woensdag 31 december 2014

In 2015 wil ik...


  • Rijk worden
  • Beroemd worden
  • Slank worden
  • Slim worden
  • Superhuisvrouw worden


Euhh,... effe serieus nu, 
in 2015 wil ik:

  • Rijk worden? Nope, dat zit er niet in voor mij vrees ik. Maar wel: verstandig met mijn centjes omspringen. Dus zo min mogelijk overbodige rommel kopen, energie besparen, beseffen dat mijn kleerkast nu écht wel vol genoeg hangt..., maar zeker ook geen halsstarrige gierigaard worden! Enne, tegen de lotto eens een keertje winnen heb ik geen bezwaar.
  • Beroemd worden? Neen bedankt! Nooit nog eens ongestoord in de bakken (van de Wibra) kunnen rommelen tijdens de uitverkoop of ongeschminkt buitenkomen, zonder dat er de volgende dag schande over wordt gesproken in de gespecialiseerde roddelpers. Ik dacht het niet! Wel: meer volgers op mijn blog. Graag zelfs, bij elke nieuwe volger doe ik nog steeds een vreugdedansje! En trouwens, ik word sowieso al wel verafgood door mijn hond, dan hoeft een mens toch niet meer beroemd te worden zeker.
  • Slank worden? Pfff..., is dat niet wat achterhaald tegenwoordig? Ik eet veel te graag en ik hoef al lang niet meer te lijken op die gefotoshopte dames in de reclame. Nog een voordeel van 40+ zijn! Trouwens, dan moet husbandy ook maar eerst een paar kilootjes kwijt hoor. Anderzijds: een beetje minder snoep en chocolade kan geen kwaad, en niet te lui zijn om mijn fiets te nemen zou ook een stap in de goede richting zijn.
  • Slim worden? Dit zal er niet inzitten. Ik kan de hoeveelheid grijze massa die ik heb meegekregen niet vermeerderen. Het zal enkel nog bergafwaarts gaan vrees ik, tenzij ik nu als een gek kruiswoordraadsels begin in te vullen en van de rode wijn af blijf. Maar..., als ik gewoon al niet meer naar die dommige tv-progamma's kijk op bepaalde 'vrouwen' zenders zal ik in ieder geval in de achting van mijn huisgenootjes stijgen. Enkel één probleem: hoe moet ik die bergen strijk dan in godsnaam doorkomen zonder vertier?
  • Superhuisvrouw worden? Saahaai! Welke man wil er nu een vrouw die altijd aan het poetsen is? En welke kinderen willen een mama waar ze nooit rommel bij mogen maken? Die van mij niet in ieder geval, dus voorlopig blijf ik maar mijn chaotische zelf denk ik.
Doen jullie nog aan goede voornemens?

dinsdag 30 december 2014

Bezoekje Brugge met de kids

Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar ik was nog nooit eerder in Brugge geweest. Beschamend nietwaar, dus vond ik het hoog tijd om deze West-Vlaamse parel eens met een bezoekje te vergasten.
Ik vind stadsbezoekjes altijd leuk en interessant, maar met kiddo's in je kielzog is dit zoals jullie wellicht wel weten niet altijd even makkelijk en ontspannend.


De enige optie om het voor groot en klein wat boeiend te houden is een mix vinden tussen vertier voor de jongsten en een sprokkeltje cultuur voor de volwassenen.
Vooral met dit laatste mag je naar mijn ervaring niet overdrijven, wil je niet heel de namiddag geplaagd worden door gezeur, gejengel, gehuil,...
Wij gingen samen op uitstap met een ander koppel die ook hun kids bij hadden: slimme zet, de kids houden mekaar bezig en de volwassenen hoeven hierdoor niet voortdurend zelf de kroost te entertainen.

Te gek toch, een kerststal van chocolade 

Nog een gouden tip: zorg steeds dat je nageslacht goed gevoerd is vooraleer je op pad gaat, anders kan je gegarandeerd stoppen bij de eerste wafelkraam die je tegenkomt en diep in je buidel tasten (toeristenprijzen, weet je wel).
Nuja, een wafel moet dochterlief sowieso hebben als we op uitstap gaan hoor. Zij chanteert mij namelijk altijd: "Geen wafel, geen foto's mama!". Ze weet dat ik constant met mijn fototoestel in de aanslag sta, en weigert pertinent om mooi en gewillig te poseren als ik daar om vraag. Voor een wafel als vergoeding wil ze wel op de foto, maar dan nog trekt ze de meest onnozele gezichten die je je kan voorstellen. Tja, bijna-pubers en manipulatie: ik weet er alles van!

Niet alleen wafels maar ook smoutebollen gaan goed binnen

Mooi versierde ijspiste

De grote puberzoon wil al een tijdje niet meer op uitstap met zijn duffe ouders. Zo jammer vind ik dat! Maarja, we vertrokken nu eenmaal al om 10u, en zo vroeg opstaan is helaas écht niet haalbaar voor een 15-jarige.
Waar is dat schattig enthousiast jongetje (dat elke dag om 6u 's morgens opstond) toch gebleven, vraag ik me soms af. En paar jaartjes geleden was hij er nog, en nu is hij veranderd in een reus die groter is dan mezelf en de computer veel interessanter vind dan zijn oudjes. Ook dat is loslaten zeker? Als je pas mama bent denk je om één of andere reden dat ze eeuwig schattig en klein blijven. Geloof me, jonge mama's, niets is minder waar!
Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat opgroeiende kiddo's ook tal van voordelen bieden: daag kaka-broeken, daag gebroken nachten (tenzij je ze in het holst van de nacht ergens moet gaan ophalen natuurlijk), daag waarom-vragen (zij weten toch alles zelf beter), daag Bumba (godzijdank!!!),...

Maar zoals gewoonlijk wijk ik weer af van mijn oorspronkelijk onderwerp, namelijk Brugge.
Echt de moeite om eens te doen. De mooie kerstverlichting die nu doorheen heel de stad hangt maakt het nog feeërieker. We bezochten de kerstmarkt, waar dochterlief mij nog een stel wanten aftroggelde (heb ik écht nodig mama) en waar de botsautootjes, de eendjeskraam en de paardenmolen zorgden voor het vertier van de jongsten.

Daarna was het tijd voor een snuifje cultuur. We bezochten de Basiliek van het Heilige Bloed, waar we het relikwie konden aanschouwen waar, naar het schijnt, het bloed van Christus inzit. Fascinerend en om even stil van te worden! Voor ons volwassenen tenminste, dochterlief kon alleen een soort 'ieuww!!!' uitbrengen.

Heilig Bloedbasiliek

Verder zijn er fantastische winkeltjes te spotten in Brugge: zo gezellig en uniek. Daarnaast vind je er natuurlijk ook de gebruikelijke ketens zoals in elke stad.
We maakten een lange wandeling en wonder boven wonder werd er niet gezeurd over pijnlijke voeten en dergelijke. We hadden het slim aangepakt en de kids beloofd dat we nadien lekker frietjes zouden gaan eten. Ik kan je zeggen: die van mij doen alles voor eten! Normaal gezien ben ik verre van een frituurmensch, maar het smaakte.





Eigenlijk hadden we ook nog een bezoekje aan het  Ijssculpturen Festival op de planning staan, maar onze kaars was uit. Dat zal voor een ander keertje zijn, want één ding is zeker: Brugge, we will be back soon!


zondag 28 december 2014

Té goed poetsen is voor niets goed!

Dat heb ik gisteren nog mogen ervaren. Een andere wijsheid: 'van je familie moet je het hebben', werd me toen ook pijnlijk (au!) duidelijk.

Verklaar je nader hoor ik jullie nu al denken. Wel het zat zo:
Omdat er hier een aantal tweevoeters en een viervoeter rondlopen die niet altijd even netjes langs de mat passeren vooraleer ze het huis betreden, wordt er hier elke dag gestofzuigd en minstens één maal per week gedweild. Ik heb nochtans tot vervelens toe geprobeerd mijn kroost te leren om de schoentjes binnenshuis uit te doen, maar ik kan jullie melden dat die raad maar zelden wordt opgevolgd.
Yep, ik geef het toe: ik heb géén gezag. Gelukkig is er hier toch eentje die braaf zijn schoenen uitzwiert als hij binnenkomt, namelijk de oudste zoon. Ik verdenk hem er wel van dat hij dit eerder doet voor zijn eigen comfort, dan voor mama's goodwill. Jammer genoeg is hij ook de enige die niet voor zijn plezier in plassen en modder stapt, dus het voordeel van zijn gehoorzaamheid is eerder minimaal.
Koninklijke Hoogheid Hondenbeest is ook wel niet zo'n liefhebber van nattigheid, maar jammer genoeg bestaan er nog steeds geen (binnen)wc's voor honden (welke held gaat dat nu eindelijk eens uitvinden?), dus noodgedwongen moet zij ook enkele keren per dag haar voetjes vuil maken.

Maar ik ging het hier hebben over poetsen en stoute familie hè.
Afgelopen week is de vloer hier zeker drie keer met nat gepoetst vanwege bovenstaande redenen. Als je vloer vuil is, lijkt het direct alsof je huis echt helemaal goor is, zelfs al blinkt je aanrecht als een spiegel en zijn je ramen net gelapt. Dit vind ik toch tenminste, bij mezelf. Bij anderen zíe ik een vieze vloer nog niet eens. Raar hé!

Ik kan je vertellen dat de vloer hier dus wel vrij netjes was. Zo netjes zelfs dat ik op een gegeven moment keihard uitschoof en plat op mijn buik op de vloer belandde.
Wat deden mijn lieve kindertjes en en husbandy toen? Bezorgd naar mij toesnellen en mij rechthelpen? Vergeet het!
Keihard lachen ja, allemaal! Zelfs het hondenbeest vond het nodig om boven mijn hoofd te staan blaffen. Haar manier van (uit)lachen misschien? Wacht maar, de volgende keer als ze nog eens komt schooien voor een dental stick ken ik haar ook niet!

Mooie familie heb ik toch hé!
Achteraf kon ik er zelf ook wel om lachen hoor. Blijkbaar was het een vreselijk grappig zicht geweest, en hadden ze gezien dat ik mij niet al te hard had bezeerd omdat ik in een reflex de val had kunnen opvangen  met mijn armen.

Moraal van het verhaal: nooit té goed poetsen én nooit op schone gladde vloeren op sokken lopen.
Dus: lekker vieze plakkerige vloeren zijn een must en vuile schoenen binnenshuis altijd aanhouden!


zaterdag 27 december 2014

Eindelijk... sneeuw!!!

Onze kleuter maakte vanmorgen een vreugdedansje, want eindelijk was er sneeuw! Vanuit de woonkamer leek het heel wat, vooral toen het nog schemerde, maar eens buiten is het toch maar een miezerig laagje natte sneeuw.


Kleuter dacht dat er nu wel een sneeuwman gemaakt kon worden, viel dat even tegen zeg! Bovendien was hij kwaad omdat het niet met kerst gesneeuwd had. "Bij kerst hoort toch sneeuw, hè mama", zei hij beslist. Tja, leg dan maar eens uit dat je als mama niet te beslissen hebt welk weer het wordt.

Voor ons Fleurtje was het de eerste keer sneeuw in haar jonge hondenbestaan, en zij vond het maar niets. Bah, zo koud aan haar pootjes! Dan maar op zoek naar een min of meer droog plekje om het plasje te doen.

De pubertjes hier komen hun bed niet uit voor een laagje sneeuw. Maar hoe waren we zelf vroeger hé. Om zo vroeg het bed te verlaten in de vakantie moeten er al véél spectaculairdere dingen gebeuren dan wat ordinaire sneeuw.

En wat vind ikzelf van sneeuw? Leuk natuurlijk, en mooi, op voorwaarde dat het een goede dikke laag is en dat ik er niet door moet met de auto, want oh wat haat ik dat!
Maar als ik mag kiezen, dan toch maar liever een graadje of 25 en een stralend zonnetje. Voor mij kan het niet snel genoeg weer lente zijn.

vrijdag 26 december 2014

Soms wou ik dat ik het metabolisme van een kip had

Op kerstavond was er ten Huize Miss Milla een klein kerstfeestje. Geen overdreven toestanden met wilde diersoorten en vervette ganzenlevers op het menu uiteraard. Oh neen, dat hoeft écht niet voor ons.
Eenvoud siert: dat blijft toch een van mijn motto's.


Ik eet trouwens al meer dan 20 jaar geen vlees meer, af en toe wel een klein stukje vis. De huisgenootjes hier eten wel vlees hoor, maar zeker geen gekke dingen en absoluut niet elke dag.
Manlief heeft wel, als we elkaar nog maar pas kenden, een tijdje vleesloos geleefd. Dit was echter meer om indruk te maken op ondergetekende, dan uit overtuiging denk ik ;-).
Ook de kiddo's willen af en toe een stukje vlees op hun bord en dat vind ik geen probleem. Ik voel zeker niet de neiging om iedereen kost wat kost te overtuigen van mijn levensstijl.  Later, als ze groot zijn, zullen ze zelf wel een weloverwogen keuze maken.
Desalniettemin staan hier meestal toch wel vegetarische gerechtjes op het menu, omdat ík nu eenmaal het vaakst achter het fornuis sta.
En neen, we we hebben geen chronisch ijzertekort of een lijkbleke teint -nu ja, ikzelf ben wel een bleekscheet, maar da's nu eenmaal mijn huidtype- zoals de meeste (onwetende) mensen dan al snel denken.

Wat stond er op het menu bij ons op kerstavond? Heel simpele dingetjes, want ik houd zoals gezegd niet van decadent en ik heb op zo'n avond al helemaal geen zin om heel de tijd in de keuken te staan, terwijl de rest lekker met de voetjes onder tafel zit.
Jammer genoeg ben ik vergeten om fotootjes te nemen van de bordjes -ik vind dat trouwens altijd een beetje gênant in gezelschap- maar ik neem aan dat jullie voldoende verbeelding hebben om er een plaatje bij te denken ;-)

  • Aperitiefhapjes uit de oven met een glaasje cava: lekker makkelijk en de kiddo's zijn er dol op. Euh... niet op de cava natuurlijk! Niet dat ik weet tenminste...
  • Pompoen-wortelsoepje: ook ten gunste van de kids, maar de meeste volwassenen kunnen dat ook wel waarderen. Een voordeel van soep is dat je het op het moment zelf maar hebt op te warmen en eventueel wat af werken met room en verse kruiden.
  • Zalm, gekruide aardappeltjes uit de oven, tomaatjes met Provençaalse kruiden en parmezaan (ook uit de oven) en een fris slaatje met honing-mosterddressing: ook hier heb je weinig werk aan, als je het merendeel op voorhand al klaar zet. Enkel nog even alles in de oven schuiven en het slaatje bereiden.
  • Dessertbordje met een stukje kerststronk, een toefje slagroom en vers fruit met frambozencoulis.

Zoals jullie lezen ben ik zeker geen wonder in de keuken, maar er was niets aangebrand en de bordjes werden allemaal leeg gegeten. Het zal dus waarschijnlijk wel in orde zijn geweest. 
Het enige probleem is dat ik altijd veel te veel eten voorzie op zo'n avond. De gasten mogen zeker niet met honger van tafel gaan, of na het feestje nog even langs de frituur passeren om een frietje binnen te spelen. Da's toch de nachtmerrie van elke gastvrouw, niet?
Geen erg hoor, de kipjes kregen de dag nadien dus ook een heus kerstmaal geserveerd. Zo te zien vonden ze het overheerlijk, want in een mum van tijd was heel die berg eten weggewerkt.
Ik sta er altijd van te kijken hoeveel voedsel zulke kleine dieren kunnen eten. Het zijn tenslotte maar krielkipjes van minder dan een kilo lichaamsgewicht. Neen, van obesitas hebben deze beestjes geen last. Maar ja, zo heel de dag scharrelen zonder een minuut stil te zitten dat kost wel wat energie waarschijnlijk.

dinsdag 23 december 2014

Soms is goedkoop... duurkoop!!!

Ik probeer bewust te consumeren. Ik zeg niet dat ik een doorwinterde consuminderaar ben, daarvoor houd ik teveel van mooie spullen. Toch probeer ik me niet al te vaak te laten verleiden tot het kopen van prullaria. In winkels als Pr*markt zal je me niet zo snel aantreffen en al de kerstkitsch die er op dit moment in de Acti*n en consoorten te vinden is, hoeft voor mij ook niet.
Ik heb het soms wat moeilijk met het wegwerpkarakter dat jammer genoeg zo welig tiert in onze huidige maatschappij, met alle nefaste gevolgen voor mens, dier en milieu tot gevolg.
Niet dat ik zonder zonden ben hoor, verre van zelfs... maar alle beetjes helpen.
Ik wil mijn kids vooral niet opvoeden met het idee dat je een broek maar 3 keer hoeft te dragen en dan rustig kan weggooien omdat ze toch maar 5 euro kostte. Al het leed dat aan zo'n goedkope broek kleeft, daar mogen we als consument toch niet blind voor blijven. Jammer genoeg is het heel moeilijk om op dat gebied de juiste keuzes te maken, ook de duurdere merken maken zich schuldig aan wanpraktijken en gaan plat op de buik voor de grote winst.

Soms lijkt het wel alsof we enkel aan onszelf denken: als wij maar lekker veel en goedkoop kunnen kopen, dan is het goed. Tja... ik bezondig me hier ook aan hoor.
Alles Fairtrade en biologisch kopen, zou voor mij financieel absoluut niet haalbaar zijn. Waar ik wel veel belang aan hecht is niet te gaan voor spullen die (waarschijnlijk) maar een kort leven beschoren zijn omwille van hun bedenkelijke kwaliteit. Zoals eerder gezegd houd ik namelijk niet zo van het 'wegwerp' principe. Ik ben er ook niet vies van om me af en toe iets tweedehands aan te schaffen. Zo kochten we onlangs nog twee autostoelen van prima kwaliteit voor onze kleuter. We hadden voor hetzelfde geld ook twee goedkope nieuwe stoelen kunnen kopen, maar dan was de kwaliteit een heel pak minder geweest.

Toch haalt de gierigaard in mezelf soms nog de bovenhand, en laat ik me vangen aan producten die zo goedkoop zijn dat ik ze niet kan weerstaan. De laatste tijd deed ik een aantal 'miskopen' die me uiteindelijk meer geld hebben gekost omdat ze zo slecht van kwaliteit waren. Uiteindelijk moest ik me alsnog een duurdere variant aanschaffen. Tweemaal geld kwijt dus, en weer een extra belasting voor het milieu, want die prul moet natuurlijk ook weer verdwijnen.

Mijn lijstje met 'goedkoop is duurkoop' aankopen:

  • Muurverf van de Acti*n: OMG, gek werd ik van deze verf. Misschien ligt het aan mij, maar na vier lagen kwam ik nog niet tot een acceptabel resultaat. Gevolg is dat ik alles nog eens moest overdoen met verf van mijn geliefde (kwaliteits)merk, dat toegeven, wel vier keer duurder is. De lakverf van de Acti*n is overigens wel van goede kwaliteit volgens mijn bescheiden ervaring. Eerlijk is eerlijk, als het goed is mag het ook gezegd worden!
  • En horloge van het Kruidv*t: na één week was het ding al stuk! Gelukkig deden ze in deze winkel helemaal niet moeilijk en mocht ik het direct ruilen voor een ander exemplaar.
  • Houten kerstversiering met lichtjes, die ik kocht aan de helft van de prijs in een tuincentrum. Er was blijkbaar een goede reden voor de afprijzing, want toen ik thuis het ding in het stopcontact stak bleken de lichtjes niet te werken. En natuurlijk stond er op de kassabon dat afgeprijsde artikelen niet geruild kunnen worden. De lampjes herstellen bleek onbegonnen werk, dus kon ik weer naar de winkel voor een nieuwe set lichtjes. Grrrrr...
  • Hondenvoer: ik wou eens een keertje het vertrouwde voer vervangen door een andere variant, die een pak goedkoper was. Weer duurkoop, want ons Fleurtje raakte maar niet verzadigd met dat voer. Het leek wel alsof ze de hele dag met honger rondliep. Toen ik de lijst met ingrediënten doornam snapte ik waarom: er zit voornamelijk graan in en veel te weinig vlees. Een hond is nu eenmaal een carnivoor hé. Nu snap ik trouwens waarom het véél goedkoper was!

Hebben jullie ook ervaring met 'goedkoop is duurkoop'?

maandag 22 december 2014

Eén jaar aan het bloggen!

Ik heb nu één jaar een blog. De ene week ben ik al wat actiever aan het bloggen dan de andere. Soms staat mijn hoofd er niet naar, andere keren loop ik over van inspiratie en kan ik niet wachten om die woordenstorm het net op te gooien.
Waar ik me nog steeds over verbaas, en wat ik uiteraard geweldig vind, is dat ik blijkbaar een aantal vaste lezers heb die het de moeite vinden om mij te (blijven) volgen. Fantastisch vind ik dat! Waarvoor dank, lieve lezers!
Ook prijs ik me gelukkig dat ik in dat jaar nog nooit één nare reactie heb gekregen. Integendeel zelfs, het lijkt wel alsof ik alleen maar aardige, superlieve mensen op bezoek krijg op mijn blog :-).

Een willekeurige greep uit de blogfoto's en berichten van het afgelopen jaar :

Allereerste foto op 't blog: rozen in december (klik)

Kaarsen: ik kan niet zonder (klik)

Creatief met restjes: broodpudding  (klik)

Mijn engeltjes (klik)

Handtasje pimpen (klik)

Fleurtje: alias vierde kind (klik)

Zomer: nieuw leven in de tuin (klik)


Almost sisters: Fleur en Violetta (klik)


Vakantie (klik)




Soepjes: echt mijn ding (klik)

De lady's (klik)

Kussentjes: ik ben er gek op! (klik)

Appeloogst (klik)

Koekjestaart (klik)

De tuin: mijn passie! (klik)
  

De Godin (klik)

Ik zo het geweldig vinden als jullie me ook op Facebook en Pinterest volgen :-)



zondag 21 december 2014

Mijn haat/liefde verhouding met de kerstperiode

De eindejaarsperiode is voor veel mensen een tijd om naar uit te  kijken en volop van te genieten. Ik vind persoonlijk ook wel dat die periode iets gezelligs heeft. De dagen zijn dan immers kort en donker. Aangezien ik houd van zonlicht en ploeteren in mijn tuin, geeft het toch nog iets om de lange periode die we dan nog te gaan hebben tot te volgende lente te doorbreken.

De werkelijke betekenis van kerst is natuurlijk heel mooi: het is een periode van samenzijn met familie en vrienden, en voor de gelovigen onder ons heeft het ook een prachtige christelijke betekenis. Jammer genoeg moeten we er tijdens de kerstperiode ook een aantal minder fraaie toestanden bijnemen, die me best wel kunnen ergeren.

Mijn lijstje met kerstirritaties (en... euh, vergeet de spreekwoordelijke korrel zout niet hé ;-):
  • Kerststerren: ook vaak verkeerdelijk kerstrozen genoemd. Je weet wel, die spuuglelijke kamerplanten met van die felrode schutbladeren die overal opdoemen in deze periode. Zelfs in oktober word je er tegenwoordig al mee geconfronteerd. Ik haat die planten werkelijk! Hoe komen ze trouwens bij de naam kerstroos? Een echte kerstroos (Helleborus) is een goddelijk mooie plant. Hoe durven ze om de naam 'roos' te gebruiken  voor zo'n wangedrocht? Het is trouwens naar het schijnt -alsof het nog niet erg genoeg is- ook nog eens een giftige plant. Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb hé!
  • Kerstklimmers: en hiermee bedoel ik dan al die kerstmannetjes die in deze tijd van het jaar aan de gevels bengelen. Het moet dan net lijken alsof die kerstmannen aan een touw de huizen opklimmen, maar gezien de bedenkelijke kwaliteit van dit soort prullaria geeft het eerder de indruk dat deze rode ventjes een eind aan hun leven hebben gemaakt door middel van opknoping. Bah, luguber toch!
  • Kerstkitsch: teveel om op te noemen! Er valt ook op geen enkele manier aan te ontsnappen, of je moet al een maand of drie in een grot gaan zitten zonder één keer buiten te komen. Overal wordt ons oog blootgesteld aan de meest lelijke, belachelijke en kitscherige rommel: hoe meer plastic en nep, hoe beter, lijkt het wel! Een voorbeeldje? Zoals eerder gezegd haat ik kerstrozen, maar als ze dan ook nog eens van plastic zijn: hier heb ik gewoon geen woorden voor!
  • Kersteten: met kerst worden we verondersteld om ons vol te proppen met de meest vette en ongezonde etenswaren die er te vinden zijn. Ok, hier kan ik nog mee leven: je schaadt er tenslotte alleen jezelf maar mee. Veel erger vind ik walgelijke dingen zoals foie gras, oftewel vervette ganzenlever. Dit is toch te zot voor woorden en werkelijk een staaltje van de meest gruwelijke dierenmishandeling. Of vinden jullie het normaal misschien om een gans een trechter in de strot te rammen en onder dwang vol te proppen met eten? De bedoeling is dat het beest een zieke lever krijgt die wij, onmensen, dan kunnen binnenspelen op het kerstdiner. Barbaars toch, of hebben jullie er een ander woord voor? (Dit hoef je niet met een korreltje zout te nemen: hier meen ik elk woord van, uit de grond van mijn hart). Er bestaan trouwens zeer lekkere plantaardige varianten voor foie gras zoals Faux Gras (klik).
  • Kerstbomenmoord: ocharme, ... al die mooie sparren die zo fier in de buitenlucht staan te pronken, worden enkele weken voor kerst harteloos afgezaagd om hun laatste levensdagen door te brengen in een oververhitte woonkamer, waar ze een gruwelijke dood sterven. Als dank voor hun moed en opoffering worden ze na de kerstperiode doodleuk samen op een hoop gesmeten en opgefikt.
  • Kerstshoppen: oh gruwel! Wie heeft het trouwens uitgevonden dat we elkaar met kerst moeten overladen met nutteloze cadeaus? Die cadeaus bemachtigen lijkt overigens tegenwoordig meer op een afdaling naar de hel dan op een gezellig namiddagje shoppen. Leve het online winkelen!


Zo, ... dat dat waren mijn irritaties, maar voor de rest vind ik het wel een leuke periode hoor!


Gegroet, 
Miss Milla


Ik zou het geweldig vinden als jullie me ook op Facebook en Pinterest volgen :-)



zaterdag 20 december 2014

Eindelijk tijd voor wat kerstsfeer in huis

't Is druk geweest ten Huize Miss Milla.
De oudste heeft net zijn examenperiode achter de rug en het lijkt wel alsof ik, als mama, daar altijd meer stress over heb dan hijzelf.  "Loop toch zo niet te stressen mama, straks krijgt je nog een hartaanval", is één van zijn standaardopmerkingen. Of deze: "Denk je nu echt dat ze later op een sollicitatiegesprek gaan vragen hoeveel punten ik had in het vierde middelbaar?" Tja, daar heeft hij wel een punt natuurlijk... Desalniettemin heb ik uiteraard liever dat de kiddies hier met goede rapporten naar huis komen en niet met een camion vol buizen. 

Dochterlief zit nu in het laatste jaar van de lagere school en het lijkt wel dat het cliché klopt dat meisjes vaak plichtsbewuster en  streveriger zijn op school dan jongens. Hier thuis toch tenminste, er zullen vast ook wel mannelijke blokbeesten bestaan... Dochterlief wil wél het liefst zo goed mogelijke resultaten. Voor zoonlief is 'er door' al ruim voldoende, en examenstress of faalangst lijken hem wel vreemd te zijn.
Gelukkig kon hij gisteren toch een goed rapport voorleggen. Oef, weer een zorg minder voor ondergetekende!

Verder ben ik nog steeds bezig met mijn 'verfproject'. De keuken en de living zijn inmiddels van een nieuw kleurtje voorzien. Ik koos voor wit, omdat ik houd van licht, sober en puur. Wit laat trouwens decoraties en planten prachtig uitkomen omdat het zelf weinig aandacht vraagt.
Voordien waren de muren van deze twee vertrekken grijs geverfd, maar na een jaartje of vier was ik wel toe aan iets anders. Het gebrek aan zonlicht in de winter vind ik trouwens lastig en als je muren dan ook nog eens grijzig zijn... Echt vrolijker word ik daar niet van.

Aangezien ik een perfectionistisch beestje ben, heeft het best wel lang geduurd eer alles tot in de puntjes geverfd was. De kleuter die hier rondloopt maakt het (ongestoord) schilderen er ook niet makkelijker op. Gelukkig kreeg ik het afgelopen weekend hulp van Handige Harry Manlief en eindelijk konden alle meubels terug op hun plaats. Als manlief zich er mee bemoeit gaat het ineens wel vooruit. Ik denk dat hij zich soms wel vreselijk moet ergeren aan mijn traagheid en geprul. Maar soit, nu alles in orde is kon eindelijk de kerstboom opgetuigd worden. Kijken jullie mee?


 




   


Ik zou het geweldig vinden als jullie me ook op Facebook en Pinterest volgen :-)



zaterdag 6 december 2014

Gek word ik van die telefoonstalkers

Als je veel thuis bent en (nog) in het bezit van een vaste lijn, ben je vast bekend met het fenomeen van de 'telefoonstalkers'. Zo noem ik ze toch, de engerds die in slecht Engels met een Indisch accent verkondigen dat ze bellen in naam van Microsoft.
Eén keer streng afpoeieren mag niet baten. Zeggen dat je de politie zal verwittigen ook niet. Vertellen dan maar dat je een Mac hebt en dus niets met Microsoft te maken hebt: bespaar je de moeite. De telefoon systematisch afleggen zonder iets te zeggen... niets helpt!

Die oplichters blijven proberen: meerdere keren per dag, maanden aan een stuk. Soms laten ze je even een paar weekjes met rust, maar terugbellen doen ze, steeds opnieuw.
Communiceren die ellendelingen niet met mekaar of zo. Het mag intussen toch duidelijk zijn dat ik niet in hun verhaaltje trap en dat ze beter elders proberen. Wie trapt er überhaupt nog in deze frauduleuze telefoontjes? Totaal wereldvreemde oudjes? Bestaan die nog wel tegenwoordig? Elke zichzelf respecterende overgroot-oma zit tegenwoordig  toch op FB, twitter en instagram met haar smartphone. Iedereen weet inmiddels toch dat je nooit pincodes en dergelijke mag geven via de telefoon of per mail.

Toch blijven die rotmensen volharden om een slachtoffer te vinden. Ze zullen af en toe dus wel slagen in hun opzet, vermoed ik. Als je altijd bot vangt blijf je normaal gezien toch niet proberen. En zo lollig lijkt het me nu ook weer niet om de godganse dag mensen te stalken en af en toe eens goed uitgescholden te worden. Of zijn het een stelletje masochisten misschien?
Het schijnt dat ze ook continu van nummer veranderen zodat je nooit weet dat zij bellen. Ooit zullen ze wel stoppen zeker...

Er zijn trouwens nog een ander soort telefoonstalkers: van die telefonisten die bellen in naam van een telefoonprovider, energiebedrijf, boekenclub,... en die dan zo'n ingestudeerd verhaaltje aframmelen. Grrr... ik krijg het ervan! Meestal verlos ik ze direct uit hun lijden door te zeggen dat ik toch niet op hun 'geweldig' aanbod inga, en dat ze zich de moeite kunnen besparen.
Soms ben ik echter in een sadistische bui. Dan laat ik hen hélemaal uitpraten en doe ik alsof ik interesse heb. Als puntje bij paaltje komt sla ik hun aanbod (uiteraard) af. Je voelt de teleurstelling dan bijna door de telefoon als ze nog stamelen: "Ik wens je een prettige dag".
Jep, ik weet dat dit niet lief is van mij en dat die mensen maar gewoon hun (slechtbetaalde) job doen, maar het zal één van mijn duistere kantjes zijn vrees ik.

Waarom zou ik in godsnaam iets kopen aan de telefoon? Ik ben een groot meisje: als ik iets nodig heb zal ik wel zelf de vergelijking maken op het internet. Dat kan ik best hoor, dames en heren telefonisten.

Zo, die frustratie is er weer uit!


Gegroet en fijn weekend,
Miss Milla

Er zijn geen stoute kindjes dit jaar!