Weer een ziek kipje...

Jullie herinneren je vast nog wel dat ik een tijdje geleden enkele berichten over Violetta schreef (klik en klik). Violetta is enkele maandjes terug heel erg ziek geweest, maar na een intensieve verzorging is ze er weer helemaal bovenop. Het doet me nog altijd zo'n plezier als ik ze nu vrolijk zie rondscharrelen. Voor hetzelfde geld was ze er niet meer geweest...
Het lijkt wel of ze sinds haar ziek zijn nog aanhankelijker is geworden dan ze daarvoor al was. Ik zie mijn kipjes graag, alle vijf. Misschien lachen sommigen me nu uit, maar dat deert mij niet...

Nu is er jammer genoeg weer eentje serieus ziek. Deze keer is het Josefien. Ik had al een tijdje opgemerkt dat ze een soort korstje boven haar snavel had. Ik dacht dat ze zich gekwetst had en dat er een roofje op was gekomen. Niks aan de hand dus... tot ik gisteren plots zag (ik was net de binnenkant van het kippenhok aan het verven met kalkverf) dat ze hevig bloedde aan haar snavel. Het korstje was er bovendien afgevallen. Zo'n hevig bloedverlies leek me me niet te kloppen met een onschuldig wondje. Ik heb dan maar direct de telefoon genomen voor een afspraak met de dierenarts.

Als jullie mij maar een gek mens vinden die haar kippen namen geeft en er  te veel over zeurt, stop dan nu maar met lezen...
Voor de anderen wil ik wel vertellen wat er nu eigenlijk scheelt met Josefien.

Wel, ik heb haar moeten achterlaten bij de dierenarts. Ze heeft een abces (veroorzaakt door een schimmelinfectie) en ze moet nu onder het mes om heel het boeltje in de buurt van haar snavel terug schoon te krijgen en te behandelen. Zo'n schimmelinfectie vreet gewoon de boel vanbinnen helemaal weg. Klinkt gruwelijk hè... Ik vind het verschrikkelijk, vooral omdat ze waarschijnlijk zoveel pijn heeft. Ze wordt vandaag nog geopereerd en morgen kan ik haar dan ophalen als het goed is. Nadien volgt nog een intensieve naverzorging met de nodige pijnstillers. Volgens de dierenarts heeft ze 50 % kans om te herstellen. Ik vond dat ik haar die kans moest geven. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om ze te laten inslapen, zeker niet na wat ik met Violetta heb meegemaakt. Ik ben nog altijd zó blij dat ze er nog is. Ik geloof dan ook deze keer in een goede afloop.

Josefien (in betere tijden)

Ik weet dat veel mensen (als ze nog niet gestopt zijn met lezen tenmintse) hun wenkbrauwen fronsen als je ze vertelt dat je een kip laat opereren. Maar ik houd van mijn dieren, van mijn hondje en ook van mijn kipjes. Ik ben dan ook van oordeel dat ik er zo goed als ik kan voor moet zorgen, ook als ze ziek zijn. Da's nu eenmaal het engagement als je beslist om dieren te houden. In goede maar ook in kwade dagen...

Stel dat ik zou beslist hebben om niet naar de dierenarts te gaan met Josefien, oh wat zou  ik me dan vreselijk schuldig voelen de volgende keer als ik een kleedje of een paar schoenen voor mezelf zou kopen. Dan zou ik denken: voor dat geld had ik mijn kipje misschien kunnen redden. Neen, je moet prioriteiten stellen in het leven, en weet je, kleedjes heb ik genoeg, maar ik heb maar één Josefientje...