zaterdag 14 juni 2014

Mijn dagelijkse ergernissen

Op sommige dagen kan ik best veel hebben en ben ik de rust zelve, op andere dagen daarentegen -en vaak vallen die dagen toevallig in mijn (monsterlijke) PMS week- kan ik me behoorlijk ergeren aan alles en nog wat.
Neen, ik ga het hier niet hebben over onrecht in de wereld of over dierenmishandelaars ofzo -waar ik me overigens ook behoorlijk in kan opjagen- maar over de kleine ergernissen in het dagelijks leven die mij bij momenten serieus op de zenuwen kunnen werken.

Mijn lijstje met kleine ergernissen:

  • De kinders die de TV veel te luid zetten naar mijn zin. De ergernis wordt nog veel groter als ze dan ook nog eens kijken naar die irritante tienerprogramma's op Disney Channel (arghhhh, die vréselijke gedubde stemmetjes).
  • Als ik zeven keer moet roepen 'komen eten', en er komt nog steeds niemand opdagen. Heb ik weer voor nop mij staan uitsloven in de keuken?
  • Jassen, schoenen, boekentassen die overal worden gedropt, in plaats van ze direct op hun plaats te zetten. Ben ik nu werkelijk de énige hier in huis die niet tegen al die rommel kan?
  • Proefwerken die pas 's morgens worden getoond om te ondertekenen, als ik geen tijd heb. Raar, maar hele goede toetsen krijg ik meestal wel altijd direct na school te zien. 
  • Manlief die af en toe kookt (da's wel heel fijn natuurlijk), maar alle potten en pannen nodig heeft die we bezitten en de keuken achterlaat als een slagveld. Ik hoop dat hij niet meeleest ;-)
  • Mensen die je minachtend of vol medelijden aankijken als je kleuter een scène maakt in de winkel en je hem straft, waardoor hij uiteraard nog meer lawaai maakt. Soms denk ik wel eens dat die mensen zelf nooit klein zijn geweest, of misschien waren zijzelf altijd super voorbeeldige kinderen. Zal ongetwijfeld wel het laatste zijn!
  • Huisgenoten die hun vuile was steevast naast de wasmand gooien en niet erin (dit snap ik echt niet en ik zal het ook nooit snappen). Je zou bijna gaan denken dat ze het expres doen om mij te ergeren.
  • Een klassieker: de WC-bril die omhoog blijft staan.
  • Tandenborstels, tandpasta, gel, kammen,... die blijven rondslingeren in de badkamer en niet terug netjes in de kast worden gelegd. Uiteraard worden de dopjes ook niet terug op de tandpasta gedraaid (of wat dacht je dan?).
  • Het zand uit de zandbak dat ik werkelijk overal terug vind in huis.
  • Vrouwen die vragen sinds ik thuis ben: "En nu verveel je je wel zeker?" Mijn standaard antwoord hierop is: "Néén, ik kom tijd tekort!"
  • Kinderen die in een drol trappen, en dan hun schoen binnen op de mat afvegen (Bah!).
  • Dochterlief die mijn lievelingszonnebril 'leent' en hem dan kwijtraakt. Ik houd mijn hart al vast voor mijn teergeliefde schoenen, nu ze bijna mijn maat heeft: ik zie in een visioen al volledig afgetrapte schoenen met vieze moddervlekken die er nooit meer af gaan.
  • Brooddozen, koekendoosjes, drinkbussen,... die spoorloos verdwijnen op school, ondanks de naam die er in koeienletters opstaat.
  • Mijn kip Josefien die broeds (en vreselijk agressief) is en continu op een ei zit, zonder dat er een haan aan te pas is gekomen. Of bestaat de onbevlekte ontvangenis ook bij kippen misschien?
  • Onze kleinste die zijn chocomond afveegt aan de kussens in de zetel. Die bruine vlekken op de witte kussens lijken wel heel erg op iets anders... (Jakkes!).
  • De vreselijke knopen in de lange haren van mijn dochter en het feit dat zij er geen millimeterje van wil laten knippen. En wie krijgt er de schuld als het kammen pijn doet? Bibi natuurlijk.
  • Mensen die op bezoek komen en mijn hond niet kunnen uitstaan. Soms doen ze dan ook nog eens geen enkele moeite om dat te verbergen. Toevallig is ons Fleurtje een heel sympathiek, mooi, lief en goddelijk viervoetertje: het is dus compleet ondenkbaar dat je haar niet leuk vindt. 
  • Ouders die opscheppen over de rapporten van hun kinderen, en neen, ik ben echt niet jaloers want die van mij halen heus niet zo'n slechte punten.
  • Mensen die opmerken 'bij mij zou het niet waar zijn', als je kleuter een lastige bui heeft omdat hij oververmoeid is. Ze zouden zichzelf soms eens bezig moeten zien...
  • Mensen die altijd zeuren over de futiliteiten waar ze zich toch zo aan ergeren ;-)
  • Pffff... ik ga hier stoppen met mijn lijstje hoor, want het wordt zo lang dat het me begint te ergeren...

Wat zijn jullie kleine ergernissen?




19 opmerkingen:

  1. Haha leuk geschreven. Ik heb zelf geen kinderen, dus in veel van deze ergernissen kan ik mij totaal niet herkennen, maar die van de WC-bril omhoog laten staan is inderdaad wel super vervelend!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Blijkbaar doen alle mannen dat... Mijn zoon van vijftien is er ook al in bedreven, ondanks mijn waarschuwingen dat hij zo nooit een meisje aan de haak gaat kunnen slaan ;-)

      Verwijderen
    2. ik vind het als man even erg dat jullie zich daar over ergeren
      wij zetten de bril recht omdat hij proper zou blijven
      als je wil zitten doe je hem gewoon weer naar beneden
      ik erger me dat vrouwen daar over zagen

      Verwijderen
  2. Je hele lijstje met ergernissen is zo herkenbaar :)
    Waar ik me dan ook nog aan erger zijn de sportgeluiden die uit de televisie komen. Manlief kijkt graag sport maar ik vind die geluiden al verschrikkelijk om aan te horen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb dat met grand prix, dat gesnerp van die autootjes die rondjes rijden... wieeeeeewwiieieeeew.. Heel irritant!

      Verwijderen
    2. Mijn man ik ook zo'n autosport liefhebber, ik herken je ergernis!

      Verwijderen
    3. En dat die tv dan altijd zo luid moet staan...

      Verwijderen
  3. Oei, dit had ik gisteren moeten lezen. Mén wat een slechte dag had ik. Alles zat tegen, en (vooral), ik stoorde me óveral aan. Dit soort dingen ja. Zucht... Een hele erge vind ik ook als je dan al boos bent en boos wordt op je kinderen/man en hun probeert op te voeden (ruim eens wat op, doe je huiswerk, zet dat spelletjes zachter), dat ze daar grapjes over gaan maken of boos worden "omdat jij altijd zo boos bent"... Arrrrrggghh.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dier chocola aan de bank, die is zeer herkenbaar. Net als de tandeborsteldopjes, het niet luistren als je roept dat het eten kllaar is, die mensen die denken dat je je vervéélt nu je thuis bent...

      Verwijderen
    2. Gelukkig kan er even over bloggen wel opluchten...

      Verwijderen
  4. Grote jongen en kleine jongen zaten beiden met hun tablet in de zetel. Ik heb toch wat PMS-achtig gevraagd: "Wie zijnen tablet staat hier nu tochhhhhh zo harddddddd."
    Man die zijn schoenen niet vindt, in de schoenenkast, nota bene, als hij eigenlijk al moet vertrekken en die ik dan moet zoeken,

    Maar ik kan met tal van jouw ergernissen meeknikken in mijn PMS-week. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hahaha! Ik dacht dat je lijst (herkenbare!) ergernissen nóóit op zou houden.
    Nu is het te hopen dan buiten de PMS weken onze opvoeding wel aanslaat :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ik heb daar geen pms voor nodig hoor! ben blij te lezen dat mijn kinderen toch blijkbaar heel normaal zijn ;-) Ben wel eens gewoon begonnen met eten heb niet op ze gewacht, je had die blikken moeten zien toen ik ze" goede bekomst" ging wensen...gr madelief.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Twee van mijn zonen zijn nu thuis (hebben al vakantie) en dus is het huis weer van iedereen: overal borden, glazen, sokken, tassen, laptops, gsm's, schoenen, sportspullen, sportdrankjes, etc, etc. Vanaf 1 september is het huis weer van mij (en mijn man) :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wat mij echt het bloed onder de nagels vandaan haalt,zijn mensen die over alles gaan zeiken op het internet.

    BeantwoordenVerwijderen