woensdag 11 juni 2014

Het lege nest

In mijn vorige bericht had ik het over de mereleitjes in mijn tuin. In een fotoreeks zagen jullie de evolutie van totaal hulpeloze kale wezentjes tot mooie gevederde kleine vogeltjes, en dit in amper twee weken tijd.
Ik vond het wonderbaarlijk om dit van zo kortbij te mogen meemaken. Vanuit mijn raam kon ik ongestoord de ijverige mama- en papa merel zien af en aan vliegen naar het nest om hun kroost te voeden. Ik wist trouwens niet dat mannelijke merels ook mee zorg dragen voor hun kleintjes. Dit is toch vrij uniek in de dierenwereld lijkt me, al komt het nog wel voor bij andere diersoorten geloof ik.
Van de vier kleine mereltjes hebben uiteindelijk drie het gehaald, eentje was plots verdwenen. Ik heb me laten vertellen dat vogels hun zwakke of dode kuikens uit het nest gooien. Tja,... zo gaat dat in de dierenwereld.

Ik wist wel dat de mereltjes heel snel het nest zouden verlaten toen ze er als volwaardige mini-merels begonnen uit te zien en amper nog plaats hadden.
Wanneer ik eergisteren zoals elke dag even ging piepen in het nestje schrok ik toch dat het opeens leeg was. Het deed me wel iets, moet ik toegeven...


Ik had gehoopt dat ik de merelfamilie nog wel zou zien rondfladderen in mijn tuin, en zo het jonge grut kon observeren in hun eerste vliegpogingen, maar nergens zijn ze nog te bekennen.
Jammer, maar het zijn en blijven merels natuurlijk, en geen tamme parkieten.

Dat lege nest..., onvermijdelijk doet me dat ook denken aan mijn eigen toekomst. Ooit zullen mijn kinderen ook het nest verlaten. Mijn oudste is intussen al 15 en dus geen echt kind meer. Over enkele jaren zou hij in theorie het huis al kunnen verlaten. Ik hoop natuurlijk dat dit nog een jaartje of 10 duurt (langer mag ook hoor).
Wat moet dat raar doen voor een moeder, als de kinderen uitvliegen. Ik duw die gedachte maar snel weg, ik wil daar even nog niet over nadenken... Maar ja, da's nu eenmaal de normale gang van het leven, en dat is eigenlijk maar goed ook.
Uiteindelijk bezitten we onze kinderen niet, en moet het toch ons doel als ouders zijn om hen zo goed als we kunnen te begeleiden naar een zelfstandig leven waarin ze hun eigen weg kunnen volgen. Gelukkig blijft in de mensenwereld de band tussen ouders en kinderen (meestal) gedurende heel het leven behouden. Dat is iets dat eerder uitzonderlijk is in de dierenwereld, alhoewel olifanten ook in hecht familieverband leven, meen ik me te herinneren.

Eer mijn nest helemaal leeg zal zijn, dat zal gelukkig nog wel even duren. Mijn jongste zoontje is immers nog maar drie. Da's dan weer een voordeel van een nakomertje.


11 opmerkingen:

  1. Kleine mereltjes zijn erg snel groot.
    Gelukkig duurt het bij mensen kinderen veel langer.
    Dat lege nest is een vooruitzicht waar ik ook liever niet te veel bij stil sta.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben ook al bang voor het lege nest. Hoewel er in de familie bij ons wel een traditie is van lang in huis wonen en vaak teugkomen (al dan niet met de was :-) ) Ik vergelijk mijn ouders altijd maar met hun buren: die laatste vinden (klein)kinderen lastig, mijn ouders staan en stonden altijd voor ons klaar en laten merken dat ze om ons geven. Dan kom je ook iets vaker langs al ben je uitgevlogen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gek eigenlijk, dat die mereltjes niet in jullie tuin aan het oefenvliegen en voederen zijn?!

      Verwijderen
    2. Ja, ik vind dat ook wel raar, en ze zijn echt nergens te bekennen.

      Verwijderen
  3. Ooit komt het...... Zo op een dag. Geniet nog maar lang van dat nakomertje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wij hebben hier aan de achterdeur,vlak bij ons open veranda bamboe staan,daar is het al het hele jaar behoorlijk druk door de merels,we zagen ook bij het eerste nest de evolutie tot uitvliegen.kort daarna zaten er weer vogeltjes in hetzelfde nest..ik hoorde dat merels wel terugkomen voor nog eens een kroost in hetzelfde nest,weet niet of dit waar is?maar...je gelooft het niet er zijn weeral merels op en af aan het vliegen en vliegen in hetzelfde gaatje,echt niet te geloven..(mn man zegt al lachend dat we dat nestje gaan moeten verhuren).heeft dit nog iemand meegemaakt?
    en wat het uitvliegen van de kindjes betreft,dat gebeurt een beetje met een keer...ze beginnen uit te gaan,krijgen een vriendje,gaan samenwonen...maar het heeft voordelen,hoor..de familie wordt groter en dan ben jevlugger oma en opa dan je denkt(dat doet raar,maar went ook)en is super!
    groeten debora

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een leeg nest lijkt mij ook heel apart. Mijn oudste is 19, en gaat waarschijnlijk volgend jaar het huis uit.

    BeantwoordenVerwijderen