zondag 28 december 2014

Té goed poetsen is voor niets goed!

Dat heb ik gisteren nog mogen ervaren. Een andere wijsheid: 'van je familie moet je het hebben', werd me toen ook pijnlijk (au!) duidelijk.

Verklaar je nader hoor ik jullie nu al denken. Wel het zat zo:
Omdat er hier een aantal tweevoeters en een viervoeter rondlopen die niet altijd even netjes langs de mat passeren vooraleer ze het huis betreden, wordt er hier elke dag gestofzuigd en minstens één maal per week gedweild. Ik heb nochtans tot vervelens toe geprobeerd mijn kroost te leren om de schoentjes binnenshuis uit te doen, maar ik kan jullie melden dat die raad maar zelden wordt opgevolgd.
Yep, ik geef het toe: ik heb géén gezag. Gelukkig is er hier toch eentje die braaf zijn schoenen uitzwiert als hij binnenkomt, namelijk de oudste zoon. Ik verdenk hem er wel van dat hij dit eerder doet voor zijn eigen comfort, dan voor mama's goodwill. Jammer genoeg is hij ook de enige die niet voor zijn plezier in plassen en modder stapt, dus het voordeel van zijn gehoorzaamheid is eerder minimaal.
Koninklijke Hoogheid Hondenbeest is ook wel niet zo'n liefhebber van nattigheid, maar jammer genoeg bestaan er nog steeds geen (binnen)wc's voor honden (welke held gaat dat nu eindelijk eens uitvinden?), dus noodgedwongen moet zij ook enkele keren per dag haar voetjes vuil maken.

Maar ik ging het hier hebben over poetsen en stoute familie hè.
Afgelopen week is de vloer hier zeker drie keer met nat gepoetst vanwege bovenstaande redenen. Als je vloer vuil is, lijkt het direct alsof je huis echt helemaal goor is, zelfs al blinkt je aanrecht als een spiegel en zijn je ramen net gelapt. Dit vind ik toch tenminste, bij mezelf. Bij anderen zíe ik een vieze vloer nog niet eens. Raar hé!

Ik kan je vertellen dat de vloer hier dus wel vrij netjes was. Zo netjes zelfs dat ik op een gegeven moment keihard uitschoof en plat op mijn buik op de vloer belandde.
Wat deden mijn lieve kindertjes en en husbandy toen? Bezorgd naar mij toesnellen en mij rechthelpen? Vergeet het!
Keihard lachen ja, allemaal! Zelfs het hondenbeest vond het nodig om boven mijn hoofd te staan blaffen. Haar manier van (uit)lachen misschien? Wacht maar, de volgende keer als ze nog eens komt schooien voor een dental stick ken ik haar ook niet!

Mooie familie heb ik toch hé!
Achteraf kon ik er zelf ook wel om lachen hoor. Blijkbaar was het een vreselijk grappig zicht geweest, en hadden ze gezien dat ik mij niet al te hard had bezeerd omdat ik in een reflex de val had kunnen opvangen  met mijn armen.

Moraal van het verhaal: nooit té goed poetsen én nooit op schone gladde vloeren op sokken lopen.
Dus: lekker vieze plakkerige vloeren zijn een must en vuile schoenen binnenshuis altijd aanhouden!


4 opmerkingen:

  1. Grappig stukje met hele goeie raad!
    Daar hou ik me (helaas) van nature al aan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sorry maar ook ik begon hier spontaan te lachen bij het lezen van je ongelukje.Vloeren kunnen inderdaad gevaarlijk glad zijn,gelukkig is het nog goed afgelopen!!

    Fijne zondag!

    Liesbeth

    BeantwoordenVerwijderen