Terugblik...

De twee weken paasvakantie zitten er hier op. Vandaag heb ik het huis weer voor mij alleen. t 'Is te zeggen, ons Fleurtje is er natuurlijk ook, mijn trouwe volgeling. Ik denk dat zij wat moet bekomen van de vakantie en de drukte hier in huis. Ons viervoeterke heeft haar rust nodig, alhoewel ze eigenlijk nog maar één jaar is en dus echt nog een jonge spring in 't veld. Met de kids thuis kwam ze niet aan haar rust toe, want dan wil ze er altijd bij zijn. Ze heeft dan geen tijd om haar slaapjes te doen.

Mama is eigenlijk ook wel een beetje moe nu. Ik vind het een beetje raar om dat te zeggen, want ik werk niet meer buitenshuis. Sommigen zullen wel vinden: 'Wat voor een verwende trien is dat nu?' Ik vind vakantie echt wel leuk hoor en ik vind het ook super dat de kinderen dan thuis zijn, maar het is ook wel intensief. De eerste week vakantie, dat gaat nog wel, maar daarna begint de verveling genadeloos toe te slaan. Dan is het een kwestie om ze bezig te houden om te voorkomen dat ze op een gegeven moment het varken beginnen uit te hangen. Negatieve aandacht is immers nog altijd beter dan geen aandacht hé.

Aandacht hebben ze dus gekregen. Echt veel uitstapjes zijn er niet gemaakt, maar hier thuis hebben wel ons wel beziggehouden met bakken, in de tuin spelen en werken (ja, ze hebben een beetje geholpen, de kindertjes), vriendjes komen spelen, fietsen,... Jammer genoeg moest manlief heel veel werken in de vakantie, incluis halve weekends, zodat er niet veel quality time met papa inzat.

Het gevolg is nu wel dat er nog een heleboel werk op mij ligt te wachten. Daarnet nog een mandje of drie strijk weggewerkt, pfff... nog twee te gaan nu. Grondig poetsen moet er ook gebeuren, want op het eerste zicht lijkt het huis misschien wel netjes, maar dan moet je zeker niet onder de zetels en in de hoekjes gaan kijken. Ook de keukenkastjes dragen nog de sporen van de bakavonturen van dochterlief.
Mijn dressing moet bovendien nog eens dringend uit gerommeld worden, want die staat zo vol met kledij die niet meer gedragen wordt dat je er bijna niet meer in of uit raakt. Stel je maar niet teveel voor van die dressing hoor. 't Is eigenlijk maar een piepkleine ruimte achter de slaapkamer, maar wel (te) handig om de rommel die in de weg ligt even uit het zicht te hebben.
Maar vol is vol, en nu moet er dus een hele hoop uit. Het ellendige is dat ik moeite heb om dingen die nog bruikbaar zijn zomaar weg te gooien. Ik wil ze dus te koop stellen op een tweedehandssite of weggeven aan vrienden of familie die het kunnen gebruiken. Maar daar kruipt dan weer zoveel tijd in. En ik wil nog zoveel doen...

Het werk in de tuin blijft ook voortduren natuurlijk, en als ik het niet bijhoud ben ik zo verloren. Heel leuk hoor zo'n grote tuin, maar ook heel veel werk. Gelukkig heb ik wel wat groene vingers. Als ik genoeg heb van het huishoudelijk werk, trek ik mijn tuin in om te ontspannen. Ja, van wroeten in de grond kom ik tot rust. Dit heeft ook wel nadelen, want als het zonnetje schijnt zou ik liever de boel binnen laten liggen, om me in mijn tuin bezig te houden...

Maar over wat wou ik nu eigenlijk in eerste instantie weer schrijven? Dat overkomt me nu vaak, dan denk ik: hier ga ik nu eens over bloggen en uiteindelijk schrijf ik over hele andere dingen die me te binnen schieten en dan weet ik niet meer wat het plan was.  Zou dat de leeftijd zijn of heb ik gewoon zo een verstrooide kop?

Ah ja, nu weet ik het weer! Gisteren was ik op een paasbrunch in Nederland (mijn man is namelijk een Nederlander, neen geen rijke Nederlander) en je weet hoe dat gaat hé. De vrouwen zitten dan bij de vrouwen en praten veel over de kids enzo, en de mannen zitten bij de mannen en hebben het dan over auto's en sport ;-). 't Was heel gezellig en ook het weer zat mee.
Op een gegeven moment ging het gesprek (bij de dames) over kinderopvang. Er waren enkele vrouwen die zo eerlijk waren om te vertellen wat zij betalen voor het kinderdagverblijf. Wel, ik ben hier nog altijd niet goed van! Ik dacht dat de kinderopvang in België al duur was, maar de bedragen die ik daar hoorde... Echt waanzinnig! Ik heb er uit begrepen dat je wel een deel hiervan terugkrijgt of zo. Maar ik moet toegeven dat ik niet goed weet hoe dat systeem in Nederland werkt. In België zijn er wel ellenlange wachtlijsten in de kinderopvang. Maar de prijzen zijn berekend op je (gezamenlijk) inkomen en je kan een deel van die opvang ook nog inbrengen op je belastingbrief. Ik heb ook begrepen dat het kindergeld bij de noorderburen een heel pak lager ligt dan bij ons. Sommige medische kosten (zoals orthodontie bijvoorbeeld) zouden dan blijkbaar weer goedkoper zijn.

Ik schrok toch wel van deze grote verschillen tussen België en Nederland. Blijkbaar is het in Nederland niet makkelijk om een baan te combineren met het moederschap als je niet op de grootouders kan beroep doen voor opvang, en je wilt nog iets overhouden van je loon.
Of zie ik dit verkeerd? Verbeter mij dan aub, want ik vind dat eigenlijk wel boeiend om wat meer over te weten.

Ik vind het fijn als je me ook op facebook leuk vindt: https://www.facebook.com/missmilla.athome