Maandag is gewoonlijk mijn strijkdag. In het weekend probeer ik een aantal wasmachines te draaien (nachtarief: check) en dat resulteert dan in overvolle wasmanden op de eerste dag van de week.
Ik vind strijken eigenlijk helemaal niet zo'n rotklusje hoor. Ik kan altijd wel genieten van het resultaat: al die stapeltjes kleren, fris gewassen en gestreken in de kasten.
Toch probeer ik het strijken altijd zo aangenaam mogelijk voor mezelf te maken, anders wordt het snel een saaie klus.
In het weekend neem ik een aantal dommige tv-programma's op voor tijdens 't strijken. Mijn voorkeur gaat uit naar programma's die op één of andere manier met het huishouden te maken hebben: over extreme verzamelaars, ziekelijke gierigaards, uit de hand gelopen dierenliefde,... Op de zender Vitaya is er een ruim aanbod van dergelijke series.
Nu 'ontdekte' ik laatst het Nederlandse programma 'Hoe schoon is...'. Het gaat over twee dames die orde op zaken gaan stellen bij mensen die op het gebied van orde en netheid op het verkeerde pad zijn geraakt. We zien de meest ranzige toestanden: wc's die al eeuwen geen bleekwater meer hebben gezien, kattendrollen her en der verspreid in de woonkamer, spinnenwebben, dode vliegen, bergen wasgoed en kranten op op de grond,... kortom te vies voor woorden.
Nu weet ik wel dat het een beetje fout is om naar zo'n programma's te kijken. De meeste mensen die tussen de rotzooi wonen hebben vaak onderliggende psychische problemen. Eigenlijk is het niet mooi dat we ons vergapen aan de ellende van een ander. Dus ik voel me altijd wel wat schuldig als ik me toch laat verleiden om te kijken. Ik hoop dan maar dat die mensen door mee te werken aan dergelijke programma's een nieuwe start kunnen maken. Diep in mijn hart besef ik natuurlijk maar al te goed dat dit waarschijnlijk ijdele hoop is. Maar dit even ter zijde.
Ik vond dat programma 'Hoe schoon is ...' eigenlijk best wel vermakelijk. Enkele jaren geleden kwam er ook een Vlaamse versie op tv met poetsadepten Sien en Maria in de hoofdrol.
Ik moet zeggen dat ik de Nederlandse versie toch veel leuker vind eigenlijk. Ik heb vooral genoten van het sappige taaltje van die twee dames (ik ben wel blij dat het ondertiteld was). Voor een Vlaming zoals ik - die van nature toch meestal wat gereserveerder is dan een Nederlander (en dit bedoel ik positief hoor, lieve noorderburen) - komt dat recht -door -zeeë taalgebruik van die lady's (Inge en Sonja) best wel hilarisch over. Het heeft in ieder geval mijn strijkwerk een heel pak leuker gemaakt, want ik heb verschillende keren luidop gelachen!
Nu moeten jullie niet denken dat ik alleen naar zulke programma's kijk hoor. Ik kijk ook best wel vaak naar het meer serieuzere tv-aanbod. Alleen tijdens het strijken laat ik me helemaal gaan en kijk ik graag binnen in vreemde huiskamers die worden bewoond door zonderlinge mensen.
hahaha, lekker toch!
BeantwoordenVerwijderenAls je daarmee je werk wat gemakkelijker kunt maken, dan zou ik het echt niet laten.
Ikzelf zing altijd mee met de liedjes op de radio als ik strijk.
Zo gaat het allemaal ook net wat sneller :)
Ach wat grappig, ik had nog niet door dat je in België woont.
BeantwoordenVerwijderenVroeger keek ik ook vaak tv tijdens het strijken. Tegenwoordig strijk ik niet meer zoveel ;)
Dat vind ik een goed idee. De televisie aan onder het strijken.
BeantwoordenVerwijderenDat zal het vast gemakkelijker maken. De volgende keer ook maar eens proberen. Ik heb de was net in de kasten gedaan.
Beetje binnenkijken doe ik ook hoor, al heb ik dat programma nog nooit gezien> Strijken vind ik wel rustgevend, eerlijk gezegd. Ik sta voor het raam te strijken, en kijk af en toe naar buiten. Verder maalt mijn hoofd over van alles en nog wat :-)
BeantwoordenVerwijderenIk dacht écht dat die Sonja en Inge 'wereldberoemd' zijn in Nederland ;-)
VerwijderenHet geeft toch niks als je dat soort programma's kijkt? Ik krijg altijd heel veel zin in opruimen van dit soort realityshows. Niets mis mee.
BeantwoordenVerwijderenJa, ik ook eigenlijk. Zo halen we er ons voordeel uit ;-)
Verwijderen