Update: de ex-legkipjes

Willen jullie weten hoe het nu gaat met onze twee ex-legkipjes? Wel,... ze zien er nog steeds niet uit, maar al bij al gaat het redelijk goed.

Eén van de twee kipjes heb ik even moeten 'dwangvoederen' omdat ze uit zichzelf niet tot eten kwam: ze lag steeds ineengedoken te bibberen in het nachthok. Ik denk niet dat ze echt ziek was, maar eerder gewoon uitgeput en extreem angstig van alle indrukken die er nu opeens op haar afkomen. Nu ze weer wat eten binnen heeft, gaat het stukken beter. 

Gisteren hebben de lady's voor het eerst in de ren mogen rondlopen: scharrelen - zoals elke kip van nature doet - kennen ze helemaal (nog) niet. Qua voeding krijgen ze op dit moment enkel nog maar kuikenmeel (een soort van gemalen graan), hardere structuren lijken ze niet te verdragen en dat kennen ze trouwens ook helemaal niet.

Het valt me op hoe angstig deze dieren zijn: geblaf van ons Fleurtje, geluid van ons spelend zoontje, de andere kipjes die in de buurt komen,... van alles lijken ze zich rot te schrikken en zetten ze het op een lopen. Je kan het je voorstellen dat het dwangvoederen gisteren ook niet echt van een leien dakje liep... maar wat moet, dat moet.

Echt alles - wat een normale kip doet - moeten deze dieren nog leren, omdat ze gewoon nooit hebben kunnen leven als 'kip', maar dienst deden als industriële legmachine. 

's Avonds, wanneer het begint te schemeren, gaat een 'normale' kip automatisch naar het nachthok: deze kippen kennen dit niet. Ik moet ze dus trachten te vangen en dan opsluiten in het nachthok. Een nachtje in de openlucht overleven ze volgens mij niet op dit moment - ze zijn trouwens praktisch volledig kaal.  Ik vind het wel rot dat ik ze zo moet opjagen, want dan krijgen ze weer vreselijk veel stress natuurlijk. Hen lokken met eten lukt ook niet, helaas, ik ben al blij dat ze intussen door hebben waar de eet- en drinkbak staat...

Gelukkig lijken onze krielkippen zich niet te storen aan deze twee nieuwkomers: ze laten ze met rust en doen niet echt een poging om ze te verjagen. Behalve Jasmijtje dan, maar dat is dan ook de stoerste van de hoop... maar dat komt wel goed denk ik. 

Ik ben wel blij dat ik niet één, maar twee, kipjes heb geadopteerd. Het lijkt er immers wel op dat ze wat hebben aan mekaars gezelschap: zie je de ene, dan zie je ook (meestal) de andere. De zwakste van de twee vindt nog niet altijd uit zichzelf de drinkbak, maar als ze haar lotgenote ziet drinken dan lukt het haar ook. Leren door imiteren zeker?

Verklaar me voor gek, maar ik vind het erg boeiend om deze dames te observeren: in een volgend leven word ik vast dierenpsycholoog  of zo ;-)

Het is in het begin ook wel nodig om de boel wat in de gaten te houden: het gaat hier ten slotte om zwaar mishandelde dieren die nooit geleerd hebben om zelfstandig te leven. Ze konden zich in hun vorig leven amper bewegen door gebrek aan ruimte... ik vind het eigenlijk al een wonder hoe goed ze het nu dus doen, naar verhouding.

Jasmijntje: het contrast met een gezonde kip is wel erg groot hé

Ah ja, ik wil jullie nog eens heel erg bedanken voor de talrijke lieve reacties. Velen onder jullie zeggen dat ze al heel lang bio eitjes (categorie 0) kopen of het voortaan zeker zullen doen. Dat doet me zoveel plezier! 

Ik heb trouwens zo'n klein vermoeden dat de meeste lezers die hier komen duurzaamheid en diervriendelijkheid hoog in het vaandel dragen en dat maakt me blij :-)