maandag 5 januari 2015

Tóch een goed voornemen voor 't nieuwe jaar

Allereerst wil ik mijn lezers het allerbeste toewensen voor het nieuwe jaar. Een goede gezondheid, een warme thuis, talrijke grote en kleine momentjes van geluk.
Mijn nieuwjaarswensen zijn een beetje aan de late kant, maar daarom niet minder gemeend! Ik heb wel een goede reden, want mijn laptop liet me weer een keertje in de steek: eerst de lader stuk en ik raakte ook niet meer op het internet. Frustrerend, maar hopelijk is het probleem nu van de baan. Maar met computers weet je nooit, nietwaar.

In mijn vorige blogpost schreef ik op een ludieke manier dat ik niet meer meedoe aan 'goede voornemens'. Ieder jaar verval ik héél snel weer in mijn oude gewoontes en verdwijnen de voornemens in hoog tempo naar de achtergrond.
Meer sporten, gezonder eten, besparen,... ik wil het allemaal wel, en af en toe lukt het best goed. Op andere momenten daarentegen gaat het hélemaal niet goed. Hierover stressen wil ik niet meer, ik zie wel hoe het loopt. Daarom geen voornemens dit jaar.

Alleen, als ik één ding echt wél wil bereiken dit jaar dan is het meer innerlijke rust. De wereld komt soms zooo hard bij mij binnen. Ik voel vaak haarscherp spanningen bij anderen aan, terwijl de rest helemaal niets in de gaten heeft. Ook het leed van de wereld kan ik soms maar moeilijk van mij af zetten.

Tuurlijk moet een mens een goed ontwikkeld empathisch vermogen hebben, maar ik merk bij mezelf dat ik hier vaak best onder lijd. Het is ook erg vermoeiend en het brengt heel wat stress met zich mee. En dat wil ik nu net niet meer! Ik heb juist mijn leven over een heel andere boeg gegooid omdat ik die stresstoestanden (vooral dan van mezelf voorbij hollen) niet meer wou. Ik ben nu thuis voor de kids, en alles is inderdaad een heel pak relaxter, maar toch ervaar ik nog veel stress omwille van die (over)gevoeligheid.
Ik zit ook redelijk dubbel in elkaar. Een ruzie bijvoorbeeld, kan ik mij maanden heel erg aantrekken. Ik zal ook vaak niet rusten vooraleer het bijgelegd is. Anderzijds kan ik dikwijls mijn mond niet houden wanneer ik dat beter wel zou doen (omdat ik weet dat er dan ruzie van gaat komen).
Mijn gezicht verraadt ook onmiddellijk mijn gemoedstoestand. Zonder verpinken met iemand meepraten terwijl ik het er helemaal niet mee eens ben: dat kán ik gewoon niet.

Ik kan me ook druk maken over de hardheid en het egoïsme dat tegenwoordig zo welig tiert in onze maatschappij. De navelstaarderij en het niet beseffen hoeveel geluk wij hebben, alleen al door het feit dat we hier geboren zijn. En toch is het niet genoeg: toch willen we steeds meer, beter en het liefst ook steeds goedkoper. Dat dit gepaard gaat met uitbuiting van anderen 'vergeten' we even voor ons gemak. Ook merk ik steeds minder en minder solidariteit voor de meest kwetsbare mensen in onze samenleving. Eigen schuld, dikke bult, zo lijkt het wel.

Ik kan onmogelijk zwijgen als ik vind dat iemand racistische onzin uitkraamt, of bijvoorbeeld alle werklozen profiteurs noemt. Dat is zo kortzichtig! Ik weet dat ik dan beter zwijg, want dat er anders gegarandeerd heibel van komt, maar 't is sterker dan mezelf. Ik moet gewoon reageren! Sommige mensen staan best wel open voor iemand anders mening, maar anderen vinden je dan gelijk een trut .

Een aantal mensen vindt mij hierdoor ongetwijfeld niet leuk. Dat is zo, en veel zal daar wellicht nooit aan veranderen. Dat besef ik, maar waarom kan ik dat niet gewoon aanvaarden? Niet iedereen hoeft mij leuk te vinden, toch? En trouwens, zoiets kan je niet afdwingen. Met de ene persoon klikt het nu eenmaal direct, met de andere zal die klik er nooit komen. Waarom bekijk ik het niet positief: ik heb een prachtig gezin en aantal 'gouden' vriendinnen die er altijd voor mij zijn. Dat is toch mooi genoeg om het negatieve te vergeten? Maar waarom geeft een mens blijkbaar toch altijd meer gewicht aan negatieve, dan aan positieve zaken.

Als ik me iets voorneem voor dit jaar, is eindelijk eens te leren dat het glas halfvol is, en niet halfleeg. En ook dat kwaadheid nooit kan verdreven worden met nog meer kwaadheid, maar enkel met vriendelijkheid. Vriendelijkheid voor anderen, maar ook vriendelijkheid voor mezelf.

22 opmerkingen:

  1. Ik heken mezelf helemaal in dat veel te gevoelig zijn voor andermans stemming, niet tegen ruzies kunnen etc. Zo heb ik zelf ook altijd stress als de kinderen niet lekker in hun vel zitten, of als ze simpelweg boos zijn omdat ze van mij -noem eens iets onaardigs - vroeg naar bed moeten of hun jas oeten aantrekken om naar schoolt e gaan. Zucht. Wat een problemen, denk ik dan. Maar ondertussen laat ik mijn stemming bederven door hun gemoedstoestand.

    Jouw voornemen klinkt goed, probeer wat liever voor jezelf te zijn...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik heb dat ook met de kinderen. En dat eeuwige schuldgevoel dan weer hé. Ik kan het ook niet verdragen als ze ongelukkig zijn, maar soms moet je gewoon streng zijn. Daar heb ik het vaak ook best moeilijk mee.

      Verwijderen
  2. Zoooo herkenbaar! Ik zou het niet beter kunnen zeggen. Ik heb jouw blog nog niet zo lang geleden ontdekt en ik vind het heel leuk om hier mee te lezen (ben meteen volger geworden zodat jij nog eens een vreugdedansje kan maken ;)). We hebben veel dezelfde interesses, merk ik en... We hebben allebei een cavalier als superfan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als jij ook een cavalier heb dan maak ik een dubbele vreugdedans!!! Het zijn ook zo'n onbeschrijfelijk lieve hondjes hé :)

      Verwijderen
  3. Hier ook een overgevoelig typ, dat zich (te) snel dingen aan trekt. Positieve kant: meelevend en empathisch. Jouw blog is voor mij erg inspirerend :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mijn gezicht is ook een open boek. Ik probeer er wel wat meer op te letten, maar vandaag tijdens een meeting kon ik het rologen toch niet laten. ;-)

    Ik pik stemmingen ook erg op, maar onlangs schrok ik van mezelf: Uw shit, zal je niet meer op mij uitwerken of mijn goed humeur verpesten. Je mag gerust weten dat als het niet ging stoppen, ik thuis ging verder werken." Zalig omdat te kunnen zeggen én nog gesteund worden door je baas hierin.

    En de rotte appel... Die schrok ervan en besefte waarvoor ze had gezorgd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je zo'n goede baas hebt! Ook goed dat jij waarschijnlijk hebt durven zeggen wat de anderen al lang denken, maar niet hardop durven zeggen...
      Op mijn werk vroeger werden de rotte appels juist beloond, of gewoon verplaatst in de mand, waar ze dan de andere appels ook konden aantasten. Met alle ellende en stress tot gevolg natuurlijk.

      Verwijderen
    2. Zeker en dat lucht op. Ik blijf correct maar ik geef het aan.

      Verwijderen
  5. Zo herkenbaar die hooggevoeligheid. Zelf heb ik dat en mijn jongens ook. Grote M het ergste, die is (achteraf) agressief als hij bepaalde personen ziet of gezien heeft. Dan mag het kleine M bekopen.
    Zelf kan ik het meestal wel afblokken of ik probeer het af te blokken, de jongens nog niet. Ik zou soms ook beter eerst een stuk van mijn tong bijten. Als iemand leugens vertelt ik voel dat zo aan. Heb er precies een alarmke voor. Als er iets op de planning staat, moeten de kinderen weten hoe en wat, anders is het paniek.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoe slaag je er in om het wat af te blokken? Mij lukt dat vaak niet.
      Herkenbaar dat je zoon zijn frustraties uitwerkt op zijn broertje. meestal moeten degenen die het dichtst bij je staan het bekopen... Begrijpelijk, maar moeilijk natuurlijk. Zeker voor kinderen.
      Mijn jongste zoon is ook heel ontvankelijk voor spanningen en drukte, aan de buitenkant heel stoer en zelfverzekerd, aan de binnenkant heel erg gevoelig.

      Verwijderen
    2. Dat is met periodes dat het lukt om af te blokken, maar de laatste tijd hangt er zoveel in de lucht dat het heel moeilijk gaat. Met grote M was het zo erg met zijn agressie dat hij kleine M op de duur echt iets zou aangedaan hebben. Door middel van bodymind work -therapie is het veel verbeterd.

      Verwijderen
    3. Oh, ik kan me voorstellen hoe verscheurend dat voor jou moet zijn. En heel erg zwaar voor kleine en grote M. Gelukkig hebben jullie baat gehad bij die bodymind work therapie. Ik ga dat dadelijk eens googelen, want ik ken het nog niet.

      Verwijderen
  6. Een mooi voornemen! Ik wens je dat het gaat lukken!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je! Ik hoop het ook, maar 't is een heel leerproces vrees ik.

      Verwijderen
  7. Welkom bij de club van hooggevoeligen, ook wel hsp's genoemd (high sensitive person). Wil je hier meer over lezen, dan raad ik je de boeken van elaine aron aan. Erg verhelderend en met goede tips als je hooggevoelig bent. Succes met je mooie doelstellling!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat heb je weer een recht uit het hart stukje schreven. (Die vorige berichten heb je verwijderd ? Misschien maar beter)
    Het is zo...negatieve reacties blijven veel langer hangen dan positieve. Waarom toch? Ik zou willen dat ik daar het antwoord op had. En als een ander niks negatiefs zegt, dan denken we het wel over onszelf.
    Goeie tip van consuminderenmetplezier.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooi en diepzinnig stukje! Ben ik blij mee om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen