Weet je wat ik nu zo oneerlijk vind?

Dat de meeste honden maar gemiddeld zo'n 10 à 12 jaar worden. Sommige grote hondenrassen halen zelfs amper 8 jaar... Als er dan toch een godheid bestaat: waarom heeft hij onze viervoeters maar zo'n vreselijk kort leven gegund? Om nog maar te zwijgen van wat hij de baasjes aandoet, met het onmenselijke verdriet waar zij steeds door moeten bij het afscheid van hun geliefde viervoeter.

Na onze labrador Sheila heeft het drie jaar geduurd eer we weer toe waren aan een hond. Zij haalde gelukkig wel de hoge (honden)leeftijd van 15 jaar. De laatste jaren van haar leven waren echter niet zonder zorgen. Ze was erg zwak geworden en zelfs niet zindelijk meer. Het was niet makkelijk, en achteraf gezien nemen we het onszelf kwalijk dat we haar niet eerder hebben laten inslapen. Maar het is zo verdomd moeilijk om voor God te spelen op zo'n moment. Pas toen ze helemaal 'op' was hebben we haar voor de laatste keer geknuffeld en laten vertrekken naar de eeuwige jachtvelden.

Het was een troost dat er in die periode toevallig een zwerfkatje van een maand of zes bij ons aankwam. We namen haar op in ons gezin en ze kreeg de naam Sterre.
Nu ben ik meer een honden dan een kattenmens - als kind eens vreselijk door een kat gekrabd geweest - maar Sterre wist toch binnen een mum van tijd mijn hart te veroveren.
We lieten haar inenten en  steriliseren, en binnen de kortste  keren lag ze lekker bij ons op bed te spinnen...
Ze was erg lief en aanhankelijk, maar het nadeel van een kat vind ik dat je ze ook haar vrijheid moet gunnen. Ze maakte dus dagelijks haar uitstapjes, maar toch zat ze ook elke avond op mij te wachten in de voortuin, op het uur dat ik van mijn werk kwam.
Op een dag zat ze er niet... We hebben gezocht, gezocht, gezocht,... maar Sterre kwam niet meer. Ik denk niet dat ze is doodgereden door een auto, want dan had ik haar toch wel érgens moeten zien liggen. Ik vrees eerder dat ze is vergiftigd door een nare man in de buurt. Er doen geruchten de ronde over andere mensen die ook hun kat hebben verloren... Maar iemand beschuldigen zonder enig bewijs, da's ook weer een brug te ver natuurlijk.

Na het verdriet om Sterre bleven we een hele tijd huisdierloos. Tot het toch weer te erg begon te kriebelen... Ik vind een huis zonder viervoeter altijd een beetje leeg, dus begonnen we na te denken over een nieuwe hond in ons leven.
Een hond in huis halen mag nooit een impulsieve beslissing zijn. Je moet goed beseffen dat je vanaf het moment dat hij er is verantwoordelijk bent voor hem, voor de rest van zijn leven. Dat geldt voor alle huisdieren trouwens, naar mijn bescheiden mening. En dier kost je geld, kost je tijd, brengt vreugde, maar ook verdriet. Als het niet bevalt kan je het (uiteraard) niet terugsturen...

We kozen deze keer bewust voor een iets kleiner exemplaar, omdat ons dat een pak makkelijker leek om op vakantie te gaan en zo. Met onze drie kiddies zit de auto immers al behoorlijk vol.
Ook wilden we een ras dat van nature heel zachtaardig is. Onze jongste was op dat moment een peuter en het leek ons het beste om op dat gebied de risico's zoveel mogelijk uit te sluiten. Peuters durven immers al eens dingen te doen die hondjes niet zo tof vinden. Tuurlijk moet er altijd toezicht zijn, maar een ongeluk is toch snel gebeurd en ik heb nu eenmaal ook geen ogen op mijn rug.
Verder moest de hond geboren zijn in een warm gezin, en niet geïmporteerd uit één of ander Oost -Europees land of geboren in een vieze eenzame schuur, waar het moederdier een rotleven leidt. Broodfokkerijen verfoei ik als de pest, dus nooit van mijn leven zal ik daar een hond kopen!

We waren er al snel uit dat we een Cavalier King Charles Spaniël wilden, vanwege zijn uitermate zachte karakter. Het is ook een echte gezinshond die het liefst zoveel mogelijk bij alles betrokken wordt. Dit konden we zo'n hond wel bieden vonden we: mee op reis, mee op uitstap, 's avonds lekker samen in de zetel...

Het enige nadeel van de Cavalier is dat het ras enorme gezondheidsproblemen kent, veroorzaakt door ondoordacht fokken vanuit een te kleine groep honden.
Serieuze fokkers testen hun honden om te vermijden dat die gezondheidsproblemen worden overgedragen, maar jammer genoeg zijn er ook vele 'cowboys' werkzaam in de sector die hier lak aan hebben, en enkel denken aan hun portemonnee. 'Garantie tot aan de deur' en 'trek uw plan als uw hond ziek is'.
Van zo iemand wilden wij uiteraard geen hond kopen. We wisten dat het best duur zou worden, maar een gezonde hond was voor ons toch prioritair.
Na wat zoeken vonden we een hele lieve dame die bezeten is door haar Cavaliers. Zij fokt af en toe een nestje en ook enkel met kerngezonde honden die vrij zijn van erfelijke ziektes. Haar hondjes worden ook prima gesocialiseerd en zitten niet ergens in een schuurtje of zo, maar in haar woonkamer.
Ik moet zeggen dat het een beetje op een sollicitatie leek toen we voor het eerst bij haar op bezoek waren. Het was snel duidelijk dat deze dame haar honden niet zomaar aan iedereen verkoopt. Maar laat dit nu net het kenmerk zijn van een goede fokker...
Nog steeds hebben we contact met haar via mail en sturen we regelmatig een fotootje door van ons Fleurtje. Ja, ook zij is blij dat een van haar 'kindjes' het goed stelt.

Fleurtje 14 weken

Ons Fleurtje wordt volgende maand alweer 2 jaar. Vanaf het moment dat ze bij ons kwam heeft ze enkel maar vreugde gebracht.
Jaja, natuurlijk moest ik in het begin wel 30 keer per dag naar buiten om haar zindelijk te krijgen, en ja, overgeven was haar ook niet vreemd. Maar net zoals ik zonder nadenken de pipi, kaka en andere substanties zoals kwijl en braaksel van mijn kindertjes vakkundig heb verwijderd toen ze kleiner waren, deed ik dat ook in haar puppy periode. (Eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat het proces van volwassen worden bij doggies ietwat vlotter verloopt dan bij kiddies. Haar hondenpubertijd was bijvoorbeeld peanuts, in vergelijking met wat ik bij mijn kroost al voor de kiezen heb gekregen ;-)

Och, ik zou nog uren over haar kunnen vertellen, zo gek ben ik op haar! Maar da's voor een andere keer, want ik denk dat de niet-hondenliefhebbers al lang hebben afgehaakt bij 't lezen...