Geluk

Gisteren was echt een heerlijke dag.

De dag begon al goed, want gezien het paasvakantie is hoef ik mij 's morgens niet te haasten om de kids op tijd op school te krijgen.
Geen ochtendhumeuren moeten verdragen, geen gejammer dat de school veel te vroeg begint, geen lange meisjesharen vol vreselijke knopen die maar niet ontward raken, ...
En vooral, sinds het zomeruur slaapt onze driejarige tot 6.30u in plaats van tot 5.30u. Wat een verschil  een uur toch kan maken! Sinds lange tijd voel ik me weer een beetje uitgerust. Nu hoef ik mijn dag niet meer als de zombie te beginnen, die enkel na 3 espresso's een beetje wakker wordt.

Ook heerlijk dat ik mij, nu ik thuis ben, geen zorgen meer hoef te maken over:

• Kinderopvang in de vakanties voor de twee jongsten.  
• Zieke kinderen die niet naar de opvang mogen. Ramp!
• Een beetje deftig op het werk verschijnen, ook al heb je rotslecht geslapen en ben je er 3 keer uit gemoeten voor de jongste. Vrouwelijke collega's kunnen ongemeen hard zijn voor elkaar als het op het uiterlijk van hun geslachtsgenoten aankomt. Dus die wallen moesten 's ochtends écht weg geplamuurd worden.
• De oudste, die alleen thuis zit, want vanaf 12 jaar is er jammer genoeg geen opvang meer voorzien.

Ja, op zo'n momenten prijs ik me gelukkig, en voel ik me een 'rijk' mens omdat ik lekker bij mijn kinderen kan blijven.
Zo is het voor hen ook écht vakantie, zonder dat ze voor dag en dauw uit hun bed gejaagd worden omdat de plicht roept.

Ok, financieel is het een heel pak minder. Dure vakanties naar de sneeuw of de zon zitten er voorlopig niet in, maar gisteren waande ik me op vakantie in mijn eigen tuin.
Het was heerlijk weer (veel beter dan voorspeld door meneer de weerman).
Ik had een vriendin op bezoek en we hebben op het terras kunnen genieten van het zonnetje, terwijl de jongste grote pret had met zijn wagenpark in de tuin (zijn loopfietsje, zijn driewielertje en zijn uitgebreide collectie speelgoedautootjes). Dochterlief was spelen bij een vriendinnetje en puberzoon kwam er zelfs even bijzitten.
Meestal zien we hem niet veel meer in de tuin, maar ik verdenk hem er een beetje van dat hij graag meeluistert naar 'volwassen' gesprekken ;-). Vooral als we even vergeten dat hij erbij zit en dan dingen zeggen die eigenlijk niet voor zijn oren bestemd zijn. Maakt niet uit, ik ben allang blij als hij toch nog een beetje vitamine D binnenkrijgt, want achter het computerscherm is dat niet het geval.

't Was een fijne vakantiedag. Hopelijk krijgen we nog wat mooie dagen, want volgende week is het nog een week vakantie. Het is een cliché, maar geluk is niet te koop. De rust, de extra tijd, ver weg van de 'ratrace', da's geluk voor mij.