Waarom telt voor sommigen toch altijd alleen dat vervloekte geld?

Miss Milla is boos, én gefrustreerd, én teleurgesteld. Godzijdank bestaat er op er op zo'n moment nog zoiets als een blog om even het hart te luchten.

Waar gaat het nu om? Wel, diegenen die hier regelmatig lezen weten dat ik van kipjes houd. Ik heb een voorliefde voor krielkipjes, en ik moet mezelf constant ter orde roepen om er geen nieuwtje bij te kopen.
Helaas is de kippenren momenteel niet groot genoeg om er meer dan een zestal in goede omstandigheden te houden. Volgens sommigen kunnen er op die oppervlakte rustig tien rondlopen, maar hier ben ik het niet mee eens.
Onze tuin is nochtans groot genoeg hoor, en de kipjes mogen elke dag een aantal uurtjes 'los' om te scharrelen in de tuin. Ik heb echter ook nog ons Fleurje, en zij is eveneens dol op de tuin, én op de kippen opjagen. Er is dus een soort beurtrol tussen de kippen en de hond voor het gebruik van de tuin. Ik hoop dat jullie nog een beetje kunnen volgen...
Ik heb mijn man wel (bijna) zover gekregen dat hij de kippenren gaat vergroten, maar voorlopig moeten we ons dus zo behelpen.

Aangezien ik nog maar vier kipjes had - vorig jaar hebben we Josefientje en Piep verloren - vond ik dat het tijd werd om er weer eentje of misschien wel twee bij te kopen. Ik wou er sowieso terug eentje van het ras Sebright, omdat ik dat heel erg leuke kipjes vind, en misschien dan ook nog een Kuifhoender erbij. Dit is een erg zachtaardig en tam ras.

Nu zondag gingen we dus naar een welbepaalde markt in H**st-op-den B*rgh, waar een aantal kramen staan met hele leuke kipjes. Mijn keuze was al snel gemaakt en even later reden we naar huis met twee kipjes in een kartonnen doos. Een Sebright en een Hollandse Kuifhoender. Het viel me wel op dat het kuifhoendertje erg rustig was, maar omdat het nogal een tam ras is, was ik niet direct gealarmeerd.
Ik had wel gezien dat enkele van de andere kipjes in die marktkraam nogal vuile oogjes hadden en dat beviel me niet. Eigenlijk had ik toen al moeten rechtsomkeer maken, en zéker geen kip kopen. Maar ze zagen er zo schattig uit, en ik kon niet weerstaan aan de verleiding. Anderen ook niet blijkbaar, want de kipjes gingen vlot van de hand. Vooral mensen met jonge kinderen zag ik kippen kopen.

Ik voorzag niet veel problemen met mijn andere vier kipjes thuis, want eigenlijk zijn ze allemaal redelijk zachtaardig. 's Avonds mochten onze twee nieuwtjes dus de rest vervoegen. Wanneer je nieuwe kippen in het donker bij de anderen plaatst verloopt alles meestal goed. Ze zijn 's nachts immers niet actief, en tegen de ochtend dan al wat gewend aan de geur van de nieuwkomers.

Maandagochtend ging ik direct naar mijn nieuwtjes kijken. Met het Sebrightje leek alles goed te gaan, maar de Kuifhoender kon amper nog op haar pootjes staan. Ik pakte haar op en wat zag ik onder haar kuif: een ontstoken oogje, een bek die een beetje openstond omdat ze amper nog kon ademen en vieze neusgaten waar afscheiding uitkwam... Dat had ik gisteren dus niet gezien. Logisch natuurlijk, want onder zo'n kuif zie je de ogen en de neusgaten bijna niet.

Onze zieke kip

Het Sebrightje

Het was me heel duidelijk dat ik snel zou moeten ingrijpen of deze kip zou het niet redden én vermoedelijk al mijn andere kipjes besmetten.
Toen ik een jaar geleden aan kippen begon was ik een echte leek, maar inmiddels heb ik véél bijgeleerd. Je moet zeker geen dierenarts zijn om te zien dat deze kip het 'snot' heeft, een bacteriële luchtweginfectie die erg besmettelijk is, en waar kippen aan kunnen sterven.

Gelukkig is er hier vlakbij een dierenarts waar ik direct terecht kon. Ons nieuwtje moet antibiotica krijgen, en ook de anderen moeten preventief behandeld worden. Alle eitjes moeten dus de komende weken weggegooid worden.Verder moet ik meermaals per dag de oogjes en neusgaten schoonmaken en behandelen met een zalfje. Maar hiermee is de kous niet af: ook dwangvoederen komt er aan te pas, want het beestje is te zwak om zelf te eten en te drinken.
Ik denk wel dat ze het gaat halen, want ik merk dat ze al wat begint aan te sterken en terug een beetje op haar pootjes kan staan.

Nu vraag ik me af: waarom, ... waarom in godsnaam verkopen die mensen doodzieke kippen? Je gaat me toch niet vertellen dat ze van niets wisten? Als kippen kweken en verkopen je beroep is, dan ken je toch de courante kippenziektes, nietwaar?
Denken die mensen nu enkel aan geldgewin op korte termijn? Waarschijnlijk was mijn kip niet het enige zieke exemplaar, gezien 'snot' een erg besmettelijke ziekte is. En trouwens, ik zag duidelijk dat andere kipjes ook vuile (waarschijnlijk) ontstoken oogjes hadden.

Ik kan me goed voorstellen dat een naïeve mama (was ik vorig jaar ook, haha) die voor het eerst een paar kipjes voor de kindjes koopt, niet zo snel zou handelen als ik. Tja, en wat gebeurt er dan? Kipjes dood, kindjes verdrietig, mama denkt: oei, wat een pech, ik heb vast wat fout gedaan, ik zal maar snel een paar nieuwe kipjes kopen bij die kraam... Weer meer dierenleed.

Moraal van het verhaal: 't Is een wijze les geweest voor mij! Net zoals ik nooit een hond zou kopen van iemand waar ik niets van weet, en waar ik niet zeker van ben dat hij zijn dieren wel goed verzorgd, zal ik ook nooit meer zomaar van eender wie een kip kopen.
Misschien moeten ze dat ook maar eens verbieden: het verkopen van pluimvee, konijntjes, cavia's,... op markten. Het zijn immers ook dieren die goed verzorgd moeten worden, net zoals honden en katten. Ook zij voelen pijn, en ook zij hebben recht op een goed leven. Op markten doen mensen trouwens ook veel te vaak aan impulsaankopen en da's nooit goed als het over dieren gaat...

En nog één ding moet me van het hart: o wee diegene die me nog eens zegt: 'Och, 't is toch maar een kip'. Ik sta niet in voor de gevolgen, iedereen is gewaarschuwd ;-)