Het nieuws...

Ik wou vandaag eigenlijk een blogje schrijven over mijn eigen leventje, maar toen hoorde ik weer iets op de radio over die vreselijke toestanden in Nigeria. De zin om iets over mezelf te schrijven verging me snel... Wat leven wij hier toch in weelde en waar maken wij ons druk over soms?

Bij het horen van zo'n toestanden voel ik me echt misselijk worden. Waarom misbruiken zoveel mensen hun geloof toch op de meest gruwelijke manier die je je maar kan bedenken? Waarom?
Ik wil hier geen enkele godsdienst viseren. Het gaat in dit geval om moslim extremisten, maar in naam van het christendom gebeuren ook de meest vreselijke toestanden.
Dit heeft toch niets, maar dan ook niets te maken met de essentie van het geloof, welk geloof dan ook. Naastenliefde is volgens mij de waar het om draait, proberen te leven als een goed mens, vergeven, ..

Sommige mensen hebben veel steun aan hun geloof en het biedt hen houvast. Zij beleven hun geloof op een waardige manier, die van hen een beter mens maakt. Diep respect heb ik hiervoor.
Ikzelf heb geen geloof. Ik doe mijn best om op mijn manier te leven als 'een goed mens'. Dat verdient ook respect vind ik.

Soms vraag ik me af waarom mensen persé hun geloof willen opdringen aan anderen. Er zijn zoveel gelijkenissen tussen de verschillende godsdiensten. Waarom zijn we hier zo blind voor? Echt geloven heeft toch nooit iets te maken met haat?

Moeite heb ik soms om naar het nieuws te kijken. Futiliteiten krijgen overdreven veel aandacht. Vooral binnenlands nieuws met een hoog sensatiegehalte lijkt ons nog te interesseren. Andere zaken die zich ver van ons bed afspelen worden ook nog wel even vermeld, maar dan kort achteraan in het nieuws.
Zijn we immuun geworden voor de ellende die zich elders in de wereld afspeelt misschien? Zijn we ongevoelig geworden door de overdosis gruwel die we in onze maag gesplitst krijgen, elke dag opnieuw. Of sluiten we onze ogen, omdat we ons machteloos voelen?
Ik weet het niet. Soms probeer ik me ook af te sluiten voor al de rottigheid in de wereld, en me gewoon gelukkig te voelen in mijn eigen kleine coconnetje. Misschien ook een kwestie van zelfbehoud...

Vaak denk ik aan de invloed van het nieuws op mijn kinderen, hoe gaan zij om met al die beelden. Ook zij (de twee oudsten toch) kijken naar het nieuws natuurlijk. Worden kinderen op den duur niet onverschillig? Zij hebben al zoveel ellende op TV zien voorbijkomen. En ja, ik probeer wel wat duiding te geven bij hetgeen ze zien. Maar wat zeg je over die toestanden in Nigeria in hemelsnaam? Hoe leg je dat uit?
Ik zou het echt niet weten...