBzXxKm6_YxEYFimAP1cpvP2seAgRWhqGyp8/s400/DSC_4813.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Eerst heb ik het dingetje een half uurtje laten opladen, maar eigelijk kon ik bijna niet wachten om het uit te proberen. Ik had geen al te hoge verwachtingen moet ik zeggen, maar... het resultaat verraste me toch. In de positieve zin wel te verstaan!<br />
Ik laat jullie even een voor en na foto zien van een joggingbroekje van mijn zoontje:<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBOgzZgWzEieswWFGkYoA-bGxSBv83lbzad92VNLBOmfgZvSPk-Tbb56nMx4tMpWXzoZEHwM2emMjg1Lp1iFHGFZCSTbYmStnNIT4Kp3WVgIsBLSlwbxQji2hGpZB8vLQ9ir9MKx-EeLA/s1600/DSC_4791.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBOgzZgWzEieswWFGkYoA-bGxSBv83lbzad92VNLBOmfgZvSPk-Tbb56nMx4tMpWXzoZEHwM2emMjg1Lp1iFHGFZCSTbYmStnNIT4Kp3WVgIsBLSlwbxQji2hGpZB8vLQ9ir9MKx-EeLA/s640/DSC_4791.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Voor de pluizentondueze zijn werk deed.<br />
<br /></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju0egoxH0ng7ADs2iMSdzzcClfKNmEBKp-1GCX6FIm952-Aio-vEKOzvw83tf162EgFCD5HpgDVmTXPttO9J1NjWdcR68U46kamw3a3aee86XXX8d2Mdb8AC77BKDujNWOnk8n5Iv51hg/s1600/DSC_4798.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju0egoxH0ng7ADs2iMSdzzcClfKNmEBKp-1GCX6FIm952-Aio-vEKOzvw83tf162EgFCD5HpgDVmTXPttO9J1NjWdcR68U46kamw3a3aee86XXX8d2Mdb8AC77BKDujNWOnk8n5Iv51hg/s640/DSC_4798.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Na: de pluizen zijn voor het grootse deel verwijderd.<br />
<br /></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIIqx-j7s5IPdJz1vu-w-9sYDzYPmFNDgZsFBY8Wf_ig0vLyH5rlyLcAAgeZkznMFlhwi8NmW0wdmc-ECaTWYAI-R15hjOVoN8M2P_diAcR0wEE7k5-viauiW8W9RyqoqUX-CQECpoaf0/s1600/DSC_4799.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIIqx-j7s5IPdJz1vu-w-9sYDzYPmFNDgZsFBY8Wf_ig0vLyH5rlyLcAAgeZkznMFlhwi8NmW0wdmc-ECaTWYAI-R15hjOVoN8M2P_diAcR0wEE7k5-viauiW8W9RyqoqUX-CQECpoaf0/s640/DSC_4799.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Linkerkant: met de pluizentondeuze<br />
Rechterkant: zonder de pluizentondeuze<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</td></tr>
</tbody></table>
Ik vind het resultaat erg goed. Ik heb ook zeker niet de indruk dat je met zo'n pluizentondeuze je kleren beschadigd. Je mag wel niet te hard drukken op de stof als je er over gaat met het toestel (om beschadigingen te voorkomen), maar dat is ook helemaal niet nodig om een mooi resultaat te bekomen.<br />
Inmiddels nam ik al meerdere kledingstukken onder handen met de pluizentondeuze en ook dat verliep naar wens. Alleen bij t-shirt stof vond ik het resultaat iets of wat tegenvallen.<br />
<br />
Ik vind dit toestel dus zeker een aanrader! En als je door het gebruik van de pluizentondeuze je kleren kan 'vernieuwen' en dus langer kan dragen, draagt het ook weer bij tot duurzaamheid.<br />
<br />
Ten slotte wil ik nog even meegeven dat ik dit toestel zelf aankocht en op geen enkele manier vergoed werd om deze review te schrijven.<br />
<br />
Hebben jullie ervaring met een pluizentondeuze of met andere nuttige kleine toestellen?<br />
<br />
<h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: white; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ik zou het super vinden als jullie me ook volgen op <a href="https://www.facebook.com/missmilla.athome" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Facebook</span></a><span style="color: #134f5c;">,</span> <a href="https://instagram.com/missmillaathome/?ref=badge" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Instagram</span></a><span style="color: blue;"> </span>en <a href="https://www.pinterest.com/missmillaa/" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Pinterest</span></a>!!</span></h3>
<div>
<span style="background-color: white; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-88408137989197688822015-10-25T06:44:00.001+01:002015-10-25T09:51:55.898+01:00Over loslaten...Als er één cliché is dat klopt als een bus, dan is het wel dat de tijd vliegt. Eens een moment voorbij is komt het nooit meer terug. Soms kunnen we een beetje valsspelen zoals vannacht, als de klok een uurtje wordt teruggezet, maar toch blijft 'tijd' een heel ongrijpbaar iets.<br />
<br />
Tot dat besef kwam ik eigenlijk pas écht toen ik voor het eerst moeder werd. Ik besefte dat de baby die ik in mijn armen hield niet voor eeuwig zo klein zou blijven. Ik vond dat een moeilijke gedachte... sommige momenten zijn zo volmaakt dat je de tijd wilt stopzetten. <br />
Kinderen opvoeden is eigenlijk constant afscheid nemen van een periode die voorgoed voorbij is, en loslaten.<br />
De laatste keer borstvoeding geven, de laatste keer 24 u per dag bij je baby zijn omdat je weer moet gaan werken, de laatste traktatie in de crèche omdat het nu tijd is om naar school te gaan, de laatste keer wachten aan de poort van de kleuterschool en later aan die van de lagere school... om nog later zelfs helemaal niet meer aan een poort te mogen wachten.<br />
<br />
Nu moet ik zeggen dat de pijn van het afscheid nemen bij al die mijlpalen in mijn geval iets verzacht werd door het feit dat we hier nog een nakomertje hebben gekregen. Toen onze oudste zoon elf was en onze dochter zeven, werd ons jongste zoontje geboren. Een geschenk uit de hemel, en het was zo fijn om al die 'babydingen' opnieuw te mogen beleven. Opnieuw een naam kiezen, geboortekaartjes uitzoeken, een hele babyuitzet bij mekaar zien te krijgen (want veel hadden we niet meer),... Maar ook opnieuw zo'n klein kwetsbaar hummeltje in huis dat heel veel aandacht en verzorging nodig heeft.<br />
Misschien heb ik er bij mijn jongste zoontje nog meer van willen genieten omdat ik wist dat het echt de laatste keer zou zijn. Het was ook zo bijzonder omdat onze twee oudste kinderen heel bewust deze babyperiode hebben kunnen meemaken. Zij zagen hun broertje niet als een concurrent, maar als een klein wezentje dat moest beschermd en verzorgd worden. Het was zo mooi om te zien hoe een stoere (bijna) puber ronddroeg met zijn broertje en hoe grote zus ervan genoot om mee de schattigste babykleertjes uit te kiezen.<br />
<br />
Waarom schrijf ik dit nu allemaal? Misschien omdat ik me realiseer dat zelfs ons jongste zoontje groot wordt, en dat ook hij volgend jaar alweer de kleuterschool achter zich laat. Vorige week werd hij vijf en dat klinkt al zo groot. Anderzijds vind ik hem nog zo klein...<br />
Als ik bedenk dat mijn kleine mannetje over minder dan één jaar de beschermde omgeving van het piepkleine dorpsschooltje waar hij nu zit, moet verlaten om mee te draaien in een lagere school met honderden leerlingen op de speelplaats, dan breekt mijn hart. Ik weet dat mijn zoontje erg slecht tegen drukte en chaos kan, maar misschien valt het allemaal nog wel mee.<br />
Soms vraag ik me af: wie heeft het nu eigenlijk het moeilijkste met die nieuwe fases? Mijn zoontje of ik? Herkennen jullie dat gevoel? Je weet dat je moet loslaten, maar diep in je binnenste ben je er als moeder gewoon nog niet klaar voor...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHfPriaAWr6s25mzQdM6Aq6TjYCJHg48Kd4dVPImjlMHvb7bGIlzeAHfccZ3aHXRfo6LXWWDb-M_ZjmTfxYhPIYFPV1SuJdXGJntBXDBJdIt1KBFYaQ27mIwSKD8Nnu3jZKXoXOAR3MR8/s1600/DSC_4348.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHfPriaAWr6s25mzQdM6Aq6TjYCJHg48Kd4dVPImjlMHvb7bGIlzeAHfccZ3aHXRfo6LXWWDb-M_ZjmTfxYhPIYFPV1SuJdXGJntBXDBJdIt1KBFYaQ27mIwSKD8Nnu3jZKXoXOAR3MR8/s640/DSC_4348.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Als kinderen groter worden zijn er nog talloze andere momenten waarop je ze moet loslaten. Wat vond ik het moeilijk om mijn dochter de toestemming te geven om voor de eerste keer alleen naar school te fietsen en wat was ik ongerust en boos toen ze op een keer nog even met een vriendin wat rondhing in de stad zonder mij te verwittigen. Alle rampscenario's passeerden over mijn netvlies en natuurlijk kon ik haar niet bereiken op haar gsm. Of toen mijn oudste zoon voor de eerste keer uit ging met zijn vrienden, dat was ook even slikken...<br />
<br />
Er kan zoveel misgaan, maar toch moet je als ouder op zo'n momenten even je bezorgdheid aan de kant zetten en je kinderen je vertrouwen geven. Geleidelijk moeten ze wennen aan meer vrijheid en het dragen van veranwoordelijkheid.<br />
Wat gebeurt er immers met zand dat je wilt vasthouden in je hand? Het ontglipt je. Kinderen moeten leren op eigen benen te staan en wij ouders moeten ze dat ook gunnen (hoe moeilijk het loslaten soms ook is).<br />
We bezitten onze kinderen niet, we mogen ze hooguit begeleiden op hun tocht naar volwassenheid. Dat is een hele moeilijke taak die gepaard gaat met veel vallen en opstaan, maar ik kan me eerlijk gezegd ook geen mooiere en belangrijkere taak in het leven voorstellen.<br />
<br />
Hoe staan jullie tegenover 'loslaten'?<br />
<br />
<br />
<h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik zou het super vinden als jullie me ook volgen op <a href="https://www.facebook.com/missmilla.athome" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Facebook</span></a><span style="color: #134f5c;">,</span> <a href="https://instagram.com/missmillaathome/?ref=badge" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Instagram</span></a><span style="color: blue;"> </span>en <a href="https://www.pinterest.com/missmillaa/" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Pinterest</span></a>!!</span></h3>
<div>
<span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-37845481736658175022015-10-22T14:44:00.000+02:002015-10-22T16:19:39.954+02:00Oeps, foutje van 200 euro...<span style="font-weight: normal;">Mag ik jullie één tip geven, lieve lezers:</span><br />
<h3>
</h3>
<h3>
KIJK ALTIJD JE KASSABON NA!!!</h3>
<br />
'Je kassabon niet nakijken kan ernstige financiële schade veroorzaken', deze waarschuwing zou eigenlijk op elke rekening moeten staan, net zoals er een waarschuwing op de pakjes sigaretten staat.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA43hBL5MdvBWu_tV4uw9uWd5TReTc2VNqrPX8-UQqSJOas_v8SbMHQLyzhDE_DHL0cm8ZGIt1K557ZDtVMKvyI-3SKhliLibimshTxqyoqn9qYpbKCcudJFozHOYpSxvIOI9JIMW_Z5s/s1600/dollar-bill-166311_1920.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="339" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA43hBL5MdvBWu_tV4uw9uWd5TReTc2VNqrPX8-UQqSJOas_v8SbMHQLyzhDE_DHL0cm8ZGIt1K557ZDtVMKvyI-3SKhliLibimshTxqyoqn9qYpbKCcudJFozHOYpSxvIOI9JIMW_Z5s/s640/dollar-bill-166311_1920.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Vroeger keek ik nooit mijn bonnetjes na, maar sinds ik doorheb dat er héél vaak fouten sluipen in kassatickets doe ik het tegenwoordig bijna systematisch.<br />
Akkoord, als er een foutje op je bonnetje staat gaat het meestal om kleine bedragen, maar... eerlijk is eerlijk en juist is juist. Als we niet genoeg centjes bijhebben in de winkel krijgen we onze boodschappen ook niet mee hé.<br />
<br />
Toch kan er af en toe een groot bedrag teveel worden aangerekend als je niet uit je doppen kijkt als consument. Luisteren jullie even mee naar wat ik vorige week meemaakte? Ik zweer het: er is geen woord van gelogen!<br />
<br />
Ik ging met mijn vader naar een bekend woonwarenhuis. Hij kocht er vrij veel spullen, dus aan de kassa verwachtte ik wel een relatief hoog bedrag. We kozen een 'bemande' kassa omdat we ook een bonnetje hadden met spullen die aan het magazijn moesten worden afgehaald. De kassier van dienst deed zijn werk: hij scande alle artikelen, maar hij deed verder alsof we lucht waren. Hij was druk aan het kletsen met de kassierster die aan de kassa naast hem zat. En neen, het gesprek ging niet over het werk. Nu stoort het me niet dat winkelbediendes met elkaar babbelen, maar misschien doen ze dat toch beter als het even wat minder druk is aan de kassa...<br />
<br />
Ik hoorde het bedrag dat mijn vader moest betalen en ik vond het vrij hoog uitvallen. Natuurlijk is dat meestal wel zo aan de kassa ;-) maar toch, mijn voorgevoel vertelde me dat er iets niet klopte. Ik vroeg het bonnetje aan mijn vader om na te kijken. Hij vond dat niet nodig zei hij. 'Je kan daar toch niet aan uit, met al die vreemde benamingen op het bonnetje.' Toch volharde ik in mijn boosheid en keek de rekening na. Het is inderdaad niet simpel om een bon van die woonwinkel na te kijken, zeker niet als je veel spullen hebt gekocht. Ik zag al snel dat er iets niet klopte: op de bon stond er 'transport zon 200 euro'. Wat bedoelden ze daar mee? 'Transport zon', we namen onze spullen toch gewoon zelf mee en ik kon me ook niet herinneren dat we iets van 200 euro in de kar hadden gelegd.<br />
<br />
Mijn vader ging dus terug naar de kassier om uitleg te vragen. De kassier had het volgens mij direct in de smiezen dat hij een fout had gemaakt, maar hij legde de bal in ons kamp: 'Wat is dat?', bracht hij uit. Ja, wat is dat? Dat mag jij ons wel eens vertellen, dacht ik bij mezelf. Ik vond de kassier erg arrogant en gepikeerd overkomen, maar dat is mijn subjectieve mening natuurlijk.<br />
Uiteindelijk riep hij er een dame bij, zijn overste vermoed ik. Zij kwam tot bij de kar en ze begon alles na te kijken en opnieuw te scannen. Even later gaf ze toe dat er een foutje was gemaakt. De kassier had de verkeerde 'snelcode' ingetikt volgens haar. Ik zei: '200 euro is wel een grote vergissing'. Ze antwoordde geïrriteerd: 'Vergissen is menselijk.' Ik zei haar dat de kassier heel de tijd aan het praten was met zijn collega tijdens het scannen en dat het misschien mogelijk was dat er daarom een foutje was gebeurd. Ze wuifde dit - opnieuw gepikeerd - weg. Nog steeds hadden we geen excuses te horen gekregen. Mijn vader kreeg uiteindelijk zijn geld terug en toen kon er een kleine sorry af.<br />
Ik kan me goed voorstellen dat je zo'n fout over het hoofd ziet als je iets heel groots koopt in die winkel, zoals een keuken of een dressing met veel losse elementen. Dus een rekening die nog moeilijker te ontcijferen is...<br />
<br />
Ik geef toe dat vergissen menselijk is, maar de arrogantie van het personeel hierrond stoorde me uitermate. Als ik die kassier was geweest zou ik me onmiddellijk verontschuldigd hebben, denk ik.<br />
<br />
Ik vraag me ook af of ze er zo los zouden zijn overgaan wanneer de rollen omgekeerd waren geweest: stel je voor dat ik bij de zelfscan een artikel van 200 euro zou zijn vergeten te scannen. Zouden ze dan genoegen nemen met de uitleg: 'Vergissen is menselijk'. Ik vrees ervoor...<br />
<br />
Dus lieve mensen, luister naar Miss Milla en kijk je bonnetjes na, allways!<br />
<br />
Maakten jullie het al mee dat er fouten op de kassabon stonden?<br />
<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-67157414482231708282015-10-21T11:23:00.005+02:002015-10-21T14:03:53.063+02:00Herfstblues?Bestaat er zoiets als herfstblues? Indien ja, dan denk ik dat ik eraan lijd.<br />
De laatste dagen erger ik me aan zowat alles om me heen. Objectief gezien heb ik weinig reden tot klagen: ik ben gezond (voor zover ik weet tenminste), mijn huwelijk staat niet op springen, alles gaat goed met de kids, mijn hond is nog altijd megaschattig en lief (alhoewel ze soms ook wel haar nukken heeft, hormonen zeker?)... Weinig reden tot klagen dus, maar toch lijkt niets me nog af te gaan.<br />
<br />
Omdat ze zeggen dat je hart uitstorten zo'n deugd kan doen én helend werkt, gooi ik hier mijn lijst met ergernissen van de laatste tijd op tafel. Als je geen zin hebt in een klaagblog, haak dan maar snel af zou ik voorstellen. Indien je daarentegen zelf ook last hebt van de herfstblues, lees dan zeker verder en laat je eigen ergernissen achter in een reactie. Want samen klagen is altijd leuker dan alleen klagen, nietwaar?<br />
<br />
Ok, daar gaan we dan! Hier komt mijn lijstje... ik erger me momenteel blauw aan:<br />
<br />
<ul>
<li>Het feit dat het zo verrekt donker is de hele dag. Waar zit die zon? Ga ik nu maanden aan een stuk weer moeten wennen aan de kou, de regen en de gure wind? Als die domme zon tenminste nog een beetje zou willen meewerken was het lang zo erg niet, maar neen hoor, die luie vuurbol is niet van plan haar gezicht nog veel te laten zien de komende maanden.</li>
<li>Aan het stelletje 'leuke' mensen die hier in de buurt wonen en die er alles aan doen om het bloed van onder mijn nagels te halen. Deze mensen hebben een kachel (type 'allesbrander' vermoed ik). Niets mis mee natuurlijk... alleen vraag ik me af wat voor rotzooi ze er er allemaal insteken om op te fikken. De stank en de vuile rook die er uit hun schouw komt is werkelijk niet te harden. Heel de buurt heeft er last van. Het erge is dat ze dus niet enkel in de winter stoken, maar het hele jaar door. Hoe vaak ik niet angstvallig mijn ramen en deuren moet dichthouden, mijn 'berookte' was opnieuw in de machine moet steken, mijn kinderen moet binnen houden,... allemaal omdat de lucht door deze mensen verpest wordt. Ik snap het eerlijk waar niet hoe een kachel zo kan stinken. Ik ken nog verschillende mensen met een kachel en daar heeft niemand last van. Het erge is dat deze individuen er zich helemaal niets van aantrekken dat ze zoveel ongemak veroorzaken in de buurt. In het verleden hebben we ze hierover beleefd en tactvol aangesproken, maar spijtig genoeg hebben ze toen de oorlog aan ons verklaard. Ik kan er bijna een boek over schrijven... Ik spreek dus al jaren niet meer tegen deze personen. Ze zeggen soms: 'met sommige mensen kan je niet praten' wel, dit zijn dus dat soort van mensen. Sindsdien zijn er kleine en grote pesterijen van hun kant. Zo vinden deze mensen het dus heel grappig om hun auto's langs beide kanten op 15 cm van mijn auto te parkeren, zodat ik onmogelijk nog wegkan. Eén keer kan ik daar nog wel mee lachen, maar als ze het systematisch blijven doen is het moeilijk om te zwijgen. Toch zwijg ik, ik heb namelijk geen zin in een nog verdere escalatie van de situatie. Je leert er mee leven op den duur, hoe moeilijk dat ook is.</li>
<li>Aan al de mensen die niet begrijpen dat ik thuisblijfmoeder ben geworden omdat ik helemaal genoeg had van de 'ratrace'. Voor sommigen lijk je dan niet meer mee te tellen. Ze kunnen het maar niet begrijpen dat je er vrijwillig voor kiest om thuis te blijven voor de kinderen. Er zijn er zelfs die je dan een profiteur vinden (dat zeggen ze wel niet in je gezicht uiteraard). Maar van wie profiteer ik eigenlijk in hun ogen? Ik krijg geen enkele uitkering. Van mijn man misschien dan? Neen ook niet, want hij staat voor 100% achter deze beslissing. Sommigen zijn ook jaloers op de vrije tijd die ik heb. Maar leven van één inkomen heeft uiteraard financiële consequenties en je moet écht wel op een andere manier gaan leven om rond te komen. Dat vergeten ze voor het gemak even als ze jaloers zijn... Want ja, met minder rondkomen, dat willen ze ook niet natuurlijk.</li>
<li>Aan het racisme dat er bij velen aan de oppervlakte komt als het over de vluchtelingen gaat. Ze zijn zo bang dat ze een stukje van hun eigen welvaart zouden moeten opgeven... Ik vraag me af hoe het komt dat sommige mensen zo weinig inlevingsvermogen kunnen hebben: vreselijk!</li>
<li>Aan het feit dat ik op de één of ander manier mijn huishouden maar niet op orde krijg. Nu moet ik toegeven dat ik veel te perfectionistisch ben, dus daar zal het ook wel een beetje aan liggen misschien...</li>
<li>Aan mijn gebrek aan energie: ik sta moe op en ik ga moe slapen. Misschien moet ik toch maar eens proberen mijn vitaminesupplementen elke dag te nemen in plaats van één maal per week (als ik er toevallig eens aan denk). Enkele maanden geleden bleek uit een bloedonderzoek dat ik een aanzienlijk vitamine D tekort heb... op deze manier ga ik dat tekort natuurlijk niet weggewerkt krijgen.</li>
<li>Aan het feit dat mijn plan om gezonder te gaan eten en minder te snoepen echt niet wil lukken. Ik heb gisteren wéér twee chocoladekoeken gegeten. Het lijkt er wel op dat ik een 'frustratiesnoeper' ben.</li>
</ul>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik heb nog een heleboel andere ergernissen... maar weet je, ik voel me al een stuk opgeluchter nu ik er een paar van me af heb kunnen schrijven. Bedankt om te luisteren naar mijn geklaag lieve lezers :-) Frustratie ventileren werkt dus écht!! </div>
<div>
Binnenkort schrijf ik een blog over alle mooie dingen in mijn leven - beloofd - want die zijn er natuurlijk ook. Ik besef dat ik zoveel heb om dankbaar voor te zijn.</div>
<div>
Jammer genoeg lijken we echter altijd meer te focussen op het negatieve dan op het positieve. Vanmorgen - bij zonsopgang - keek ik naar buiten en zag ik de prachtige herfstkleuren in mijn tuin... 'Oh wat een geluk' dacht ik toen 'dat ik zoiets moois mag zien bij het ontwaken'.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0jtbX3Z7wyyzqAUTrkNQ8fVhLKxAkfFmZYjYoss2Yq5e8D_uMZr3UGTxBCM2vsHOGKzMQe08NpRgakxpPWYZXtI0wWZgM1-7lUS2JBqO5AUsbK30nclZQRth1y0aXBagKGJUrlRAZppk/s1600/DSC_4786.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0jtbX3Z7wyyzqAUTrkNQ8fVhLKxAkfFmZYjYoss2Yq5e8D_uMZr3UGTxBCM2vsHOGKzMQe08NpRgakxpPWYZXtI0wWZgM1-7lUS2JBqO5AUsbK30nclZQRth1y0aXBagKGJUrlRAZppk/s640/DSC_4786.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<br /></div>
<br />
<a href="https://draft.blogger.com/blogger.g?blogID=3117451075826972918" style="background-color: transparent; background-image: url(data:image/png; border: none; cursor: pointer; display: none; height: 20px; opacity: 0.85; position: absolute; width: 40px; z-index: 8675309;"></a><a href="https://draft.blogger.com/blogger.g?blogID=3117451075826972918" style="background-color: transparent; background-image: url(data:image/png; border: none; cursor: pointer; display: none; height: 20px; opacity: 0.85; position: absolute; width: 40px; z-index: 8675309;"></a>Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-30206906292540563452015-10-05T12:03:00.001+02:002015-10-05T12:04:00.516+02:00Ik heb dus écht géén karakterHerinneren jullie je nog dat ik vorige week een blogbericht postte waarin ik het had over de gezonde levensstijl waartoe ik me had bekeerd (<a href="http://missmillaathome.blogspot.be/2015/09/de-gulden-middenweg-dan-maar.html" target="_blank"><b>KLIK</b></a>)... Niks extreems hoor, maar toch was het mijn doel om de lekkere zoete, zoute en vette versnaperingen links te laten liggen en te gaan voor de iets meer voedzame etenswaren.<br />
Vol goede moed hield ik het veertien dagen vol zonder geraffineerde suiker en andere rotzooi. De weegschaal gaf zelfs al bijna anderhalve kilo minder aan. Halleluja, zou je zeggen... Niks halleluja... Ik ben sinds enkele dagen weer slecht bezig, héél slecht.<br />
<br />
Het begon allemaal afgelopen vrijdag. Er waren drie vriendinnen op bezoek en we zaten lekker in de tuin te genieten van het heerlijke najaarsweer. Ik had voor cake gezorgd. Lekkere verse yoghurtcake met blauwe bessen. Mijn man had die de avond doorvoor gemaakt.<br />
Niet jaloers worden nu hé dames... maar ik heb dus een husbandy die af en toe lekkere dingen bakt. Niet onder dwang, neen hij doet dit met volle goesting. Echt waar!<br />
Nu was het wel yoghurtcake, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat hij ook tjokvol suiker en vet zat.<br />
Maar lekker man, écht lekker... voor diegenen die ook willen zondigen: klik <a href="http://missmillaathome.blogspot.be/2014/01/yoghurtcake-met-bosbessen.html" target="_blank"><b>hier</b></a> voor het receptje.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhha7PIZ9uE8SRgxrdPKNNWIRAJpJB-JOUr6Bpjw3qCTF5aCM04I08Qqcw8s7djpKKvlWN2AX3VqedC-Kg7vpZ-FkxFdWmbL2j64TOxY_cY2xokZiM_o7ejXWh-q7i4N7UG4cf8z0L3bRM/s1600/DSC_5426.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhha7PIZ9uE8SRgxrdPKNNWIRAJpJB-JOUr6Bpjw3qCTF5aCM04I08Qqcw8s7djpKKvlWN2AX3VqedC-Kg7vpZ-FkxFdWmbL2j64TOxY_cY2xokZiM_o7ejXWh-q7i4N7UG4cf8z0L3bRM/s640/DSC_5426.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Het probleem is dat ik - eens ik de smaak van suiker weer te pakken heb - heel snel terug overstag ga voor meer zoetigheid en rotzooi. Ik heb dus het afgelopen weekend nog verschillende keren mierzoete rommel naar binnen gespeeld. In feite is het bij mij zoals bij mensen die verslaafd zijn aan roken of alcohol: je moet er gewoon hélemaal mee stoppen, anders ben je binnen de kortste keren zo weer verloren.<br />
Ik heb dus, vrees ik, een soort van suikerverslaving...<br />
<br />
Ik ben echt kwaad op mezelf nu. Waarom heb ik niet meer karakter? Waarom kan ik het niet bij één koekje houden zoals elk normaal mens? Niet dat ik mega dik ben hoor. Ik geloof zelfs dat mijn BMI nog binnen de perken blijft (onder 25). Maar het gaat me niet alleen om afvallen. Ik voel gewoon dat die rotzooi héél slecht is voor mijn lichaam en ik wil niet steeds die drang naar zoet hebben.<br />
<br />
Eigenlijk zou ik om te beginnen ook van de koffie moet afkicken, nog zo'n verslaving van mij. Ik vind koffie heel erg lekker. Ik drink het altijd zonder suiker (goed hé!) met wat melk. Volgens mij is koffie helemaal niet zo ongezond (integendeel zelfs als je niet overdrijft) als sommige mensen beweren.<br />
Het probleem met koffie is alleen dat ik er graag een koekje bij eet. Het is een beetje zoals bij die hond van Pavlov (<a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Hond_van_Pavlov" target="_blank"><b>KLIK</b></a>). Als de hond de bel hoorde begon hij al te kwijlen voor het voedsel dat hij daarna ging krijgen... als ik koffie drink, wil ik een koekje. Ik ben dus eigenlijk gewoon het slachtoffer van de klassieke conditionering! En van het feit dat mijn man zo goed kan bakken... de snoodaard!<br />
<br />
Ik mag dan wel geen karakter hebben om van de koeken af te blijven, ik heb wél het karakter om het opnieuw te proberen. Vanaf vandaag begin ik opnieuw, met een schone lei. Hopelijk houd ik het deze keer wat langer vol.<br />
<br />
Tips van jullie zijn altijd welkom!<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-80153125707175164722015-10-04T11:32:00.000+02:002015-10-04T11:42:51.485+02:00Haat spuien op de social mediaDe lezers die hier regelmatig komen weten dat ik een soort haat/liefde verhouding heb met Facebook. Ik schreef er onlangs nog <a href="http://missmillaathome.blogspot.be/2015/08/facebook-depressie.html" target="_blank"><b>dit</b></a> over. Toch heb ik zelf een Facebook account (best wel hypocriet hé). Eerlijkheidshalve moet ik zelfs toegeven dat er geen dag voorbij gaat dat ik niet kijk op Facebook.<br />
Ik wil nu eenmaal niets missen.... maar wat mis ik eigenlijk echt als ik niet kijk? Niets in feite, buiten wat (vakantie)foto's van vrienden (die zullen ze me zo ook wel tonen), wat verjaardagen (maar daar heb ik een kalender voor), veel onzin en wat nieuwsfeiten waar ik niet bepaald vrolijker van word.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg01N2yFhAl88eY_kBuRvsvXm8L-L5dbYd8JYIjMsvyITP-8VOzTAVPve01Agi564FuL_dC0RmT3Sj4e7XVQet_gU49Lbr1wOYrt46yrIRj457-vXY-zFfPG0nBabqo3DXuz4BWtPlesb8/s1600/frogs-914524_1280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg01N2yFhAl88eY_kBuRvsvXm8L-L5dbYd8JYIjMsvyITP-8VOzTAVPve01Agi564FuL_dC0RmT3Sj4e7XVQet_gU49Lbr1wOYrt46yrIRj457-vXY-zFfPG0nBabqo3DXuz4BWtPlesb8/s640/frogs-914524_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Van heel dat Facebookgedoe in het algemeen word ik niet gelukkiger trouwens. De laatste tijd voel ik bij momenten echt de irritatie opborrelen als ik lees wat voor haat-berichten er de wereld worden ingestuurd. Sommigen gebruiken de social media om hun mening uit te dragen over alles en nog wat. Daar is niets mis mee uiteraard, we leven (godzijdank) in een vrij land. Ikzelf post af en toe petities (vaak in verband met dierenwelzijn) in de hoop dat mijn vrienden zo goed willen zijn om ze te ondertekenen.<br />
<br />
Maar soms vraag ik me af: moet alles toegelaten zijn op Facebook en mag je ook je mening verkondigen als die grof, homofoob, racistisch, seksistisch of zelfs fascistisch is? Ik heb daar moeite mee. Telkens ik weer zoiets lees - momenteel gaat het vaak over de vluchtelingen - keert mijn maag om. Het erge is dat het soms ook 'vrienden' zijn die hun (degoutante) mening zo uitdragen. Zouden ze zich in het dagelijks leven ook zo'n beladen uitspraken kunnen permitteren? Het lijkt wel of mensen op Facebook opeens een pak 'stoerder' worden dan ze in werkelijk zijn. Nochtans kan de hele wereld meelezen. Gek toch!<br />
<br />
Onlangs kwam er nog een politieman in het nieuws die op zijn privé profiel op Facebook allerlei racistische uitlatingen deed. Dan denk ik: 'En zo iemand moet onze rechten beschermen, op een objectieve manier (als het even kan)'. Uiteraard neemt de politietop onmiddellijk maatregelen als er zoiets gebeurt, maar toch... Het geeft me een naar gevoel.<br />
<br />
Het is ook wel duidelijk dat de huidige vluchtelingencrisis weer het slechtste in sommige mensen (en bepaalde politieke partijen) naar boven haalt.Vroeger durfden mensen er vaak niet openlijk voor uit te komen dat ze er een extreem rechts gedachtengoed op nahouden (ze stemden stiekem voor een zekere partij), maar tegenwoordig lijkt er geen taboe meer op te rusten. Er wordt mee uitgepakt bij de 'vrienden' op Facebook. Heel de wereld mag, nee... MOET weten hoe ze erover denken, ook al is hun mening niet bepaald mensvriendelijk.<br />
<br />
Ik vind het een kwalijke evolutie dat het in sommige middens stoer staat om haat uit te dragen, maar ik vind het nog veel erger dat mijn kinderen die onzin dagelijks te zien krijgen. Ik kan ze toch moeilijk verbieden om nog op Facebook te komen...<br />
Uiteraard probeer ik hen uit te leggen dat ze niet alles moeten geloven wat ze lezen en dat de werkelijkheid altijd meerdere kanten heeft.<br />
Toch maak ik me ernstig zorgen, want met haat uitdragen gaan we de wereld niet redden, integendeel...<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-6820541172558591272015-09-28T12:29:00.000+02:002015-09-28T16:15:30.934+02:00De gulden middenweg dan maar?De laatste tijd lees en hoor ik heel veel over mensen die brood, pasta, aardappelen... hebben afgezworen. Kortom, ze volgen een koolhydraat-arm dieet en zijn daar reuze enthousiast over. Stuk voor stuk zeggen ze zich veel energieker en gezonder te voelen en bovendien bereiken ze zeer snel hun ideale gewicht op deze manier. Ik heb het ook wel eens geprobeerd, maar ik vond het helemaal niet zo simpel: je moet véél andere dingen eten om niet met honger te blijven zitten. Maar wat moet je dan eten ter vervanging van je dagelijkse sneetjes brood? Groenten? Noten? Paddestoelen? Ik weet het niet zo goed. Waarschijnlijk had ik me niet voldoende voorbereid, want wegens een aantal dagen te hebben rondgelopen met een knorrende maag hield ik het snel voor bekeken.<br />
<br />
Vroeger ging ik ervan uit dat je 'snelle' suikers (koekjes, wit brood, chocolade,...) had die je zoveel mogelijk moest vermijden en 'trage' suikers (volkorenbrood, zilvervliesrijst, volkorenpasta,...) die je met mate ongestraft kon consumeren. Ik stel het hier nu uiteraard heel simplistisch voor en ik zou van mezelf nooit durven beweren dat ik een kenner ben van de voedingsleer... maar sta me toe toch op te merken dat de term 'gezonde voeding' heel wat onduidelijkheid oproept de laatste tijd.<br />
<br />
Moeten we nu koolhydraat-arm eten? Of eiwitrijk? Veganistisch of vegetarisch? Veel (goede) vetten consumeren of juist vetten zoveel mogelijk vermijden? Kunnen we nog vis eten of worden we dan vergiftigd? Hoeveel stukken fruit mag je per dag consumeren, want in fruit zitten toch ook suikers? En hoe zit het met de zogenaamde 'superfoods'?<br />
<br />
Help!!! Ik weet het niet meer. Ik wil wel gezond eten maar hoe doe ik dat anno 2015?<br />
<br />
Omdat ik blijkbaar niet het karakter heb om koolhydraat-arm te eten en geen zin heb in ingewikkelde diëten (wat haat ik dat woord trouwens) houd ik het dus maar gewoon op 'eten waarvan ik denk dat het goed is':<br />
<br />
<ul>
<li>Veel fruit en groenten.</li>
<li>Geen vlees (eet ik al 20 jaar niet meer), wel 2 maal per week een stukje vette vis en vleesvervangers zoals quorn en tofu.</li>
<li>Volkorenbrood, volkorenpasta en bruine rijst.</li>
<li>Zo min mogelijk (doelstelling géén) snoep, koeken, chocolade, chips,...</li>
<li>Minderen met koffie (dat is nog het moeilijkste voor mij) en meer thee, soep en water drinken.</li>
<li>Magere yoghurt.</li>
<li>Olijfolie en kokosolie.</li>
<li>Noten.</li>
<li>Meer bewegen: pak die fiets Miss Milla!!</li>
</ul>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuMOgR5hi9hqetfq3gRRJ-ZTuqgTjL9RuiN1fv0aX22sr4fieYlXSX6kyE5Qg7B3No_V6WjYI1x_A3A51_5EYqGQHVDdU4ZobCePfWorTjR8PMq7_rqD3Yb9WSkS2MkWZ0MOZQO6BteYs/s1600/background-906143_1280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuMOgR5hi9hqetfq3gRRJ-ZTuqgTjL9RuiN1fv0aX22sr4fieYlXSX6kyE5Qg7B3No_V6WjYI1x_A3A51_5EYqGQHVDdU4ZobCePfWorTjR8PMq7_rqD3Yb9WSkS2MkWZ0MOZQO6BteYs/s640/background-906143_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div>
Ik ben intussen een klein weekje bezig met mijn gezondere levensstijl en ik kan jullie het heuglijke nieuws melden dat de weegschaal al één hele kilo minder aangeeft! </div>
<div>
Mijn inspanningen om niet te snoepen en min of meer gezond te eten worden beloond.<br />
Een aantal maanden geleden deed ik ook al eens een poging tot een gezondere levensstijl, maar toen kwam ik juist bij! Ik wilde het blijkbaar té goed doen en vergat dat al die fruitige lekkere smoothies best veel calorieën bevatten. Nu pak ik het gematigder aan, we zullen wel zien of dat werkt. Het is in ieder geval mijn bedoeling om het lang (voorgoed!) vol te houden en dat lukt mij niet als het ingewikkeld of extreem is.</div>
<div>
Mijn doelstelling is om terug in mij skinny jeans te raken, maar vooral om mij fitter en energieker te voelen. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Wat doen jullie om een gezond gewicht te behouden?<br />
<br />
<br />
<h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik zou het super vinden als jullie me ook volgen op <a href="https://www.facebook.com/missmilla.athome" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Facebook</span></a><span style="color: #134f5c;">,</span> <a href="https://instagram.com/missmillaathome/?ref=badge" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Instagram</span></a><span style="color: blue;"> </span>en <a href="https://www.pinterest.com/missmillaa/" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Pinterest</span></a>!!</span></h3>
</div>
<div>
<br /></div>
Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-79275485431676476242015-09-26T10:35:00.000+02:002015-09-27T08:09:42.768+02:00De herfst heeft ook voordelen, echt waar!Na een lange winter snak ik altijd naar zon, naar warmte, naar het terug ontluiken van de natuur. De lente doet me denken aan een nieuw begin vol nieuwe kansen en beloftes. Het is zonder twijfel mijn favoriete seizoen.<br />
De zomer vind ik ook leuk, mits we niet geteisterd worden door een hittegolf. Ik kan namelijk niet goed tegen extreme temperaturen.<br />
In de winter hebben we de feestdagen om naar uit te kijken, hoewel ik daar een soort haat/liefde verhouding mee heb. Van dat opgeklopte fake commerciële gedoe word ik bij momenten echt onpasselijk.<br />
<br />
Weet je, eigenlijk vind ik elk seizoen wel iets hebben. Veel mensen hebben een hekel aan de herfst, omdat de herfst een beetje symbool staat voor verval: de natuur sterft langzaam af en gaat in winterslaap. Planten die in de zomer in volle glorie stonden verdorren nu tot bruine afgestoven stukjes natuur.<br />
Wie goed kijkt ziet echter ook de oogverblindende schoonheid van de herfst en weet dat ze al het beloftevolle nieuwe begin van de lente in zich draagt.<br />
<br />
De herfst is dus best te pruimen, als we het gure donkere weer, de stortbuien (natgeregend tot in je schoenen en natuurlijk net geen paraplu bij de hand), de snijdende wind, de kinderen en de hond die met modderschoenen (euh... de hond zonder schoenen!) je huis betreden,... voor het gemak even wegdenken.<br />
Omdat je er altijd beter vanuit kan gaan dat het glas halfvol is in plaats van halfleeg, zet ik hier de voordelen die de herfst voor mij heeft even op een rijtje:<br />
<br />
<ul>
<li>In de herfst hoef ik mijn gezicht niet meer in te smeren met die ellendige plakkerige factor 50. Ik heb namelijk een heel bleek velletje en die zonnecrème zorgt er hélemaal voor dat ik het uitzicht van een spook krijg.</li>
<li>Mijn witte gezicht wordt in de herfst ook niet meer onmiddellijk knalrood. Dat is in de zomer wel anders door de overdreven hete temperaturen die we dan af en toe (veel te veel naar mijn zin) moeten doorstaan. </li>
<li>Mijn melkwitte benen kan ik in de herfst weer bedeken met kleurige panty's. Ik weet dat veel vrouwen een pesthekel hebben aan panty's, maar ik draag ze dus graag. Mijn favoriete panty's zijn die 'blikdichte' van de Hema. Je hebt ze tegenwoordig in vele kleurtjes en ze zijn vrij goedkoop.</li>
<li>In de herfst heb ik nog wel wat opruimwerkjes in de tuin, maar het is toch minder dan in de lente en de zomer. Er blijft dus meer tijd over om het binnen gezellig te maken. </li>
</ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijPV9C7z3SvAmF2iK5lHNJitN7oEatQgg1wJWD887LCYlGJhoDTveiI6ATnL8OYzu_cxnB0sReDzC4grAsWD_n9VG5uij18hJHl797XnVVBBEUpb7617FZudp8-7SimE5N78f6xgAI90s/s1600/DSC_5506.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijPV9C7z3SvAmF2iK5lHNJitN7oEatQgg1wJWD887LCYlGJhoDTveiI6ATnL8OYzu_cxnB0sReDzC4grAsWD_n9VG5uij18hJHl797XnVVBBEUpb7617FZudp8-7SimE5N78f6xgAI90s/s640/DSC_5506.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFhMH6Qy7ZBmVfGu_m1_8Nv6KelOOeu7TRsYRFKD8wJxdWimPy87-FrhraoV9RYxYjVM2Uai0E9Unc52U1yFTdH7Ldh4oaPsbUx95Ah3gX2P151-pIx9VT7zfPIfhM1Qe8_E2CO9M3Phc/s1600/P1110612.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFhMH6Qy7ZBmVfGu_m1_8Nv6KelOOeu7TRsYRFKD8wJxdWimPy87-FrhraoV9RYxYjVM2Uai0E9Unc52U1yFTdH7Ldh4oaPsbUx95Ah3gX2P151-pIx9VT7zfPIfhM1Qe8_E2CO9M3Phc/s640/P1110612.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<ul>
<li>Gezien ik dol ben op alle gerechtjes waar pompoenen aan te pas komen, kunnen jullie je wel voorstellen dat ik van dit seizoen houd.</li>
</ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWExSR5TON8D2j6pTKLiiz-azd4XlYSRV682pwf27lhp2CfGBkZNuB7BhaMzQd_Aah3oSSxJ-CoA_FhZebtCbaNvK1QfuxILKHeuPRSFgc_Teub3HYL51b-waZ_QI7bTsGKggje1IFT7U/s1600/DSC_2327.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWExSR5TON8D2j6pTKLiiz-azd4XlYSRV682pwf27lhp2CfGBkZNuB7BhaMzQd_Aah3oSSxJ-CoA_FhZebtCbaNvK1QfuxILKHeuPRSFgc_Teub3HYL51b-waZ_QI7bTsGKggje1IFT7U/s640/DSC_2327.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<ul>
<li>De school is weer bezig in de herfst. Na acht lange zomerweken vakantie vind ik de weergekeerde rust en routine in huis ook wel mooi meegenomen. Ik hoop dat mijn kindertjes niet meelezen, maar de meeste mama's begrijpen vast wat ik bedoel. Eindelijk rustig kunnen stofzuigen zonder dat de jongste telkens de stekker uit het stopcontact trekt onder het mom van 'véél te véél lawaai!'</li>
<li>Al die herfstkleuren in de natuur vind ik schitterend. Het maakt een wandeling des te interessanter. Ons zoontje vindt het dan ook reuze leuk om allerlei 'schatten' te rapen zoals denappels, eikels, kastanjes,...</li>
<li>In de herfst worden we (bijna letterlijk) bedolven onder de appels uit eigen tuin. Ik amuseer mij dan met het maken van appelmoes, appelconfituur, appelchips,...</li>
</ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtG4Uf7zbXcvWEa7Hn8uNh69kqzFYVPaMHj7yBFA0CiHJtLyP8yNcJWoDyzLc345P2_CDM4EazBxnw0cKdKuNvq8NZjbH8lARMWNh60E5bUaipgdP2OtDcPjbtoLcs-AD4rzjzwXbTB_4/s1600/P1110645.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtG4Uf7zbXcvWEa7Hn8uNh69kqzFYVPaMHj7yBFA0CiHJtLyP8yNcJWoDyzLc345P2_CDM4EazBxnw0cKdKuNvq8NZjbH8lARMWNh60E5bUaipgdP2OtDcPjbtoLcs-AD4rzjzwXbTB_4/s640/P1110645.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<ul>
<li>In de herfst heb ik op één of andere manier altijd meer tijd en zin om te bloggen dan in de zomer.</li>
</ul>
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLPcBbp1vtjYkWEr-OOPpTbx4vy_KHVz_0OKh1lST-JJM7N7oNXNysYRUdVqr86Utc3MzdARfxo4fUZOwIM0qdATgi5aDfUdNT53c_bwp8hy5VW5EnhS0ek0NoQg7EpCwuP2nR7zhwnj8/s1600/DSC_0012.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLPcBbp1vtjYkWEr-OOPpTbx4vy_KHVz_0OKh1lST-JJM7N7oNXNysYRUdVqr86Utc3MzdARfxo4fUZOwIM0qdATgi5aDfUdNT53c_bwp8hy5VW5EnhS0ek0NoQg7EpCwuP2nR7zhwnj8/s640/DSC_0012.JPG" width="640" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu0lT9H6XMubiuhmbA7bk7jLOSBAUAJ80h6GrtYyQF_nPGEEusE0rcWvzxMWUWf-Uz2UB3-NVUnVIHxeUNitavTTOXXwVlmYkj1ZgGt9oj2zAwTvjIahAPShxehhWN5NGEt2eOFlO_CzA/s1600/DSC_0004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBMTIvTZxzm5cTpE5XU0JkcmWX_4F5dXHw5V2ewU2l5cIRYsJQaaHEUVnvGDoLn0xJ4gkonfcXys3ujoA1utP8c7pBz8YFXPAG1iJHvwdKM7RCvcKXjAOIg3K3b9GLBtwWx3fy01X1yvw/s1600/DSC_0006.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBMTIvTZxzm5cTpE5XU0JkcmWX_4F5dXHw5V2ewU2l5cIRYsJQaaHEUVnvGDoLn0xJ4gkonfcXys3ujoA1utP8c7pBz8YFXPAG1iJHvwdKM7RCvcKXjAOIg3K3b9GLBtwWx3fy01X1yvw/s640/DSC_0006.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikoOqY0OLR3m36SW35xntR3LZBpDj-1yRlkOsvSvNk9gw_plJ9YeF17OW36Ykk3ENLr1m4tFg2N6KI_nMnL9onUrzSdfEC_ukMUVlT1LfZohsbHWZ6ZzLOjfPyfvIDSCC8Y0KQncExtcw/s1600/DSC_0002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikoOqY0OLR3m36SW35xntR3LZBpDj-1yRlkOsvSvNk9gw_plJ9YeF17OW36Ykk3ENLr1m4tFg2N6KI_nMnL9onUrzSdfEC_ukMUVlT1LfZohsbHWZ6ZzLOjfPyfvIDSCC8Y0KQncExtcw/s640/DSC_0002.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDYDeOnNjdRsmaSTQVVQDWHaNgOa81gMJ8lT7rmY1jlLtK1h6ahuEzNWqO8mVBcIyt_MHPaV-fU0RLnBxyntga5NA5JLPHmywXse8NrdDMYOtxAnphZrtcrS13AuMTlHZBxFinhjbQ6TM/s1600/DSC_0005.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDYDeOnNjdRsmaSTQVVQDWHaNgOa81gMJ8lT7rmY1jlLtK1h6ahuEzNWqO8mVBcIyt_MHPaV-fU0RLnBxyntga5NA5JLPHmywXse8NrdDMYOtxAnphZrtcrS13AuMTlHZBxFinhjbQ6TM/s640/DSC_0005.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN2AdP-56aPsXMJ2OeXQ2WipXhR5n-tbYjuf2KYL_-Mh_YhCapmLOkyklcfuboeWHnsNmTfhNQAvq6PCo5kTUPWZR4Ewr-DCDi5q_ITz_tn1-BLXKMu2PvIhs7_ZzMdPcBu4RrXfdjUZ8/s1600/DSC_0004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN2AdP-56aPsXMJ2OeXQ2WipXhR5n-tbYjuf2KYL_-Mh_YhCapmLOkyklcfuboeWHnsNmTfhNQAvq6PCo5kTUPWZR4Ewr-DCDi5q_ITz_tn1-BLXKMu2PvIhs7_ZzMdPcBu4RrXfdjUZ8/s640/DSC_0004.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV-BsTKa2vUKWSvlPX55DCKnVsW7Yr83OAUbyHc9J_a3i8jFZ3y4JmILia-aD-Bz3-TdzTyPO30ZJz4TswAow_BLeWisII7hyPZAS2SgjOCfkDboApPXySXWiNLoZ5dBEhg1sBU6hT3WQ/s1600/DSC_0010.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV-BsTKa2vUKWSvlPX55DCKnVsW7Yr83OAUbyHc9J_a3i8jFZ3y4JmILia-aD-Bz3-TdzTyPO30ZJz4TswAow_BLeWisII7hyPZAS2SgjOCfkDboApPXySXWiNLoZ5dBEhg1sBU6hT3WQ/s640/DSC_0010.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBEdtvmS_2Xmoi_HaUIxS4k4sajWo4tGpN1whmdeNjNwZNI7B5pnCpjmatFtIG09mVK4TOuJ4SYXC9ddL2yGUyiUMK0bjGxsoQQ1ABaRkCQiU52-8acqqNr-joviqmuxBkijTEU-awvNk/s1600/DSC_0011.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBEdtvmS_2Xmoi_HaUIxS4k4sajWo4tGpN1whmdeNjNwZNI7B5pnCpjmatFtIG09mVK4TOuJ4SYXC9ddL2yGUyiUMK0bjGxsoQQ1ABaRkCQiU52-8acqqNr-joviqmuxBkijTEU-awvNk/s640/DSC_0011.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbGYJM2XtmuLYsqjqyHWTTax1SbDbF3crp8LIKQZnZR12m332A3_acF86mEbJOgLmCXBhZRYYqpUQZ1t6x1fRy_PGdo0IjwxLHXaM_ITp14k5rPQOKONLJnA1ouxs7j-VXLzpcujSl1vo/s1600/DSC_0008.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbGYJM2XtmuLYsqjqyHWTTax1SbDbF3crp8LIKQZnZR12m332A3_acF86mEbJOgLmCXBhZRYYqpUQZ1t6x1fRy_PGdo0IjwxLHXaM_ITp14k5rPQOKONLJnA1ouxs7j-VXLzpcujSl1vo/s640/DSC_0008.JPG" width="640" /></a></div>
<br /></div>
<div>
Houden jullie van de herfst?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik zou het super vinden als jullie me ook volgen op <a href="https://www.facebook.com/missmilla.athome" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Facebook</span></a><span style="color: #134f5c;">,</span> <a href="https://instagram.com/missmillaathome/?ref=badge" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Instagram</span></a><span style="color: blue;"> </span>en <a href="https://www.pinterest.com/missmillaa/" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Pinterest</span></a>!!</span></h3>
<br />
<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-84359386194893162242015-09-25T12:11:00.001+02:002015-09-25T20:13:59.957+02:00Kleinschaligheid doet leven!Onze kleuter wordt volgende maand vijf! Ik weet het, het is een vreselijk cliché maar de tijd vliegt. Nog één (school)jaartje mag hij kleuteren en dan moet hij naar de GROTE school.<br />
We hebben het geluk dat onze jongste in een heel lief, klein en geborgen dorpsschooltje zit. Amper twintig kleuters zijn er momenteel, in de hele school welteverstaan. En de juffen zijn er enorm betrokken, bekwaam en lief. Een heel hecht klein team, waar onze kleuter zich direct erg welkom voelde.<br />
Een unicum is het wel zo'n schooltje tegenwoordig, in een wereld waar alles grootschalig moet zijn.<br />
<br />
Begin vorig schooljaar voelde ons zoontje - hij zat toen in de tweede kleuterklas in een andere (grote) school - zich helemaal niet goed in zijn vel. Hij ging met tegenzin naar school en verzon uitvluchten om niet te moeten gaan in de trant van: 'Mama, ik ben ziek. Voel maar aan mijn voorhoofd, het heeft warm. Ik kan niet naar school dan hé, mama.' Als ik hem na school ophaalde zat hij steevast te huilen op de schoot van een juf, helemaal overstuur. Een paar keer was zijn gezichtje helemaal opengekrabd of zei de juf me dat hij een ander kindje had geduwd.<br />
<br />
Elke dag opnieuw brak mijn hart. Zo kon dit toch niet blijven duren. Na enkele gesprekken met de school en met het Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB) besloot ik mijn zoontje van school te veranderen, het was toen begin oktober. We vonden een prachtig dorpsschooltje, hier vlakbij. Toegeven, de infrastructuur is er niet van de nieuwste, maar nu we inmiddels een jaar verder zijn kan ik alleen maar super blij en dankbaar zijn dat we er terecht konden.<br />
<br />
Al reeds van de eerste week in dat nieuwe schooltje bloeide mijn zoontje open en ging hij zelfs terug met plezier naar school. Wat een verschil!<br />
Ik wil hiermee zeker niet zeggen, dat die andere - grote - school niet goed was. Mijn twee oudsten zaten er ook tenslotte en zij deden het daar prima. Maar voor sommige kinderen is een speelplaats met honderden kinderen en een klas met 24 klasgenootjes gewoon teveel. Mijn jongste zoontje is zo'n kind. En vooraleer een kind zich kan ontwikkelen moet het zich goed in zijn vel voelen.<br />
<br />
Het wordt een uitdaging om voor volgend schooljaar een lagere school te vinden die ook die kleinschaligheid en geborgenheid kan bieden. Jammer genoeg zijn kleine schooltjes met kleine klasjes tegenwoordig erg uitzonderlijk. Er zijn zelfs in sommige scholen enorme wachtlijsten.<br />
<br />
Wat ga ik dit kleine schooltje - waar ik alle juffen ken - missen volgend jaar. Ik geniet van elke dag dat ik mijn zoontje er lachend afzet. Wat ga ik ook die zorgeloze kleuterleeftijd missen, want vanaf volgend schooljaar moet er veel meer dan nu: lezen, schrijven, rekenen,... en ook huistaken maken.<br />
<br />
Maar hé, misschien moet ik niet teveel vooruitlopen op de zaken, ze zeggen toch altijd dat je in het nu moet leven! En NU geniet ik van je eindeloze fantasie, van je knuffels en van de heerlijke uitspraken die je doet, mijn lieve kleuter. Ik hoop dat ik nooit vergeet hoe je was als kleuter en wat je zei, daarom dit lijstje met enkele van je liefste uitspraken:<br />
<br />
<ul>
<li>'Mama, kijk de bomen dansen!' zeg je als het hard waait en de bomen wiegen in de wind.</li>
<li>'Ik houd van alle kleuren mama én ook van jou', zeg je als we samen in een boekje kijken.</li>
<li>'Zit er dan een kraantje in die wolken?' vraag je als ik zeg dat het gaat regenen omdat de lucht donker kleurt.</li>
<li>'Ik ga met jou trouwen mama, want jij bent mijn beste vriend', zeg je me bijna elke dag.</li>
<li>'Is Violetta naar de hemel gevlogen met haar vleugeltjes?' vraag je als ik je zeg dat onze kip dood is.</li>
<li>'Waarom zijn er nu geen dino's meer? Zijn ze allemaal bevroren?' vraag je als we een museum bezoeken.</li>
<li>'Zit er in de maan ook vuur zoals in de zon en geeft ze daarom licht?', vraagt je als we naar de heldere volle maan kijken.</li>
</ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPPHmoo6yqIsJWoiTGtVX1q_AG6iwhdjKJPqLDvuLyl5cJ9q41uTpKFro84hSpizF9oHhTR7C_WccOODy6eERbx5xEwRiXVvNMc19AnorbTgUcLNSYBLsfC_WmEPvsBGltvo4ArprIICI/s1600/IMG_20150821_114059%257E2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPPHmoo6yqIsJWoiTGtVX1q_AG6iwhdjKJPqLDvuLyl5cJ9q41uTpKFro84hSpizF9oHhTR7C_WccOODy6eERbx5xEwRiXVvNMc19AnorbTgUcLNSYBLsfC_WmEPvsBGltvo4ArprIICI/s640/IMG_20150821_114059%257E2.jpg" width="462" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSEbBHZ6ccup5vw6zidB1Hq64TMPdYOX8Rd6y-9bPU6VNUIpx_xI_B5W8HmCAD7I-85ILHI_mPLOcIM7cyz4mvkgEMqQFaIMf9zYghmb7U5nxfg0kpOLlx8H0jXluyVa4sb1UcmKA172k/s1600/IMG_20150820_150745.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSEbBHZ6ccup5vw6zidB1Hq64TMPdYOX8Rd6y-9bPU6VNUIpx_xI_B5W8HmCAD7I-85ILHI_mPLOcIM7cyz4mvkgEMqQFaIMf9zYghmb7U5nxfg0kpOLlx8H0jXluyVa4sb1UcmKA172k/s640/IMG_20150820_150745.jpg" width="480" /></a></div>
<br /></div>
<div>
Volgende maand word je vijf mijn lief mannetje, en dan krijg je een heel mooi feestje en nodigen we al je vriendjes uit, want je wordt tenslotte maar een keertje vijf!</div>
<br />
<br />
<br />
<h3>
<span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
Ik zou het super vinden als jullie me ook volgen op <a href="https://www.facebook.com/missmilla.athome" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Facebook</span></a><span style="color: #134f5c;">,</span> <a href="https://instagram.com/missmillaathome/?ref=badge" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Instagram</span></a><span style="color: blue;"> </span>en <a href="https://www.pinterest.com/missmillaa/" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Pinterest</span></a>!!</span></h3>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-3638513315009332442015-09-21T10:39:00.001+02:002015-09-25T18:20:26.159+02:00Een beetje respect graag aub, mag dat?Respect: is dat niet de waarde die we onze kinderen allemaal willen meegeven als rechtgeaarde ouders? Ja, toch!<br />
Waar is het dan in godsnaam misgelopen, vraag ik me af... Waar komen al die respectloze mensen opeens vandaan?<br />
<br />
Respect geven en respect krijgen, dat is iets wat erg gevoelig ligt bij mij. Ik kan helemaal van slag raken als iemand mij respectloos behandelt. Komt dit door het feit dat ik op mijn werk - waar ik gelukkig inmiddels al ruim twee jaar voorgoed weg ben - vaak zo respectloos ben behandeld geweest? Of komt het door een aantal negatieve ervaringen met mensen die het blijkbaar ok vonden om mij als een soort 'voetveeg' te gebruiken? Ik weet het niet en ik wil er ook niet verder op in gaan. Voorbij is voorbij, en soms moeten er knopen worden doorgehakt, hoe erg dat ook lijkt in eerste instantie...<br />
<br />
Feit blijft wel dat ik - hoewel ik nu duizend maal sterker in mijn schoenen sta dan een aantal jaren geleden - toch niet helemaal immuun ben voor mensen die me niet respecteren. Integendeel zelfs. Onlangs was ik nog een dag helemaal van slag door iets wat een onbekende me lapte. Mag ik de situatie hier even voor jullie schetsen?<br />
<br />
We waren deze zomer in een pretpark. Het was er erg druk, want we waren zo dom geweest om op een zondag te gaan en bovendien was het schitterend (eigenlijk veel te warm) weer. Bij de meeste attracties moesten we dus lang wachten, soms zelfs meer dan een uur! Omdat ons zoontje van vier uiteraard in heel andere attracties gaat dan onze dochter van twaalf (dat is een echte waaghals) hadden mijn man en ik ons gesplitst. Hij ging mee met zoontje en ik met dochter. Het kwam er in de praktijk op neer dat ik niet meeging in al die 'overkop' attracties (ik ben een schrikkepiet) maar dat ik wachtte bij de attracties tot dochterlief aan de beurt was geweest.<br />
In de late namiddag was ik bekaf van al dat wachten in de blakende zon. Mijn voeten deden verschrikkelijk pijn en ik had het echt wel gehad. Je moet weten dat ik sowieso al geen fan ben van pretparken. Jammer genoeg waren alle banken in dat park bijna continu bezet. Ik had dus het grootse gedeelte van de dag rechtgestaan, en dat is met mijn platvoeten best wel een pijnlijke aangelegenheid. <br />
Toen mijn dochter in de laatste attractie ging, besloot ik post te vatten naast een bank waar een viertal mensen opzaten. Ik ging ervan uit dat zij zouden vertrekken als hun kinderen uit de attractie kwamen en dan kon ik snel gaan zitten. Na een kwartiertje wachten stonden die mensen inderdaad op en kon ik gaan zitten op die felbegeerde bank. Ik ging helemaal aan de zijkant zitten, dan konden er nog andere mensen bij. Al snel kwam er ook een jongetje met zijn ouders op de bank zitten.<br />
Enkele seconden later kwam er nog een mevrouw tussen ons in zitten en de bank was vol. Maar die mevrouw was niet alleen. Ook haar man wilde duidelijk gaan zitten. Ik kon echter niet verder opschuiven om plaats te maken want dan zou ik van de bank vallen. De man vond echter dat hij recht had op een plaats op de bank en ging met zijn rug voor me staan. Hij bewoog zich naar beneden om te gaan zitten en ik kon niet anders dan snel van de bank opstaan. Indien ik dat niet had gedaan zou hij op mijn schoot zijn gaan zitten, en dat zag ik dus helemaal niet zitten.<br />
Ik kan jullie vertellen dat ik echt perplex stond van de brutaliteit van dit heerschap. Hij was niet bejaard en hij had ook geen beperking, anders had ik uiteraard met plezier mijn plaats afgestaan. Ik was kwaad op mezelf dat ik dit had laten gebeuren... was ik niet beter gewoon blijven zitten en had ik moeten afwachten wat er zou gebeuren als hij effectief op mijn schoot was gaan zitten?<br />
Ik zou deze onbeschofterik in ieder geval niet laten winnen, dacht ik bij mezelf. Ik ging dus met mijn rug voor hem staan zodat ik zijn zicht beperkte, want hij wou kijken naar zijn kinderen in de attractie. Al snel begonnen hij en zijn vrouw opmerkingen tegen mij te maken dat ik moest vertrekken. Ik antwoordde: "Als je op zo'n brutale manier mijn plaats durft af te pakken, moet je er ook maar tegen kunnen dat ik voor jullie sta." Het heerschap begon me toen luidop uit te lachen en zei dat hij mijn plaats niet had afgepakt. Ik verzon dat volgens hem. Ja, duh... ik ben nog niet gek hoor. Hij en zijn vrouw gingen door met lachen en toen ben ik maar zwijgend vertrokken. Met zo'n mensen kan je volgens mij sowieso beter geen discussie beginnen, dat leidt nergens toe. Of misschien leidt het wel tot agressie en dat kan ik missen als kiespijn.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7f6nQQBhGK395ov333hRpv0XACMx5jAQuld5zeM3IMmlV_KygKMG7ANS7YbAxZv5TEGSYNzdou92YqC5L_SGG1A7NlVEmpyA_0YRfJTL-qwHr_BcdDkr5tfT9rrIHsZlXpkPtgX19QxM/s1600/IMG_20150830_164621.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7f6nQQBhGK395ov333hRpv0XACMx5jAQuld5zeM3IMmlV_KygKMG7ANS7YbAxZv5TEGSYNzdou92YqC5L_SGG1A7NlVEmpyA_0YRfJTL-qwHr_BcdDkr5tfT9rrIHsZlXpkPtgX19QxM/s640/IMG_20150830_164621.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Achteraf had ik een heel naar gevoel bij deze situatie. Ik nam het mezelf kwalijk dat ik niet assertief genoeg was geweest. Maar is het aan mij om assertief te zijn of is het aan die ander om mij te respecteren en de elementaire beleefdheidsregels te kennen (en toe te passen)? En had het überhaupt wel zin gehad om met zulke mensen te praten?<br />
<br />
Even later vertelde ik het voorval aan mijn man en ik vroeg hoe hij zou gereageerd hebben in mijn plaats. Hij zei dat hij gewoon zou zijn blijven zitten en als die man het gewaagd had om op zijn schoot te gaan zitten, zou hij hem weggeduwd hebben.<br />
Ik ben er echter zeker van dat die onbeschofterik dat niet bij mijn man zou hebben geflikt. Mijn man straalt van nature meer assertiviteit uit, terwijl ik soms denk dat er op mijn voorhoofd staat : 'Braaf meisje dat over zich laat lopen.'<br />
<br />
Wat zouden jullie gedaan hebben in deze situatie?<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<h3 style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: Times; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ik zou het super vinden als jullie me ook volgen op <a href="https://www.facebook.com/missmilla.athome" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Facebook</span></a>, <a href="https://instagram.com/missmillaathome/?ref=badge" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Instagram</span></a><span style="color: blue;"> </span>en <a href="https://www.pinterest.com/missmillaa/" target="_blank"><span style="color: #45818e;">Pinterest</span></a>!!</span></h3>
Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-28391490394208944142015-09-18T06:08:00.001+02:002015-09-18T16:42:41.413+02:00Voeden wij onze kinderen op tot neurotische multitaskers?Kennen jullie Smartschool? De ouders die hier lezen met pubers in huis wellicht wel. Smartschool is een soort online platform dat scholen gebruiken om te communiceren met hun leerlingen en met de ouders. Je vindt er onder andere de agenda op, huistaken die moeten worden gemaakt, punten van de leerling, verbetersleutels, info over de houding van de leerling op school, berichten van de leerkracht naar de ouders toe,... teveel om op te noemen. Ik weet eigenlijk niet of het systeem ook in Nederland gebruikt wordt. Let me know!<br />
In sommige scholen wordt er naast Smartschool ook nog een papieren agenda gebruikt (een planner noemen ze dat tegenwoordig), in andere scholen gebruikt men enkel nog de digitale agenda.<br />
<br />
Nu vind ik het fenomeen Smartschool zeker niet slecht. Alleen... ik kan me voorstellen dat het bij de leerlingen toch wel wat stress kan veroorzaken. En weet je, eigenlijk bij mezelf als ouder ook.<br />
Constant krijg ik mailtjes binnen in de trant van : 'uw dochter heeft zoveel punten op dat vak gehaald', 'uw dochter is haar boek van Nederlands vandaag vergeten', 'er staat een bericht over de info-avond op Smartschool' of 'uw zoon heeft zijn huiswerk te laat ingeleverd'.<br />
Je krijgt dus telkens een mailtje als er weer iets nieuws op Smartschool staat en dat gebeurt blijkbaar vaak, erg vaak.<br />
<br />
Als ouder word je verondersteld je kinderen goed op te volgen en te begeleiden. Uiteraard vind ik dat niet meer dan normaal, maar af en toe zie ik door al de informatie die er op me af komt door de bomen het bos niet meer. Met één kind valt het misschien nog een beetje te volgen - alhoewel - met drie kids vind ik het een ramp.<br />
Komen daarbij nog alle hobby's waarvan je geen info mag missen of je staat voor niets op die afgelaste training. Oeps, mailtje over het hoofd gezien.<br />
In de kleuterschool van ons jongste zoontje gebeurt alles nog op papier. Maar ook dat moet je goed bijhouden: best direct dus alle brieven lezen en strookjes invullen of je legt ze even weg en... oeps, weer wat vergeten.<br />
<br />
Eigenlijk vraag ik me af: als er voor mij als moeder al zoveel info op me afkomt, wat moet het dan wel niet zijn voor de kinderen? Hebben zij nog het gevoel dat ze vat hebben op de situatie?<br />
Vroeger toen ik kind was, was het simpel: je had een papieren agenda en daar stond alles in wat je moest weten. Had je bijvoorbeeld een slechte toets dan kon je die - als je sluw was en wat geluk had - nog wel eens verborgen houden voor je ouders (of voor de echte durvers: zelf ondertekenen) en zo een donderpreek ontlopen. Niet dat ik dat goedkeur natuurlijk... ahum, maar ach, we zijn toch allemaal jong geweest. Jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel...<br />
Big brother is always watching bij onze kiddo's. Elke (mis)stap wordt geregistreerd in het systeem, en dus ook automatisch aan de ouders gemeld. Vroeger kwam je er tenminste af en toe nog vanaf met een uitbrander van de juf en verder werd erover gezwegen. Nu is een mapje vergeten in de les al reden tot een mail naar de ouders...<br />
Ik hoorde trouwens van verschillende leerkrachten dat zij eveneens stress krijgen van dit systeem: werkelijk alles moet worden geregistreerd. Ik kan me de berg extra werk voor hen best voorstellen. Bovendien zitten de meeste klassen tegenwoordig ook nog eens overvol.<br />
<br />
Ik moet toegeven dat ik er als mama natuurlijk ook wel blij mee ben dat ik op de hoogte wordt gehouden door de school. Pubers durven nu eenmaal wel eens dingen te verzwijgen, zoals we allemaal weten. Maar waar ligt de grens van wat ik moet weten en moet ik dat persé op elk moment weten? Ach, het is ook zo dubbel allemaal.<br />
<br />
Eens de kinderen na een drukke schooldag thuiskomen zit de dag er nog bijlange niet op voor hen. Eerst wat eten, agenda en Smartschool checken, dan huistaken maken en lessen leren. Nadien gaat de dochter naar de training van het turnen (5 maal per week) en de zoon naar de fitness (5 à 6 maal per week). Vaak moet er na de hobby's nog wat verder gestudeerd worden. Samen eten als gezin zit er hier vaak niet in op schooldagen. De avonden staan voor mij in het teken van schoolwerk begeleiden en taxi-chauffeur spelen voor de hobby's. Intussen moet kleuterzoon mee in en uit de auto en dat vindt hij NIET leuk. Gelukkig neemt manlief 's avonds als hij op tijd thuis is van het werk (en dus niet in de file staat) vaak de rol van taxi-chauffeur even over.<br />
<br />
Tussendoor komen er voor de kids dan nog constant boodschappen door op Messenger, Facebook, Skype, Snapchat, Instagram,... Je zou van minder toch gek worden!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWc5lCn_Z_dLkT1rIdkmbNE18neehKlyhO9UmXk80HINMBeAcYuoCnJCsnFmsH5EtcId2cKjxGcn6WJybnTdnNnlIPKCArNq6YTNnuhu9JzqtLlyMeM_NxZecjoWZjuWPVRAgWJz8DU-E/s1600/tree-834129_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWc5lCn_Z_dLkT1rIdkmbNE18neehKlyhO9UmXk80HINMBeAcYuoCnJCsnFmsH5EtcId2cKjxGcn6WJybnTdnNnlIPKCArNq6YTNnuhu9JzqtLlyMeM_NxZecjoWZjuWPVRAgWJz8DU-E/s640/tree-834129_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Op het eerste zicht lijken mijn twee oudste kinderen geen last te hebben van die overvloed aan prikkels. Als ik ernaar vraag snappen ze niet goed wat ik bedoel. Het is bij iedereen toch zo druk.<br />
<br />
Kunnen zij beter tegen die stortvloed aan prikkels omdat ze in een heel andere tijd opgroeien dan toen wij kind waren? Vroeger kon ik mijn lessen niet leren met de radio op de achtergrond. Nu zie ik mijn zoon zijn huiswerk maken terwijl er minstens twee schermen actief zijn in zijn kamer. Kunnen zij beter multitasken omdat ze niets anders gewend zijn? Ik weet het niet, ik hoop alleen dat ze ook leren genieten van stilte en rust. Want dat heeft een mens af en toe ook nodig. Echt waar.<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-50227372980496824672015-09-17T10:27:00.002+02:002015-09-17T12:59:25.906+02:00De vosEerst en vooral wil ik jullie oprecht bedanken voor de talrijke lieve, troostende en hartverwarmende reacties die ik kreeg op mijn blogbericht van eergisteren. Het valt me steeds weer op wat een fantastische mensen hier komen lezen. Heel veel dierenvrienden in hart en nieren ook, geloof ik. Ik vind het zo'n eer dat jullie de moeite nemen om bij mij te lezen :-) Thanks!<br />
<br />
Veel mensen vragen me: 'Ben je niet verschrikkelijk kwaad op de vos die jouw kippen doodbeet?' Mijn antwoord hierop zal jullie misschien verbazen, maar het is 'neen'.<br />
Tuurlijk vind ik het vreselijk triest wat er is gebeurd. Ik heb er veel moeite mee om momenteel naar de kippenren te gaan. Het is er zo leeg en rustig. Vier krielkipjes heb ik nog, en noem me gek, maar ik heb de indruk dat deze beestjes ook een soort van trauma hebben opgelopen. Ik kan het niet uitleggen, maar ook zij gedragen zich op één of andere manier anders.<br />
Het moet dan ook een vreselijk schouwspel zijn geweest wat ze te zien hebben gekregen. Het is me nog steeds een raadsel waarom zij het wél hebben overleefd, want ik las al vaak dat een vos elke kip in de ren doodbijt.<br />
<br />
Onze kleuter blijft maar vragen naar Violetta en zelfs mijn man heeft het er moeilijk mee. Hij is nochtans niet echt een 'kippenmens'.<br />
Ik had mijn ex-legkippen zo graag nog een lang en mooi leven gegund. Ze hebben al zo'n rotleven in kooien achter de rug en dan komen ze op zo'n manier aan hun einde... Als ik daar aan denk springen de tranen me in de ogen.<br />
<br />
Toch kan ik niet boos zijn op de vos. Hij is een roofdier en volgt zijn instinct. Dat instinct is jagen. Hij heeft die prooien nu eenmaal nodig om te overleven.<br />
Sommigen zeggen: 'De vos zou beter gedood worden om de kippen te beschermen', maar elke vos heeft zijn eigen territorium en als er eentje verdwijnt neemt een andere gewoon zijn territorium in. Vossen zijn trouwens nuttige dieren, want zij helpen op natuurlijke wijze de populatie van kleine knaagdieren, konijnen, vogels,... te reguleren. Bovendien zijn het prachtige dieren. Ik houd van de natuur, dus ook van vossen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_Z2WAisFH3MqxZEkDnVnpLSmPEOOF9iq7gQ4hJxL6ybAwzMR3P6k8c1GJhQZr4Nxs_q-oGspCTkDd0TeWTV4WcrSV2RZEU8Tv_6f7ahopbVz7B9kJ5tMWQf4bS9k5RdJvrvMBHuhmyg/s1600/fox-358990_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5_Z2WAisFH3MqxZEkDnVnpLSmPEOOF9iq7gQ4hJxL6ybAwzMR3P6k8c1GJhQZr4Nxs_q-oGspCTkDd0TeWTV4WcrSV2RZEU8Tv_6f7ahopbVz7B9kJ5tMWQf4bS9k5RdJvrvMBHuhmyg/s640/fox-358990_1280.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Maar waarom bijten ze alle dieren in de ren dood die ze te pakken krijgen, terwijl ze er maar enkele (in mijn geval drie) meenemen? Vanuit menselijk standpunt bekeken lijkt dat natuurlijk heel erg wreed en zinloos. Vanuit het standpunt van de vos is dat juist slim. Dit fenomeen heet surplus killing. De vos probeert een voorraad voedsel aan te leggen. De kippen die hij niet onmiddellijk meeneemt wil hij later komen ophalen, maar hiertoe krijgt hij de kans natuurlijk niet, want de kippen worden meestal snel opgeruimd door de eigenaar.<br />
<br />
Het komt er dus op neer dat het aan de mens is om zijn kippen te beschermen.<br />
En hier ben ik dus in gebreke gebleven. Dat moet ik toegeven met pijn in mijn hart. Ik dacht dat vossen (en marters) enkel 's nachts kwamen, en ging er dus vanuit dat mijn kippen veilig zouden zijn als ik ze bij valavond opsloot in hun nachthok. Blijkbaar is dit dus niet voldoende.<br />
<br />
We gaan zo snel mogelijk de ren volledig overspannen met kippengaas. Jammer genoeg zullen de kippen het dan met een pak minder ruimte moeten stellen. Verder baart het me ook zorgen er hier veel marters zitten. Zij kunnen door het kleinste gaatje en het is niet simpel om dat op te lossen. Laat ons hopen dat deze roofdieren enkel 's nachts komen en dat hiervoor het nachthok (dat volledig afgesloten is en op een fundering staat) voldoende bescherming biedt.<br />
<br />
Mijn man maakte al een plannetje hoe hij de overkapping gaat maken en een lijstje met de benodigde materialen. Is hij dan misschien toch ook stiekem een kippenmens?<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com226tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-1843434788299381272015-09-15T10:14:00.000+02:002015-09-15T14:09:51.545+02:00Dag lieve Violetta...Gisteren - zo rond een uur of vier - ging ik nietsvermoedend naar het kippenhok met een schaaltje etensresten. Normaal gezien komen de kipjes mij dan altijd enthousiast begroeten. Ze weten dat ik meestal wat lekkers voor ze bij heb. Deze keer was het opvallend stil. Ik zag alleen Annabelle en Pluisje en mijn twee nieuwe kleine krielkippen die ik zopas adopteerde uit het opvangcentrum (ik wou er nog een post aan wijden).<br />
Waar was de rest? Ik wist onmiddellijk dat er iets niet klopte...<br />
<br />
Waar was mijn lieve Violetta? Violetta komt altijd direct aandacht vragen als ze me ziet. Zij is ook de enige kip die aandacht boven eten verkiest.<br />
En waar was de rest? Mijn vier ex-legkippen die zo goed hersteld waren en weer helemaal mooi bevederd. En ons kleine Jasmijntje?<br />
<br />
Ik wist dat ik iets ergs te zien ging krijgen... Het kippenhok zag er opeens zo akelig leeg uit. Na even zoeken vond ik mijn twee bruine legkippen (Lily en Fee) en Jasmijntje. Dood. Ze lagen tegen het hek in een hoek, helemaal verstopt onder de struiken. Ze hebben nog willen ontsnappen, zoveel is duidelijk.<br />
Maar geen spoor van Violetta en mijn twee witte legkippen (Lola en Liza). Alleen wat witte pluimen op de grond... Van Violetta lag er zelfs geen enkel veertje. Zij zal wel het eerste slachtoffer zijn geweest, zo tam als ze was.<br />
<br />
Ik was beetje in shock geloof ik. Ik ben naar binnen gelopen en heb de dode kippen gewoon laten liggen. Mijn man heeft ze later opgeruimd.<br />
Het dringt nog niet goed tot me door dat ik Violetta en mijn andere kippen nooit meer zal zien.<br />
Maar Violetta... zij was echt speciaal. Zo tam, zo aanhankelijk, zo lief. Ik zei altijd: 'Violetta is meer een hond dan een kip'. Ooit is ze heel ziek <a href="http://missmillaathome.blogspot.be/2014/06/violetta-is-ziek-doodziek.html" target="_blank">(<b>klik</b>)</a> geweest en toen heb ik haar er met heel veel moeite weer door gekregen, en nu is ze dood.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiz-vDc4HAZtQJCwY8L9yraBNwyDiWp0dquIl3xXB58eiFu3uD97NMU3vHVjX4yUaBYP-thPGvY052bWl0i9Q-h2lgHXG0Q-fUeOmckaNT_Pdbv_Bwt-EUi6NMce2GdWEUMqaGFt9wlqE/s1600/DSC_6949.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiz-vDc4HAZtQJCwY8L9yraBNwyDiWp0dquIl3xXB58eiFu3uD97NMU3vHVjX4yUaBYP-thPGvY052bWl0i9Q-h2lgHXG0Q-fUeOmckaNT_Pdbv_Bwt-EUi6NMce2GdWEUMqaGFt9wlqE/s640/DSC_6949.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Violetta<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnsNSt9YWdvBKWKFcchZ9l866QnY8ZJUSX3TCslZT0ueYgMXwavuNsLgAFdhDxL8Fh5gIikIGWeQ41G1xAZzdTXs0oyXnL5_lRJKqUHZNVnwqUCYWXjTPtLfaEDt7RsuJjhkcAxV5Uh9U/s1600/DSC_8862.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnsNSt9YWdvBKWKFcchZ9l866QnY8ZJUSX3TCslZT0ueYgMXwavuNsLgAFdhDxL8Fh5gIikIGWeQ41G1xAZzdTXs0oyXnL5_lRJKqUHZNVnwqUCYWXjTPtLfaEDt7RsuJjhkcAxV5Uh9U/s640/DSC_8862.JPG" width="640" /></a></div>
<br /></div>
</td></tr>
</tbody></table>
Vorig jaar nam ik haar nog mee naar het kleuterschooltje van mijn zoontje en toen hebben alle kindjes haar geaaid. Wat genoot ze van die aandacht.<br />
<br />
Ik denk dat er een vos is langsgekomen... Maar ik dacht altijd dat die 's nachts kwamen, niet overdag. 's Nachts zitten mijn kippen veilig opgesloten in hun nachthok, maar hoe kan ik ze overdag beschermen? We denken er over om de kippenren helemaal aan de bovenkant te overspannen met kippengaas. Ik hoop dat dat een oplossing kan zijn...<br />
<br />
Ik zal goed zorgen voor mijn vier kipjes die nog over zijn, maar ik heb nu even geen zin meer in nieuwe kippen.<br />
Het verdriet om onze kat Sterre - die enkele jaren geleden zomaar wegbleef en nooit is terug gekeerd - komt nu ook weer naar boven. Sindsdien wil ik geen katten meer, want ze kunnen zomaar ineens wegblijven of dood gereden worden. Tenzij je ze opsluit natuurlijk, maar dat wil ik niet. Een kat heeft haar vrijheid nodig. Ik zal nooit vergeten toen ik Sterre voor de eerste keer in de sneeuw zag springen, zo mooi! Dat beeld is me altijd haarscherp bijgebleven.<br />
<br />
Een hond kan je tenminste binnen houden en aan de lijn laten wandelen. Een hond, daar heb je controle over. Dat is toch iets wat ik mezelf wijsmaak... want diep vanbinnen weet ik natuurlijk ook dat een hond kan doodgaan. Zomaar. En diep vanbinnen weet ik ook dat zelfs een mens kan doodgaan...<br />
<br />
Gisteren - zo rond een uur of vijf - zag ik een regenboog. En ik hoop, ik hoop heel erg, dat je nu bij die regenboog bent Violetta...<br />
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-72404827060693657432015-09-08T10:13:00.001+02:002015-09-08T10:24:38.951+02:00Lastige ochtenden en het geld vliegt erdoor!Pffff... het nieuwe schooljaar is weer begonnen en dat hebben we geweten. Wat zijn die ochtenden hier toch hectisch, niet te doen! Soms ben ik na de ochtendspits al helemaal uitgeput, en ik moet niet eens uit huis gaan werken. Vroeger, toen ik nog werkte was het nog erger, dat geef ik grif toe... maar toen had ik wel nog geen twéé pubers in huis.<br />
<br />
Het voordeel van pubers is natuurlijk dat ze een pak zelfstandiger zijn dan kleinere kinderen, soms willen ze zelfs iets te zelfstandig zijn naar mijn zin... Het nadeel is dat ze niet uit hun bed geraken en 's ochtends zoooo lang de badkamer bezet houden, dat je op den duur zelf ongewassen de deur uit moet. De haardroger doet ook overuren sinds de hormonen de overhand hebben ten Huize Miss Milla.<br />
<br />
Wat is de natuur toch wreed eigenlijk. Meestal word je geconfronteerd met de pubertijd van je kinderen in een fase van je leven waarin je eigen hormonen ook een beetje raar beginnen te doen: explosieve combinatie!<br />
<br />
Vandaag moest dochterlief nog al haar spullen bijeenzoeken en haar boekentas in orde brengen als ze eigelijk al op de fiets had moeten zitten om te vertrekken. Bovendien was Fleur in de chaos snel op straat geglipt en moest ik achter haar aan als een halve gekkin in mijn pyjama. En dan heb ik ook nog een kleuter natuurlijk, die misschien nog geen last heeft van de hormoontjes, maar toch ook wel een serieus ochtendhumeurtje kan hebben: 'Néén, ik wil niet eten! Mamaaaaa, de iPad is plat! Ik ben te moe voor school, ik wil thuis blijven, bij jou mama.' Zucht...<br />
<br />
Na de ochtendspits ben ik altijd blij dat ik even kan bekomen. Dan loop ik naar het kippenhok en daar word ik ten minste wél onthaald met enthousiasme. Tja, waarschijnlijk zijn die beestjes gewoon blij omdat ze dan eten krijgen en niet omdat ze me zien... maar een goed gedacht is veel waard, nietwaar?<br />
<br />
Niet alleen de ochtenden met pubers zijn zwaar, ze kosten bovendien ook nog eens pakken geld. Daar hadden ze me ook wel eens voor mogen verwittigen toen ze nog in de maxi cosy lagen ;-)<br />
In de lagere school geldt er een maximumfactuur waardoor de schoolkosten al bij al nog vrij beperkt blijven, maar eens ze naar het middelbaar gaan lijkt het hek wel van de dam: hoge schoolrekeningen (+/- 450 euro per kind naargelang de gekozen richting), dure schooluitstappen, prijzige busabonnementen, computer en printer nodig... het kan niet op!<br />
<br />
Gisteren kwam dochterlief in tranen thuis. Ze was werkelijk ontroostbaar, ocharme. Haar nieuwe smartphone, waar ze zo lang had voor gespaard, was stuk. Het scherm was helemaal in greuzelementen. Het ding stak in haar boekentas in zo'n speciaal binnenvakje. Het is mij een raadsel hoe dat is kunnen gebeuren. Zijzelf denkt dat iemand voor expres op haar boekentas heeft gestampt...<br />
Vermoedelijk zullen we nooit te weten komen hoe het is gebeurd, maar feit blijft dat zo'n schade niet onder de wettelijke garantie valt. We draaien dus sowieso zelf op voor de kosten... Na even googelen vond ik snel de kostprijs voor een nieuw schermpje voor haar telefoon: 110 euro!<br />
Dat vind ik dus véél te veel, want het ding heeft 'maar' 160 euro gekost. De herstellingskosten zijn niet in verhouding met de nieuwprijs.<br />
Jammer genoeg was ons meisje hier niet mee getroost natuurlijk, ze begon nog harder te huilen... Tot grote broer met een oplossing kwam: na even surfen op het net vond hij een duidelijke handleiding om zelf zo'n schermpje te vervangen. Het schermpje zelf (met het toebehoren voor de herstelling) kochten we op eBay voor minder dan 15 dollar. Het zal wel zo'n veertien dagen duren eer we het aankrijgen, maar als ons plan lukt zal dochterlief binnenkort weer een hele smartphone hebben. Voorlopig moet ze het maar redden met een oude gsm die hier nog in de schuif lag.<br />
<br />
Weet je... pubers kunnen best lastig zijn, maar soms zijn ze ook erg inventief en helpen ze mee zoeken naar oplossingen waar wij (ik toch tenminste) nog niet van durven dromen...<br />
<br />
Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte of de herstelling daadwerkelijk lukt.<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-6390483072806239982015-08-22T11:09:00.001+02:002015-08-23T09:30:59.687+02:00Het hondenkindLang geleden dat ik nog eens iets schreef over ons Fleurtje. Tijd voor de hondenhaters om nu af te haken misschien... zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb hé ;-)<br />
<br />
Alle moeders kennen wellicht het fenomeen dat als je met je (pasgeboren) baby een wandelingetje door de stad maakt ineens iedereen je aanspreekt en zich in je wandelwagen wurmt om een glimp van je kleintje op te vangen. Voor de ene mama is dit puur genieten, voor de andere hoogst onaangenaam... Ik heb me er zelden aan gestoord, tenzij de mensen echt té opdringerig werden natuurlijk.<br />
Op een gegeven moment stopt die - al dan niet gewilde - aandacht vanzelf. Eens je kroost zijn schattigheidgraad wat is afgenomen kijkt geen hond op straat nog naar je om. Tenzij je kids zich gedragen als een stelletje schreeuwende ettertjes natuurlijk, dan heb je de aandacht zo weer te pakken. Negatieve aandacht welteverstaan: afkeurende blikken, vergezeld van commentaar zoals 'Zet ze maar eens een week bij mij, dan zal het rap gedaan zijn!' of 'In mijnen tijd was het niet waar, toen moesten de kinderen nog luisteren'...<br />
Als ik zo'n taferelen zie denk ik altijd: oef, het zijn eens niet mijn kinderen die het beest uithangen, of ocharme die ouders, 't zal wel beteren... binnen een jaartje of tien.<br />
<br />
De aandacht die ik kreeg met mijn pasgeboren baby's destijds zal ik nooit meer ontvangen: ons gezin is compleet met onze drie kids.<br />
De aandacht die je krijgt met een hondje daarentegen, daar lijkt op één of andere manier geen houdbaarheidsdatum op te staan. Toen ons Fleurtje nog een - mega schattig - pupje was werden we echt overrompeld door wildvreemden die ons aanspraken, Fleurtje aaiden, vroegen of ze Fleurtje mochten vasthouden,... er waren zelfs mensen bij die hun hele levensverhaal begonnen te vertellen.<br />
Fleurje vond dit helemaal niet erg: Fleurtje is een echte aandachtshond. Ze leeft voor de aandacht die ze krijgt, hoe meer hoe liever. Een dag geen aandacht, is een dag niet geleefd voor Fleurtje.<br />
Inmiddels is Fleurtje al bijna twee en een half (een volwassen hond dus) en de aandacht die ze krijgt is nog niets verminderd. Nog steeds worden we aangesproken door onbekenden, nog steeds wordt ze geaaid, nog steeds weet ze alle harten te veroveren.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW3DNf5zXHWSauhzVhK-wOuk0Ju8YKIhI54eiIIAtNSaO-5M0mhcu2pY6Fb1zJPxcCVFuD1GzMZUcbMf0LVgU0sGKI9eD4H5lLb-IrQOeL4nRO7ewffkX6mH0Q1GUVlDyOLgdLjAtIJBo/s1600/1094670_486076561475144_910252323_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW3DNf5zXHWSauhzVhK-wOuk0Ju8YKIhI54eiIIAtNSaO-5M0mhcu2pY6Fb1zJPxcCVFuD1GzMZUcbMf0LVgU0sGKI9eD4H5lLb-IrQOeL4nRO7ewffkX6mH0Q1GUVlDyOLgdLjAtIJBo/s640/1094670_486076561475144_910252323_o.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Storend is die aandacht niet. De meeste mensen zijn erg aardig en vriendelijk. Soms stellen ze vragen. De vragen die ze gewoonlijk stellen wil ik voor de geïnteresseerden hier wel even beantwoorden:<br />
<br />
<ul>
<li><b>Was ze duur en waar heb je ze gekocht? </b>Ja, ze was niet goedkoop. We kochten haar bij een heel betrouwbare en gepassioneerde fokker. Het ras 'Cavalier King Charles Spaniël' is een prachtig ras dat zeer zachtaardig en uitermate aangenaam is. Helaas is het ook een ras dat zeer grote en ernstige gezondheidsproblemen kent, die het leven van de hond en het baasje tot een hel kunnen maken. Een serieuze fokker laat dus de ouderdieren uitgebreid medisch screenen om te voorkomen dat deze erfelijke aandoeningen worden doorgegeven aan het nageslacht. Enkel kerngezonde en erfelijk onbelaste dieren komen in aanmerking om mee te fokken. Een teefje mag ook maar een beperkt aantal nestjes hebben zodat ze niet overbelast raakt. Verder moeten de pups opgroeien in een huiselijke sfeer, zodat ze goed gesocialiseerd worden. Een goede fokker zal ook steeds nagaan of zijn pups goed terecht komen en de potentiële kopers aan een spervuur van vragen onderwerpen. Wij hebben nog regelmatig contact met de fokster van ons Fleurtje (we sturen haar zo nu en dan een fotootje door) en we kunnen ook terecht bij haar als we vragen hebben. Het is begrijpelijk dat dit alles een prijskaartje heeft. Veel mensen zeggen me: 'Maar ik heb op internet gezien dat ze Cavalierpups verkopen voor 300 euro'. Meestal zijn dit pups die worden verkocht door zogenaamde broodfokkerijen. Laat je nooit verleiden om daar een hond te kopen. Googel het woord 'broodfokkerij' maar eens en je zal meteen begrijpen wat ik bedoel. Een hond hoeft trouwens helemaal niet duur te zijn in aankoop. Je kan er ook voor kiezen om er eentje uit het asiel te adopteren. Besef wel dat een hond sowieso geld kost aan eten, verzorging en dierenartskosten.</li>
<li><b>Verliest ze veel haren? </b>Ja, een hond verliest nu eenmaal haren (tenzij je voor een ras kiest dat er voor bekend staat weinig haren te verliezen natuurlijk). Ik moet elke dag stofzuigen: sla ik een dagje over dan ligt het hier vol 'bollen' haar. Fleurtje moet ook dagelijks uitgebreid gekamd worden anders klitten haar haren (vooral bij de oren) volledig in elkaar.</li>
<li><b>Bijt ze iets kapot?</b> Toen ze nog pup was heeft ze hier wel het nodige gemold. Ons jongste zoontje was toen twee en een half en hij liet veel van zijn speelgoedjes op de grond rondslingeren. Je kan al raden wat daarmee gebeurde, denk ik hé? Ze heeft wel nooit haar tanden in de meubels gezet. Als we weg moesten en ze dus alleen thuis was moest ze in de bench. Die bench hebben we een jaar gebruikt, nadien was het niet meer nodig. Nu ze volwassen is bijt Fleur niets meer stuk. Gelukkig!</li>
<li><b>Maakt ze veel vuil? </b>Neen, eigenlijk niet. Als het nat is buiten, zijn haar pootjes natuurlijk wel vies. Geen probleem hoor, want ze laat ze gewillig schoonvegen met een handdoek. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn drie kids veel meer rommel en rotzooi maken dan Fleurtje. Een hond knutselt nu eenmaal niet hé ;-)</li>
</ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRavYyuZAZ1RjeDfp7BmcxcQ7nwtC6FH5cODJj0_9hlmsk7MA2m7CgJejhWsG2MKQQ7qTJ-I1Qe8npY_YJGT-j379okHhmMC28-INgcfe2dLDd9JIqk2Re0MjQjFn8zyBtdoLiqsA8pyo/s1600/DSC_6561.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRavYyuZAZ1RjeDfp7BmcxcQ7nwtC6FH5cODJj0_9hlmsk7MA2m7CgJejhWsG2MKQQ7qTJ-I1Qe8npY_YJGT-j379okHhmMC28-INgcfe2dLDd9JIqk2Re0MjQjFn8zyBtdoLiqsA8pyo/s640/DSC_6561.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<ul>
<li><b>Mag ze in de zetel liggen? </b>Tuurlijk mag ze dat! Niets zo zalig als 's avonds ons Fleurtje op mijn schoot. Of op die van mijn man. We durven hier wel eens ruzie over te maken...</li>
<li><b>Is ze zindelijk?</b> Jep, 100 procent! Alleen als ze ziek is, kan er natuurlijk wel eens een ongelukje gebeuren. Een hond zindelijkheid aanleren is overigens peanuts in vergelijking met een kind zindelijk krijgen vind ik.</li>
<li><b>Ligt ze in bed bij jullie? </b>Neen, dat mag niet van mijn man (van mij zou het wel mogen). Op vakantie (want ze gaat altijd mee) ligt ze wel op bed bij ons.</li>
</ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3tnLF0SOv3vXhCqkGJpE225mhbG0JSJtrWnALq_RG4ktCYTDnT8PlJEHhRH8hsEWvp1R8XjRXC9CAfR7oFgdlBets6X50VkPTTUEpYB1tbJ0UMOjnMLANWysNY-00_dRco3JIAlmdj1o/s1600/IMG_20150630_204949.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3tnLF0SOv3vXhCqkGJpE225mhbG0JSJtrWnALq_RG4ktCYTDnT8PlJEHhRH8hsEWvp1R8XjRXC9CAfR7oFgdlBets6X50VkPTTUEpYB1tbJ0UMOjnMLANWysNY-00_dRco3JIAlmdj1o/s640/IMG_20150630_204949.jpg" width="480" /></a></div>
<br /></div>
<div>
Zo, dit is een langer artikel geworden dan ik van plan was. Als jullie nog graag iets zouden willen weten: vragen staat vrij :-)</div>
<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-49049918134237542352015-08-21T08:55:00.001+02:002015-08-21T12:35:40.739+02:00Over schermhangen en zotte kostenHeb ik schermverslaafde kinderen? Die vraag stel ik me wel eens, maar ik troost me met de gedachte dat ik vast niet de enige ben...<br />
Bij de oudste zoon deed ik misschien nog wat meer moeite om de boel aan banden te leggen. <strike>Niet met veel succes overigens want inmiddels lijkt zijn kamer meer op een kantoor met al die schermen en stak hij zelf zijn eigen game-computer in mekaar.</strike> Bij nummer twee en drie heb ik me er op één of andere manier al bij neergelegd dat er dagelijks achter de TV, de iPad, de computer, de gsm,... wordt gehangen.<br />
Nuja, de kleuter heeft nog geen gsm hoor, zo erg is het ook weer niet ten huize Miss Milla. Alhoewel... als je die oude afgedankte gsm zonder simkaart meetelt heeft hij wél een gsm. Daar loopt hij dan mee te 'telefoneren' naar zijn vriendjes. Hele nep-gesprekken worden er gevoerd met dat dingetje. Hilarisch eigenlijk, vooral omdat kleuter er zo in opgaat. Zijn fantasie kent werkelijk geen grenzen, heb ik al vaak gedacht. Heerlijk!<br />
<br />
Dochter heeft sinds ze twaalf is een gsm, dus dat heb ik nog redelijk lang kunnen tegenhouden. Ik ken kindjes die op hun negende al met een iPhone 6 rondlopen... Kindjes met rijke oudertjes dan waarschijnlijk hahaha.<br />
Ik ben intussen ook van mening dat we niet te krampachtig negatief moeten doen over al die technologie. Het hoort bij het leven van nu, en ik maak er zelf ook dankbaar gebruik van. Ik merk wel dat mijn kiddo's veel handiger zijn in die toestanden dan ikzelf. Zij zijn bij wijze van spreken opgegroeid met de iPad in de wieg (niet te letterlijk nemen hé), en waar ik soms nog moet zoeken naar bepaalde toepassingen lijken die toestellen voor hen geen geheimen te kennen. Zelfs kleuter is al ongelofelijk handig met al die schermpjes. Hij moet wel nog leren dat niet élk scherm een touch-screen is, merk ik aan de vette vingers op de TV en de computer. Maar die vette vingers zie ik ook op de ruiten en daar zit vooralsnog geen electronica in ;-)<br />
<br />
Ik ben van mening dat als kinderen nog voldoende andere activiteiten doen buiten schermhangen, er niet echt een probleem is. Waarschijnlijk noemen sommigen me nu een lakse en ontaarde moeder, maar ik heb de strijd opgegeven met het timen van de schermactiviteiten. De ene dag wordt er hier veel voor het scherm gehangen en de andere dag helemaal niet.<br />
Ik ken ook ouders waarvan de (tiener)kinderen helemaal niet op Facebook, Instagram, Skype,... mogen en ik merk dat ze toch een beetje in een uitzonderingspositie komen te staan. Ik zie meer heil in toezicht en je kinderen leren dat ze niet alles zomaar zonder nadenken op het net mogen gooien.<br />
<br />
Maar eigenlijk ging ik het hier over iets anders hebben. Al die schermpjes in huis kunnen natuurlijk ook wel eens stuk gaan op een gegeven moment. Vorige week kwam onze kleuter melden: "Mama, de iPad is stuk!" En ja hoor, ik zag meteen dat er een reuze barst zat in het scherm. Het ding werkte nog perfect, daar niets van hoor, maar het scherm zag er niet al te best uit.<br />
Ik vond eerlijk gezegd dat het nog lang geduurd had voor het scherm stuk was gegaan. Echt zachtaardig gaat een kleuter meestal niet om met zijn spullen en het ding is toch ook al vier jaar oud. Er zat wel zo'n beschermhoesje rond, maar dat was inmiddels ook al tot op de draad versleten...<br />
<br />
'Wat doen we ermee?', dacht ik bij mezelf. Het ding laten maken of niet? Een nieuwe kopen vond ik zeker geen optie: véél te duur, en we hebben in september nog veel te grote kosten in het vooruitzicht (schoolgelden betalen, retentiebeugel voor de zoon, inschrijvingsgeld turnclub voor de dochter,...). Een iPad is nu eenmaal niet levensnoodzakelijk hé! Alhoewel ik er zeker van ben dat kleuter hier anders over denkt ;-)<br />
Dan toch maar laten maken misschien? Een vriendin gaf me een adresje waar ze deze klus klaren voor een schappelijke prijs. Die schappelijk prijs bleek 99 euro te zijn. Ik vond dat best duur, maar het is blijkbaar nu eenmaal de prijs voor zo'n reparatie...<br />
Uiteindelijk hebben we het ding dan toch maar binnengebracht voor reparatie en met pijn in het hart die (bijna) 100 euro betaald. De reparatie is perfect uitgevoerd en de iPad is weer zo goed als nieuw, tot grote vreugde van de kids (en ja ook mama).<br />
<br />
We hebben er wel onmiddellijk een kidsproof beschermhoesje bijgekocht. Dat is volgens mij geen overbodige luxe om al dat kleutergeweld te trotseren. Het beschermhoesje lijkt me erg degelijk en inderdaad in staat om heel wat schokken op te vangen. Het heeft ook een handvat waar je de iPad rechtop mee kan zetten (handig om filmpjes te kijken). Ik zou er graag een review over schrijven, maar hiermee wacht ik liever nog enkele maandjes. Eerst maar eens kijken of het echt doet wat het beloofd... beschermen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmFRXsEMd1-YWrh6YSYKS1uvLxpa2qiuV6rmC_U6BLEXc054ISVaqzwCbDiqkfSCBgWyXlQmsjyvwNFqnQfbEH6SUpjnT6OB94ZlmlHvw9ce-ePp1ErHWkN-ij6rfoV9zDdVTmTG28MaQ/s1600/DSC_0073.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmFRXsEMd1-YWrh6YSYKS1uvLxpa2qiuV6rmC_U6BLEXc054ISVaqzwCbDiqkfSCBgWyXlQmsjyvwNFqnQfbEH6SUpjnT6OB94ZlmlHvw9ce-ePp1ErHWkN-ij6rfoV9zDdVTmTG28MaQ/s400/DSC_0073.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmz7_mzrdyf6IGi2yciktPoaQl6RRsatlEdpH39h7VMqr3ZvQaHYbsqWNB6ajeDoeajpG2DBYGznKk5Jcltiw113A0YjiN9m5dZ3NCa4uaKmFMFPfLfLrAAz57KAfIg-CfyzKdq3jK-h8/s1600/DSC_0074.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmz7_mzrdyf6IGi2yciktPoaQl6RRsatlEdpH39h7VMqr3ZvQaHYbsqWNB6ajeDoeajpG2DBYGznKk5Jcltiw113A0YjiN9m5dZ3NCa4uaKmFMFPfLfLrAAz57KAfIg-CfyzKdq3jK-h8/s400/DSC_0074.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Hangen jullie kinderen vaak achter het scherm en hoe gaan jullie hiermee om?<br />
<br />Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-3117451075826972918.post-55721346403001210982015-08-17T09:40:00.001+02:002015-08-21T15:42:35.974+02:00Néén, een museum bezoeken is niet saai!Al wekenlang zat onze kleine man te zeuren over het 'dino-museum', en dat hij er persé naartoe wilde. Ik weet niet hoe hij op het idee kwam, maar feit blijft dat dino's een bijzondere aantrekkingskracht uitoefenen op kinderen. Onze oudste zoon heeft in zijn kleuterjaren ook zo'n 'dino-fase' doorgemaakt. Dochterlief niet, zij had - toen al - meer interesse voor schoenen dan voor dino's ('t is een echt vrouwtje, zou prins (nu koning) Filip zeggen... voor de Belgen onder de lezers ;-)<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Misschien dat zoontjelief al een beetje gebrainwasht is door 'Dinotrux' op Netflix. Jahaaa... wij hebben nu ook eindelijk Netflix. Ik ben bezweken voor de druk die de kinderen hier uitoefenden. "Mama, de eerste maand is gratis. Mama, je zit nergens aan vast, je kan het elk maand opzeggen. Mama, iederéén heeft Netflix. Mama, het is toch niet duur. Mama, er is voor jou ook héél veel op Netflix. Mama, je gaat het geweldig vinden."</div>
<div>
Ja kinderen, mama vindt het inderdaad geweldig. Opletten dat ik niet verslaafd raak, haha. Ik ben al dagen véél te laat gaan slapen omdat ik nog een filmpje wilde zien op Netflix. En ik word zelfs niet betaald om dit te schrijven, stel je voor.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Maar ik dwaal weer af van het onderwerp dat ik eigenlijk voor ogen had in deze post, nl. museumbezoek. Nu vind ik musea van nature best wel interessant, en neen, ik ben heus geen intellectueel, maar gewoon een meisje van op de buiten. </div>
<div>
Vanwaar komt eigenlijk de misvatting dat musea saai zouden zijn? Van die duffe studiereizen op school vroeger misschien? Alhoewel, alles was toch beter dan zitten te suffen in de les. Tegenwoordig zijn de meeste musea trouwens interactief en zo opgevat dat ook kinderen er wat aan hebben.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Zoontjelief wou dus naar het 'dino-museum' en mama is altijd erg bereidwillig om zo'n wens te vervullen. Uit ervaring weet ik immers dat zoontjelief over een twaalftal jaartjes wellicht liever naar een - al dan niet met alcohol overgoten - fuif zal gaan dan naar het museum... Genieten dus nu nog, want het blijft niet duren dat ze je hand willen vasthouden. Tsjaa, da's dan weer één van de nadelen als je ook al uit de kluiten gewassen kinderen hebt: je wéét wat er gaat komen en dat kan de pret wel eens wat bederven... pubermoeders weten vast wat ik bedoel ;-)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
We gingen dus gisteren naar het Museum voor Natuurwetenschappen (<a href="https://www.naturalsciences.be/nl" target="_blank">KLIK</a>). </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMFn7DSIA2TH9DFB7PBjMWdY9-eS8anSn-3xPd6Cod1zdD4vNf3DHK4oDfQOn6pk3nS-E7XcODG3u_2pUYMRyYfhgxezkJXUzXoZ8InbYOP6-an4BiRxhIj-hjkYjk5tMUHIq87bYAlDE/s1600/DSC_0238.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMFn7DSIA2TH9DFB7PBjMWdY9-eS8anSn-3xPd6Cod1zdD4vNf3DHK4oDfQOn6pk3nS-E7XcODG3u_2pUYMRyYfhgxezkJXUzXoZ8InbYOP6-an4BiRxhIj-hjkYjk5tMUHIq87bYAlDE/s640/DSC_0238.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuN9DD5KpCQoQ5mTsWm6A6fx-iZuczbdkkvRtIsjfnJ3BC-ECWhoYIUKyQ_sMEZjcjv0UqA07iMt3RSoUHAXAFfITZVNryK3SAmge-7PWQVeNlB0-QBleoU76MleFEyRXDDwM-g2EjhMo/s1600/DSC_0166.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuN9DD5KpCQoQ5mTsWm6A6fx-iZuczbdkkvRtIsjfnJ3BC-ECWhoYIUKyQ_sMEZjcjv0UqA07iMt3RSoUHAXAFfITZVNryK3SAmge-7PWQVeNlB0-QBleoU76MleFEyRXDDwM-g2EjhMo/s640/DSC_0166.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-CE3Y1ELRAe8COz-dCxI4XC30VKF2NXccV365zxHBfSMHQKOg0w4IgHtb0FLobwSUItj8Ff1T4pLepYB7IzwpwLlEwomtJ0FcX5cjrb1A1m2wruXgG7TMznAQVDHK3C4_Drq4DgUP3KA/s1600/DSC_0194.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-CE3Y1ELRAe8COz-dCxI4XC30VKF2NXccV365zxHBfSMHQKOg0w4IgHtb0FLobwSUItj8Ff1T4pLepYB7IzwpwLlEwomtJ0FcX5cjrb1A1m2wruXgG7TMznAQVDHK3C4_Drq4DgUP3KA/s640/DSC_0194.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Dit museum kan ik echt iedereen aanraden. Naast indrukwekkende skeletten van reuzegrote dino's (<a href="https://www.naturalsciences.be/nl/museum/exhibitions-view/239/394/390" target="_blank">KLIK</a>) is er nog veel meer interessants te zien. Je hebt er onder andere de 'Galerij van de Evolutie' (<a href="https://www.naturalsciences.be/nl/museum/exhibitions-view/251/428/391" target="_blank">KLIK</a>) waar op een toegankelijke manier de evolutie van het leven op aarde wordt uitgelegd. </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd1EeMwJCTgYC-OMuChjHxPYWMMlBpI1yBt9_m2tyVJ97QJmsgDRhiP-pnA-vSNwOXJMCaO0gn1oi_ybEbQwgXCLBp9UXhwtIA3kke_lDg4Yuqb14nY6jt0BkI2bHBxKCg1ae_XHNjOWg/s1600/DSC_0226.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd1EeMwJCTgYC-OMuChjHxPYWMMlBpI1yBt9_m2tyVJ97QJmsgDRhiP-pnA-vSNwOXJMCaO0gn1oi_ybEbQwgXCLBp9UXhwtIA3kke_lDg4Yuqb14nY6jt0BkI2bHBxKCg1ae_XHNjOWg/s640/DSC_0226.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Er is ook een zaal met insecten (dode en levende), maar deze heb ik wijselijk overgeslagen vanwege mijn insectenfobie. Tot groot jolijt van de kinderen natuurlijk, én de man. Van je familie moet je 't hebben...</div>
<div>
Ook nieuwste zaal, de 'Gallerij van de Mens' (<a href="https://www.naturalsciences.be/nl/museum/exhibitions-view/771/2762/697" target="_blank">KLIK</a>), vond ik zeer de moeite. Hier wordt visueel duidelijk gemaakt hoe de mens is geëvolueerd. Ook voor kinderen is dit, toch wel vrij moeilijke onderwerp, toegankelijk en begrijpbaar gemaakt door allerlei interactieve toepassingen. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTNm1nHJalmrvZ4_3TswdAViY5NeSKdkZfQTAEnu1l2FR-EeKmgYZZBPEO5pABzjAuejImtM-NKjJ18ulq5WpsNeEwcJx0CqkL6YC5T3X579Uox7uZK3SmpUkRjojoIlSofPe-PscWKcw/s1600/IMG_20150816_154441.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTNm1nHJalmrvZ4_3TswdAViY5NeSKdkZfQTAEnu1l2FR-EeKmgYZZBPEO5pABzjAuejImtM-NKjJ18ulq5WpsNeEwcJx0CqkL6YC5T3X579Uox7uZK3SmpUkRjojoIlSofPe-PscWKcw/s640/IMG_20150816_154441.jpg" width="480" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7_vGQf0r0IbJHJWI6nukJDswDUo4NrZz-ITg_zk7lug6Af-sxuy2woNidVpVpKtPWAl7gRb5nMVbQAZc-6vvFvgddW_9muQ4AwQstjpRZt2JCPi7znb8m9SDnuKFFjsY0l9hSt7EWm3Y/s1600/IMG_20150816_154543.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7_vGQf0r0IbJHJWI6nukJDswDUo4NrZz-ITg_zk7lug6Af-sxuy2woNidVpVpKtPWAl7gRb5nMVbQAZc-6vvFvgddW_9muQ4AwQstjpRZt2JCPi7znb8m9SDnuKFFjsY0l9hSt7EWm3Y/s640/IMG_20150816_154543.jpg" width="480" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik stel voor dat jullie even zelf gaan kijken op de website van dit museum (mocht het je interesseren natuurlijk), want er is nog véél meer te zien en ik denk dat niemand hier zit te wachten op een saaie beschrijving van een museum.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ik vond het in ieder geval zeer de moeite en ook zeker doenbaar met kinderen. Zowel ons zoontje van vier als onze dochter van twaalf hadden een erg leuke namiddag. Zoontjes fantasie begon op een gegeven moment zelfs een beetje op hol te slaan. Hij vertelde ons heel serieus dat hij al die skeletten zelf 'gemaakt' had samen met de archeologen. Toen wij vroegen: 'Hoezo?' antwoordde hij doodleuk: 'Maar jullie weten toch dat ik hier werk, in het museum.' We hebben het spelletje toen maar meegespeeld. Op een gegeven moment toonde hij zelfs zijn bureau in het museum. Wat kan de wereld van een vierjarige toch magisch zijn...</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK29KCzXbzQmnE6Wm10KJUer34LzfI7Rm2FxCL-Q7MfMLxLZCACZIKVNJXSz-Dll4hhzrgmUxEcyP9aCczcrrbeBfJj9gaSu5sp6nvDAgL5tsTT07VMJQinxXBi1B_M-XKa-6MPnGglHc/s1600/IMG_20150817_091144.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK29KCzXbzQmnE6Wm10KJUer34LzfI7Rm2FxCL-Q7MfMLxLZCACZIKVNJXSz-Dll4hhzrgmUxEcyP9aCczcrrbeBfJj9gaSu5sp6nvDAgL5tsTT07VMJQinxXBi1B_M-XKa-6MPnGglHc/s320/IMG_20150817_091144.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Laat je dus zeker niet afschrikken: een museum bezoeken met kids is fun en zeker niet saai!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Miss Milla at Homehttp://www.blogger.com/profile/00227893008751121393noreply@blogger.com20