dinsdag 29 april 2014

Dingen die ik echt haat

Ik probeer een verdraagzaam mens te zijn. Ik probeer me niet te laten leiden door vooroordelen over anderen. Ik probeer respect te hebben voor de andere mening van mijn medemens...

Maar hé... ik ben ook maar een mens. Aan sommige dingen heb ik echt een hekel en ik slaag er dan ook niet in om te begrijpen hoe sommige mensen denken of doen. Sterker nog, ik kan er echt inwendig kwaad over worden!

Een lijstje van de dingen die ik hartsgrondig haat:
  • Welbepaalde bekende TV-koks die kreeften één voor één de poten uitrukken en dan levend op de grill gooien.  Het zou beter voor de smaak zijn, volgens deze sterrenchef... Beste meneer, als u het nog niet wist: kreeften hebben een zenuwstelsel en voelen wel degelijk pijn, net als u en ik.
  • Rijke stinkerds die grof geld betalen om lekker wilde dieren te kunnen neerknallen in verre continenten. Ze nemen dan bovendien hun kids ook nog mee om hen te laten delen in hun verdorven moraal.
  • Madammen met 'nen bontjas'. Gelukkig zie je ze nog maar zelden in het straatbeeld, maar er zijn toch nog steeds tal van nerts kwekerijen. Er zal dus wel behoorlijk vraag naar zijn. Ik snap echt niet dat iemand bont wil dragen. We wonen hier niet in Siberië, en als je het mooi vindt zijn er super mooie imitatie bontjassen te verkrijgen (waar geen bloed aan kleeft).
  • Mensen die honden kopen in een broodfokkerij. Ok, de pupjes zijn super schattig, zoals elke pup trouwens. Hun moedertjes (die je vast niet te zien krijgt) zien er al lang niet schattig meer uit. De enige reden waarom ze bestaan is om constant puppy's te produceren in de meest schrijnende omstandigheden. Vaak wordt er ook gekweekt met dieren die drager zijn van erfelijke afwijkingen, met alle gevolgen van dien... Toegeven, ik was vroeger ook niet op de hoogte van deze vreselijke paktijken, dus ik begrijp best dat er mensen zijn die uit onwetendheid zo'n dier in huis hebben gehaald. Het had mij vroeger ook kunnen overkomen... Maar asjeblieft, als je een hondje koopt, denk goed na waar je het koopt of haal er eentje uit het asiel.
  • Mensen die in een opwelling een huisdier in huis halen, zonder te beseffen dat dit een engagement is voor vele jaren... Het dier moet dan weg wegens: te duur, vakantie, een baby, allergie, te veel werk,... Bezint eer je begint!
  • Extreem rechtse politieke partijen die haat en racisme uitdragen.
  • Mensen die vinden dat een depressie of burn out iets is voor aanstellers die zich maar snel moeten herpakken en niet moet profiteren van de sociale zekerheid.
  • Mensen die personen met een beperking aanstaren alsof ze een alien hebben gezien.
  • Mensen die tegen bejaarden spreken alsof ze tegen kleine kinderen spreken.
  • Mensen die geen greintje respect voor het milieu hebben en nog altijd ontkennen dat er zoiets bestaat als de opwarming van de aarde.
  • Kledingwinkels die goedkope kledij verkopen, zonder zich te bekommeren om de (kinder)handjes die het hebben moeten produceren in de meest schrijnende, gevaarlijke omstandigheden. En dat allemaal omdat wij persé 27 broeken en 32 rokken nodig hebben...
Dit was een lijstje met mijn ergernissen. Waar hebben jullie een pesthekel aan?

maandag 28 april 2014

Vegetarische spaghetti

Spaghetti blijft een toppertje bij ons thuis. Minstens één maal per week staat het zeker op het menu. Meestal maak ik de saus in een dubbele portie en dan vries ik de helft ervan in. Kwestie van altijd een snelle maaltijd in huis te hebben, en zo afhaalmaaltijden te vermijden in periodes van tijdsnood.
Afhaalmaaltijden zijn in mijn ogen zoveel mogelijk te mijden wegens: ongezond, te duur, veel te vettig, en bovenal niet lekker.

Dit receptje is mijn vegetarische versie van spaghetti bolognaise.

Dit heb je nodig:
  • 2 uien
  • 5 tomaten
  • 2 wortels
  • 3 kleuren paprika's
  • een halve broccoli
  • vegetarisch gehakt
  • 1 bouillonblokje
  • 1 pot spaghetti saus (zonder vlees)
  • paprikapoeder
  • spaghetti kruiden
  • scheut rode wijn
  • olijfolie
  • 500 g volkoren pasta

Zo maak je het:
  • Groenten wassen en fijn snijden.
  • Uien even aanbakken in olijfolie, vegetarisch gehakt toevoegen.
  • De rest van de groenten toevoegen en stoven op een matig vuurtje, regelmatig roeren. Bouillonblokje, paprikapoeder en spaghetti kruiden toevoegen.
  • Spaghetti saus toevoegen, scheut wijn toevoegen en nog een 20 tal minuten verder laten sudderen.
  • Opdienen met volkoren pasta.


Bon appetit!

zaterdag 26 april 2014

De lady's zijn er!

Eindelijk! Na meer dan een jaar zagen, klagen en nog eens zagen, heeft manlief toegegeven en is ons gezin uitgebreid met 3 dametjes: Violetta, Annabelle en Jasmijntje.
Neen geen mensenkinderen, hier hebben we er al 3 van en dat volstaat ;-), maar kippen.
We zijn druk in de weer geweest om alles in gereedheid te brengen voor hun komst: een hok, een ren, een drinkbak, kippenvoer en stro halen,... Het is allemaal nieuw voor ons, maar ik vind het super leuk.

Neen, dit exemplaar is geen kip, maar een mensenkind

Op Paasdag (!) arriveerden ze dan eindelijk, en we zijn er zo blij mee!
Ik weet dat veel mensen kippen maar kippen vinden, maar hier krijgen ze een naam, kunnen ze er zeker van zijn dat ze nooit in de pot zullen belanden en dat ze hier oud mogen worden (ook al leggen ze al lang geen eieren meer).

De kinderen zijn ook in de wolken en ons cavaliertje Fleur vindt het allemaal reuze interessant.
We hebben voor een kippenhok gekozen waarin we de dames 's nachts kunnen opsluiten, want naar het schijnt worden alle kippen hier in de buurt binnen de korste keren doodgebeten door een vos of een marter (niemand weet wie deze bloeddorstige snoodaard is). Ik wil natuurlijk niet dat mijn meisjes al snel naar de kippenhemel vertrekken, dus moeten we ze tegen dit onzichtbare gevaar beschermen.

Eigenlijk zijn kippen wel fascinerende wezentjes, vind ik.
Zoals ik al zei moeten we nog héél veel leren over kippen... Al vanaf de eerste dag werd me duidelijk wie het kneusje van het drietal is. Blijkbaar heerst er al snel een hiërarchie binnen de kippenwereld. Op een gegeven moment was het 's avonds heel erg aan het regenen en ik ging naar de kippen om ze op te sluiten voor de nacht. Twee zaten al lekker droog in hun hok, nummer drie (Violetta) zat in de stromende regen helemaal ineengedoken in een hoekje te bibberen. Ze mocht van de twee andere dames het hok niet binnen. De bitches!

Annabelle en Jamijntje (de bitches)

Ook als ik 's morgens eten breng mag Violetta pas als laatste eten, ocharme. Ik vind het wel een beetje zielig voor haar, maar dit schijnt heel normaal te zijn in de kippenwereld. De dominantste kip is Jasmijntje (zeg maar gerust Jasmijn de Verschrikkelijke ;-)), daaronder komt Annabelle (zij wordt blijkbaar nog net getolereerd) en helemaal onderaan de pikorde staat ons zielepootje Violetta.

Violetta: de zielepoot
 
Ons Fleurtje, da's nog een ander verhaal. Ze vind de kipjes helemaal te gek en wil er graag mee spelen (lees: heel hard achter hen rennen). De kipjes vinden dat niet zo heel erg tof heb ik de indruk, dus mag ze niet meer in de ren. Dit frustreert haar mateloos, want uren kan ze nu postvatten aan de ren. Dan is ze ook nog eens jaloers op al dat lekkere brood en die heerlijke etensresten die ons drietal krijgt. En zij moet het ocharme alleen met haar hondenbrokken en af en toe een dental stick stellen.
 
't Is een heel avontuur, onze kippen!
Ah ja, en eentje heeft al twee keer een eitje gelegd (jahoe!). Dit zal Jamijntje, de meesteres, wel geweest zijn denk ik ;-).


Fijn weekend,
Milla





donderdag 24 april 2014

Broccolisoep met dragon

Ik hoop dat ik jullie (nog) niet verveel met mijn soep receptjes, maar hier komt er nog eentje.
Sinds ik dit soepje proefde bij een vriendin (en haar het receptje kon ontfutselen) is het één van mijn favorieten.
Ik vind broccoli op zich een vrij saaie groente. Eigenlijk houd ik er niet zo van. Het staat hier dus niet vaak op het menu. Jammer, want het schijnt heel erg gezond te zijn.
Gezien ik een echt soepjesmens ben, is dit recept de ideale manier om toch de broccoli-vitamientjes binnen te krijgen op een lekkere manier. Want,... ik wil graag gezond eten, maar 't moet wel lekker zijn! Anders krijg ik het hier thuis trouwens toch niet verkocht ;-).



Dit heb je nodig:
  •  broccoli 's
  • 2 kleine uien
  • 2 aardappels
  • olijfolie
  • 4 groente bouillon blokjes
  • 2 l water
  • peper, zout en dragon

Zo maak je het:
  • Was de groenten en snijd ze in stukjes.
  • Stoof eerst de uien even aan in olijfolie, voeg de broccoli en de aardappel stukjes toe. En laat nog enkele minuten verder stoven.
  • Voeg het water toe met de bouillon blokjes toe.
  • Laat in ongeveer 25 minuten gaar koken.
  • Mix de soep fijn.
  • Kruid af met peper, zout en dragon.

woensdag 23 april 2014

De tuin in april: een foto blogje

Wat is de ontluikende natuur toch mooi. Elk jaar verwonder ik me in de lente aan de schoonheid rondom mij. Die schoonheid is overal te zien: in de bermen langs de weg, in het bos, in de weilanden, maar ook in eigen tuin. Hoe groot of klein je lapje grond ook is, neem even de tijd om stil te staan en te genieten...


appelbloesem
 

bosaardbeien

speelhuisje
 
Fleurtje
 
boshyacinten
 
kruiden
 
rhododendron

mijn pompje


buxus


viooltjes

 
 
Geniet van deze mooie dag!
 
Groetjes,
Milla


dinsdag 22 april 2014

Terugblik...

De twee weken paasvakantie zitten er hier op. Vandaag heb ik het huis weer voor mij alleen. t 'Is te zeggen, ons Fleurtje is er natuurlijk ook, mijn trouwe volgeling. Ik denk dat zij wat moet bekomen van de vakantie en de drukte hier in huis. Ons viervoeterke heeft haar rust nodig, alhoewel ze eigenlijk nog maar één jaar is en dus echt nog een jonge spring in 't veld. Met de kids thuis kwam ze niet aan haar rust toe, want dan wil ze er altijd bij zijn. Ze heeft dan geen tijd om haar slaapjes te doen.


Mama is eigenlijk ook wel een beetje moe nu. Ik vind het een beetje raar om dat te zeggen, want ik werk niet meer buitenshuis. Sommigen zullen wel vinden: 'Wat voor een verwende trien is dat nu?' Ik vind vakantie echt wel leuk hoor en ik vind het ook super dat de kinderen dan thuis zijn, maar het is ook wel intensief. De eerste week vakantie, dat gaat nog wel, maar daarna begint de verveling genadeloos toe te slaan. Dan is het een kwestie om ze bezig te houden om te voorkomen dat ze op een gegeven moment het varken beginnen uit te hangen. Negatieve aandacht is immers nog altijd beter dan geen aandacht hé.

Aandacht hebben ze dus gekregen. Echt veel uitstapjes zijn er niet gemaakt, maar hier thuis hebben wel ons wel beziggehouden met bakken, in de tuin spelen en werken (ja, ze hebben een beetje geholpen, de kindertjes), vriendjes komen spelen, fietsen,... Jammer genoeg moest manlief heel veel werken in de vakantie, incluis halve weekends, zodat er niet veel quality time met papa inzat.

Het gevolg is nu wel dat er nog een heleboel werk op mij ligt te wachten. Daarnet nog een mandje of drie strijk weggewerkt, pfff... nog twee te gaan nu. Grondig poetsen moet er ook gebeuren, want op het eerste zicht lijkt het huis misschien wel netjes, maar dan moet je zeker niet onder de zetels en in de hoekjes gaan kijken. Ook de keukenkastjes dragen nog de sporen van de bakavonturen van dochterlief.
Mijn dressing moet bovendien nog eens dringend uit gerommeld worden, want die staat zo vol met kledij die niet meer gedragen wordt dat je er bijna niet meer in of uit raakt. Stel je maar niet teveel voor van die dressing hoor. 't Is eigenlijk maar een piepkleine ruimte achter de slaapkamer, maar wel (te) handig om de rommel die in de weg ligt even uit het zicht te hebben.
Maar vol is vol, en nu moet er dus een hele hoop uit. Het ellendige is dat ik moeite heb om dingen die nog bruikbaar zijn zomaar weg te gooien. Ik wil ze dus te koop stellen op een tweedehandssite of weggeven aan vrienden of familie die het kunnen gebruiken. Maar daar kruipt dan weer zoveel tijd in. En ik wil nog zoveel doen...

Het werk in de tuin blijft ook voortduren natuurlijk, en als ik het niet bijhoud ben ik zo verloren. Heel leuk hoor zo'n grote tuin, maar ook heel veel werk. Gelukkig heb ik wel wat groene vingers. Als ik genoeg heb van het huishoudelijk werk, trek ik mijn tuin in om te ontspannen. Ja, van wroeten in de grond kom ik tot rust. Dit heeft ook wel nadelen, want als het zonnetje schijnt zou ik liever de boel binnen laten liggen, om me in mijn tuin bezig te houden...

Maar over wat wou ik nu eigenlijk in eerste instantie weer schrijven? Dat overkomt me nu vaak, dan denk ik: hier ga ik nu eens over bloggen en uiteindelijk schrijf ik over hele andere dingen die me te binnen schieten en dan weet ik niet meer wat het plan was.  Zou dat de leeftijd zijn of heb ik gewoon zo een verstrooide kop?

Ah ja, nu weet ik het weer! Gisteren was ik op een paasbrunch in Nederland (mijn man is namelijk een Nederlander, neen geen rijke Nederlander) en je weet hoe dat gaat hé. De vrouwen zitten dan bij de vrouwen en praten veel over de kids enzo, en de mannen zitten bij de mannen en hebben het dan over auto's en sport ;-). 't Was heel gezellig en ook het weer zat mee.
Op een gegeven moment ging het gesprek (bij de dames) over kinderopvang. Er waren enkele vrouwen die zo eerlijk waren om te vertellen wat zij betalen voor het kinderdagverblijf. Wel, ik ben hier nog altijd niet goed van! Ik dacht dat de kinderopvang in België al duur was, maar de bedragen die ik daar hoorde... Echt waanzinnig! Ik heb er uit begrepen dat je wel een deel hiervan terugkrijgt of zo. Maar ik moet toegeven dat ik niet goed weet hoe dat systeem in Nederland werkt. In België zijn er wel ellenlange wachtlijsten in de kinderopvang. Maar de prijzen zijn berekend op je (gezamenlijk) inkomen en je kan een deel van die opvang ook nog inbrengen op je belastingbrief. Ik heb ook begrepen dat het kindergeld bij de noorderburen een heel pak lager ligt dan bij ons. Sommige medische kosten (zoals orthodontie bijvoorbeeld) zouden dan blijkbaar weer goedkoper zijn.

Ik schrok toch wel van deze grote verschillen tussen België en Nederland. Blijkbaar is het in Nederland niet makkelijk om een baan te combineren met het moederschap als je niet op de grootouders kan beroep doen voor opvang, en je wilt nog iets overhouden van je loon.
Of zie ik dit verkeerd? Verbeter mij dan aub, want ik vind dat eigenlijk wel boeiend om wat meer over te weten.

Ik vind het fijn als je me ook op facebook leuk vindt: https://www.facebook.com/missmilla.athome




zaterdag 19 april 2014

Weg met die vreselijke suikerverslaving

In het begin van het jaar schreef ik een blogje over mijn goede voornemens. Hierin had ik het onder andere over mijn wens om gezonder te eten. Ik had (uiteraard) de intentie om me dit keer eens echt te houden aan mijn plan, maar zoals jullie al kunnen raden is er natuurlijk weer zeer weinig van in huis gekomen. Ik vermoed dat dit fenomeen bij velen onder jullie gekend is: je iets voornemen is makkelijk, het een week of twee volhouden gaat ook nog wel, maar daarna ... is het om zeep.

Een aantal jaren geleden (voor de hype rond gezond eten) was ik nogal fanatiek bezig met voeding: geen snelle suikers meer, alleen gezonde vetten, weinig brood maar wel havermoutpap, biologische groenten, enzomeer.

Ik was na mijn tweede zwangerschap wat kilo's bijgekomen die ik niet meer kwijtraakte. Het ging hier toch over zo'n 10 kilo, en dat vond ik verre van amusant.
Op een gegeven moment was ik het zat en besloot ik er iets aan te doen. Ik kocht een aantal boeken over gezonde voeding en hield me strikt aan de adviezen. Dit resulteerde in een vrij snel gewichtsverlies van maar liefst 13 kilogram. Ik blij natuurlijk. Bepaalde mensen dachten zelfs dat ik een ziekte onder de leden had omdat ik zo sterk en snel (in 6 maanden) was afgevallen.
Hier was niets van aan. Ik at letterlijk gewoon geen enkel koekje meer, zelfs niet bij de koffie. Geen frietjes, weinig brood (en dan nog alleen volkoren), veel groenten en fruit, soya producten, haverzemelen,...
Ook frequenteerde ik meermaals per week de natuurvoedingswinkel. (H)eerlijke producten hebben ze daar, alleen wel vrij duur jammer genoeg. Maar hier ga ik niet over zeuren, want de kwaliteit is zeer goed en meestal gaat het ook over fair trade producten trouwens.

Iedereen in mijn omgeving dacht dat die kilo's er wel weer heel snel terug zouden bijkomen, maar dit was niet het geval (tot grote ergernis van een aantal jaloerse vrouwmensen). Ik slaagde er wonder boven wonder in om mijn gezonde levensstijl aan te houden. Ik genoot ervan dat ik kon gaan shoppen en dat bijna alles mij stond.

Maar toen was ons nummertje drie op komst. Tijdens de zwangerschap kon ik me nog wel redelijk beheersen, maar toch kwam er al wat sleet op mijn goede eetgewoontes. Ik steek het hier maar op de hormonen ;-).
Na de bevalling werd ik zo opgeslorpt door dit kleine wondertje dat de gezonde voeding nog meer naar de achtergrond verdween. Godzijdank was ik maar een tiental kilo's bijgekomen tijdens de zwangerschap, en gelukkig dat je door borstvoeding heel wat extra calorieën verbruikt, zodat de schade beperkt bleef. Na enkele maanden waren de meeste kilo's er weer terug af. 't Is te zeggen, ik woog nog een kilo of 2 meer dan voor de zwangerschap, maar dat vond ik helemaal niet erg.

Ik besefte ook dat ik misschien wat te fanatiek bezig was geweest met (gezonde) voeding en dat wou ik niet meer...
Inmiddels is mijn jongste drie en een half en is er ongemerkt toch weer vier kilo extra blijven plakken. Ik weet dat ik niet te klagen heb, want veel mensen vinden mij helemaal niet te dik en mijn BMI valt ook nog netjes onder de 25, maar het voelt niet goed.
Ik weet perfect hoe het komt dat die die extra kilo's er zijn: koekjes, cake, taart, chocolade, chips, fruitsap, ... De gekende boosdoeners dus. Langzamerhand heeft het suikermonster weer bezit van mij genomen. En suiker is verslavend: je wilt er altijd maar meer van en als je een nieuw 'suikershot' nodig hebt laat je lichaam dat weten. Ik word dan kregelig, voel me ijl in het hoofd en krijg 'den bibber'.
Ok, ik ben geen junkie natuurlijk, ik ga geen criminele daden plegen of zo om aan mijn stuff te komen, maar ik voel gewoon aan mijn lichaam hoe verwoestend suiker is. Misschien ben ik hier wel extra gevoelig voor, ik weet het niet. Mijn man lijkt hier helemaal geen last van te hebben...
Mijn probleem beperkt zich gelukkig ook vooral tot suiker, voor de rest eet ik wel vrij veel groenten en fruit, geen vlees, wel vis en volkoren producten.

Ik wil gewoon weer van die suikerverslaving af. Die vicieuze cirkel moet doorbroken worden. Niet persé voor een maatje 38, maar vooral voor mijn gezondheid.
Ik denk dat ik maar voor extreem ga gaan in de eerste fase: cold turkey. Dit zal moelijk zijn, maar dit werkt nu eenmaal het beste voor mij. Daarna wil ik af en toe weer iets zoets eten, maar niet dagelijks meer. Anders ben ik zo weer verloren.

Het moeilijkste vind ik het feit dat hier altijd wel lekkers in huis is voor de kids en dat ik heel graag bak. Ook mijn dochter is gek van bakken en dat plezier kan ik haar niet ontnemen natuurlijk.
Mijn ervaring leert me wel, dat als je eens bent 'afgekickt' van de suiker je een Mars of zo helemaal niet lekker meer vindt, wegens véél te zoet. Dus als ik nu doorbijt moet het lukken.

Wat is jullie relatie met suiker? Hier ben ik wel benieuwd naar.
Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte van mijn poging om van de koeken, de chocolade en consoorten af te blijven.

Fijn Paasweekend!
(Eigenlijk is mijn timing wel rotslecht, besef ik nu ineens, met al die chocolade eieren).

vrijdag 18 april 2014

Venkelsoep: een aanrader!

Ik kook al eens graag met minder evidente groenten. Zo was er vorige week venkel te koop in de L*dl voor een spotprijs. Dit kon ik niet laten liggen natuurlijk. Venkel heeft een wat anijsachtige smaak, en hier moet je van houden.
De vriendelijke dame achter mij in de winkel vroeg me wat ik ging maken met die venkel. Goede vraag, hier had ik eigenlijk nog niet over nagedacht. Veel hangt af van mijn inspiratie van het moment, en anders hebben we het internet nog. "Een soepje maar, denk ik" antwoordde ik, en ik zag dat zij ook enkele venkelknollen in haar karretje legde.
Een soepje werd het dus, ideaal om met een sneetje (zelfgebakken) brood te eten, als ik geen zin heb om uitgebreid te koken.
Ik vond het erg lekker, dus al jullie het ook eens willen proberen, hier het receptje:
 
 
 
Dit heb je nodig:
  • 3 à 4 venkelknollen
  • 1 ui
  • 1 aardappel
  • olijfolie
  • 4 bouillonblokjes
  • 250 ml lichte room
  • peper en zout
  • wat verse kruiden voor de garnering (peterselie, bieslook) of wat groen van de venkel

Zo maak je het:
  • Snijd de groenten in stukjes en was ze. Gebruik alleen de knollen van de venkel, houd eventueel wat groen apart voor de garnering.
  • Stoof eerst de ui wat aan in olijfolie, voeg dan de aardappelstukjes en de venkelstukjes toe.
  • Stoof de groenten nog een vijftal minuten.
  • Voeg 2 liter water toe en 4 bouillonblokjes.
  • Laat ongeveer een half uurtje koken.
  • Mix de soep fijn.
  • Voeg de room toe en kruid af met peper en zout.
  • Garneer met verse kruiden of groen van de venkel.

Ook heerlijk om net voor het opdienen nog wat stukjes gerookte zalm door het soepje te roeren.

donderdag 17 april 2014

Ijdeltuit of slons?

Ik ben best wel een ijdel persoontje. Altijd geweest. Toen ik een een klein meisje was kon ik uren spelen met mijn barbies. Ik knipte hun haren en verfde ze dan met nagellak. Op een dag kreeg ik een make-up setje voor kinderen en dit werd op slag mijn favoriete speeltje. Uren kon ik hiermee in de weer zijn.
Anderzijds was ik ook wel een echte kwajongen, die niet moest onderdoen voor de boys bij het kampen bouwen en bmx'en.

Mijn echte haarkleur kent geen mens nog, want ik maak mijn haren al blonder vanaf mijn zestiende of zo. Stiekem hoop ik wel dat mijn dochter niet dezelfde weg op gaat, en ver weg blijft van de haarverf.
Ze heeft zo'n mooie goudblonde haren... Eigenlijk is ze wel heel anders op dan gebied dan ik. Soms wil ik haar schminken als ze een optreden heeft voor turnen, maar ze laat zich dat helemaal niet welgevallen. En meisjes die in haar ogen te ijdel zijn noemt ze 'chici- madammekes'.
Misschien is ze gewoon veel zelfverzekerder dan toen ik die leeftijd had en beseft ze dat ze al die opsmuk niet nodig heeft. Ze is inderdaad prachtig zoals ze is...  Ik hoop het in ieder geval voor haar, want ik was vroeger maar een verlegen vogeltje, dat zichzelf helemaal niet zo mooi vond.
Dat zelfvertrouwen is er gelukkig wel gekomen met het ouder worden en de make-up is met de jaren ook alleen maar verminderd. Alleen de haren, ja die moeten wel blond blijven, want da's blijkbaar de enige kleur waar ik me goed bij voel. Ik probeerde wel eens bruin of een kopertint, maar binnen de kortste keren stond ik dan weer bij de kapper te smeken om mijn haar terug in de oorspronkelijke staat te herstellen.

Meestal doe ik altijd wel wat mascara en lipgloss op voor ik de deur uitga, en wordt het haar in de juiste plooi gelegd. Ook aan mijn kledij besteed ik wel wat aandacht. Ik houd van mooie kleren, duur hoeven ze daarom niet te zijn, maar met de juiste combinaties en accessoires kom je ook al heel ver.

Alleen in de vakanties, als ik de deur niet uit moet kan ik me helemaal laten gaan en trek ik me weinig van mijn uiterlijk aan. Geen make-up, haar dat hangt zoals het wilt hangen, een joggingbroek en slippers (of erger nog, oh gruwel: crocs). Ma Flodder dus. Best wel bevrijdend om zo rond te lopen en je helemaal niets van je uiterlijk aan te trekken. Alleen vind ik het wel wat zielig voor mijn man dat ik er als een schooier uitzie in plaats van als een fier dametje als hij thuiskomt van zijn noeste arbeid. En ik moet toegeven dat lichte paniek me ook wel overvalt als plots de bel gaat. Ik wil immers niet door derden als een slons ontmaskerd worden.

Deze morgen heb ik me dan maar wat opgetut, er staat toch geen tuinwerk op de planning, en toegeven... het voelt zo toch meer als mezelf.

Laten jullie je wel eens gaan op vakantiedagen?

woensdag 16 april 2014

Koude pasta salade met pesto

Ik ben fan van makkelijke receptjes, en als de temperaturen stijgen horen daar natuurlijk ook slaatjes bij.
Alleen hebben die hongerige wolven hier thuis niet genoeg aan een groente slaatje. Op hun lijn hoeven mijn kinders vooralsnog niet te letten. Ik vraag me soms af waar ze die hoeveelheden eten trouwens blijven steken. Als ik zoveel zou eten als dochterlief bijvoorbeeld, konden ze mij rollen ;-). Nu moet ik er eerlijkheidshalve wel bijzeggen dat zij een pak meer sport dan ik. Alhoewel, de oudste beweegt niet meer dan strikt noodzakelijk (grapje!) en hij blijft ook erg slank. En de kleinste, ja, die is zo beweeglijk dat het vet geen kans krijgt om zich vast te nestelen.
Maar niet snel dik worden is natuurlijk geen excuus om brol te eten, dus probeer ik ze toch (zoveel mogelijk) gezonde kost te laten verorberen.

Ik serveer een groente slaatje meestal met frietjes (wel niet gebakken in de frietketel, maar in mijn Seb met maar 1 lepeltje olie) of met (liefst zelfgebakken) brood.
Een koude pasta salade is ook ideaal om bij een slaatje te serveren, en 't is eens iets anders. Bovendien is het in een wip klaar en kan je het perfect op voorhand bereiden.
Pasta salade is ook ideaal om te serveren als bijgerecht bij een BBQ.
Tip: als je het echt gezond wil houden kies dan voor een volkoren variant pasta.


Dit heb je nodig:
  • 500 g pasta (bv. vlindertjes of spiraaltjes)
  • 200 g gerookte zalm
  • 1 potje rode pesto of tapenade
  • 2 tomaten (of zongedroogde tomaatjes)
  • verse kruiden (peterselie, bieslook, basilicum)
  • zwarte peper
Zo maak je het:
  • Kook de pasta gaar.
  • Giet af en spoel onder koud water.
  • Laat goed uitlekken en roer de pesto onder de pasta.
  • Snijd de tomaten en de gerookte zalm in kleine stukjes en voeg ze toe.
  • Werk af met de verse kruiden en met zwarte peper.
Serveer met een simpel fris slaatje van (bijvoorbeeld) tomaten, komkommer, lente uitjes, mozzarella, basilicum en yoghurtdressing.

dinsdag 15 april 2014

Over zomervoeten en leibo's

Van zodra de temperaturen het toelaten draag ik graag sandalen en mogen de kousen opgeborgen worden. Want sandalen mét kousen is uiteraard een mode blunder om U tegen te zeggen. Mijn kindertjes hebben er zelfs een naam voor: LEIBO.
Hoe ze hierbij komen, geen idee, maar het is blijkbaar een woord dat zwaar ingeburgerd is bij de jeugd. Telkens als er een man (sorry mannen, maar er zijn weinig vrouwelijke leibo's) voorbij loopt met kousen in zijn sandalen klinkt het luid: "Leibo!".
Waarom dragen die heren dan ook nog steevast van die witte sportsokken met strepen aan de bovenkant in hun sandalen? Dit kan toch écht niet! Waarschijnlijk hebben ze geen vrouw die hen in het gareel houdt en behoedt voor mode flaters.

Ach ja, over smaak valt niet te twisten. Ik ging het hier eigenlijk niet over leibo's hebben, maar over zomervoeten. Ik loop heel graag in sandalen, maar ik ben niet zo'n 'voetenmens'. Sommige mensen vinden voeten heel mooi, maar ik niet zo. Daarom vind ik het noodzakelijk om mijn eigen voeten te 'pimpen' met nagellak om ze toonbaar te maken voor de buitenwereld.
De kleur, daar gaan we niet moeilijk over doen, die moet gewoon rood zijn. Sowieso de beste kleur voor teennagels, vind ik. Voor mezelf dan toch, want bij anderen kan ik groen, blauw, ja zelfs fluo roze, best wel appreciëren.

Nu is het probleem met nagellak dat het bij ondergetekende hooguit een dag of twee mooi blijft. Vanaf dag drie loop ik rond met afgebladderde nagels, en da's ook niet zo appetijtelijk.
Om de twee dagen opnieuw lakken dan maar? Ik dacht het niet! Absoluut geen zin in, geen tijd voor en zo leuk is dat lakken nu ook weer niet hé. Zeker niet omdat steeds heel die vorige handel er dan weer af moet. Tot overmaat van ramp moet je dan ook nog eens constateren dat je nagels de rode kleur van je lak hebben overgenomen. Dus moet je wel opnieuw lakken, willen of niet , want met verkleurde nagels rondlopen is nu ook weer geen optie.

Maar voor (bijna) alles is er een oplossing. Ik hoorde al eens dat sommige vrouwen gelnagels op hun teennagels laten plaatsen. Die zijn dan voor enkele weken gerust. Ideaal natuurlijk, maar de gierigaard in mij wil natuurlijk geen 50 euro uitgeven aan zo'n folietje. En dan nog wel elke maand, ik word al gek als ik optel hoeveel me dit op jaarbasis gaat kosten!

Nu was ik onlangs in het Kruidv*t en daar zag ik dat ze spullen verkopen om zelf van die gelnageltjes te plaatsen. Zo'n UV lampje, een primer, een cleanser, een peel off gel, en een top coat. Meer heb je niet nodig. Je kan het gewoon combineren met eender welke gewone nagellak die je thuis nog hebt liggen. Alle benodigdheden kosten minder dan één keertje bij de schoonheidsspecialiste gelnagels laten plaatsen. Interessant dus, maar ik koop niets zonder eerst op 't internet wat reviews te lezen.

Die reviews vielen goed mee, dus de hele santenboetiek werd aangekocht. Voor de diegenen die interesse hebben: alles is van het merk Essence (en neen, ik word niet betaald om dit te schrijven ;-)).

Ik moet zeggen dat het resultaat me heel goed bevalt. Het aanbrengen is niet zo moeilijk en mijn teentjes zijn nog steeds  onberispelijk (na een dikke week nu). Volgens de verpakking zou je toch een drietal weken kunnen doen met je gelnagels. Als de gelnagels eraf moeten, trek je ze er (mits wat geprust) zo vanaf. En nog een voordeel: geen verkleurde nagels meer!


Ik ben fan in ieder geval. Laat de zomer maar komen, dan kan ik mijn gelnageltjes trots showen, zonder sokken in m'n sandalen ;-).





maandag 14 april 2014

Die irritante tienerprogramma's

De tweede week van de Paasvakantie is ingegaan. Vorige week liep alles hier nog op rolletjes.  Deze week begint de verveling keihard toe te slaan bij de kinders, en de ergernis bij mij.

Dochterlief is eigenlijk nog niet veel thuis geweest: veel gaan spelen en blijven slapen bij vriendinnetjes. Gevolg is dat ze nu, denk ik, wat oververmoeid is. Ze hangt te veel naar mijn zin achter de TV naar van die verschrikkelijke tienerprogramma's op Nickelodeon te kijken. Hoe heten die ook alweer? Ted's Survivalgids, I Carly,..  geloof ik.
Die irritante gedubte stemmetjes, die opgetutte tienermeisjes, die vreselijke muziekjes, die belachelijke 'van de pot gerukte' verhaallijnen ... oh wat haat ik die gruwelijke series!
Ik kan ook met de beste wil van de wereld niet begrijpen wat die tieners hier toch zo leuk aan vinden. En leuk vinden ze het, dit hoor ik toch van andere moeders met tieners in huis.
Normaal gezien is dochterlief heel erg actief: veel sporten, als een gek op de trampoline springen, skaten, skeeleren,... maar nu lijkt ze wel geobsedeerd door het scherm. Oh ja, computerspelletjes worden er ook gespeeld. Vorige week mocht ze niet op de computer, want toen was ze gestraft. Blijkbaar wil ze nu haar schade inhalen.

Heel de dag achter 't scherm hangen mogen ze natuurlijk niet van mij, maar 't is hier op het moment echt slecht weer, dus buiten spelen is even geen optie. Straks maar samen iets bakken of zo denk ik, om ze bezig te houden.

Onze kleinste is op het moment net héél actief. Hem bezighouden is niet altijd evident, want af en toe moet er ook nog wel eens iets in 't huishouden gebeuren. En trouwens: heel de dag gezelschapspelletjes spelen (wat hij maar al te graag zou willen) houdt toch geen mens vol hé. Ik toch niet in ieder geval.
Net nam ik de stofzuiger ter hand en toen ik de zetels verschoof bleek daar een hele inboedel onder te liggen: een hondenbotje, mijn haarspeld die ik kwijt was, duplo blokken, een beker, een fietspomp (hallo zeg, hoe komt die daar in godsnaam?) ... en ja ook nog een hele dikke stofvlok. Na de vakantie gaat er stevig gepoetst moeten worden, zoveel is duidelijk.

Laat de zon maar snel terug schijnen, dan is het echt veel simpeler om de kids tevreden te houden. Nu ja, de twee jongsten toch. De puber heeft in de vakantie niet veel weet van 't weer geloof ik ;-).

Wat is een blog toch geweldig om de frustratie van je af te schrijven!

zondag 13 april 2014

Nog meer bespaartips

Een tijdje geleden schreef ik over de kleine dingen die ik toepas in mijn leven om minder geld uit te geven. Bij nader inzien ben ik toen een aantal dingetjes vergeten op te noemen in mijn lijstje.
Deze extra tips uit mijn dagelijks leven wil ik graag met jullie delen. De meeste tips zullen al wel gekend zijn bij de echte 'zuinigaards' . Een doorwinterde vrek ben ikzelf immers niet (en zal ik wellicht ook nooit worden), maar misschien hebben jullie er wel wat aan.
Enne..., ik ben ook altijd benieuwd wat jullie doen om de uitgaven binnen de perken te houden.

Mijn (extra) tips:
  • Knip verpakkingen open die op het eerste zicht leeg lijken. Je zou er van versteld staan hoeveel tandpasta er nog zit in een schijnbaar lege tube. Doe dit met shampoo, verzorgingsproducten, maar ook met voedingswaren. Onlangs wou ik een honing-mosterd dressing maken, maar ik kreeg geen druppel meer uit mijn knijpflesje honing. Even openknippen, en ik had nog ruim voldoende voor mijn dressing.
  • Groenten die al iets te lang in de koelkast liggen en er wat 'verlept' uitzien zijn nog prima om soep mee te maken. Zo maakte ik onlangs bloemkoolsoep van een niet meer zo heel fris uitziende bloemkool. Als de groenten werkelijk rot of beschimmeld zijn belanden ze wel op de composthoop. Ziek worden uit gierigheid, zo ver wil ik nu ook weer niet gaan ;-).
  • Controleer regelmatig de meterstanden. Wij hebben als eens een mega waterrekening gehad omdat het toilet lekte zonder dat we dit door hadden. Voor het geld dat ons dit gekost heeft hadden we een spiksplinternieuw designtoilet kunnen kopen. Wanneer je elke maand even je meterstanden noteert overkomt je zoiets niet. Meterstanden bijhouden (in Excel bijvoorbeeld) werkt ook heel motiverend om op je verbruik te letten. 
  • Als je nog kleine kids in huis hebt, verf je muren dan met van die waterbestendige verf (voor badkamers en zo). Deze verf is in aankoop wel wat duurder, maar hij is heel goed af te poetsen. Die meerprijs spaar je dus snel uit omdat je niet jaarlijks opnieuw moet verven wegens overal afdrukken van 'vettige' kindervingertjes en mondjes op een bepaalde hoogte. Om nog maar te zwijgen van peuters die een pak viltstiften vastkrijgen in een onbewaakt moment.
  • Voorzie voor elke gelegenheid voor de kinderen (verjaardag, sinterklaas,...) een vast budget en houd je daar ook aan. Als je kinderen groter worden weten ze wat ze kunnen vragen en wat er te duur is. Wanneer ze iets duurder willen kunnen ze dan eventueel verder sparen tot ze wel genoeg hebben. Naar mijn ervaring vermijd je hiermee veel discussies en leren de kids bovendien dat ze niet alles zomaar direct kunnen hebben. Een vast budget geeft jezelf ook zicht op je uitgaven op jaarbasis voor cadeaus, en je kinderen hoeven niet bang te zijn dat hun broer of zus meer krijgt dan zij.
  • Vanaf 12 jaar krijgen de kinderen een vast bedrag zakgeld (dat een beetje stijgt met de leeftijd). Alleen onze oudste van 15 krijgt op dit moment dus zakgeld. Volgend jaar is onze dochter ook aan de beurt. Het zakgeld wordt maandelijks met een doorlopende opdracht op de zichtrekening van de zoon gestort en dit mag hij zelf beheren: sparen of besteden. Maar: op is op, er wordt dus niet extra gegeven. Op deze manier ontstaan er geen discussies in de trant van: "Mama, ik heb mijn zakgeld van deze week nog niet gekregen!" . Weer een zorg minder, want soms zou ik zo'n zaken wel eens kunnen vergeten. Dat is dan weer gevaarlijk voor misverstanden en vergissingen (waar kids handig op zouden kunnen inspelen ;-).
  • Ik kan op bepaalde zaken echt wel zuinig zijn, maar de tuin is mijn zwak punt. In een tuincentrum voel ik me als een kind in een snoepwinkel. Heel gevaarlijk dus! Nu hebben we best wel een ruime tuin, dus veel plaats voor plantjes. Bovendien is de tuin mijn lust en mijn leven. Nieuwe planten kopen is iets wat ik me vaak maar moeilijk kan ontzeggen. Vaak kies ik wel voor planten met een 'meerwaarde'. Fruitbomen, bessenstruiken, rabarber, aardbeien,... Een tiental jaar geleden plantten we onze eerst bomen: 4 appelbomen. Inmiddels hebben ze ons al zoveel vruchten opgeleverd! Genoeg voor een diepvries vol appelmoes, confituur voor een heel jaar en natuurlijk gewoon ook appeltjes uit het vuistje. Veel planten kan je trouwens heel eenvoudig 'vermeerderen' om er de lege plekjes in de border mee op te vullen. Vrouwenmantel, rabarber, irissen of grassen bijvoorbeeld. Steek er in 't voorjaar gewoon een stuk af met een scherpe spade en je hebt een nieuwe plant. Bovendien wordt de oude plant op die manier weer 'verjongd'. Was dit bij, ons mensen, ook maar zo simpel, denk ik wel eens.
  • Als je eenmaal een rijke oogst uit de tuin hebt, wees dan ook vrijgevig en laat vrienden, familie en buren meegenieten. Het is heel leuk om dingen van eigen kweek weg te geven. Bovendien zal je snel merken dat mensen  jou ook zullen laten meegenieten van hun oogst of op één of andere manier willen helpen.

  • Blog als hobby. Het is leuk, je moet er de deur niet voor uit, het kan op elk moment van de dag (of nacht) en 't is gratis!

Fijne dag nog!
Groetjes,
Milla

vrijdag 11 april 2014

Geluk

Gisteren was echt een heerlijke dag.

De dag begon al goed, want gezien het paasvakantie is hoef ik mij 's morgens niet te haasten om de kids op tijd op school te krijgen.
Geen ochtendhumeuren moeten verdragen, geen gejammer dat de school veel te vroeg begint, geen lange meisjesharen vol vreselijke knopen die maar niet ontward raken, ...
En vooral, sinds het zomeruur slaapt onze driejarige tot 6.30u in plaats van tot 5.30u. Wat een verschil  een uur toch kan maken! Sinds lange tijd voel ik me weer een beetje uitgerust. Nu hoef ik mijn dag niet meer als de zombie te beginnen, die enkel na 3 espresso's een beetje wakker wordt.

Ook heerlijk dat ik mij, nu ik thuis ben, geen zorgen meer hoef te maken over:
  • Kinderopvang in de vakanties voor de twee jongsten.  
  • Zieke kinderen die niet naar de opvang mogen. Ramp!
  • Een beetje deftig op het werk verschijnen, ook al heb je rotslecht geslapen en ben je er 3 keer uit gemoeten voor de jongste. Vrouwelijke collega's kunnen ongemeen hard zijn voor elkaar als het op het uiterlijk van hun geslachtsgenoten aankomt. Dus die wallen moesten 's ochtends écht weg geplamuurd worden.
  • De oudste, die alleen thuis zit, want vanaf 12 jaar is er jammer genoeg geen opvang meer voorzien.
Ja, op zo'n momenten prijs ik me gelukkig, en voel ik me een 'rijk' mens omdat ik lekker bij mijn kinderen kan blijven.
Zo is het voor hen ook écht vakantie, zonder dat ze voor dag en dauw uit hun bed gejaagd worden omdat de plicht roept.

Ok, financieel is het een heel pak minder. Dure vakanties naar de sneeuw of de zon zitten er voorlopig niet in, maar gisteren waande ik me op vakantie in mijn eigen tuin.
Het was heerlijk weer (veel beter dan voorspeld door meneer de weerman).
Ik had een vriendin op bezoek en we hebben op het terras kunnen genieten van het zonnetje, terwijl de jongste grote pret had met zijn wagenpark in de tuin (zijn loopfietsje, zijn driewielertje en zijn uitgebreide collectie speelgoedautootjes). Dochterlief was spelen bij een vriendinnetje en puberzoon kwam er zelfs even bijzitten.
Meestal zien we hem niet veel meer in de tuin, maar ik verdenk hem er een beetje van dat hij graag meeluistert naar 'volwassen' gesprekken ;-). Vooral als we even vergeten dat hij erbij zit en dan dingen zeggen die eigenlijk niet voor zijn oren bestemd zijn. Maakt niet uit, ik ben allang blij als hij toch nog een beetje vitamine D binnenkrijgt, want achter het computerscherm is dat niet het geval.


't Was een fijne vakantiedag. Hopelijk krijgen we nog wat mooie dagen, want volgende week is het nog een week vakantie. Het is een cliché, maar geluk is niet te koop. De rust, de extra tijd, ver weg van de 'ratrace', da's geluk voor mij.

dinsdag 8 april 2014

Meisjesschoenen kopen... wat een opdracht!

Gisteren kwam dochterlief naar me toe met haar gezichtje in de zieligste plooi gezet. "Mama, ik heb dringend nieuwe schoenen nodig!", klonk het.
Nu hoor ik dat zinnetje wel vaker weerklinken uit haar mond. Het is namelijk een echt dametje, en al sinds ze amper kon lopen is ze gek van schoenen, sandalen, laarzen, slippers,... kortom alles voor aan de voeten. Dit zinnetje maakt dus onderhand niet zo veel indruk meer op mij, en dat weet ze. Om mij tot de winkel te krijgen moest ze dus met harde  bewijzen over de brug komen. En die had ze!
Ze had haar schoenen in haar handen en draaide ze om. "Kijk mama, er zit een gaatje in mijn zool", zei ze met een triestig stemmetje. Wat slaagt dit meisje er toch altijd goed in schuldgevoelens op te wekken bij mij. Maar ze had gelijk deze keer: ze had écht nieuwe schoenen nodig.
Meestal breng ik schoenen met versleten zolen naar de schoenmaker, maar omdat dit paar toch bijna te klein was, vond ik dat geen goede optie. Op naar de  winkel dus.

Nu vind ik schoenen kopen normaal gezien wel een leuke bezigheid. Alleen ben ik niet zo'n makkelijke klant, tot ergernis van sommige verkoopsters. Schoenen zijn best duur, dus ik wil waar voor mijn geld. Geen stoffen basketschoentjes, geen (flut)ballerina's met van die kartonnen zooltjes. Neen, degelijke schoenen die doen waarvoor ze gemaakt zijn: steun bieden aan de hielen en aan de voetzolen. Bovendien moeten ze comfortabel zitten, van een goed materiaal gemaakt zijn en last but not least, mooi zijn uiteraard. Dit is een hele eisenbundel, ik weet het, maar voor de prijs die ze vragen voor een paar schoenen tegenwoordig heb je als klant wel het recht om kritisch te zijn vind ik.

Jammer genoeg wil ons mevrouwtje op haar (elfjarige) leeftijd ook wat in de pap te brokken hebben. Dit maakt dat het vinden van geschikte schoenen nog wat moeilijker verloopt dan ik verwacht had. Al die tieners willen tegenwoordig van die stoffen V*ns, All St*rs en consoorten. Ik geef toe, dit zijn inderdaad wel leuke schoenen en je hebt ze met super coole prints. Echter, met alle respect, ik vind ze hun kostprijs niet waard. Trouwens, volgens mij zijn ze echt rotslecht voor voetjes die nog volop aan het groeien zijn.

Op naar de eerste winkel: viel me dit tegen zeg, ik zag geen enkele schoen die me enigszins een beetje kon bekoren. Ons meisje heeft inmiddels al maat 37, en het is dus nu wel definitief gedaan met de schattige meisjesschoenen. Dit vind ik stiekem wel een beetje jammer, maar het zij zo.

De tweede winkel, en ik werd al iets minder kritisch, want anders zou het echt een mission impossible worden. Heel veel keuze in stoffen schoenen met een flutzool, veel ballerina's die, denk ik, hooguit een week in acceptabele staat zouden blijven en, oh gruwel, van die vreselijke schoenen met een ingebouwde hak.

De derde winkel: ik zou inmiddels al alles gekocht hebben om ervan af te zijn. Ik moet gewoon toegeven dat er dit seizoen geen schoenen te vinden zijn die voldoen aan mijn (veel te hoge?) eisen en die dochterlief überhaupt wil dragen.
Na de helft van de schoenen in de winkel gepast te hebben die er nog in haar maat waren (want blijkbaar was de hele wereld ons al voor geweest), vonden we dan toch een (min of meer) geschikt paar, waar we allebei mee konden leven. Toegeven: zij iets meer dan ik ;-), maar ik was allang blij dat we iets gevonden hadden en naar huis konden...

Dit zijn ze geworden:



Rosé goudkleur is volgens dochterlief hélemaal in de mode, en ze zijn tenminste van leer, en de zool buigt op de juist plaats door. Meer mag ik niet eisen wellicht... Pfff, schoenen voor mijn zoons kopen is een pak makkelijker!

zaterdag 5 april 2014

Dora

Tussen mijn kids is er redelijk veel leeftijdsverschil. Dit heeft zeker zijn moeilijkere kanten.

De meeste mensen die ons niet kennen gaan er sowieso van uit dat wij een 'nieuw samengesteld gezin' zijn. Je ziet ze dan denken: 'Dat nakomertje is vast het kind dat die twee graag nog samen wilden (op de valreep van de biologische klok ;-))'. Niets mis met nieuw samengestelde gezinnen natuurlijk, maar wij zijn het niet...

Activiteiten verzinnen waar heel het gezin (nog) wil aan deelnemen is nog zo'n moeilijk punt. De kleinste gaat dolgraag naar de (binnen)speeltuin. Maar die andere twee krijg je met geen stokken meer naar plaatsen waar een ballenbad aanwezig is natuurlijk. De oudste kan uiteraard makkelijk alleen thuisblijven, maar ons meisje van elf laat ik toch niet graag achter. Vaak moet er dan 'omgekocht' worden met ijs of friet in het vooruitzicht, want met fast food is ze vaak nog wel te paaien. Hier staat blijkbaar geen leeftijd op...

Vakanties plannen is nog zo'n heikel punt. Het moet een vakantie zijn die voor een kleuter, een lagere school kind en een puber nog iets te bieden heeft. We moeten er met de auto naartoe kunnen, want ons hondje moet ook mee kunnen. Liefst is er nog iets van cultuur te bekennen anders vinden wij volwassenen er niets aan. En het moet dan ook nog betaalbaar zijn... Steeds een hele uitdaging om een geschikte optie te vinden.

Gelukkig zijn er ook heel veel leuke kanten aan dat (redelijk) grote leeftijdsverschil.
Zo zaten we gisteren met z'n allen naar 'Dora' te kijken. Dit komt heel zelden voor, want onze twee oudsten vinden hier natuurlijk geen bal meer aan. Als zij dan toch eens meekijken met de kleinste, eindigt dit steevast in hilariteit. Zo was Dora in het filmpje op bezoek in China en daar konden ze de 'r' niet uitspreken. Dat Chinees figuurtje zei dus altijd 'Dola splingen'. Een driejarige begrijpt dit natuurlijk nog niet echt, maar voor die twee andere is dit lachen natuurlijk. En de kleinste maar meelachen dan, alhoewel hij niet weet waarmee hij lacht... Ik moet toegeven dat ik ook goed gelachen heb als ik die drie bezig hoorde. Ik wil zeker onze Chinese medemensen hiermee niet voor het hoofd stoten hoor. Wij kunnen ongetwijfeld heel veel klanken uit hun taal ook niet uitspreken ;-).

Zo'n momenten dat ons drietal één front vormt en samen leuk bezig is, zijn niet zo talrijk. De twee oudsten hebben mekaar sowieso niet veel te vertellen, het zijn echt totaal verschillende karakters. Alle twee verafgoden ze wel de kleinste: wat die zich soms kan permitteren, echt ongelofelijk!
Dus geniet ik maar extra van die momentjes dat ze wel alle drie eens iets samen doen, en hopelijk wordt het allemaal wat beter als ze 'groot' zijn.


donderdag 3 april 2014

Bezorgd...

Onlangs las ik in de krant dat de eitjes van onze eigen kippen uit de tuin meestal ongezonder zijn dat de commerciële eieren uit de winkel, zelfs uit regio's waar nauwelijks vervuiling voorkomt.
De bron waaruit dit nieuws komt is betrouwbaar, namelijk het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie (LNE) van de Vlaamse Overheid.
De reden zou zijn dat dat particulieren hun kippen vaak restjes uit de keuken te eten geven en dat deze kippen ook vaker verontreiniging uit de lucht naar binnen zouden krijgen, zoals bijvoorbeeld roetdeeltjes. Ook zouden sommige kippen op vervuilde terreinen (bv. door dioxines) rondscharrelen.

Dit bericht stemt mij een beetje triest. Ik vind het erg dat kippen, die vaak niet eens de buitenlucht te zien krijgen, blijkbaar gezondere eitjes voortbrengen dan kippen uit bijvoorbeeld legbatterijen.

Ok, commerciële eitjes worden natuurlijk getest en moeten aan heel strenge normen voldoen. Eigenlijk bewijst dit voor mij hoe ver we tegenwoordig van de natuur vervreemd zijn...
Ons milieu is al zodanig vervuild dat er nu zelfs wordt nagedacht over richtlijnen voor het eten van eitjes van eigen kweek.

Even nog iets over zo'n ander heet hangijzer: tegenwoordig wordt er door (bijna) iedereen aangenomen dat de opwarming van de aarde een feit is. Zelfs de grootste 'non-believers' kunnen hun kop niet langer in het zand blijven steken.
Jazeker, deze heerlijke temperaturen zo vroeg op het jaar zijn geweldig, maar toch hebben ze voor mij ook een beetje een bittere nasmaak. Bijna elke maand hoor je wel op het weerbericht dat er weer een record is gebroken sinds het begin van de waarnemingen. Toeval? Hier geloof ik niet meer in.
Zijn wij niet een beetje aan het genieten op korte termijn van de voordelen die het veranderende klimaat voor ons meebrengt? In grote delen van de wereld hebben ze jammer genoeg al mogen proeven van wat de opwarming van de aarde voor de toekomst  in petto heeft. En het zal er helaas niet beter op worden, vrees ik...

Waarom schuiven we zo vaak de verantwoordelijk voor de uitstoot van broeikasgassen door naar de industrie. Tuurlijk spelen die een grote rol in de vervuiling van ons leefmilieu, maar wordt het ook eens geen tijd dat ieder van ons zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik wil hier grif toegeven dat ikzelf ook nog veel meer zou kunnen doen om mijn ecologische voetafdruk te verkleinen.
Ik zou mijn wagen kunnen laten links liggen, of zelfs wegdoen. Ik zou geen  vis meer kunnen eten en volledig vegetariër worden (ik eet al heel lang geen vlees of kip meer). Ik zou zonnepanelen op het dak kunnen leggen,...  Over dit en over nog vele andere punten ben ik duchtig aan het bezinnen.

Ik wil niemand met de vinger wijzen, maar het stoort me wel dat sommigen blijkbaar hélemaal niet om het milieu geven.
Zo ken ik bijvoorbeeld mensen die alle mogelijke afval (plastiek, geverfd hout,...) in hun allesbrander kappen om zo hun huis goedkoop te verwarmen en bovendien uit te sparen op (dure) huisvuilzakken. Heel de buurt mag dan lekker 'meegenieten ' van de vuile rook die er uit hun schouw komt. Ook een aantal mensen hier in de buurt gebruiken voor een afstandje van minder dan 300 m systematisch hun auto. Alle onkruiden in hun tuin moeten uiteraard vernietigt worden met herbiciden, want manueel onkruid verwijderen is wel heel erg veel werk...  Dit zijn maar enkele voorbeeldjes die me zo nu direct te binnen schieten.

Nogmaals, ikzelf ben ook niet zonder zonden, maar waarom blijven sommigen zo hard de verantwoordelijkheid van zich af schuiven, zonder er zelfs maar over na te denken?

Dit moest me even van het hart, want soms maak ik me echt zorgen over de toekomst van onze prachtige aarde. Wij hebben toch niet het recht om alles hier in recordtempo naar de haaien te helpen?

En ja, even dit nog: desalniettemin ga ik toch  kipjes houden, en hun eitjes zullen er voor mij niet minder om smaken.

Groetjes,
Milla

dinsdag 1 april 2014

Marokkaans geïnspireerde vegetarische groenteschotel.

Wat gaan we weer eens koken vandaag? Soms ben ik echt een beetje jaloers op die vrouwen (of mannen natuurlijk) die zo'n weekmenu  opstellen. Ik ben meer het type dat op het laatste moment beslist: dit ga ik nu eens maken vandaag. Mijn keuze is dan afhankelijk van mijn humeur, van wat ik in huis heb of van de beschikbare tijd.
 
Ik durf van mezelf wel zeggen dat ik vaak improviseer in de keuken. Ik lees wel veel receptjes, jazeker, maar bijna nooit maak ik ze zoals ze staan uitgeschreven. Soms met een verrassend lekker resultaat, maar soms valt dit ook wel eens wat tegen.
 
Gisteren had ik nog wat restjes groenten in de koelkast liggen. Ik dacht bij mezelf: laat ik eens een groenteschotel proberen te maken geïnspireerd op de Marokkaanse keuken. Als we zijn uitgenodigd bij mijn vriendin smullen mijn kinderen altijd met heel veel smaak van haar creaties.
Vroeger weigerden ze categoriek couscous te eten, tot ze die van haar proefden. Sindsdien eten ze liever couscous dan aardappelen. Ook haar vrij pikant gekruide groenten eten ze heel graag.
Tijd om mezelf eens te wagen aan een soortgelijk gerecht dacht ik bij mezelf.
 
Met dank aan mijn lieve vriendin voor alles wat ze me al geleerd heeft over de Marokkaanse keuken :).
Ik deel met jullie graag dit lekkere en gezonde vegetarische gerecht:
 
 
 
 
Dit heb je nodig:
  • 3 kleuren paprika's
  • 2 grote uien
  • 1 courgette
  • 1 teentje look
  • 3 tomaten
  • een klein blikje tomatenconcentraat
  • een pakje vegetarisch gehakt
  • zout, peper, gemberpoeder, komijn, paprikapoeder, koriander
  • een zakje okergele kleurstof (te koop in Turkse of Marokkaanse winkels)
 
Zo maak je het:
  • Snijd alle groenden in (middelgrote) stukken.
  • Stoof eerst de uien aan in olijfolie, voeg het geperst lookteentje toe en het vegetarisch gehakt.
  • Voeg na enkele minuten de rest van de groenten toe, samen met een scheutje water.
  • Roer voortdurend.
  • Voeg het tomatenconcentraat toe en de kruiden. Je mag flink kruiden, maar proef en kruid tot jij de smaak goed vind.
  • Stoof alles verder tot de groenten gaar zijn.
 
Deze groenteschotel is heel geschikt om te serveren met couscous of met een aardappel tortilla.