Dubbele broek

Eerst en vooral heel veel dank voor de reacties op mijn vorige blogberichtje: zooo lief! Het gaat inmiddels een stuk beter met mij, en ook mijn stem is min of meer terug. Ik denk wel dat ik eens een vitaminekuurtje ga nemen, want ik voel me behoorlijk moe de laatste tijd. Het gebrek aan zonlicht doet er ook geen goed aan. Pfff, altijd maar die grijze lucht, ik word er niet vrolijker van...

Maar genoeg geklaagd nu. Ik wou het even hebben over de 'dubbele broek'. Huh, kennen jullie dat niet, een dubbele broek? Wel, ik moet toegeven dat ik er vroeger ook nog nooit van had gehoord. Tot mijn zoontje van inmiddels vier, deze term hier heeft ingevoerd. Nu is een 'dubbele' broek voor ons een woord zoals een ander, een woord dat ook meermaals per dag valt.

In zijn kleuterlogica is zijn boxershort de eerste broek, en de broek die er overheen komt de tweede (en dus dubbele broek). Spreek dit maar eens tegen!
Wanneer meneertje thuiskomt van school moet de dubbele broek zo snel mogelijk uit, evenals de schoenen. Met een beetje geluk mogen de kousen wel aanblijven. Van de kou lijkt hij geenszins last te hebben, als de broek maar uit mag, da's het belangrijkste.

Nu heb ik er mijn hoofd al over gebroken waarom onze kleuter zich zo irriteert aan een broek. Ik begrijp dat hij niet zo graag jeansbroekjes draagt, die zijn meestal namelijk nogal hard van structuur. Maar ook als ze uit de droogtrommel komen en gewassen zijn met een overdosis wasverzachter wil hij er niet van weten.
Ik kocht bij wijze van test eens een broekje van hele zachte katoen, maar ook deze dubbele broek moest na schooltijd onmiddellijk uit.
Een joggingbroekje proberen dan maar misschien? Eureka, dat wou hij wel aanhouden. Misschien omdat er in zo'n broekje geen rits zit en omdat het een hele zachte binnenkant heeft? Ik weet het niet, eerlijk gezegd. Feit is wel dat hij na schooltijd dus enkel een joggingbroek wil aanhouden en geen gewone broek.

Elke dag een joggingbroek aan vind ik wel wat te ver gaan. We maakten nu met hem de afspraak dat hij op schooldagen woensdag en vrijdag een jogging mag dragen, omdat ze dan turnles hebben. De rest van de schooldagen moet hij een gewone broek aan (die hij dan wel onmiddellijk uitzwiert na school). In het weekend mag hij dragen wat hij wil.

Och, het zal wel een 'probleem' van voorbijgaande aard zijn zeker? Da's natuurlijk het voordeel van een nakomertje. Je hebt al zoveel met de oudsten meegemaakt, en je weet dat heel veel 'probleemgedrag' vanzelf verdwijnt.
Ik moet eerlijk gezegd wel toegeven dat veel dingen waar andere mama's zich druk om maken mij niet zo bezighouden. Mijn kiddo's hebben bijvoorbeeld nooit hun bordje verplicht moeten leegeten. Ik ga ervan uit dat gezonde kinderen echt wel zullen eten als ze honger hebben (als ze niet flink aten kregen dan wel natuurlijk geen koek of zo tussendoor).
Ook het 'probleem' van steeds 's nachts in het bed tussen mama en papa te kruipen relativeer ik graag. De twee oudsten deden het allebei en de jongste doet het nog steeds. Het is soms best irritant als er in het midden van de nacht ineens een kind je van je plaats duwt, maar heel vaak merk ik het zelfs niet en slaap ik lekker verder. Ik weet héél zeker dat onze kleuter dit niet tot zijn achttiende gaat doen, dus eigenlijk geniet ik er stiekem nog een beetje van... Manlief daarentegen denkt er ietwat anders over vrees ik...

Misschien vinden sommigen, als ze dit lezen, mij een lakse moeder, maar dat ben ik zeker niet. Soms ben ik zelfs wat overbezorgd, vind ik. Dochterlief (van bijna twaalf) mag van mij bijvoorbeeld nog niet alleen ergens naartoe fietsen, dus fungeer ik constant als taxichauffeur. Ik denk wel dat dit haar frustreert, maar ik vind haar gewoon nog niet verkeersrijp. Zoonlief van vijftien breng ik ook heel vaak naar school omdat ik niet wil dat hij om zeven uur 's ochtends in het donker naar de bus fietst.

Tja, elke mama heeft haar eigen opvoedingsstijl, en elk kind heeft zijn eigen karakter en noden. En ja, ik kan die van mij heus wel eens achter het behang plakken hoor, maar een andere keer zou ik ze willen plat knuffelen. En dat doe ik dan ook, 't is te zeggen met de jongste tenminste, want de puber en pré-puber moeten daar niets meer van weten... Loslaten is dat zeker?