zaterdag 15 februari 2014

Thuisblijfmam... of niet?

De laatste tijd hoor en lees ik steeds meer over thuisblijfmama's die zich (zouden) moeten verantwoorden voor hun keuze.
Ik begrijp heel die discussie eigenlijk niet zo goed (ben ik nu naïef of een beetje wereldvreemd?).

Ik heb zelf ook gestudeerd en lang gewerkt (full time en half time).
Ik mag dus, denk ik, van mezelf wel zeggen dat ik beide kanten van het verhaal heb meegemaakt.

Waarom vind ik dat (thuisblijf- of werkende) mama's zich niet moeten verantwoorden:

  • Als iemand zich er goed bij voelt om zijn kinderen niet naar de opvang te brengen, waarom zou ze dan in godsnaam niet (een tijdje) thuis mogen blijven? In België gaan kinderen doorgaans al op 2  1/2 jaar naar school. Het is dus slechts een relatief korte periode dat ze echt volledig thuis zijn. Dit zou toch mogelijk moeten kunnen zijn?
  • Anderzijds: waarom zou een mama zich schuldig moeten voelen als ze gaat werken en haar kind wel naar de opvang brengt? In de opvang hebben kinderen veel sociale contacten met leeftijdsgenoten en doen ze activiteiten die een goede voorbereiding zijn op school. Sommige mama's halen bovendien veel voldoening uit hun werk en (cliché, maar wel waar) het buitenshuis werken maakt van hen een betere mama.
  • Waarom zou een TBM geen evenwaardige 'job' doen dan een werkende mama? Ikzelf moest destijds voor kinderen van iemand anders zorgen (met veel plezier overigens) terwijl mijn eigen kinderen elders werden opgevangen. Sta me toe dit toch een beetje absurd te vinden.
  • Anderzijds: het is het recht van elke vrouw om te kiezen voor een betaalde baan. Bij de meeste kinderdagverblijven (of onthaalouders) worden kinderen op een pedagogisch verantwoorde manier opgevangen, zodat we hier geen schuldgevoelens over hoeven te hebben. Veel kinderen gaan ook graag naar de opvang.
  • Wie zijn wij om te oordelen over de situatie van iemands anders? Ik ben intussen op een leeftijd gekomen waarop het me steeds minder boeit wat anderen van mij denken. Ik merk ook wel dat sommige (vooral vrouwen) me wat meewarig bekijken als ik zeg dat ik (voorlopig?) niet meer werk en nu thuis blijf voor de kinderen. Laat iedereen toch gewoon eerst eens voor zijn eigen stoep vegen. Ikzelf ben heel blij met mijn keuze, en ik kan zeggen dat ik nu veel en veel  gelukkiger ben dan een aantal jaar geleden. Ook het gezinsleven verloopt nu veel aangenamer en rustiger, wat voor iedereen fijner is.
  • Anderzijds: wie zijn wij om te oordelen over een buitenshuis werkende vrouw? Sommige moeders slagen er uitstekend in om het moederschap met een baan te combineren. Laat hun hiermee gewoon gelukkig zijn, en zeg: "Wat goed!", in plaats van achter hun rug te roddelen dat ze meer met hun werk bezig zijn dan met hun kinderen.
  • Elke mama wil het beste voor haar kinderen, of dat nu een thuisblijvende moeder is of een werkende, hier ben ik van overtuigd. We moeten er ook bij stil staan dat niet elke moeder de keuze heeft om te doen waar ze zich het beste bij voelt. Als de maatschappij wil investeren in de toekomst, is er nog heel wat werk aan de winkel (maar wellicht niet genoeg geld) om die keuzevrijheid voor meer vrouwen bereikbaar te maken.
Ik schrijf hier alleen over vrouwen (omdat ik er zelf eentje ben), maar dit mag ook gerust over mannen gaan. Ik weet dat er ook heel goede thuisblijf- (en werkende) papa's zijn.

Follow">http://www.bloglovin.com/blog/11630985/?claim=yfu9gwqpysb">Follow my blog with Bloglovin

9 opmerkingen:

  1. En je verdedigt je dus toch. Eigenlijk suf he. Ik heb zelf ook bewust gekozen thuis te blijven en zelf op te passen, maar de buitenwereld vindt dat vaak raar. Of lui. Of zielig. Want je hebt geen sociaal leven als je geen collega;s hebt. En die uitdaging he, die mis je. Ook als je twee uur per week achter je rot zit te vervelen achter een lopende band....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, je hebt gelijk, ik verdedig me toch, maar al die berichten hierover ergeren me soms zo dat ik het even van me af moest schrijven.

      Verwijderen
  2. Hey Milla at home...ik ben het andere uiterste :-) Ik werk bewust meer dan fulltime met volle goesting terwijl ik 5 kids heb en ik heb ook het gevoel dat ik mij constant moet verdedigen. Van zodra dat je afwijkt van de norm moet je je verantwoorden. Maar ik vind het in ieder geval super hoe je de 2 kanten van de medaille zo goed beschrijft. Succes in ieder geval!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo mama van vijf, dankjewel voor je reactie. Jij begrijpt precies wat ik bedoel. We moeten dringend stoppen met te oordelen over anderen. Iedereen heeft het recht om zijn leven op de manier in te richten waar hij/zij zich het beste bij voelt. Jij ook succes!

      Verwijderen
    2. Weet je, ik vraag me af wat die norm is, die jij hier noemt. Want iedereen heeft zijn eigen norm. Het is tegenwoordig heel hip om anderen te tolereren en te respecteren - begrijp me goed, dat is ook goed - maar ondertussen oordelen we iedereen. Want we hebben namelijk allemaal onze eigen norm. En we verantwoorden ons dus allemaal naar elkaar. Gek eigenlijk. Anderzijds is het natuurlijk ook goed om elkaar een beetje scherp te houden, omdat we ons ook blind kunnen staren op ons eigen beeld van wat juist is...

      Verwijderen
  3. Je kinderen thuis opvoeden is een mooie keus. Mag best. Het is iets heel moois.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja tuurlijk, ik ben er ook best fier op dat ik die keuze (uiteindelijk) heb durven maken. Maar buitenshuis werken is ook ok, zolang je jezelf maar goed voelt met je keuze.

      Verwijderen
  4. Hm ik vind het ook vervelend, ik ben de zogenaamde werkende moeder, maar serieus ik ken tbms die hun kroost vaker bij oma/oppas brengen voor de leuk dan ik ooit voor mijn werk doe.....want daar "gaat" het toch altijd om dat je de kinderen wegbrengt???? en dat dat al dan niet goed is etc...word er ook wel eens moe van hoor...verdedigen moet je je toch altijd, wat je ook doet. Lijkt wel.

    BeantwoordenVerwijderen