Ze scharrelen (neen, dit kenden ze nog niet), ze hebben het door dat als ik ten tonele verschijn er meestal lekkers gebracht wordt, én dat ik geen vijand ben (ze komen me dus tegemoet in plaats van weg te duiken), ze eten zowaar echte graantjes (in plaats van kuikenmeel) en weten eindelijk zelfstandig het nachthok te vinden (oef, ik dacht dat ze het nooit zouden leren).
Ik zie ook al overal een soort van stoppeltjes verschijnen op hun kale lijfjes: binnenkort zijn mijn scharminkeltjes dus vast weer voorzien van een mooi verenkleed.
Wat is het toch fijn om te zien dat ze stilaan happy kippetjes worden. Ze worden zelfs al een beetje stoer, want ze verjagen de eksters en duiven die ook een graantje willen meepikken.
Het is wel duidelijk dat ze in de hiërarchie van het kippenhok nog helemaal onder aan de ladder staan: de krielkipjes laten dit duidelijk blijken, alhoewel deze mini's maar liefst twee maal zo klein zijn.
Het gaat zo goed dat ik heb besloten dat er morgen nog een tweetal bijkomt. Manlief heeft intussen de kippenren groter gemaakt - jahaaa... veel zeuren kan wel eens helpen - dus ze zijn van harte welkom. Daarna stop ik met kipjes adopteren: ze zijn dan al met acht tenslotte. Mijn dierenhart is groot, maar ik kan jammer genoeg niet de hele wereld redden...
Hebben jullie na het lezen van mijn verhaal misschien zin gekregen om ook een aantal ex-legkipjes te adopteren? Dat kan, en het is helemaal niet zo moeilijk. Wanneer je nog helemaal geen ervaring hebt met kipjes, raad ik wel aan om je op voorhand goed te informeren.
Ik ga hier geen reclame maken voor een bepaalde organisatie, maar als je even zoekt op het internet vind je vast wel een dergelijk initiatief bij jou in de buurt. Ik vond mijn kipjes gewoon via zo'n groepje op Facebook.
Houd er wel rekening mee dat deze kipjes niet volledig gratis zijn: ik betaalde 5 euro per kipje, maar da's heel normaal natuurlijk, want deze kipjes moeten ook 'vrijgekocht' worden bij de legbatterijen. Zij zijn dood immers ook nog geld waard... Verder hebben de vrijwilligers die de kipjes tijdelijk opvangen ook kosten natuurlijk: vervoer, huisvesting, eventueel medicatie en dierenartskosten...
Ik wil hier nog even kwijt dat ik het grootste respect en bewondering heb voor de vrijwilligers die zich inzetten voor deze kipjes. Dank zij hen vinden deze - toch al zo gekwelde dieren - hun 'gouden kippenhok' en kunnen ze nog jaren genieten van hun pensioen (op 17 maanden!) in plaats van te eindigen in het slachthuis.
Denk vooral niet dat deze kipjes niet meer leggen hé: ze zijn nog erg productief hoor, alleen niet productief genoeg meer voor de legbatterijen natuurlijk... In vergelijking met mijn vier krieltjes leggen ze zelfs mega veel eitjes ;-)
Omdat ik het gevoel heb dat deze kipjes het gaan halen heb ik besloten om ze nu ook een naamtje te geven.
Ik stel jullie dus voor met trots: Lily en Fee :-) Welkom dames!