Ver weg...

Gisterenavond is ze vertrokken, dochterlief. Voor een week naar Zweden met de turnclub.
Heel leuk natuurlijk, maar het is wel ver. Ik kan niet zomaar even in de auto springen en haar gaan ophalen als er iets mis is... Gelukkig heb ik het volste vertrouwen in de trainsters en begeleidsters die mee zijn. Zijzelf vindt zo'n reis natuurlijk de max. Heimwee is een woord dat niet in haar woordenboek staat.

Twee jaar geleden is ze trouwens al eens met de club naar Portugal gereisd en toen was ze amper negen. Op dat gebied is het wel een stoere meid, ze laat geen traan bij het vertrek. Een knuffel kan er gelukkig wel nog af.

We hebben haar een gsm  meegegeven en dat vind ik wel een geruststellende gedachte. Normaal zou ze pas een gsm krijgen als ze twaalf is, maar voor deze reis wou ik toch graag een uitzondering maken. Alleen vrees ik dat ze die gsm niet meer zal willen inleveren na de reis, en dan kan ik al voorspellen dat de oudste ons onder de neus zal wrijven dat hij wel tot zijn twaalfde heeft moeten wachten (en daar heeft hij natuurlijk gelijk in).
Voor de reis hebben we afgesproken dat ze die gsm enkel mag meenemen bij externe activiteiten en daar ga ik haar aan proberen te houden. Eerlijk is eerlijk...
Ik merk wel dat bijna alle kinderen in haar klas al een gsm hebben, maar ik ga (proberen) niet te zwichten voor de druk. Ze heeft tenslotte nog heel haar leven om mobiel te bellen.
Onlangs vroeg ze me eens: "Mama, op welke leeftijd kreeg jij je eerste gsm?" Haha, op mij dertigste of zo... je had haar gezicht eens moeten zien ;-). Soms kan ik mezelf nog maar moeilijk voorstellen dat we het vroeger gewoon zonder al die technologie moesten stellen, dus voor de jeugd is dat waarschijnlijk nog veel moeilijker.

Midden in de nacht kreeg ik al een berichtje van haar, dat alles ok was en dat ze niet reisziek was. Ik zag dat natuurlijk pas vanmorgen. Ocharme, ik hoop dat ze niet op een antwoord zat te wachten, want ik was in dromenland.
Eigenlijk mis ik haar nu al, mijn lieve meisje, maar ik ben er zeker van dat ze het super leuk gaat hebben. Turnen is immers haar passie, en het is goed dat ze zo cool blijft bij zo een verre reis. Ik was vroeger een veel grotere angsthaas...