donderdag 5 februari 2015

Een moeder heeft...

  • Steeds handen tekort: gelukkig ben ik inmiddels verlost van maxi cosy's, buggy's, reuze verzorgingstassen en dergelijke, maar toch kom ik nog steeds handen tekort. Gisteren nog tijdens het boodschappen doen was het een heel gedoe: kleuter in het gareel houden tussen de rekken, de band razendsnel vol tassen, betalen,... Wie heeft er eigenlijk uitgevonden dat alles zo snel moet gaan in de supermarkt? Sinds de kassiersters alles scannen kan ik het tempo écht niet meer volgen. Het lijkt soms wel alsof ik de enige ben met dit probleem. Manlief beweert heel relaxt te kunnen winkelen mét de kids. Liegt hij of ben ik een traag stresskonijn?
  • Zo vreselijk vaak last van dat eeuwige schuldgevoel: ik beloon/straf mijn kids teveel, of neen... ik beloon/straf ze te weinig. Ik geef mijn kids teveel (verwen ik ze?), of neen... de anderen krijgen véél meer. Ik heb te weinig geduld, of neen ... ze spelen met mijn voeten. Ik maak te weinig tijd om met hen te spelen, of neen... ze moeten zichzelf leren vermaken. Ik geef ze teveel snoep, of neen... straks hebben ze nog een jeugdtrauma omdat ze hier thuis nooit cola krijgen. 
  • Altijd tijd tekort: na school wou ik soms dat ik mezelf in drie kon splitsen. Kleuter wil aandacht, dochter wil eten, huiswerk moet begeleid worden, intussen moet puber aan het station opgepikt worden, kleuter jengelt want wil niet mee in de auto...
  • De mooiste 'job' van de wereld: zeker weten! Maar dat wil niet zeggen dat het daarom ook de makkelijkste is... 
Jullie kennen ze vast ook wel: die mama's aan de schoolpoort waar alles altijd op rolletjes lijkt te lopen. In plaats van met een verwaaide kop, staan ze steeds mooi afgeborsteld - in de nieuwste mode - te blinken, als ze hun - steeds gehoorzame en al even modieus geklede - kroost opwachten. Ze hebben ook allemaal een toffe job die prima te combineren valt met de schooluren. Als je ze vraagt: 'Hoe gaat het met de kinderen?', antwoorden ze steevast: 'Príma!' En dan krijg je nog te horen dat ze een héél goed rapport hadden, perfect zelfstandig kunnen studeren, hélemaal geen last hebben van de pubertijd, altijd helpen in het huishouden en nooit dwars zijn...

Pfff... je zou toch van minder onzeker worden, of niet soms? Na drie kinderen wéét ik het inmiddels zeker: ze liegen! Ze liegen zelfs dat ze zwart zien!
Perfecte kinderen bestaan immers niet, net zomin als perfecte ouders bestaan... en weet je: da's helemaal niets om je voor te schamen!
We doen allemaal ons best, en de ene mama heeft al wat meer geduld dan de andere. Met kinderen is het net zo: je  hebt nu eenmaal rustige exemplaren, maar je hebt er ook die behoorlijk druk én dwars kunnen zijn (zoals de mijne af en toe)...

Gelukkig heb ik een aantal moeders in mijn vriendenkring die wél eerlijk durven te zijn. Zodat we af en toe eens goed kunnen klagen tegen mekaar, maar evengoed ook kunnen lachen én vertellen hoe lief onze kindertjes wel kunnen zijn. En weet je: dat doet deugd, te weten dat wij moeders ook maar mensen van vlees en bloed zijn, met onze gebreken, maar ook met onze talenten ...
Eén ding hebben we in ieder geval gemeen: zelfs al zijn we niet altijd perfect en zelfs af en toe een beetje ontaard, we zien onze kinders doodgraag en we zouden er ons leven voor geven...



18 opmerkingen:

  1. Reacties
    1. Ja, dat snap ik! Het begint al vanaf ze in de wieg liggen. 'De mijne sliep al door van de eerste week hoor, en huilde echt nooit, alleen als hij honger had'. Hoeveel keer ik dat zinnetje heb moeten horen als ik met dikke wallen onder mijn ogen rondliep...

      Verwijderen
  2. Amen. Het lijtk wel een taboe om gewoon eerlijk te mogen zeggen dat het soms eens niet lekker loopt. of dat je het even niet meer weet. Ik probeer wel altijd eerlijk te zijn. Heb een vreselijke hekel aan al dat opgepoetste gedoe terwijl het achter de schermen net zo is als bij ieder ander of misschien nog wel erger.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, bij sommige van die 'perfecte' moeders zou ik eigenlijk eens graag een vlieg zijn ;-)

      Verwijderen
  3. Mij is het ook een raadsel hoe mensen het schijnen klaar te spelen... Maar weet je, ze spelen het niet klaar, ze doen alsof, en houden zichzelf en anderen voor de gek. Het is veel sterker om dat toe te geven dan om toneel te spelen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat is zeker zo.
      Volgens mij maken ze er niet alleen de anderen onzeker mee, maar zeker ook zichzelf.

      Verwijderen
  4. goed gezegd!
    Ik ben een moeder van drie en die drie zijn niet perfect en helpen minimaal mee in het huishouden (al helemaal niet uit zichzelf) en halen niet de hoogste cijfers in de klas en en ik sta ook met verwaaide haren op het schoolplein en slapen nooit meteen als ze naar bed zijn gebracht en eten niet hun bord leeg zonder veel gezeur .....
    en dit geef ik gerust toe aan een ieder die er naar vraagt ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Of die lekker zwijgen dat ook hun kind 6 onvoldoendes heeft, maar ik omdat ik het hart op de tong heb zitten, dat weer vertel. Ach ze doen maar, ze hebben zichzelf ermee. Ik vind het alleen zo zonde van de kids om zomaar enkele maanden niet te leren door die puberteit. Oh ja, daar hebben die anderen allemaal geen last van. Alleen die van mij is zo lastig en moet nu knokken om over te gaan. Die anderen? neeeeeee, die hebben dat allemaal niet. Oh zo herkenbaar.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, die verdomde pubertijd toch hé! Hier heeft die ook al veel roet in het eten gegooid hoor, troost je.

      Verwijderen
  6. Goed voorleven is ook je kinderen leren dat perfectie geen streven is!
    Ik maakte laatst mee dat een moeder jokte over de cijfers van haar dochter, waar het meisje bij stond. Bizar!
    Ook hier een normaal huishouden met pieken en dalen :-))

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat gaat al ver vind ik, liegen terwijl het kind in kwestie er bijstaat. En dan daarna schrikken als ze zelf begint te liegen waarschijnlijk...
      Niks zo saai als perfectie, toch?

      Verwijderen
  7. Heerlijk herkenbaar, dankjewel voor het stukje relativering dat we soms echt even nodig hebben ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Blij dat jullie ook allemaal 'niet perfecte mama's' zijn met 'niet perfecte kinderen' .

      Verwijderen
  8. Als ik één ding heb geleerd is het wel om mezelf zo min mogelijk te vergelijken met andere moeders. Want daar word je heel snel onzeker van. Maar het is wel lastig om het niet te doen...

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel herkenbaar allemaal, haha. Ik vergelijk mij echter niet (of nou ja, zo min mogelijk :) ) met andere moeders. Juist die perfecte, daar gaat het allemaal niet zo soepeltjes als ze doen voorkomen hoor volgens mij!!

    BeantwoordenVerwijderen