donderdag 26 maart 2015

't Is toch niet waar zeker!

Kwam ik vanmorgen in het kippenhok om de kipjes te voeren. Blij, want ons ziek kuifkrieltje waar ik onlangs over schreef (klik), was al flink opgeknapt. Maar ik telde er maar vijf. Ons Sebrightje kwam niet op het eten af.

Levenloos lag ze op de grond, helemaal stijf. Ook zij was dus blijkbaar heel erg ziek geweest, maar hier had ik niets van gemerkt.
Oh, wat ben ik teleurgesteld. Zondag twee kipjes gekocht bij die (verdomde) marktkraam: eentje waar ik gelijk mee naar de dierenarts kon, en eentje na vier dagen al dood. Hoe behandelen deze marktkramers hun kippen vraag ik me dan af? Ik denk dat ik het zelfs niet wíl weten! Vreselijk.

Mijn andere kipjes zitten preventief aan de antibiotica om te voorkomen dat zij ook aangetast worden door de bacteriële infectie van het zieke kuifhoendertje, maar welke (verborgen) ziekte had het kipje dat nu dood is? Ik begin serieus schrik te krijgen dat mijn kipjes binnenkort allemaal plots dood liggen.  Misschien is het toeval, misschien had ze een hartaanval of een beroerte, ... Maar da's toch eerder zeldzaam voor zo'n jong volwassen beestje, lijkt me.

Hoe moet ik het nu weer zeggen tegen mijn jongste zoontje (van vier) als hij straks van school komt? Hij is zo dol op de kipjes. Eigenlijk was ik van plan om hem het dode kipje te laten zien en haar dan samen te begraven. Mijn man - die ik even belde op zijn werk - vindt dit echter geen goed idee. Hij zegt om het kipje beter gewoon te laten 'verdwijnen' en te zeggen dat ze is weggevlogen of zo.
Ik weet het niet hoor. Eigenlijk vind ik dat ik toch gewoon eerlijk moet zijn tegen hem. Doodgaan hoort ook bij het leven...  en anders denkt hij vast dat ze nog terugkomt. Het kipje ziet er trouwens nog erg mooi uit. Het is net alsof ze slaapt.

Toen leefde ze nog

Hoe zouden jullie dit aanpakken?

18 opmerkingen:

  1. Jeeetje wat vind ik dit triest voor jullie :(

    Ik zou wel eerlijk zijn, denk ik. Het is wel hard, maarja.... :(

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jeeetje wat vind ik dit triest voor jullie :(

    Ik zou wel eerlijk zijn, denk ik. Het is wel hard, maarja.... :(

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zou het ook eerlijk zeggen. Dochterlief was 3 en heeft zelfs de overleden kat (18 jaar maar toch) gewoon nog geaaid. Het hoort toch ook gewoon bij het leven?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat is ook zo. Soms willen we onze kinderen leed besparen, maar het hoort inderdaad bij het leven...

      Verwijderen
  4. Aaaach... Ik vind het een goed idee om het je zoon eerst te vertellen, dan te vragen of hij het kipje wil zien en of hij samen met jou het kipje wil begraven. Eerst bereid je hem dan voor, vervolgens geef je hem een keuze, zonder hem ongevraagd met het dode diertje te confronteren en vervolgens mag hij je helpen het kipje een laatste rustplaats te geven. Zo leert hij dat dood en leven onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Is dat wat? Veel sterkte in ieder geval!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, ik denk dat dat een goed idee is. Ik denk dat ik het zo maar ga aanpakken. Bedankt om mee te denken!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ooh, wat erg. Een wijze les voor heel veel mensen. Koop niets op die markten. Sterkte met het vertellen aan je zoontje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel. Ik heb de laatste dagen al met een aantal mensen gesproken over de dieren op die welbepaalde markt en velen zijn zich van geen kwaad bewust. Ik ook niet, tot voor kort...

      Verwijderen
  7. wat erg. Dan kijk je er al zo naar uit, naar die nieuwe beestjes.
    Is niet leuk om mee te maken.
    Wat ik zou doen, is het toch vertellen aan je zoontje.
    Het klinkt misschien wat hard, maar hij kan er misschien beter zo mee omgaan,
    dan wanneer je vertelt dat het is weggevlogen.
    Dat bestaat de kans nog dat het kippetje zou terugkomen, en gaat je zoontje misschien te veel willen afwachten.

    Veel sterkte alleszins!
    Grtjs
    CreAnka

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb mijn zoontje als hij van 't schooltje kwam de waarheid vertelt. Ik liet hem de keuze of hij het kipje nog wilde zien,en dat wilde hij wel.
    Hij vroeg waarom haar oogjes toe waren. Ik zei dat dat zo is als je dood bent. Hij zei toen dat ik de dierenarts moest bellen om haar te genezen, zodat de oogjes terug zouden opengaan. Ik zei dat ze niet meer terugkomt maar nu naar de hemel gaat en een sterretje zal worden.
    Hij wil haar niet samen begraven. Ik denk ook dat dit te confronterend zou zijn. Ik ga ze morgen alleen begraven en dan kunnen we 's avonds naar de sterretjes kijken. In zijn fantasie vliegt ze met haar vleugeltjes naar de hemel, en ik laat hem in zijn wijsheid...
    Bedankt voor jullie reacties. Dat heeft me echt geholpen om hier mee om te gaan.
    Liefs, Miss Milla

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oeps ik ben te laat met eventuele "raad"... maar je hebt dat geweldig opgelost! Zo hoort dat... leven en dood... het ligt zo dicht bij mekaar... Hopelijk komt alles goed met je kippen...
    Als je die kweker op de markt nog een keertje ziet zou ik het toch even melden... liefst luid genoeg dat andere klanten het ook goed horen! Maar misschien ben ik weer een tikkeltje te rancuneus?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik zie dat ik ook ¨te laat¨ ben met goede raad. Maar... je hebt het gedaan zoals ik het je zou aanraden. Hem zeer zeker de waarheid vertellen/hem er bij betrekken. Dat is uiteindelijk beter voor een kind dan hem/haar met een verhaaltje te willen ontzien. Het zijn allemaal dingen die er bij horen in het leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een schrik! Ik kan me voorstellen dat je je andere kippen preventief behandeld. Je wilt niet dat zij het ook krijgen.

    Ik zou het gewoon aan je zoontje vertellen. Niet te zwaar maken, maar wel eerlijk zeggen dat de kip dood is.

    Huisvijt

    BeantwoordenVerwijderen
  12. He wat verdrietig!
    Wij hebben dit inmiddels ook een paar keer aan de hand gehad.
    Zoonlief hebben we gewoon verteld dat de kip/haan dood was gegaan. Hij vond het jammer, maar ook interessant. Samen met papa heeft hij een diep gat gegraven, de haan er netjes ingelegd en het zand er weer op geschept.
    Ik vond het ook leerzaam, leven en dood horen bij elkaar en de dood kan wel heel verdrietig zijn, maar hoeft niet heel eng te zijn.
    En wat Anka zegt vind ik ook een hele goede, door te zeggen dat hij is weggevlogen, geef je hem de hoop dat de kip weer terug kan komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wel moeilijk, maar zou het gewoon zeggen en laten zien...

    BeantwoordenVerwijderen