Zee en ziek

Gisteren reden we naar 't zeetje. Niet naar onze Belgische kust, maar naar Renesse bij onze noorderburen. Ik houd van die Nederlandse kustdorpjes in Zeeland. Geen volgebouwde kustlijn, niet als sardientjes naast mekaar gepropt op een handdoekje liggen, ... heerlijk. Maar voor ik heel de Belgische kustlobby op mijn dak krijg: de Belgische kust heeft ook zeker zijn charmes hoor. Ik wissel gewoon graag af tussen de twee.

't Is van bij ons toch dik twee uurtjes rijden, maar gelukkig hadden we (bijna) geen file. Onze kleinste mannetje sliep bijna heel de rit, wat ik al vrij verdacht vond. Op een gegeven moment werd hij wakker en vroeg hij wat te drinken. Na een flinke slok water kwam heel zijn ontbijt er opeens uit. Ziek dus. Omdat we bijna op onze bestemming waren besloten we maar niet meteen terug te keren. Na wat poetswerk en schone kleren (die we altijd in de auto hebben liggen) reden we verder.

Ons mannetje voelde zich al wat beter, eens goed overgeven kan soms toch opluchten hé...  We besloten er dan maar een blitsbezoekje aan het strand van te maken. Grote zus begon schelpjes te zoeken en ons mannetje hielp ondanks zijn ziek buikje met groot enthousiasme mee. Prachtig die verwondering in zijn oogjes, telkens als hij een mooi schelpje vond (dat nog heel was). Spijtig dat wij, grote mensen, die verwondering voor een groot stuk verliezen.
Zus was ook heel blij dat ze een stukje echte spons vond. Alhoewel ze al elf is blijft ze schelpjes zoeken toch nog heel leuk vinden. Binnenkort, als zij ook tot het rijk van de pubers gaat behoren, is dat voorbij. Dit beseffende geniet ik maar extra van dit schouwspel.

Onze oudste was niet mee. Schelpjes zoeken is niet meer aan hem besteed en er lag nog veel schoolwerk op hem te wachten.
Ja, ze worden zo snel groot. Dit besef ik nu nog veel meer dan vroeger. Da's misschien wel het grootste nadeel aan veel leeftijdverschil tussen de kinderen. Je weet dat alles razendsnel voorbij gaat en je weet dat die schattige kleuter op een gegeven moment een nukkige puber wordt.
Alhoewel, zo'n puber in huis is bij momenten ook heel handig hoor. Om je computer terug op gang te helpen als hij weer eens hopeloos is vastgelopen, om te lachen met de dezelfde humor, om te luisteren naar dezelfde radiozender (Stubru uiteraard) en om te beseffen dat je oud(er) wordt ;-)