De lokroep van de tuin

Ik weet dat veel mensen er niet echt van houden, maar voor mij is het de beste manier om te ontstressen: met mijn handen wroeten in de aarde en het onkruid te lijf gaan.
Ik houd wel van het brute tuinwerk: spitten, harken, snoeien,... Mijn tuin hoeft niet zoveel mogelijk onderhoudsvrij te zijn, zoals dat laatste jaren steeds meer de trend is.
We hebben in de tuin best wel wat planten die een goede verzorging en een regelmatige snoeibeurt nodig hebben: onze voortuin bestaat uit vier rozenperken, omzoomd door buxushaagjes. Best wel arbeidsintensief, maar je kan dan als beloning wel maandenlang genieten van een weelderige bloemenpracht... En dat is nu net wat ik zo mooi vind aan tuinieren.

Je krijgt in veelvoud terug van wat je geïnvesteerd hebt (aan werk en tijd), en elk jaar dienen er zich wel nieuwe verrassingen aan. Zo is er enkele jaren geleden spontaan een eikenboompje beginnen te groeien, dat nu intussen is uitgegroeid tot een prachtexemplaar.

Onze voortuin heeft een redelijk strakke vorm, maar in de achtertuin is er meer ruimte voor de landelijke stijl, waar ik zo van houd. Ik ben gek op de appelbomen die ons elk jaar weer verblijden met een rijkelijke oogst. Verder hebben we een vrij groot grasveld waar de kinderen en ons cavaliertje ruimte hebben om te ravotten.
Ik ben dan ook ongelooflijk blij dat wij zo'n ruime tuin hebben. Ik weet dat dit in de huidige tijden nog verre van zelfsprekend is. En dat tuinwerk neem ik er met het grootse plezier bij.

Tuinieren moet bij ons liefst zo milieuvriendelijk mogelijk gebeuren: zelden of nooit maken we gebruik van onkruidverdelgers. Dit is best te doen, heb ik al gemerkt, als je een aantal maatregelen treft.

Zo doen wij het:

• Heel vroeg op het seizoen onkruid uit de borders verwijderen, voordat er zaden gevormd worden.
• Onder de grijze kiezel op de oprit ligt antiworteldoek. Onkruiden die zich toch nog vormen tussen de kiezels trek je er zo weer uit.
• Een laag houtschors als bodembedekker. Dit heeft als nadeel dat je de grond veel moeilijker kan bewerken. Als je de laag dik genoeg legt blijft het onkruid wel vrij goed weg.
• Vaste planten doen het ook goed als bodembedekkers onder bomen of struiken: vrouwenmantel bijvoorbeeld, heeft een hele dichte wortelkluit waar nauwelijks nog onkruid tussen komt. 
• Sommige onkruiden zijn heel hardnekkig. Vorig jaar werd onze tuin bijna overwoekerd door zevenblad. Het heeft toen bloed, zweet en tranen gekost, maar we zijn er vanaf geraakt zonder het gebruik van onkruidverdelgers. Minutieus hebben we alle wortels van dit lastige onkruid uit de grond gehaald (dit kostte enkele weken de tijd) en nu is onze tuin zevenblad vrij. Ik kan je vertellen dat dit echt wel voldoening geeft.

Je toevlucht nemen tot de gemakkelijkheidsoplossingen en er maar op los spuiten met vergif is dus echt niet nodig. Dit is trouwens erg gevaarlijk voor mens, dier en milieu.

Alleen zitten we nog met één probleem waar we maar geen milieuvriendelijke oplossing voor vinden:
in onze voortuin duikt ieder jaar heermoes op (ook wel 'paardenstaarten' of 'kattenstaarten' genoemd), en tot nu toe krijgen we dit maar niet bestreden.

Weten jullie toevallig de mirakeloplossing? Daar zou ik heel dankbaar voor zijn!