maandag 18 mei 2015

Soms is het makkelijker om van dieren te houden dan van mensen.

Wie houdt er nu niet van dieren?  Dieren zijn lief, mooi, ontroerend en doen het begrip 'onvoorwaardelijke liefde' alle eer aan. Zelfs al zijn ze ooit mishandeld, toch slagen ze er vaak in om weer hun hart te geven aan een baasje dat wél voor hen zorgt. Dieren zijn enorm vergevingsgezind.

Honden, katten, geitjes, kippen... geven er niet om hoeveel geld je hebt, veroordelen je niet als je het even moeilijk hebt, interesseren er zich niet aan of je nu mooi, lelijk, jong of oud bent.
Dieren kunnen goed luisteren, op hun manier, en troosten, zonder woorden...
De liefde die je hen geeft krijg je in veelvoud terug.

Dieren zijn zo makkelijk om van te houden.


Sommige mensen zijn ook makkelijk om van te houden... maar er bestaan ook mensen die kwetsen, die het slecht met je voorhebben, die liegen en bedriegen, die enkel om status geven, die anderen gebruiken om hun doel te bereiken.

Zoals wellicht ieder mens van een zekere leeftijd, heb ik al meermaals ervaring gehad met de minder toffe personen die er op onze aardbol rondlopen. Soms is het makkelijk om ze uit je leven te bannen, maar soms is het ook heel moeilijk of zelfs onmogelijk. Vooral als het gaat om familie, collega's, buren... is het niet altijd mogelijk om ze te ontlopen.

De laatste jaren ben ik véél assertiever geworden. Als er iemand de kaas van zijn brood liet eten, dan was ik het wel! Logisch dat je dan de menselijke haaien aantrekt: collega's gingen met mijn pluimen lopen, familie ging ervan uit dat alles vanzelfsprekend is, en als ik dan toch eens 'neen' probeerde te stamelen stond heel het kot op stelten. Dat waren ze nu eenmaal niet van mij gewend.

Gelukkig is nu eindelijk mijn assertieve 'ik' geboren. Het voordeel van minder prettige ervaringen in je leven kan zijn dat je er uit leert, en nadien dezelfde fouten niet meer maakt.

Ik heb geleerd om 'neen' te zeggen, ik heb geleerd om naar mijn intuïtie te luisteren, ik heb geleerd dat anderen niet moeten bepalen wat goed is voor mij. Ik heb ook geleerd dat je soms moet (durven) loslaten om een gelukkiger mens te worden.
Denk nu vooral niet dat ik er al volledig ben hoor, want soms komt mijn vroegere bange ik nog even om het hoekje kijken... maar ik ben mij ervan bewust, en da's al heel veel.

Als je besluit om assertiever door het leven te gaan zal je merken dat sommige mensen je automatisch laten vallen. Als je opeens verwacht dat een relatie (op welk niveau dan ook: werk, familie, vrienden,...) tweerichtingsverkeer moet zijn en dus niet enkel 'geven' van jouw kant, is de lol er voor velen al snel af. Da's toch mijn ervaring tenminste.

Geloof nu niet dat ik een verbitterd mens ben hé! Ik heb juist door mijn andere kijk op het leven geleerd om de mensen die ik wél in mijn nabijheid wil, meer te gaan waarderen.

Wat me alleen nog zorgen baart is dat ik in mijn dochter hetzelfde naïeve meisje terugzie dat ikzelf zolang geweest ben. Soms wil ik haar zo hard behoeden voor de haaien in de zee die haar willen opschrokken.
Zij ziet nergens kwaad in, ze heeft een grenzeloos vertrouwen... Eigenlijk is dat heel mooi.
Moet ik haar haar naïviteit afpakken om haar te waarschuwen voor de haaien, of moet ik haar laten leren van haar eigen fouten...



16 opmerkingen:

  1. Dat vind ik het moeilijke van opvoeden. Ze zal het zelf leren en jij hebt haar het leven voorgeleefd. Je hebt vast en zeker van alles met haar gedeeld, verteld en uitgelegd en zij gaat op haar eigen weg.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, da's zeker waar. Soms vraag ik me zelfs af of ik niet teveel met haar deel...

      Verwijderen
  2. Jouw dochter heeft een troefkaart namelijk; jouw! Jij kan er voor haar zijn en haar af en toe en beetje de goede richting op duwen ;) Daar boft ze mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Door de jaren heen ben ik ook veel veranderd. Op school werd er soms misbruik van gemaakt,want ik knikte toch altijd ja. In mijn laatste jaar ben ik al veel veranderd, ik begon neen te zeggen. Bij sommige leekrachten viel dit niet in goede aarde.
    Na de geboorte van mijn engeltje ben ik nog meer veranderd, mensen konden dit niet aanvaarden dat ik niet meer de oude ik was. Tijdens de zwangerschap van baby M, ben ik diep gegaan heel diep heb keuzes gemaakt waar ik nog geen seconde spijt van heb. En ja heb sommige mensen de deur gewezen. Oa mijn ma haar vriend, hij zei me eens dat hij respect van mij eiste, maar van hem moest ik het niet verwachten. Heb hem toen gezegd, respect moet van 2 kanten komen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, sommige mensen kunnen het niet aan als je heel diep verdriet hebt: ze gaan je dan uit de weg of doen alsof er niets aan de hand is...
      Het is een cliché, maar oh zo waar: de mensen die echt om je geven onderscheid je heel snel van de rest als je het moeilijk hebt. Dat heb ik ook al mogen ondervinden.
      Ik heb ook gebroken met bepaalde mensen, ze gaven me telkens weer zo'n rot gevoel of waren enkel en alleen met zichzelf bezig. Het leven is tekort om je tijd aan zo'n personen te verspillen.

      Verwijderen
  4. Je hebt gelijk, dieren hebben geen verborgen agenda. Wat je ziet, is wat je krijgt. Ik heb zelf ook vaker mijn neus gestoten, te veel voor anderen gedaan en gelaten. Vaker is hier ook misbruik van gemaakt. Ben zelf ook niet meer zo naïef en meteen bereid om anderen met raad en daad bij te staan, zie inderdaad hetzelfde ook gebeuren bij mijn eigen dochter en waarschuw haar hier ook voor. Ik heb ook zelf het idee dat de maatschappij steeds harder wordt en dat het steeds meer ieder voor zich en god voor ons allen aan het worden is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat gevoel heb ik ook. Daarom koester ik de mensen in mijn omgeving die wel integer zijn en een groot hart hebben. En ook mijn diertjes natuurlijk :)

      Verwijderen
  5. Je kan haar wijzen op de valkuilen die ermee gepaard gaan. Maar uiteindelijk zal het ook de ervaring zijn, die haar leert. En dat is met vallen en opstaan. Ze kan misschien baat hebben om haar grenzen op te schrijven en dan kan je aangeven, tot hier en niet verder.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat kan ik misschien eens proberen.
      Toen ze onlangs een mep kreeg van een 'vriendin' zei ze tegen mij: 'Ja mama, dat was niet leuk, maar mijn vriendin had gewoon een slechte dag.' Nog veel werk aan de winkel dus, wat betreft assertiviteit.

      Verwijderen
  6. Ik was als kind enorm verlegen maar dat is nu wel over :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Waarschuwen mag maar "leren uit je fouten" is het allerbeste leren... op alle vlakken...Echt! En dat gaat dan wel eens met verdriet gepaard maar ook daar kom je dan weer sterker uit!
    Fijn dat je "neen" durft zeggen... Een grote en belangrijke stap!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, inderdaad, we moeten onze kinderen ook de kans geven om fouten te maken en daar uit te leren. Dat hoort bij volwassen worden.

      Verwijderen
  8. Lastig zeg. Maar je geeft je dochter nu toch in ieder geval het goede voorbeeld door zelf assertiever te zijn!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je. Soms schaamt ze zich voor mij om dat ik in haar ogen té assertief ben;-)

      Verwijderen