Weg met die vreselijke suikerverslaving

In het begin van het jaar schreef ik een blogje over mijn goede voornemens. Hierin had ik het onder andere over mijn wens om gezonder te eten. Ik had (uiteraard) de intentie om me dit keer eens echt te houden aan mijn plan, maar zoals jullie al kunnen raden is er natuurlijk weer zeer weinig van in huis gekomen. Ik vermoed dat dit fenomeen bij velen onder jullie gekend is: je iets voornemen is makkelijk, het een week of twee volhouden gaat ook nog wel, maar daarna ... is het om zeep.

Een aantal jaren geleden (voor de hype rond gezond eten) was ik nogal fanatiek bezig met voeding: geen snelle suikers meer, alleen gezonde vetten, weinig brood maar wel havermoutpap, biologische groenten, enzomeer.

Ik was na mijn tweede zwangerschap wat kilo's bijgekomen die ik niet meer kwijtraakte. Het ging hier toch over zo'n 10 kilo, en dat vond ik verre van amusant.
Op een gegeven moment was ik het zat en besloot ik er iets aan te doen. Ik kocht een aantal boeken over gezonde voeding en hield me strikt aan de adviezen. Dit resulteerde in een vrij snel gewichtsverlies van maar liefst 13 kilogram. Ik blij natuurlijk. Bepaalde mensen dachten zelfs dat ik een ziekte onder de leden had omdat ik zo sterk en snel (in 6 maanden) was afgevallen.
Hier was niets van aan. Ik at letterlijk gewoon geen enkel koekje meer, zelfs niet bij de koffie. Geen frietjes, weinig brood (en dan nog alleen volkoren), veel groenten en fruit, soya producten, haverzemelen,...
Ook frequenteerde ik meermaals per week de natuurvoedingswinkel. (H)eerlijke producten hebben ze daar, alleen wel vrij duur jammer genoeg. Maar hier ga ik niet over zeuren, want de kwaliteit is zeer goed en meestal gaat het ook over fair trade producten trouwens.

Iedereen in mijn omgeving dacht dat die kilo's er wel weer heel snel terug zouden bijkomen, maar dit was niet het geval (tot grote ergernis van een aantal jaloerse vrouwmensen). Ik slaagde er wonder boven wonder in om mijn gezonde levensstijl aan te houden. Ik genoot ervan dat ik kon gaan shoppen en dat bijna alles mij stond.

Maar toen was ons nummertje drie op komst. Tijdens de zwangerschap kon ik me nog wel redelijk beheersen, maar toch kwam er al wat sleet op mijn goede eetgewoontes. Ik steek het hier maar op de hormonen ;-).
Na de bevalling werd ik zo opgeslorpt door dit kleine wondertje dat de gezonde voeding nog meer naar de achtergrond verdween. Godzijdank was ik maar een tiental kilo's bijgekomen tijdens de zwangerschap, en gelukkig dat je door borstvoeding heel wat extra calorieën verbruikt, zodat de schade beperkt bleef. Na enkele maanden waren de meeste kilo's er weer terug af. 't Is te zeggen, ik woog nog een kilo of 2 meer dan voor de zwangerschap, maar dat vond ik helemaal niet erg.

Ik besefte ook dat ik misschien wat te fanatiek bezig was geweest met (gezonde) voeding en dat wou ik niet meer...
Inmiddels is mijn jongste drie en een half en is er ongemerkt toch weer vier kilo extra blijven plakken. Ik weet dat ik niet te klagen heb, want veel mensen vinden mij helemaal niet te dik en mijn BMI valt ook nog netjes onder de 25, maar het voelt niet goed.
Ik weet perfect hoe het komt dat die die extra kilo's er zijn: koekjes, cake, taart, chocolade, chips, fruitsap, ... De gekende boosdoeners dus. Langzamerhand heeft het suikermonster weer bezit van mij genomen. En suiker is verslavend: je wilt er altijd maar meer van en als je een nieuw 'suikershot' nodig hebt laat je lichaam dat weten. Ik word dan kregelig, voel me ijl in het hoofd en krijg 'den bibber'.
Ok, ik ben geen junkie natuurlijk, ik ga geen criminele daden plegen of zo om aan mijn stuff te komen, maar ik voel gewoon aan mijn lichaam hoe verwoestend suiker is. Misschien ben ik hier wel extra gevoelig voor, ik weet het niet. Mijn man lijkt hier helemaal geen last van te hebben...
Mijn probleem beperkt zich gelukkig ook vooral tot suiker, voor de rest eet ik wel vrij veel groenten en fruit, geen vlees, wel vis en volkoren producten.

Ik wil gewoon weer van die suikerverslaving af. Die vicieuze cirkel moet doorbroken worden. Niet persé voor een maatje 38, maar vooral voor mijn gezondheid.
Ik denk dat ik maar voor extreem ga gaan in de eerste fase: cold turkey. Dit zal moelijk zijn, maar dit werkt nu eenmaal het beste voor mij. Daarna wil ik af en toe weer iets zoets eten, maar niet dagelijks meer. Anders ben ik zo weer verloren.

Het moeilijkste vind ik het feit dat hier altijd wel lekkers in huis is voor de kids en dat ik heel graag bak. Ook mijn dochter is gek van bakken en dat plezier kan ik haar niet ontnemen natuurlijk.
Mijn ervaring leert me wel, dat als je eens bent 'afgekickt' van de suiker je een Mars of zo helemaal niet lekker meer vindt, wegens véél te zoet. Dus als ik nu doorbijt moet het lukken.

Wat is jullie relatie met suiker? Hier ben ik wel benieuwd naar.
Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte van mijn poging om van de koeken, de chocolade en consoorten af te blijven.

Fijn Paasweekend!
(Eigenlijk is mijn timing wel rotslecht, besef ik nu ineens, met al die chocolade eieren).