maandag 10 augustus 2015

Facebook depressie

Facebook: ik heb er een haat/liefde verhouding mee, geloof ik.
Soms wil ik die verdomde account gewoon verwijderen, maar daar zijn dan ook weer nadelen aan verbonden. Zo heeft het schooltje waar mijn kleuter zit een (besloten) pagina en daar worden regelmatig foto's op gepost van de klasactiviteiten. Ook de turnclub waar dochterlief traint post wel eens leuke foto's. Dat wil ik allemaal niet missen natuurlijk,... en daar heb ik nu eenmaal een account voor nodig.

Toegeven: Facebook is een erg handig medium om foto's of andere info te delen. Toen mijn oudste zoon, die nu zestien is, op de kleuterschool zat kon ik niet gewoon de foto's van zijn schooltje op FB bekijken en downloaden.
In die tijd ging het er heel wat omslachtiger aan toe: de juf maakte een map met alle foto's en nummerde die, de map werd doorgegeven aan de ouders en zij moesten dan de nummers van de gewenste foto's doorgeven aan de juf, de juf liet de foto's afdrukken en de ouders betaalden ze.
Pfff... wat een werk was dat in de 'ouden tijd'. Nu druk ik zelfs mijn foto's niet meer af, hooguit maak ik van de mooiste exemplaren af en toe een fotoboek.

Verder is een FB account nog voor andere doeleinden nuttig. Tja, ik geef het niet graag toe en ik hoop dat mijn kiddo's niet meelezen, maar ik houd graag ook een oogje in het zeil... Euhh... jullie begrijpen me wel hé, geloof ik?
Niet dat ik me hier veel illusies over moet maken, dat besef ik wel... Zo kwam ik er onlangs toevallig achter dat ik wel bevriend ben met mijn oudste zoon op FB, maar dat hij op één of andere manier zijn instellingen zo heeft aangepast dat ik niets kan zien...
Jahaa, die jeugd blijft ons toch altijd een stapje voor op dat gebied ;-)
Ik neem mijn zoon dit niet kwalijk neem hoor. Hoe waren we zelf op ons zestiende tenslotte? Pubers hoeven niet alles met hun ouders te delen, dat hoort nu eenmaal ook bij een normale ontwikkeling.

Vier jaar geleden, toen mijn oudste nog in het laatste jaar van de lagere school zat, ben ik er via FB eens achtergekomen dat er een meisje in zijn klas heel erg werd gepest. Op FB werd zij openlijk belachelijk gemaakt en bespot. Gelukkig was mijn zoon hier niet bij betrokken, maar ik vond die situatie echt verschrikkelijk.
Ik kon mijn kop hiervoor niet in het zand steken vond ik, en na een nachtje slapen besloot ik dat ik het beste de juf kon inlichten. Zij heeft dit probleem toen op een heel goede manier aangepakt en er meerdere lessen aan besteed. Gelukkig is het pesten toen ook gestopt.
Als ik niet op FB had gezeten, dan had ik helemaal geen weet gehad van dat pesten. Waarschijnlijk was het dan nog langer doorgegaan, met alle gevolgen vandien...

Toch erger ik mij de laatste tijd steeds meer aan FB en vraag ik me af wat het doet met sommige tieners en volwassenen. Voeden wij onze kinderen tegenwoordig op tot kleine narcisten die denken dat de wereld rond hen draait? Ego's die triomferen als ze 100 likes krijgen bij een nieuwe profielfoto?
Al de foto's die ik zie passeren van tieners (of volwassenen) die zich in de beste positie wringen om er zo goed mogelijk uit te zien op FB (leve de likes), de gerechten (want heel de wereld moet toch weten dat we ons in een restaurant bevinden), de vakantiekiekjes (al dan niet vanuit een exotische bestemming), het uitgangsleven (jaha... ik was erbij hoor), de winkels (kijk eens hoe goed ik heb geshopt in de Primark),... Ik heb zelfs al gezien dat ouders de punten op het rapport van hun kinderen posten op FB... Iedereen beroemd en leve de kleine Einsteins!

Oh, wat heb ikzelf toch een vreselijk oersaai leven als ik al dat boeiends zie passeren. NIET!
Neen, dat denk ik dus vooral niet! Ik weet donders goed dat mensen enkel hun succesverhalen posten, en niet hun verdriet - enkele uitzonderingen daargelaten -  maar weten jonge mensen (tieners bijvoorbeeld) dat ook?
Trouwens, ik denk dat niet alleen tieners, maar ook veel volwassenen zich een rad voor de ogen laten draaien door die 'goednieuwsshow' op FB. Die indruk krijg ik toch tenminste als ik het zo hoor in mijn omgeving. Veel mensen worden onzeker over zichzelf als ze constant met de neus op het (vermeende) succes van anderen worden gedrukt... Want wat doe je als:

  • je geen geld hebt om op restaurant te gaan en je dus dure gerechten kan fotograferen 
  • je kinderen slechte punten halen op school, en je alleen maar onvoldoendes kan posten
  • je lelijk bent en je dus bijgevolg geen schitterend mooie selfies kan posten
  • je niet op vakantie kan om de dezelfde reden waarom je niet op restaurant kan
  • je eveneens geen geld hebt om te shoppen, zelfs niet in de Primark...

Je zou jezelf toch voor minder een loser vinden en aan Facebook depressie lijden.

Natuurlijk overdrijf ik de feiten hierboven een beetje, en misschien mag ik het woord 'depressie' niet gebruiken in deze context - ik weet immers dat dit een heel ernstige ziekte is - maar ik denk dat jullie wel begrijpen wat ik bedoel...
Het lijkt in de huidige tijd wel of we constant hengelen naar complimentjes (likes) en we onszelf zo belangrijk vinden dat héél de wereld moet weten wat we doen op elk uur van de dag...

Pfff... ik vind dat vermoeiend, héél vermoeiend, en daarom wens ik niet te delen wanneer ik op het toilet zit, wat en waar ik eet en wat de punten van mijn kiddo's zijn.
Maarrrr... soms post ik wel eens een leuk fotootje van mezelf, van mijn lieve kindjes (niet van de oudste, want dat mag ik niet!) of van mijn hondje, want... ohhh: ik ben gewéldig!!!





34 opmerkingen:

  1. Ik snap je heel goed. En toch doe ik er ook aan mee. Heel ondoordacht, alles wat ik tegenkom en leuk vindt gooi ik dat facebook op. En like alles wat ik lees en ook maar een beejte leuk vindt.... Maar je hebt zeker een punt!

    IK vind het ook heel goed dat je dat pesten zo hebt aangepakt! En hulde voor de juf. Hier ook wel eens een social media akkefietje, dat heeft juf groep 8 toen heel goed uitgelegd, de do's en don'ts.. Hoort bijna standaard in het lespakket, denk ik dan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, inderdaad, dat zou zeker standaard in het lespakket moeten zitten!

      Verwijderen
  2. Ik heb geen Facebook en ik heb ook niet het gevoel dat ik er iets aan mis.
    Maar ik vraag me ook vaak af of jonge mensen wel een reëel beeld van de wereld krijgen met al die perfecte schone schijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. helemaal mee eens!
    ik gebruik facebook voor het grootste deel alleen maar om blogs te volgen.
    ik zet er zo goed als bijna niets op
    gewoon jammer dat het jongeren zo kan inponeren....
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben al blij dat mijn kids heel weinig met FB hebben, ze hebben wel een account, maar doen er verder weinig mee.

      Verwijderen
  4. laatst zag ik een fotoreeks van 'instagram foto's achter de schermen'. Waarbij je dan bijvoorbeeld op de instagramfoto zelf een prachtig zelfgemaakte cake in beeld ziet, maar op het beeld achter de schermen zie je dat rond die cake de berg afwas nog staat, het leven zoals het écht is dus ;-) Ik vond het verademend om dat eens te zien dat al die perfecte foto's toch vaak een verkeerd beeld geven. Een mooi beeld, maar niet realistisch. Met facebook is dat net hetzelfde, ik kan alleen maar hopen dat onze kinderen ook zullen inzien dat er achter de schermen vaak meer aan de hand is ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zou mijn keuken geweest kunnen zijn, met die berg afwas ;-) Je hebt gelijk natuurlijk, we moeten ons realiseren dat een beeld niet alles zegt.

      Verwijderen
  5. Herkenbaar hoor. De blije vakantiefoto's, vliegreizen naar mooie bestemmingen, de etentjes bij hippe restaurants, de gelukkige kindertjes... en als je mensen dan echt kent, weet je dat ook zij tobben met ongewenste kinderloosheid of burn outs of... gek is dat. Het lijkt zo mooi als je hun leven bekijkt op FB. Maar ik heb ook FB gehouden, omdat ik het toch wel heel leuk vind om contact te houden met oude buren, zo nu en dan eens een foto van mijn neefjes te zien en een beetje te ouwehoeren met de lieve 'metalmama's'.... Hoop alleen echt niet dat mijn kinderen mee gaan doen aan die populariteitswedstrijd die FB voor velen is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. FB heeft inderdaad ook zijn goede kanten, zoals makkelijk contact kunnen houden met mensen die niet bij de deur wonen.

      Verwijderen
  6. Ik heb ook geen Facebook. Mijn volwassen dochters hebben het wel. Ik ben het helemaal met je eens dat er een schijnwereld wordt gecreeerd op FB.
    Niemand schrijft dat de prachtige vakantie eigenlijk helemaal niet leuk was vanwege de onderlinge ruzie/het slechte weer/de vervelende bedden.
    Alleen maar succesverhalen.
    Wij leven vrij eenvoudig. Hebben enkele kennissen maar geen uitgebreide vriendenkring. Toch zit ik niet te wachten op de FB vrienden.
    Ik vind het helemaal niet interessant om te weten dat iemand uit eten is geweest bijvoorbeeld.
    En wat je zegt over die ego's kan ik me ook in vinden. Soms denk ik "waarom denkt iedereen toch dat heel de wereld het belangrijk vindt wat je allemaal doet??"
    Voor mij geen FB.
    Als mijn kinderen vinden dat ik iets moet zien of weten whatsappen ze me wel. (Dat dan weer wel ;-) )

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind het ook zo raar dat velen tegenwoordig denken dat ze het middelpunt van het universum zijn...

      Verwijderen
  7. Net zoals alles in het leven, met mate...
    Mijn oudste twee zonen doen nagenoeg niets op FB (en de jongste heeft geen account).
    Goed ouderschap behelst ook gesprekken over de 'buitenkant' van het leven. Maar dat is allemaal lastig genoeg. Ik heb nog geen 20 'vrienden' op FB en word al 'gek' van alles wat voorbij komt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed dat je 'vrienden' tussen aanhalingstekens zet. Want, wat betekend dat? Een vriend op FB. Zeker als je er zoals sommigen een stuk of 800 hebt...

      Verwijderen
  8. Daarn hier geen facebook meer. Ik kon al die zelfverheerlijking niet meer aanzien... Ik heb niet het gevoel nu dat ik ook maar iets 'mis'.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha... ja 'zelfverheerlijking', zo is het voor sommigen inderdaad wel.

      Verwijderen
  9. Toen ik nog op Facebook zat met mijn burgerlijke naam werd ik gek van de hoeveelheid informatie die op mij afkwam. Het gevoel dat ik te veel wist van te veel mensen die ik nauwelijks zag.
    Ik ben blij dat ik er nu anoniem op zit. Geen vrienden of familie meer, geen verre kennissen of mensen die gewoon veel vrienden willen. Gewoon lid van een aantal groepen over onderwerpen die me boeien. Dat bevalt me en ik voel geen verplichting om iemand al dan niet leuk te vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, daar heb je een punt. Ik vind mijn anonieme FB pagina (verbonden aan mijn blog) ook veel aangenamer dan mijn privé account.

      Verwijderen
  10. Ik snap het heel goed, jouw Facebook-moeheid.
    Ik ben heel lang zonder Facebook geweest, maar een tijd terug toch overstag gegaan. Vond het meteen heel leuk. Een pagina aangemaakt waar de familie berichten op kan plaatsen, super handig. Zo bleef ik wat beter op de hoogte van het wel en wee van mijn nichten. Dat maakt de gespreksstof wat makkelijker, die ene keer per jaar dat we elkaar zien.
    Ik zet er zelf wel eens wat op (inderdaad van mijn kinderen of van wat zij gemaakt hebben of wat ik aan het eten ben :-)) maar mijn berichten worden steeds schaarser.
    Het blijkt wel heel handig om snel een berichtje te sturen naar andere moeders.
    Facebook met mate dus...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als je je vriendenkring op FB beperkt tot je echte vrienden valt het ook inderdaad best mee, maar dan moet je natuurlijk de moed hebben om bepaalde vriendschapsverzoeken van vage kennissen te weigeren. En ik ben hierin waarschijnlijk niet altijd even moedig geweest ;-)

      Verwijderen
  11. Pfff ik vind de blogwereld bij tijden soms al zo ingewikkeld, irritant en onbegrijpelijk. Laat staan dat ik er ook nog eens een facebook account op na ga houden. Nee dank je. Trouwens, twitteren en zo doe ik niet aan mee. Ik doe alleen mee in blogland.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik heb gemerkt dat er in de blogwereld inderdaad ook veel 'schijnvertoningen' zijn.

      Verwijderen
  12. Veel mensen zullen hier misschien over vallen, maar ik heb mijn dochter (inmiddels 19) altijd sterk afgeraden om een FB account te nemen. Onze band is zodanig dat mijn dochter mijn adviezen serieus neemt. (Nee, ik ben niet totaal naïef, ze licht me weleens niet in over dingen die ze doet/nalaat, maar over het algemeen is ze doodeerlijk tegenover mij.) Ik heb haar ook uitgelegd waarom ik haar een FB account sterk afraadde.
    Niemand is werkelijk geïnteresseerd in het schijnleventje dat je daar 'portretteert' van jezelf, behalve... de mensen van wie je eigenlijk (en misschien absoluut) niet wilt dat ze dit alles van je weten. Díe komen er lekker 'gluren', vaak om oneigenlijke redenen. Zelf heb je geen flauw benul wie dat zijn (jij bent namelijk meestal niet geïnteresseerd in hén), maar intussen weten zij álles van jou, inclusief foto's. En je weet niet wat ze doen met die info en met die foto's, noch wat ze ermee kúnnen doen. Je speelt een gevaarlijk spel wanneer je je privacy ondergeschikt maakt aan je ego.
    Ze begreep wat ik bedoelde. Zelf had ze natuurlijk ook weleens 'gelurkt' op FB-pagina's van mensen met wie ze eigenlijk geen uitstaans heeft. En - geef toe, diegene die dit leest - heb jij dat nog nooit gedaan?
    Één ding kan ik je verzekeren, van gluren op FB-pagina's van 'oude bekenden' word je niet gelukkig. Je komt altijd weer tot de conclusie dat zij 'véél gelukkiger en succesvoller' zijn dan jij. (Wat natuurlijk niet waar is.)
    FB, het zal vast zijn voordelen hebben, maar het heeft ook héél veel nadelen! En daarom doe ik er niet aan. Ik zit op Google+. Ik heb nog nooit gehoord van mensen die dáár gepest werden. En daar zie je ook geen 'schijnleventjes'.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het klopt volgens mij inderdaad dat veel mensen FB gebruiken om te 'gluren' en dan inderdaad meestal niet bij hun 'echte' vrienden, maar bij mensen waar ze bijvoorbeeld afgunstig op zijn. Ik denk ook dat je gelijk hebt als je zegt dat iedereen zich daar inderdaad al wel eens schuldig aan heeft gemaakt. We zijn en blijven mensen, met onze kleine kantjes.
      Ik begrijp het advies dat je aan je dochter gaf dus heel erg goed. Ik heb mijn kinderen het nooit verboden, maar ik wijs hen wel op de 'gevaren' van de Social Media. Ik denk dat veel ouders hun kinderen soms toch wat beter moeten begeleiden en in de gaten houden op dat vlak. Vaak zie ik meisjes en jongens van amper 12 die foto's posten die beter niet verspreid kunnen worden. Want dat beseffen die jongeren vaak niet: FB en het internet vergeet niets...

      Verwijderen
  13. Erg leuke post! en ik ben het er wel mee eens.
    iedereen leukt zijn leven op op Facebook, en doordat je alleen de leuke dingen ziet die mensen meemaken kan je in een dipje raken; waarom is mijn leven niet zo leuk' . wat natuurlijk onzin is.
    toch gebruik ik Facebook veel, en vind ik het leuk om te zien wat vrienden en familie etc posten!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik gebruik FB ook, want zoals je zegt heeft het ook veel leuke kanten. Zolang je, zoals jij, maar beseft dat het ook een schaduwzijde heeft.

      Verwijderen
  14. ...ik denk dat het grootste gedeelte van de FB-liefhebbers wel begrijpt dat de mensen er vooral de leuke dingen plaatsen. Iedereen snapt wel dat niemands leven alleen maar leuk is. De nare, akelige of erge gebeurtenissen deel je met je beste vrienden/familie irl, niemand hangt dat aan de grote klok, ook niet in het echte leven! Als je FB op die manier bekijkt zul je er echt geen minderwaardigheidscomplex opdoen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Neen, dat is inderdaad zo. Toch probeer ik mijn kids dit ook zo uit te leggen, want zij zijn nog jong en misschien op dat gebied ook wat onwetender. Het is inderdaad vooral belangrijk dat je beseft dat op FB vaak maar een deel (meestal het mooie) van het leven wordt gedeeld.

      Verwijderen
  15. En zo is het, ik zit er ook mee te tobben..

    BeantwoordenVerwijderen
  16. We zijn allemaal op één of andere manier geweldig toch ;) Ik zelf vind Facebook een zalige uitvinding. Wat ik niet wil zien, daar kijk ik niet naar. Ik denk soms wel eens, dat is toch wel overdreven maar goed, als die mensen dat leuk vinden waarom niet? Ik heb ook veel mensen die mijn blog gewoon lezen via facebook, want daar verschijnen mijn nieuwe blogs ook. Het is een beetje als met alles, een gulden middenweg zoeken, en er op vertrouwen dat je kinderen de wijsheid vinden om hetzelfde te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. We zijn allemaal op één of andere manier geweldig toch ;) Ik zelf vind Facebook een zalige uitvinding. Wat ik niet wil zien, daar kijk ik niet naar. Ik denk soms wel eens, dat is toch wel overdreven maar goed, als die mensen dat leuk vinden waarom niet? Ik heb ook veel mensen die mijn blog gewoon lezen via facebook, want daar verschijnen mijn nieuwe blogs ook. Het is een beetje als met alles, een gulden middenweg zoeken, en er op vertrouwen dat je kinderen de wijsheid vinden om hetzelfde te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Herkenbaar. Ik geef therapie aan jongeren en je bedenkingen zijn terecht. Terwijl ze vroeger thuis vaak op hun gemak waren, sijpelt via al die sociale media de buitenwereld nu ook na de uren binnen om het zo te zeggen. Het wordt er zeker niet makkelijker op voor onze jongeren...

    BeantwoordenVerwijderen