maandag 13 juni 2016

Over persoonlijk bloggen

't Is weer even geleden dat ik hier wat postte. Ik zal eerlijk zijn over de reden hiervoor. Ik wil eigenlijk heel graag doorgaan met bloggen, maar ik twijfel sterk aan de richting die ik hierbij moet inslaan.
Veel blogs handelen tegenwoordig over producten en het aanprijzen hiervan. Ik zeg niet dat ik vies ben van wat commercie - er zijn trouwens een aantal blogs die heel goed dit pad bewandelen zonder hierbij hun oprechtheid en integriteit te verliezen. Voor mezelf zie ik dat soort schrijfsels echter niet zitten. Het is gewoon mijn ding niet.

Het liefst schrijf ik over persoonlijke dingen die ik meemaak als moeder, als vrouw, als vriendin... Maar daar wringt het schoentje ook een beetje. Als je persoonlijk schrijft stel je je kwetsbaar op, en jammer genoeg weet ik uit ervaring dat er nu eenmaal mensen zijn die ervan willen profiteren als ze je zwakke plekken kennen.
Ik schrijf natuurlijk niet onder mijn eigen naam, maar ik weet dat die anonimiteit op het internet eigenlijk helemaal niet zoveel voorstelt. Intussen lezen er trouwens (volgens mij) al een heleboel bekenden mee en dat maakt alles toch wel een stuk lastiger.
Ik vind het verschrikkelijk moeilijk om de balans te vinden tussen wat ik wil delen en wat ik kan delen, zonder al te veel mensen op de zere tenen te trappen. Bovendien zijn mijn twee oudste kinderen al lang geen kleintjes meer, en uiteraard wil ik hun privacy zoveel mogelijk beschermen.

Als ik kijk naar welke blogs ikzelf het liefste lees, zijn dat bijna allemaal blogs met een persoonlijk tintje. Ik vind het fijn om me te herkennen in de belevenissen van andere vrouwen (of mannen), ik leef mee als ze het moeilijk hebben en ik vind het ontzettend moedig als ze zich kwetsbaar durven opstellen.
Eigenlijk wil ik ook zo schrijven... Er is zoveel waar ik over zou willen schrijven, maar ik vind het ook zo verschrikkelijk moeilijk om mezelf bloot te geven op het internet. Ik ben, denk ik, gewoon bang om gekwetst te worden of om zelf mensen te kwetsen.

Ik weet het even niet meer, dus ik richt me tot mijn collega bloggers: worstelen jullie hier ook zo mee en hoe vinden jullie de juiste balans tussen dingen delen en dingen voor jezelf houden?

Alvast bedankt!

Liefs,
Miss Milla

39 opmerkingen:

  1. Ha, ha, hoe grappig! Mijn nieuwe blog is zeer persoonlijk en ik stel me hierin kwetsbaar op. Kwetsbaarder kan niet... Het mooie is dat ik momenteel alleen leuke, lieve en mooie reacties krijg. Vooalsnog geen enkele negatieve of stomme... Die zullen er ongetwijfeld ook komen, maar ik ben een grote meid, ik kan er tegen! Ik let wel op wat ik over mijn leasedochters schrijf en ik plaats nooit foto's van hen om hun privacy te beschermen. Zij kiezen er niet voor dat ik over ze schrijf (hoewel ze het prima vinden). Ik ben benieuwd welk pad je gaat kiezen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb op mijn blog zelf eigenlijk ook nog nooit echt nare reacties gehad. Het lijkt er wel op dat ik enkel super lieve lezers heb :-)
      Ik zou bijvoorbeeld heel graag schrijven over onderwerpen als school, opvoeding, ... en dan gaat het natuurlijk niet alleen over mezelf maar ook over mijn kids, en die kiezen er er inderdaad ook niet voor. Erger wordt het natuurlijk nog als er dan mogelijk vriendjes van mijn kinderen of hun leerkrachten zouden meelezen...

      Verwijderen
  2. Zangeres Heather Nova zegt over haar meest persoonlijke liedjes 'those are the ones that do the most work'.
    Dat is ook mijn ervaring met de meer persoonlijke onderwerpen, het brengt iets teweeg. Meestal bij mijzelf maar ook bij de lezers. Soms heb ik een heel persoonlijk stuk geschreven en dan plaats ik het uiteindelijk niet. Soms duurt het twee jaar voordat ik de juiste invalshoek heb voor een stuk. Hoewel ik persoonlijk schrijf, is er nog héél veel dat ik niet deel op mijn blog. Ik probeer het zo te schrijven dat het universeel wordt, dat anderen er mee verder kunnen, met wat ik geleerd heb.
    Zo heb ik namelijk zelf ook veel gehad aan anderen die hun levenslessen deelden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar heb je inderdaad heel erg gelijk in. Je verwoordt het allemaal zo goed, ik had had het zelf niet beter gekund. Enne... Heather Nova is geweldig :-)

      Verwijderen
  3. Ja, dat is heel herkenbaar. Ik schrijf niet over alles, wel over veel. Maar het is en blijft een lastige keuze.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, dat is heel herkenbaar. Ik schrijf niet over alles, wel over veel. Maar het is en blijft een lastige keuze.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik begrijp je dilemma.

    Voor mezelf tracht ik zo onvindbaar en anoniem mogelijk te blijven, bijvoorbeeld via zoekmachines. Mensen die er moeite voor doen kunnen me echter gewoon vinden. Daar heb ik geen enkele moeite me. Ik sta volledig achter alles wat ik schrijf en zou het geen probleem vinden als mensen met me me oneens zijn of me daarop aanspreken.

    Ik schrijf ook over mijn kind, vooral over hoe ik van haar geniet. Ook dat mag iedereen weten, net zoals bijvoorbeeld mijn inkomen of over hoeveel ik de afgelopen maand heb uitgegeven aan boodschappen.

    Kortom... ik ben "in het echt" net zo open als in mijn blog. Dat maakt het erg makkelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik merk wel dat er in België veel minder openlijk wordt gesproken en geschreven over onze portemonnee. Dat lijkt hier echt nog een soort taboe te zijn.
      Jij schrijft inderdaad echt prachtig over je dochtertje. Ik ben ook superfier op mijn kids, maar soms wil ik ook schrijven over de moeilijkere dingen in de opvoeding en dat is toch niet evident vind ik, als je weet dat er mogelijk bekenden meelezen.

      Verwijderen
  6. Ja, ik ook hoor. Waar ik eigenlijk meer moeite mee heb en dat is toevallig vandaag al twee keer gedaan. Dat ik opmerkingen krijg over het luxe wat we deze maand gedaan hebben. Een paar keer uit eten.
    Daar menen de mensen wat over te kunnen zeggen. Ik heb zojuist dan ook enkele etentjes verwijderd. ;-)
    Op mijn blog laat ik zo goed als alles altijd staan.
    Over het consuminderen onderwerp heb ik het zo goed als niet meer. Dat loopt en loopt goed. Omdat dat zo goed gaat houden wij geld over voor leuke dingen. En juist dat kun je niet te vaak vermelden. Want, waar doen ze het van........ ja, dat doen we omdat we bewust met geld omgaan. Dat willen de mensen dan weer niet horen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, inderdaad. ze zien vaak alleen de mooie kanten hé.
      Ik vind het altijd heel erg leuk om te lezen hoe anderen trachten te consuminderen. Ik ben er zelfs zelf mee begonnen door het lezen van blogs over dit onderwerp!

      Verwijderen
    2. Wat ik niet schreef is dat ik dit verwijderd heb van facebook.(die etentjes) Een vriendin verklaarde mij voor gek. Ze zei de problemen van die mensen zelf. Jaloers dat het jullie goed gaat. Ja, van zo'n vriendjes heb je er genoeg tussen zitten. Ze zei, dan stoppen ze maar met jou volgen dan zijn ze ervan af.
      Zo'n gesprek wil je graag horen.
      Ik wens je succes met het consuminderen.Tips kan ik je altijd geven.
      Groetjes

      Verwijderen
    3. Herkenbaar hoor! Bij ons denken sommige mensen dat mijn man veel verdient (wat jammer genoeg niet zo is hahaha, maar we mogen ook niet klagen) omdat ik ben gestopt me werken. Ze zien niet dat we helemaal anders zijn gaan leven dan toen we nog twee inkomens hadden. Als ik het consuminderen niet had ontdekt was het ook nooit mogelijk geweest om thuisblijfmama te worden. Ik ben dus zeker fan van consuminderen :-)
      Tips zijn trouwens altijd welkom, want ik heb nog veel te leren!

      Verwijderen
  7. Heel herkenbaar! Ik worstel altijd en eeuwig met ongeveer hetzelfde dillemma. Bij mij lezen geen bekenden mee, voor zover ik weet, ik zou niet weten hoe ze me zouden moeten vinden want niets linkt naar mijn werkelijke naam/identiteit. En dat wil ik graag zo houden. Zeker niet omdat ik iets te verbergen heb of niet open ben op mijn blog maar ik vind het gewoon niet plezierig als mensen die ik in real life ken meelezen en er dan van alles van gaan vinden en me daar op zouden aanspreken bijvoorbeeld, of achter mijn rug om iets over me zouden gaan denken. Vind ik gewoon niet fijn.

    Wat ik gedaan heb, toen ik anoniemer wilde gaan bloggen is een heel nieuw blog aangemaakt, onder een hele nieuwe naam en gebruikersnaam en de vaste lezers een persoonlijk mailtje gestuurd om te vragen of ze met mee wilden verhuizen. Dat zou voor jou misschien ook een optie zijn, dan kan je even helemaal opnieuw beginnen met je blog en de lezers die jij mee wilt nemen meenemen. Stuur je mij dan wel een berichtje?! ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb dat al serieus overwogen. Inderdaad om de redenen die jij daar allemaal opnoemt; Ik ben er nog niet uit of ik helemaal opnieuw begin, want volgens mij kost je dat toch wel een heleboel lezers...
      Maarrre.... tuurlijk stuur ik jou dan een mailtje!

      Verwijderen
  8. Hoi missMilla laat ik eerst beginnen met te zeggen dat ik je, al die tijd dat je er niet was.
    Ik schrijft toch al 10 jaar behoorlijk persoonlijk maar nooit echt problemen gehad.
    Als mensen in je privé leven niet weet dat je blogt gaan ze ook niet op zoek naar je.
    Ik hou zelf ook van persoonlijke blogs en leef mee. Dat is leuk en natuurlijk minder als diegene veel verdriet heeft maar ook dan meeleven geef me een goed gevoel omdat dat een band schept.
    Je kan doen wat, kon ik maar toveren heeft gedaan. Gewoon af en toe veranderen van adres en aan de mensen die je mee wil hebben een mail sturen.
    Ik hoop dat je nu weer regelmatig te vinden zal zijn op je blogt.
    Ik ben ook een piekeraar, maar ik wil je toch de tip geven om minder te piekeren. liefs van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik ben inderdaad ook een piekeraar, maar da's de aard van het beestje zeker.
      Ik overweeg wat Kon ik maar toveren voorstelt, maar dat vind ik anderzijds ook wel een beetje eng, want misschien verlies ik dan wel (bijna) al mijn lezers... Ben ik weer aan het piekeren verdorie ;-)

      Verwijderen
  9. Omdat mijn moeder meeleest schrijf ik niet altijd tot het uiterste, maar verder is mijn blog toch wel heel persoonlijk. En soms ook totaal niet. Het is maar net hoe de wind waait. Gewoon doen wat goed voelt, lijkt me.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja dat is zo, maar soms weet ik gewoon niet meer wat goed voelt ;-)

      Verwijderen
  10. Ik worstel niet met het zoeken van een richting. ik heb voor mezelf al lang uitgemaakt dat ik gewoon schrijf wat k wil, en geen vaste richting zoek. En ook dat ik geen sponsors en reclame op mijn blog wil, op geen enkele manier. Maar ik vind het wel soms moeilijk om peroonlijkere dingen te schrijven omdat ik dan over en weer ga tussen mijn nood om er iets over te schrijven, geen zin heb om rekening te houden met taboe's, maar anderszijds ook mezelf iet in problemen wil werken. Mijn blogpost van dit weekend is daar een voorbeeld van. Ik heb dan ook erg getwijfeld of ik hem wel zou plaatsen of daarna eventueel niet terug zou verwijderen maar ik heb nu beslist: het blijft staan ! Moest ik dat onder mijn echte naam doen, dan zou ik dat trouwens niet gedaan hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, ik deel trouwens mijn eigen blogposts wel op mijn persoonlijke facebookpagina en de mensen die dicht bij mij staan weten dus ook dat ik blog. Maar mijn werkgever of de mensen waar ik beroepshalve mee moet werken moeten dat dus niet weten ;)

      Verwijderen
    2. Ik vond jouw blogpost van afgelopen weekend ongelofelijk moedig en voor heel veel mensen herkenbaar denk ik. Dat is dan ook het waardevolle van bloggen natuurlijk, dat je iets kan betekenen voor een ander (alleen al door de herkenning), maar dat je zelf ook je ei kwijt kan.

      Verwijderen
  11. Leuk dat je weer blogt! Ik las hier altijd graag.

    Natuurlijk worstel ik daar ook mee. Ben om die reden wel eens van blognaam gewisseld (met het idee wat vage meelezende bekenden te weren).

    Het is een dunne lijn: wil je veel bezoekers en mogelijk ook nog bekenden, dan kun je dus niet alles schrijven denk ik. Aan de andere kant, als je heel erg anoniem probeert te blijven kun je net weer iets meer kwijt. Maar dan nog.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je :-)

      Ik ben ook heel anoniem begonnen, maar op één of ander manier lezen er nu toch ook veel bekenden mee vrees ik. Als dat mensen zijn die ik goed ken vind ik dat wel ok, maar als de moeders aan de schoolpoort, de juffen, de buren,... ook meelezen ligt dat toch anders en dan is dat inderdaad een serieus remmende factor.

      Verwijderen
  12. Oh ja! Het is heel herkenbaar. Pas nog een blogje geschreven over school en adoptie. Dat was een groot ei om te leggen. Soms komen onderwerpen zo dichtbij dat het je kwetsbaar maakt - en ook inderdaad een angst om op tenen te gaan staan.

    Aan de andere kant moeten juist die eieren ook gelegd worden - anders wordt het bloggen doods of komt er een blokkade. Ik kan in ieder geval niet luchtig schrijven over heel andere onderwerpen als mijn hoofd bezig is met heel iets anders.

    Tot slot: ik vond je blogjes laatst over school heel mooi. Juist omdat ze persoonlijk zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je. Ik heb ze verwijderd omdat het allemaal veel te gevoelig lag. Anderzijds heeft het schrijven van die blogjes mij ook enorm geholpen. Het bracht mij raad en ik kon inderdaad mij ei kwijt.

      Verwijderen
  13. Ik herken dit zeker. En als je opgroeiende kinderen hebt, heb je ook nog een stuk verantwoordelijkheid naar hún privacy toe.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad, en bij pubers ligt dat nu eenmaal heel erg gevoelig.

      Verwijderen
  14. ik herken dit ook...ook al ben ik al een tijdje blogloos, maar dat was voor mij ook altijd een twijfel. Ik hou van bloggen en het lezen van blogs maar ik zou het niet leuk vinden als iedereen mij kent. Ik vind het heerlijk om in de anonimiteit te leven en te bloggen. Maar de tip van kon ik maar toveren vind ik wel super...ik zou graag terug beginnen bloggen en die tip ga ik zeker meenemen.
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind de tip van 'Kon ik maar toveren' ook heel goed, ik neem dat zeker in overweging.
      En ik kom zeker bij je lezen als je opnieuw begint, dus geef me zeker en seintje dan :-)

      Verwijderen
  15. Je schrijft zo mooi vanuit je hart. Wanneer je geraakt bent, klim je in de pen en verwoord je het geweldig.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik las dit blogbericht enkele weken geleden, maar nu pas alle reacties.
    Ik kom hier heel graag lezen en was geraakt door je bericht ivm pesten, heb een 15-tal jaar geleden hier hetzelfde meegemaakt met 1 vd kinderen.
    Zelf vind ik het ook moeilijk om té persoonlijk te worden in berichtjes, steeds moeilijk om een goed evenwicht te vinden... Daarom laat ik sommige onderwerpen ook eerst een tijdje bij mezelf bezinken vooraleer ik beslis om ze ook echt neer te schrijven.
    Succes met je beslissing! Ik hoop je te kunnen blijven lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel, fijn te horen dat je hier graag leest. Ik zou over zoveel willen schrijven, maar sommige dingen zijn zo delicaat... Nochtans is het ook vaak een opluchting om over iets te kunnen schrijven. Het is inderdaad een moeilijk evenwicht. Groetjes Milla.

      Verwijderen
    2. Dankjewel, fijn te horen dat je hier graag leest. Ik zou over zoveel willen schrijven, maar sommige dingen zijn zo delicaat... Nochtans is het ook vaak een opluchting om over iets te kunnen schrijven. Het is inderdaad een moeilijk evenwicht. Groetjes Milla.

      Verwijderen
  17. We gooien soms heel wat op het net.
    Dan vinden sommige mensen dat ze daar ( niet altijd even aardig) hun mening over moeten geven.
    Die mening is prima, de toon soms iets minder....
    Voorzichtigheid blijft een groot goed.
    Andere mensen veranderen lukt nu eenmaal niet.
    Laatst zijn er al weer een paar blogsters gestopt wegens erg negatieve reactie.
    En dat snap ik best.
    Toch hoop ik dat je je hoofd hoog houd en lekker door gaat.
    Ik blijf lezen!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Heel open, maar toch gesloten gesproken, knap hoor.
    Ik haal heel veel inspiratie en voldoening uit muziek en dat varieert van hoog tot laag. Heeeeeehoooooo

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hey jongens, ik ben super enthousiast vandaag. Ik zag opmerkingen van mensen die al een lening van Della Taylor hadden gekregen en toen besloot ik me aan te melden op basis van populaire aanbevelingen en slechts een paar uur geleden bevestigde ik een totaalbedrag van 50.000 euro op mijn rekening. Dit is echt geweldig nieuws en ik adviseer iedereen die een echte lening nodig heeft om een aanvraag in te dienen via hun e-mail: yawnerstaylor@gmail.com of whatsapp +1 (876) 398-8103

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Hallo allemaal, ik ben opgelicht door zoveel bedrijven die beweren echte geldschieters te zijn, maar al mijn inspanningen zijn tevergeefs geweest, ik heb meer dan 3500 euro verloren aan nepgeldschieters die beweren te zijn wat ze niet zijn. Totdat mijn vriend me voorstelde aan de juiste geldschieter die ik contacteerde en ik met succes een lening van hen kreeg in slechts 48 uur, zou ik iedereen die op zoek is naar een lening zonder angst aanraden om contact met hen op te nemen via e-mail:lapofunding960@gmail.com
    WhatsApp +447883183014

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Ik wil LAPO MICRO FINANCE hartelijk bedanken, die me een lening heeft gegeven voor de medische behandeling van mijn zieke kind. Ik ben zo blij dat ik LAPO vandaag heb ontmoet, neem contact met hen op via e-mail als je een dringende lening nodig hebt: lapofunding960@gmail.com
    Whatsapp +447883183014

    BeantwoordenVerwijderen