Verstrooide kop

De laatste tijd ben ik zo verstrooid dat ik me afvraag of dit nog wel normaal is.
Nu moet ik toegeven dat dit wel een beetje een familiekwaaltje is: dochterlief is heel vaak met haar hoofd in de wolken en ook de kleinste kan helemaal van de wereld zijn met zijn gedachten. Soms moet ik wel vijf keer hun naam brullen, en dan nog lijken ze het niet te horen. Of zijn die twee misschien gewoon Oost-Indisch doof, dat kan ook natuurlijk. Als ik een vraag stel in de trant van "Wie lust er een ijsje? ", dan horen ze het meestal wel van de eerste keer. Of wat had je gedacht dan?

Maar ik ging het hier over mijn eigen suffe kop hebben. De lijst met rare dingen die ik doe wordt langer en langer. Vaak begrijp ik zelf niet hoe ik het voor mekaar krijg om zó verstrooid te zijn...

Een lijst met mijn 'missers' van de afgelopen weken: Uiteraard is deze niet volledig, want ik ben de helft al vergeten ;-)

• De laatste twee weken heb ik ongemerkt mijn haar gewassen met conditioner in plaats van met shampoo. Ik vond het al vrij bizar dat dat spul helemaal niet schuimde en dat mijn haar niet te stylen was. Het ergste van al is nog dat ik dochterlief ook aanraadde om dat spul te gebruiken. Ik zei dan nog tegen haar: "Na de shampoo veel conditioner gebruiken hé, tegen de knopen!" En ik maar denken dat het haar van dat kind zo vettig is de laatste tijd. Vanmorgen viel dan eindelijk mijn frank dat er in die fles helemaal geen shampoo zit. Ik heb mijn haar dus eigenlijk twee volle weken niet fatsoenlijk gewassen. Bah!
• Vorige week moest ik snel een boodschap doen in de stad en vroeg ik aan manlief om even op mij te wachten in de auto. Na enkele minuten stapte ik terug in de auto -je raadt het al- de verkeerde auto. Hij had zelfs niet dezelfde kleur! Ik ging nietsvermoedend zitten, tot ik besefte: dit klopt hier niet. Ik denk dat ik nog nooit zo snel uit een auto ben gestapt! Enkele meter verder zag ik een dame geld in de parkeermeter stoppen. Het was haar auto, godzijdank had ze niets gemerkt van dit hele gebeuren. 
• Met auto's vergis ik me blijkbaar wel erg vaak. Laatst liep ik naar mijn voiture en probeerde ik die te openen om in te stappen. Dat lukte maar niet... Ik dacht dat misschien de batterijen van de afstandbediening leeg zouden zijn, dus ik stak de sleutel in het slot. Nog steeds kreeg ik de auto niet open. Intussen stonden er al wat voorbijgangers te kijken tot ik ineens doorkreeg dat dat helemaal niet mijn auto was, maar een dubbelganger van iemand anders. Mijn eigen wagen stond twintig meter verder geparkeerd. Oh, wat schaamde ik mij toen, zeker omdat er een heleboel mensen getuige waren geweest van dit tafereel. Voor hetzelfde geld zouden ze nog gedacht hebben dat ik die auto wou stelen.
• De keren dat ik de doos roomijs in de koelkast zette i.p.v. in de diepvriezer zijn helaas niet meer te tellen. 
• Nootmuskaat in het pannenkoekendeeg kieperen in de veronderstelling dat ik het potje kaneel vast had. Mmmmm... lekker ;-)
• Manlief beschuldigen dat hij mijn sleutels heeft kwijtgespeeld, terwijl ze gewoon in mijn handtas zitten. En dan te bedenken dat ik al drie maal die tas heb doorzocht!
• Genoeg! Ik stop met mijn lijstje, ik word er ambetant van ;-)